Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έκοβε τις κορδέλες για τα «δημόσια νοσοκομεία - ΑΕ», στη Σαντορίνη. Σήμερα δεν ξέρει τίποτα για το φόνο...

Στον γνώριμο ρόλο του, ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μια απλώνει «χέρι συναίνεσης» στην κυβέρνηση, προτείνοντας κοινό υπουργό Υγείας και κοινό σχέδιο, και από την άλλη, στη νέα εκδοχή τού «θα λογαριαστούμε μετά», καλεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα να ακουμπήσει τις ελπίδες του στην κυβερνητική εναλλαγή, στη «σκυταλοδρομία» ανάμεσα στις διαδοχικές κυβερνήσεις που εφαρμόζουν την ίδια πολιτική, αφού όπως έλεγε την κοινοβουλευτική του ομάδα μεσοβδόμαδα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ: «Οταν λοιπόν τελειώσει το υγειονομικό σκέλος της κρίσης, θα γίνει λογαριασμός. Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας για το αύριο του τόπου».

«Παίζει σε όλες τις θέσεις» δηλαδή που έχει ανάγκη η αστική τάξη: Σε αυτή του «πασαδόρου» της κυβερνητικής πολιτικής, σε αυτή του «άσπονδου φίλου» γιατρών, νοσηλευτών και εργατικών - λαϊκών στρωμάτων που μπορεί να τους «κάνει ζάφτι» καλύτερα από μια κυβέρνηση ΝΔ, και βέβαια σε εκείνη της «χρυσής αλλαγής» για το κεφάλαιο, έτοιμος να ξεχυθεί ξανά από τον πάγκο στον... αγωνιστικό χώρο της κυβερνητικής διαχείρισης όταν ο κόουτς τον βάλει μέσα.

Γιατί μπορεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει για «αυξήσεις στην Υγεία, ώστε να φτάσει άμεσα στο 7% του ΑΕΠ», αλλά ήταν επί ημερών του που συνεχίστηκε η πολιτική της υποχρηματοδότησης, στο όνομα της «δημοσιονομικής σταθερότητας», με τα ίδια δηλαδή επιχειρήματα που επιστρατεύει και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, αρνούμενη την αποφασιστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος. Ηταν επί ημερών του που η δημόσια δαπάνη έφτασε το 2019 στο 5% του ΑΕΠ, συνεχίζοντας την πορεία συρρίκνωσης όλων των προηγούμενων χρόνων, που μειώθηκε παραπέρα η επιχορήγηση των νοσοκομείων από τον κρατικό προϋπολογισμό κατά 860 εκατομμύρια (45%) από το 2015 έως το 2019, και φόρτωσε τη δαπάνη στα ρημαγμένα ασφαλιστικά ταμεία.

Αποτέλεσμα αυτής της διαχρονικής υποχρηματοδότησης είναι η υποστελέχωση του δημόσιου συστήματος Υγείας, που αποδείχθηκε θανάσιμα επικίνδυνη σε συνθήκες πανδημίας. Και γι' αυτό αποτελούν πρόκληση τα όσα λέει σήμερα για «15 χιλιάδες προσλήψεις με γενναίες αυξήσεις μισθών», όταν όχι μόνο και αυτές είναι πίσω από τις ανάγκες και όσα διεκδικούν γιατροί και νοσηλευτές, αλλά ήταν επί ημερών του που πάνω από 2.500 υγειονομικοί συνταξιοδοτήθηκαν ενώ οι μόνιμες προσλήψεις ήταν μόλις 1.000, μειώνοντας κι άλλο τον αριθμό των μόνιμων και αορίστου χρόνου εργαζομένων στην Υγεία, εξασφαλίζοντας ένα φτηνότερο και πιο «ευέλικτο» Δημόσιο. Ηταν η κυβέρνησή του που προσέλαβε ελάχιστους μόνιμους γιατρούς και νοσηλευτές, αυξάνοντας τα οργανικά κενά, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των προσλήψεων που έγιναν αφορούσε συμβασιούχους, με διετείς συμβάσεις, ΕΣΠΑ, κοινωφελή προγράμματα ΟΑΕΔ κ.ά.

