Για τα ζητήματα αυτά μίλησε στον «Ριζοσπάστη» ο Κώστας Χαριτωνίδης, πολύπειρος προπονητής βόλεϊ, με θητεία και στην Εθνική ομάδα, πρόεδρος του Συνδέσμου Προπονητών Πετοσφαίρισης (ΣΕΠΠΕ) και καθηγητής ΣΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης.

Για την κατάσταση που επικρατεί ανέφερε:

«Το σίγουρο είναι πως οι στιγμές που ζούμε από το δεύτερο κύμα της πανδημίας στη χώρα μας είναι ιδιαίτερα δύσκολες, πιο δύσκολες από την προηγούμενη φορά. Πλέον ακούμε όλοι για περισσότερους θανάτους, ενώ υπάρχουν και φίλοι - γνωστοί που βλέπουμε να "φεύγουν" από τον ιό. Αρα τα μέτρα προστασίας θα πρέπει να είναι αυστηρά - αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Ωστόσο, ειδικά για το μεγαλύτερο μέρος του αθλητισμού, που μπήκε σε δεύτερο lockdown, οι αρμόδιοι θα μπορούσαν να δουν τα πράγματα με κάποια πιο ειδική λογική. Πολύ περισσότερο μάλιστα που ο αθλητισμός είναι ο εχθρός της αρρώστιας και των ιών, αφού σώμα που ασκείται έχει και καλύτερο ανοσοποιητικό σύστημα.

Οπως εφαρμόστηκαν κάποιες εξαιρέσεις για τα πρωταθλήματα των πρώτων κατηγοριών σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, νομίζω ότι θα μπορούσε να γίνει κάτι ανάλογο και σε άλλα αθλήματα, πάντα φυσικά υπό τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας που ορίζουν οι ειδικοί. Ειδικά για το βόλεϊ, ας σημειωθεί ότι είναι ένα άθλημα όπου δεν υπάρχει προσωπική επαφή και αυτό ίσως να κάνει τα πράγματα ευκολότερα. Οπως και να 'χει, ό,τι συμβαίνει αυτήν τη στιγμή στον αθλητισμό είναι μια σοβαρή κατάσταση, με συνέπειες τόσο στο παρόν όσο και μελλοντικά, και σε όλους τους τομείς, από τις ομάδες και τους αθλητές μέχρι τις Εθνικές ομάδες».

Ο Κ. Χαριτωνίδης στέκεται επίσης στα ιατρικά πρωτόκολλα, αναδεικνύοντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σε ό,τι αφορά την εφαρμογή τους τα πιο «φτωχά» αθλήματα, όπως λέει χαρακτηριστικά.

«Μέχρι τώρα γνωρίζουμε πως υπήρξε η εξαίρεση από την απαγόρευση της Super League 1 και της Basket League, επειδή - όπως είπαν οι αρμόδιοι - εφαρμόζουν ιατρικά πρωτόκολλα ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Ακόμα κι έτσι, το σίγουρο είναι ότι αυτές οι ομάδες έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν τα τεστ που απαιτούνται για τους αγώνες και τις προπονήσεις, όπως παράδειγμα το μοριακό, που δεν είναι και φτηνό. Τα πράγματα όμως στα πιο φτωχά αθλήματα δεν είναι απλά, αφού ό,τι και να ορίζουν τα πρωτόκολλα, ενδέχεται να υπάρξουν ομάδες που δεν θα μπορούν να τα εφαρμόσουν πλήρως, λόγω οικονομικής αδυναμίας. Νομίζω ότι σε αυτό το σημείο καθοριστικό ρόλο θα πρέπει να παίξει η συμβολή της πολιτείας, η οποία θα πρέπει να στηρίξει οικονομικά αυτήν την προσπάθεια. Ισως μέσω μιας οικονομικής ενίσχυσης των ομοσπονδιών, προκειμένου να στηριχθεί η προσπάθεια των ομάδων για την επιστροφή στη δράση».

Μιλώντας για τις συνέπειες της αναστολής της δραστηριότητας στις ομάδες, ο πολύπειρος τεχνικός κάνει λόγο για πολλαπλή επίδραση σε όλα τα επίπεδα και εκφράζει τις ανησυχίες του ακόμα και για τη μελλοντική λειτουργία τους.

