Αφού άφησε επί 8 ολόκληρους μήνες μέσα στην πανδημία τον ιδιωτικό τομέα Υγείας να θησαυρίζει σε βάρος του λαού μέσα και από τη διενέργεια των διαγνωστικών τεστ για τον κορονοϊό, η κυβέρνηση ανακοίνωσε μόλις την περασμένη Παρασκευή την επιβολή διατίμησης για τα τεστ (με ανώτατη τιμή 40 ευρώ για τον μοριακό έλεγχο PCR και 10 ευρώ για rapid test).

Στην πραγματικότητα, βέβαια, με την απουσία καθολικών, περιοδικών προληπτικών ελέγχων σε κρίσιμους χώρους (χώροι δουλειάς, νοσοκομεία, οίκοι ευγηρίας, δομές προσφύγων κ.ά.), όπως και με τα περιοριστικά πρωτόκολλα του ΕΟΔΥ, χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι θα εξακολουθήσουν να πληρώνουν εξολοκλήρου τα τεστ από την τσέπη τους τα «διατιμημένα» τεστ.

Καθώς... τρώγοντας έρχεται η όρεξη, εκπρόσωποι του ιδιωτικού τομέα Υγείας με μπαράζ παρεμβάσεων αντέδρασαν στην ανακοίνωση της διατίμησης, παζαρεύοντας τις τιμές για να διασφαλίσουν τη συνέχιση της κερδοσκοπίας τους, δηλώνοντας «υπέρ της κάλυψης του εν λόγω κόστους από τον ΕΟΠΥΥ». Ζητούν ως αντάλλαγμα για τη ...«φιλανθρωπία» τους νέες φοροαπαλλαγές και «την εξαίρεση του κόστους αυτού από το clawback και το rebate». Δίνοντας μάλιστα μια εικόνα από το όργιο της εμπορευματοποίησης των τεστ, ομολογούν ότι από «750.000 διαγνωστικά τεστ / μήνα, το 50% εξ αυτών εξυπηρετούνται από ιδιώτες παρόχους Υγείας».

Δηλαδή, ο τζίρος του ιδιωτικού τομέα μόνο από τα τεστ για τον κορονοϊό - αν υπολογίσουμε μια τιμή γύρω στα 80 ευρώ για τον μοριακό έλεγχο - ανέρχεται σε 30 εκατομμύρια ευρώ το μήνα, και όλο αυτό πλασάρεται προκλητικά ως «η μέγιστη συμβολή του κλάδου στην προσπάθεια περιορισμού της εξάπλωσης της πανδημίας, όσο και στην προάσπιση του ΕΣΥ».

Από κοντά με τους εκπροσώπους του ιδιωτικού τομέα και ο ΣΥΡΙΖΑ, καλεί σε «αναπροσαρμογή των τιμών τους (σ.σ. των τεστ) με βάση τα δεδομένα της διεθνούς αγοράς» και συντάσσεται με το αίτημά τους για «εξαίρεση της δαπάνης αυτής από τον κλειστό προϋπολογισμό των διαγνωστικών εξετάσεων του ΕΟΠΥΥ και άρα από το μηχανισμό του clawback». Την ίδια ώρα, κάνει λόγο για συνταγογράφηση των τεστ με «αποζημίωσή τους από τον ΕΟΠΥΥ με μηδενική συμμετοχή του πολίτη», πετώντας και πάλι το μπαλάκι στις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, δηλαδή η διαφορά είναι σε ποιο ταμείο θα καταθέτει ο εργαζόμενος τον οβολό του.

Και σε αυτό το θέμα αναδεικνύεται η ανάγκη πραγματικής επίταξης του ιδιωτικού τομέα Υγείας, ώστε να πραγματοποιούνται αποκλειστικά δωρεάν κι επαναλαμβανόμενοι έλεγχοι στον πληθυσμό και το κράτος να έχει στο σχεδιασμό του όλα τα εργαλεία συγκεντρωμένα, προκειμένου να διαχειριστεί την επικίνδυνη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.