«Φτάσαμε στο τελευταίο τεύχος της χρονιάς και νιώθουμε παγωμένες. Οχι δυστυχώς από το κρύο, αλλά από το δεύτερο επιδημικό κύμα που πέρασε πάνω από τις ζωές μας», αναφέρει το εισαγωγικό σημείωμα της Σύνταξης. Τη στιγμή που οι καθημερινοί δείκτες επιβεβαιώνουν ότι οι ανάγκες των γυναικών των λαϊκών οικογενειών στον τομέα της Υγείας αντιμετωπίζονται με τη λογική του κόστους για το κράτος και του οφέλους για τους ιδιωτικούς ομίλους της Υγείας, η ΟΓΕ έχει αφιερώσει το νέο τεύχος του Δελτίου στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. «Παλεύουμε για: Δημόσια και Δωρεάν Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Κατάργηση κάθε πληρωμής στην Υγεία, στην Πρόνοια, στο Φάρμακο»: Το σύνθημα αλλά και το αναλυτικό πλαίσιο διεκδικήσεων του γυναικείου κινήματος «φωτίζονται» μέσα από τις σελίδες του σχετικού αφιερώματος.

«H πανδημία με βίαιο τρόπο συνέβαλε να κατανοήσουμε τη σπουδαιότητα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ)», διαπιστώνει η ΟΓΕ και θέτει μια σειρά από ερωτήματα: «Κάτω από ποιες συνθήκες θα μπορούσε να ελεγχθεί η πανδημία; Πόσο αποτελεσματικότερη υγειονομική απομόνωση των ασθενών και των στενών επαφών τους θα μπορούσε να υπάρχει; Τι υποδομή, εξοπλισμό και στελέχωση θα έπρεπε να έχουν τα ΚΥ και συνολικά η ΠΦΥ προκειμένου να διασφαλιστούν οι αναγκαίοι έλεγχοι και τα διαγνωστικά τεστ σε όλους τους ασθενείς που πιθανολογούνταν ότι πάσχουν από Covid-19; Γιατί οι ασθενείς άλλων νόσων έμειναν ξεκρέμαστοι όλο αυτό το διάστημα;».

«Οι ανάγκες του πληθυσμού σε υπηρεσίες ΠΦΥ είναι διαρκείς και δεν παύουν, ούτε μειώνονται εν μέσω πανδημίας, αντιθέτως αυξάνονται κατακόρυφα», υπογραμμίζεται στην αρθρογραφία του αφιερώματος. Στον αντίποδα της σημερινής άθλιας κατάστασης βρίσκονται οι διεκδικήσεις για πρόληψη, αποκατάσταση, θεραπεία, προαγωγή της υγείας, για την παρακολούθηση των χρονίως πασχόντων με τη «Νοσηλεία και Βοήθεια στο Σπίτι», την επιδημιολογική επιτήρηση του πληθυσμού. Διάφορες πλευρές της μεγάλης σημασίας των υπηρεσιών ΠΦΥ για τις γυναίκες αναπτύσσονται με τη βοήθεια επιστημόνων πολλών ειδικοτήτων (γυναικολόγων, παιδιάτρων, οδοντιάτρων, ψυχιάτρων, φυσικοθεραπευτών, βιοπαθολόγων), που εμπλουτίζουν με άρθρα τους το αφιέρωμα.

Η ΟΓΕ απευθύνεται «στις εργαζόμενες και τις άνεργες, στις αυτοαπασχολούμενες της πόλης και της υπαίθρου, στις νέες μητέρες, στις συνταξιούχους, στις μετανάστριες και πρόσφυγες, ιδιαίτερα στις γυναίκες υγειονομικούς. Μας ενδιαφέρει να μιλήσουμε μαζί τους για τις αιτίες που βρεθήκαμε εμείς και οι οικογένειές μας εκτεθειμένες μπροστά στην επιδημία του κορονοϊού, αντιμετωπίζοντας καθημερινά τις τεράστιες ελλείψεις και τα κενά του δημόσιου συστήματος Υγείας και χρυσοπληρώνοντας τους ιδιώτες. Να εξηγήσουμε γιατί σήμερα, στον 21ο αιώνα, δεν μπορούμε να κάνουμε βήμα πίσω από τις ανάγκες μας για ένα σύγχρονο, δημόσιο και δωρεάν σύστημα ΠΦΥ που θα καλύπτει τις ανάγκες όλων των γυναικών του μόχθου και των οικογενειών μας», τονίζει η ΟΓΕ. Στην κατεύθυνση αυτή, «η γνωριμία με τις θέσεις της ΟΓΕ είναι ένα πρώτο βήμα» και το περιεχόμενο του Δελτίου είναι ένα αναντικατάστατο εργαλείο.

Από τις σελίδες του Δελτίου δεν λείπουν θέματα που απασχολούν τις γυναίκες και βρέθηκαν στο επίκεντρο των κινητοποιήσεων του προηγούμενου διαστήματος, ενώ θα έχουν αναμφίβολα τη θέση τους και στις επόμενες αγωνιστικές πρωτοβουλίες.