«Ειδικά για τις συνέπειες στις ομάδες, θα έλεγα ότι είναι πολλαπλές και επηρεάζουν όλους τους τομείς. Από τα αμιγώς αθλητικά ζητήματα μέχρι και ζητήματα που αφορούν την ίδια τη λειτουργία τους. Για παράδειγμα, τόσο στο χώρο του βόλεϊ όσο και σε άλλα αθλήματα, όπως το πόλο ή το χάντμπολ, υπάρχουν ομάδες με διεθνείς υποχρεώσεις και η μη συμμετοχή τους στο πρωτάθλημα επηρεάζει όλη τους τη σεζόν αγωνιστικά, συν ό,τι άλλες συνέπειες υπάρχουν από τη μη διεξαγωγή αγώνων.

Πολύ πιο σοβαρή είναι η κατάσταση στις μικρότερες και στις ερασιτεχνικές κατηγορίες, αφού τα όσα συμβαίνουν δημιουργούν σοβαρά προβλήματα λειτουργίας. Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια σχεδόν όλες οι ομάδες, προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά προβλήματα και την έλλειψη ικανών επιχορηγήσεων, στηρίζονται αρκετά στις συνδρομές των αθλούμενων, όπως συμβαίνει και στις ακαδημίες. Είναι προφανές πως η διακοπή της λειτουργίας των τμημάτων μιας ομάδας επιφέρει σημαντικό πλήγμα ακόμα και για την αντιμετώπιση πάγιων μηνιαίων λειτουργιών. Και, φυσικά, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέγεθος των συνεπειών μελλοντικά.

Αντίστοιχες συνέπειες με αυτές στις ομάδες υπάρχουν και σε αρκετές δουλειές, με αποτέλεσμα αρκετές οικογένειες και εργαζόμενοι να πλήττονται. Ετσι, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα, την επομένη της πανδημίας, όταν φτιάξουν τα πράγματα κάπως, πόσοι θα έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν να πληρώνουν τη συνδρομή προκειμένου να αθληθούν τα μέλη της οικογένειας, τη στιγμή που θα υπάρχουν άλλες βασικές ανάγκες. Αυτόματα δημιουργούνται ερωτήματα για το πόσα απ' αυτά τα παιδιά, τελικά, θα ξαναδώσουν το "παρών" στον αθλητισμό».

Και πιο συγκεκριμένα όμως, σε ό,τι αφορά τους αθλητές και γενικά όσους αθλούνται, όπως εκτιμά ο Κ. Χαριτωνίδης οι επιπτώσεις του lockdown είναι πολύπλευρες και η όλη κατάσταση εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για το μέλλον.

«Και στην περίπτωση των αθλητών, όπως συμβαίνει και με τις ομάδες, οι συνέπειες του lockdown στην αθλητική δραστηριότητα είναι πολλές σε διάφορους τομείς. Στον λεγόμενο υψηλό αθλητισμό, η μη συμμετοχή των αθλητών σε προπονήσεις και αγώνες προκαλεί αρκετά προβλήματα στη φυσική κατάσταση, στη βελτίωση στην αγωνιστική κατάσταση κ.λπ. Οσο κι αν γίνονται προσπάθειες ακόμα και να υπάρχει μια άθληση - κυρίως για λόγους φυσικής κατάστασης - στο σπίτι, αυτό δεν λύνει τα γενικότερα προβλήματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι και αύριο να δινόταν το "πράσινο φως" για επιστροφή των αθλητών στη δράση, θα χρειαζόταν πολύς χρόνος προκειμένου να επανέλθουν σε καλή αγωνιστική κατάσταση. Ας σκεφτεί κάποιος ότι για έναν αθλητή υψηλού επιπέδου οι μέρες ξεκούρασης όλο το χρόνο είναι ουσιαστικά ένα δεκαήμερο και μετά μπαίνει σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα αυστηρής τήρησης. Ετσι, το "ένα βήμα μπρος και ένα πίσω" δεν είναι ό,τι καλύτερο, και σίγουρα όλες αυτές οι διακοπές στο πρόγραμμα προπόνηση - αγώνας εγκυμονούν αρκετούς κινδύνους για τραυματισμούς.

Εξίσου σοβαρές είναι οι συνέπειες και στους αθλητές των μικρότερων κατηγοριών, ακόμα και στα παιδιά των ακαδημιών και των τμημάτων υποδομής μιας ομάδας. Ειδικά για τη δεύτερη κατηγορία, η διακοπή των προπονήσεων προκαλεί σημαντικές συνέπειες, όπως στην εξάσκηση της τεχνικής, και φυσικά και στην ψυχολογία τους όσον αφορά τον αθλητισμό, με αποτέλεσμα - και σε συνδυασμό με τα προβλήματα στη λειτουργία των ομάδων που προανέφερα - να υπάρχει ο κίνδυνος να φύγουν απ' αυτόν».