Κι όσο για τις «γενναίες αυξήσεις μισθών» που ζητάει τώρα, ήταν η δική του κυβέρνηση που διατήρησε στο ακέραιο το πετσόκομμα των 6 μισθών το χρόνο (περικοπή 13ου - 14ου μισθού, αυξήσεις εισφορών και κρατήσεων, μισθολογική και βαθμολογική καθήλωση) και επέφερε επιπλέον χτυπήματα με το «νέο μισθολόγιο», διατήρησε τους υγειονομικούς των δημόσιων μονάδων Υγείας εκτός ΒΑΕ, ενώ προχώρησε σε σαρωτικές παρεμβάσεις σε βάρος του χρόνου εργασίας των γιατρών.

Και μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει για τις «νεοφιλελεύθερες εμμονές» της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία αξιοποιεί την πανδημία ως «ευκαιρία» για να πάει ακόμα παραπέρα την εγκληματική πολιτική της εμπορευματοποίησης της Υγείας, όμως με την ίδια «εμμονή» υλοποίησε και ο ίδιος τη στρατηγική του κεφαλαίου για λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ως «αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες» που θα καλύπτουν το κόστος λειτουργίας με την «πώληση» υπηρεσιών στους ασθενείς και τα ασφαλιστικά ταμεία, διατήρησε και εφάρμοσε για πρώτη φορά πιλοτικά το 2018 σε 18 νοσοκομεία τον νόμο της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ του 2014 για αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης των νοσοκομείων με βάση την ικανότητα προσέλκυσης πελατών και την επίτευξη οικονομικής αποδοτικότητας.

Η δική του κυβέρνηση στήριξε την πολιτική των ΣΔΙΤ στην Υγεία και άνοιξε διάπλατα την πόρτα για νοσοκομεία - ιδιωτικές επιχειρήσεις, ενταγμένα στο δημόσιο σύστημα, με τη λειτουργία της Ανώνυμης Εταιρείας Μονάδων Υγείας ΑΕ (ΑΕΜΥ ΑΕ), στην οποία ανήκει για παράδειγμα το Νοσοκομείο Σαντορίνης.

Αποκαλυπτικά είναι και τα όσα λέει για «ενίσχυση των δομών της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που ξεκινήσαμε, με τη δημιουργία 127 ΤΟΜΥ σε όλη τη χώρα», με τη μνημονιακή δηλαδή δέσμευση για δομές - κόφτες της πρόσβασης των ασθενών σε δημόσιες μονάδες Υγείας, ώστε να συμπιέζεται το κόστος της περίθαλψης προς τα κάτω.

Αλλωστε ακόμα και τώρα, αυτές τις κρίσιμες ώρες κάνει πλάτες στην κυβέρνηση που αρνείται να επιτάξει τον ιδιωτικό τομέα Υγείας, αφού συμφωνεί με τις επιτάξεις - «μαϊμού», μετά... αποζημίωσης των κλινικαρχών, διαφωνώντας απλά για το ύψος των ποσών που θα «μπουκώσουν» οι επιχειρηματίες της Υγείας.

Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι «τα έργα και οι ημέρες» της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν παραγράφηκαν από την «απομάκρυνση από το ταμείο», αλλά έδωσαν τη σκυτάλη στο αντιλαϊκό έργο της σημερινής κυβέρνησης ΝΔ. Αυτά, μαζί με τη σημερινή του στάση, την «εποικοδομητική κριτική» που προσφέρει στην κυβέρνηση για την υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου μια ώρα αρχύτερα, πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, για να αχρηστεύσουν τις παγίδες που στήνονται ξανά.