Μέσα στο 2020 θα είναι έτοιμο το Μνημείο εκτελεσθέντων περιόδου 1946-1950, στο Λόφο του Μεζούρλου στη Λάρισα. Ηδη οι εργασίες στον Λόφο έχουν ξεκινήσει, έχουν μπει τα πρώτα συνεργεία δουλειάς, ενώ δεκάδες βιοπαλαιστές έχουν δηλώσει τη θέλησή τους να προσφέρουν τη μαστοριά τους, οικοδόμοι, ηλεκτρολόγοι, σιδεράδες, επιδέξιοι μάστορες της πόλης. Αυτό τονίστηκε χτες, σε συνέντευξη που παραχώρησε η Τομεακή Επιτροπή Λάρισας του ΚΚΕ.

Στην εισηγητική της ομιλία, η Μαρία Γαβαλά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΤΕ Λάρισας, αφού στάθηκε στη διαχρονική προσπάθεια του ΚΚΕ να συμβάλει στην καταγραφή της Ιστορίας των αγώνων του λαϊκού κινήματος, στην καταγραφή της ιστορικής αλήθειας, με μια σειρά από μνημεία, όπως πρόσφατα με τα Μνημεία σε Γυάρο, Μακρόνησο, επισήμανε πως το Μνημείο αυτό αποτελεί ένα μεγάλο γεγονός τόσο για την περιοχή της Θεσσαλίας όσο και πανελλαδικά.

Στη συνέχεια η Μαρία Γαβαλά τόνισε πως «το ζήτημα αυτό έχει πολλαπλή αξία, για τις παλιότερες γενιές να θυμούνται, για τις νεότερες να αναζητήσουν τη γνώση, όλοι να εξάγουμε συμπεράσματα από την Ιστορία της ταξικής πάλης. Συμπεράσματα χρήσιμα για το σήμερα, οδηγό για τη στάση μας, τις επιλογές μας σήμερα, που τα πράγματα καθόλου εύκολα επίσης δεν είναι, τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών πάντα. Επιδιώκουμε ταυτόχρονα, με την ανέγερση του Μνημείου, την απότιση φόρου τιμής σε όλες εκείνες και εκείνους τους αγωνιστές, τους ριζοσπάστες στη σκέψη και δράση ανθρώπους για τους αγώνες που έδωσαν, ώστε η κοινωνία μας να ζήσει καλύτερα, απελευθερωμένη από κάθε ζυγό και δυνάστη. Το γεγονός της ανέγερσης του Μνημείου σηματοδοτείται από την ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης μας να παραχωρήσει έκταση 1 στρέμματος στον Λόφο για την ανέγερση ενός Μνημείου αντάξιου της θυσίας εκατοντάδων αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης».

Αφού παρουσίασε ορισμένες ακόμη πλευρές για την Ιστορία της περιοχής και του Μνημείου, αναφέρθηκε στην έρευνα που έκανε η ΚΟ, αξιοποιώντας πλήθος πηγών, η οποία έχει οδηγήσει στην καταμέτρηση 459 ονομάτων μέχρι σήμερα, επισημαίνοντας: «Οι απόγονοι αυτών των ανθρώπων είναι εδώ, ανάμεσά μας, ορισμένοι και σήμερα στη συνέντευξη αυτή, οπωσδήποτε στο νομό Λάρισας, σε όλες τις πόλεις της Θεσσαλίας όπως και σε Γρεβενά, Κιλκίς, Κατερίνη, Φλώρινα, Διδυμότειχο και σε άλλες πόλεις. Είμαστε σε επικοινωνία μαζί τους, επιβεβαιώνουν με συγκίνηση τη θέλησή τους να συμβάλουν στη διάδοση της ιστορικής αλήθειας, καθώς και στην προσπάθεια ανέγερσης του Μνημείου. Ωστόσο, η ανέγερση του Μνημείου δεν είναι μια υπόθεση για "λίγους", τις οικογένειες απογόνων αγωνιστών, εκτελεσμένων. Αφορά ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, τη νεολαία αυτών των οικογενειών».

Τέλος, ευχαρίστησε όλους τους συντελεστές, συντρόφους και φίλους του Κόμματος, που εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα καταπιάνονται με αυτό το μεγαλεπήβολο εγχείρημα, αρχιτέκτονες, πολιτικούς μηχανικούς, τεχνικούς διαφόρων ειδικοτήτων.

Στη συνέχεια, το λόγο πήρε η αρχιτέκτονας Ελένη Χατζή, που στάθηκε μεταξύ άλλων στην παρουσίαση των τεχνικών χαρακτηριστικών του έργου. Επισήμανε πως το Μνημείο θα έχει σκοτίες και ρωγμές όσες και οι αγωνιστές που χάθηκαν. Θα είναι από μπετόν και μέταλλο και πέρα από τις πλάκες με τα ονόματα των εκτελεσθέντων, θα υπάρχουν δύο φιγούρες. Η πρώτη παρουσιάζει έναν όρθιο αντάρτη - αγωνιστή και η δεύτερη έναν εκτελεσμένο. Με αυτόν τον τρόπο, «τιμάμε και όσους εκτελέστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους, αλλά και όσους έμειναν όρθιοι, συνέχισαν την ταξική πάλη», τόνισε χαρακτηριστικά.