Σχολιάζοντας την «πανδημία καταστολής», η ΟΓΕ παρουσιάζει «τα έργα και τις ημέρες» της ελληνικής και άλλων κυβερνήσεων, καθώς και της ίδιας της ΕΕ, όσον αφορά τις απαγορεύσεις και την καταστολή κάθε φωνής αγώνα και διεκδίκησης.«Σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες, που γενικεύτηκε ο φόβος, η ανασφάλεια για την υγεία και για την επόμενη μέρα, έρχεται η κυβέρνηση να αξιοποιήσει το ευνοϊκό έδαφος της πανδημίας και τους αναγκαίους περιορισμούς για να κλιμακώσει την επίθεση σε βάρος κάθε εργασιακού - λαϊκού δικαιώματος που έχει επιβιώσει», σημειώνεται στις σχετικές σελίδες, ενώ γίνεται σαφές πως η κρατική καταστολή συνδέεται με το χτύπημα στα λαϊκά δικαιώματα.

Οσον αφορά την επίθεση σε εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, το Δελτίο ενημερώνει για το νομοσχέδιο που έχει στα σκαριά η κυβέρνηση για να «ξηλώσει» το 8ωρο και την κυριακάτικη αργία, συμπληρώνοντας τον εργασιακό μεσαίωνα με ρυθμίσεις για τη «συμφιλίωση εργασιακής και οικογενειακής ζωής».

Με ανάλογο τρόπο αναφέρεται στην πολιτική της ΕΕ για την «ισότητα των φύλων», που αξιοποιείται ως όπλο για την προώθηση των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών της στόχων, μέσα από το νέο σχέδιο για «την ισότητα των φύλων και την ενδυνάμωση των γυναικών στην εξωτερική δράση» (2021 - 2025) που πρόσφατα δημοσίευσε. Στο μέτωπο αυτό, διαφωτιστικό είναι το άρθρο για την ένταξη των γυναικών στους σχεδιασμούς για την «πράσινη ανάπτυξη» και την «ψηφιακή οικονομία», σε εκστρατευτικά σώματα, μισθοφορικούς ή μη στρατούς, «διαπραγματευτικές» και «ειρηνευτικές» ομάδες σε μια περίοδο που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται. Ψηφίδα στην πολύμορφη επίθεση στα δικαιώματα των γυναικών αποτελεί και η προσπάθεια πλήρους απαγόρευσης των αμβλώσεων από την κυβέρνηση της Πολωνίας, εξέλιξη στην οποία επίσης αναφέρεται το νέο τεύχος.

Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχουν οι σελίδες του Δελτίου που αναφέρονται στις αλλαγές που ετοιμάζει η κυβέρνηση σε άρθρα του Οικογενειακού Δικαίου. Συγκεκριμένα, πρόκειται για άρθρα που έχουν να κάνουν με τη γονική μέριμνα και την επιμέλεια των παιδιών σε περίπτωση διάλυσης του γάμου των γονιών τους. Με ρυθμίσεις που εισάγουν την υποχρεωτική κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας, ακόμα κι όταν οι γονείς δεν συμφωνούν, και την «εναλλασσόμενη κατοικία», το υπό διαμόρφωση νομοσχέδιο «δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα διακηρυκτικά επιχειρεί να λύσει», ενισχύοντας τις συγκρούσεις μεταξύ των γονιών και τον εγκλωβισμό τους σε ατέλειωτες δικαστικές διαμάχες. Ταυτόχρονα, πίσω από τις επικλήσεις στην «ισότητα» των γονέων γίνεται προσπάθεια να κρυφτεί η ανισότητα που υπάρχει στην πραγματική ζωή, αλλά και η παρωχημένη άποψη και πολιτική πρακτική ότι η ανατροφή και η «ρύθμιση» των σχέσεων με τα παιδιά, όπου η τελευταία απαιτείται, είναι ατομική ευθύνη των γονιών, χωρίς καμία κρατική στήριξη.

«Για το 2021, αφετηρία μας είναι εκείνο το καλλιτεχνικό έργο που, ανεξάρτητα από το θέμα και τους πρωταγωνιστές του, μπορεί να μας οδηγήσει στην καρδιά των γεγονότων και της Ιστορίας, στα ίχνη της ζωής και της δράσης των γυναικών, είτε λειτούργησαν αφανώς είτε βρέθηκαν στο προσκήνιο. Αλλά δεν μας ενδιαφέρουν μόνο τα ίχνη. Επιδιώκουμε να φωτίσουμε και τις αιτίες που διαμόρφωσαν τη συνείδησή τους, που καθόρισαν τη στάση και τη δράση τους», σημειώνει η ΟΓΕ προλογίζοντας την ατζέντα. «Μαθαίνουμε και αποκωδικοποιούμε το χτες, αντιλαμβανόμαστε και παρεμβαίνουμε στο σήμερα, δρούμε συλλογικά και παλεύουμε για το αύριο. Εξάλλου, όλες οι τέχνες υπηρετούν τη μεγαλύτερη από τις τέχνες: Την Τέχνη να ζεις (Μπ. Μπρεχτ)», τονίζει.