Το κλείσιμο έκανε ο Γιάννης Χώτος, στέλεχος του ΚΚΕ, που ανέδειξε την προσπάθεια να βρεθούν και να επιβεβαιωθούν τα ονόματα των εκτελεσθέντων. Τέλος, στάθηκε στην ανάγκη να στηριχτεί και οικονομικά αυτή η προσπάθεια από πλατιά λαϊκά στρώματα.

Τους πεσόντες μαχητές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, που πριν από 76 χρόνια έδωσαν μάχη για να σώσουν το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής από τους ναζί κατακτητές τίμησαν, την Κυριακή, οι ΚΟ Κερατσινίου - Δραπετσώνας του ΚΚΕ και το Παράρτημα Κερατσινίου - Δραπετσώνας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Με μια λιτή εκδήλωση, με μέτρα προστασίας από την πανδημία αποδόθηκε φόρος τιμής στους ήρωες της Μάχης της Ηλεκτρικής.

Την κεντρική ομιλία στη συγκέντρωση έκανε η Δέσποινα Μαστρολέων, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, η οποία μεταξύ άλλων υπογράμμισε ότι «η σημερινή ηρωική επέτειος που τιμάμε, η Ιστορία του λαού μας και των λαών του κόσμου αποδεικνύουν πως ο φασισμός και ο ναζισμός δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ από το αστικό κράτος και τη Δικαιοσύνη του». «Και στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής», συνέχισε, «ήταν η λαϊκή επαγρύπνηση και κινητοποίηση που συνέβαλε καθοριστικά στο να αναδειχτεί και να αναγνωριστεί η αλήθεια από το δικαστήριο. Δράση στην οποία πρωταγωνίστησε το ΚΚΕ με τις δυνάμεις του στο μαζικό κίνημα όλα αυτά τα χρόνια, από την πρώτη στιγμή».

Χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, Λευτέρης Καλογιαννίδης.

Στεφάνια στο μνημείο κατέθεσαν εκ μέρους του ΚΚΕ ο Μανώλης Ραπανάκης, Γραμματέας της ΤΕ Πειραιά, Παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ του Πειραιά καθώς και σύλλογοι και φορείς της περιοχής. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με το προσκλητήριο νεκρών στον τόπο της θυσίας των ηρώων μαχητών του ΕΛΑΣ.

Πριν από 76 χρόνια, στις 13 Οκτώβρη του 1944, φεύγοντας τα γερμανικά στρατεύματα από την Αττική, είχαν σκοπό να μην αφήσουν τίποτα όρθιο, να ανατινάξουν το λιμάνι, κτίρια, εργοστάσια, δεξαμενές κ.λπ. Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ του Πειραιά ανέλαβαν το καθήκον να προλάβουν τους ναζί και να αποτρέψουν τα καταστροφικά τους σχέδια. Την ώρα, λοιπόν, που η Αθήνα γιορτάζει την απελευθέρωσή της, στο Κερατσίνι οι μαχητές του ΕΛΑΣ, με το όπλο στο χέρι, αγρυπνούν, για να περιφρουρήσουν τις εγκαταστάσεις της Ηλεκτρικής που ήταν «ζωσμένη» με τέσσερις τόνους εκρηκτικών υλών. Ταυτόχρονα, ο ΕΛΑΣ παραμένει σε επιφυλακή για να περιφρουρήσει και τους «Μύλους Αγίου Γεωργίου».

Η ΕΑΜική οργάνωση του εργοστασίου της Ηλεκτρικής κλείνει συμφωνία με τους Γερμανούς να φύγουν χωρίς να το ανατινάξουν, με αντάλλαγμα να μην τους χτυπήσει ο ΕΛΑΣ και πράγματι έτσι έγινε στις 12/10/1944. Ομως, οι αντάρτες, για κάθε ενδεχόμενο, τοποθετούν φρουρά στο εργοστάσιο, ενισχύοντας τους ένοπλους ΕΑΜίτες εργάτες του και ταυτόχρονα τίθεται σε επιφυλακή όλο το 1ο Τάγμα του ΕΛΑΣ.

Τα ξημερώματα της 13ης Οκτώβρη, οι Γερμανοί ανατινάζουν τα καζάνια της ΣΕΛ και κατευθύνονται προς την Ηλεκτρική και τους Μύλους, με σκοπό την ανατίναξή τους. Οταν είναι σε μικρή απόσταση, αναλαμβάνουν ρόλο οι μαχητές του ΕΛΑΣ, που με τα πυρά τους τους καθηλώνουν. Μετά από τρίωρη μάχη, ο ΕΛΑΣ επικρατεί, αποτρέποντας τον κίνδυνο να βυθιστεί στο σκοτάδι ολόκληρη η Αττική. Τα 11 θύματά του προστίθενται στο πάνθεον των ηρώων του. Πρόκειται για μια νίκη που έσωσε όχι μόνο το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής αλλά και το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανικής ζώνης, που αφορούσε όλη την πρωτεύουσα.