«Αγαπημένα μου παιδιά,

Τα γράμματα που πήρα φέτος δεν σας κρύβω ότι με ανησύχησαν αρκετά. Κάποιοι από εσάς ρωτάτε αν το lockdown ισχύει και για μένα. Θα καταφέρω να φτάσω έως τα μέρη σας για να φέρω τα δώρα; Υπάρχει άραγε κωδικός που να επιτρέπει την "κατ' εξαίρεση" κυκλοφορία του Αϊ - Βασίλη ή όχι;», συνοψίζει τις αγωνίες των παιδιών ο Αϊ - Βασίλης στο γράμμα του. Κι ο ίδιος αναρωτιέται αν υπάρχει κίνδυνος να τον σταματήσει η αστυνομία, αν οι τάρανδοι λογίζονται για κατοικίδια και άλλα παρόμοια.

Παρά τη δύσκολη κατάσταση διαβεβαιώνει τα παιδιά πως και φέτος θα βρεθεί τρόπος να βρεθεί κοντά τους, πως «έστω και με καραντίνα, ο δικός σας Αϊ - Βασίλης θα σας επισκεφτεί και πάλι». Εκτός από την υπόσχεση αυτή, τους δίνει και τη συμβουλή του: «Να έχετε εμπιστοσύνη σε αυτούς που έχετε γύρω σας, σε όσους είναι σαν κι εσάς. Ξέρω ότι και πάλι θα με βοηθήσουν να έρθω κοντά σας, όπως το έκαναν πάντα και θα εξακολουθήσουν να το κάνουν. Είναι άνθρωποι της δουλειάς - οικοδόμοι, ναυτεργάτες, τεχνίτες, εμποροϋπάλληλοι, υφαντουργοί, μετανάστες και πρόσφυγες, γιατροί, δάσκαλοι, συνταξιούχοι, νεολαία κι ένα σωρό άλλοι, γυναίκες και άντρες, που δεν το βάζουν κάτω. (...) Παλεύουν για έναν κόσμο όπου όλοι θα δουλεύουν και όλοι θα απολαμβάνουν τους καρπούς των κόπων τους, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς άδικους πολέμους και προσφυγιά. (...) Σ' έναν τέτοιο κόσμο ακόμα και οι αρρώστιες θα μπορούν να γιατρευτούν, χωρίς οι άνθρωποι ν' ανησυχούν πώς θα πληρώσουν. Θα είναι ένας κόσμος όμορφος για όλα τα παιδιά και θα έχει πάντα και μια ξεχωριστή θέση για τον Αϊ - Βασίλη τους».

«Να με περιμένετε, λοιπόν», καταλήγει ο Αϊ - Βασίλης και υπενθυμίζει σε μικρούς και μεγάλους πως «η πραγματική πόρτα για έναν επισκέπτη σαν εμένα δεν είναι η καμινάδα, αλλά η καρδιά». Και από κει «κανένας ιός, καμιά αστυνομία, καμιά επιχείρηση και καμιά κερδοφορία» δεν μπορεί να τον βγάλει.

«Σχεδόν δύο μήνες μετά τον καταστροφικό σεισμό στη Σάμο και τα προβλήματα παραμένουν. Τα μέτρα που έχει εξαγγείλει έως τώρα η κυβέρνηση δεν καλύπτουν τις αυξημένες ανάγκες των σεισμοπλήκτων, ενώ οι προϋποθέσεις που μπαίνουν για τη χορήγηση επιδόματος ενοικίου ή στεγαστικής συνδρομής (έξοδα κατεδάφισης, άδειες κ.ά.) πετούν εκτός στήριξης και αποζημίωσης πολλούς σεισμόπληκτους. Η κυβέρνηση δεν έχει πάρει κανένα μέτρο για τους εργαζόμενους σε σεισμόπληκτες επιχειρήσεις, ενώ παραμένουν μεγάλες καθυστερήσεις στην αντιμετώπιση ακόμα και της προσωρινής λειτουργίας των σχολείων.

Μια ακόμα κρίσιμη και ουσιαστική πλευρά στην αντιμετώπιση των συνεπειών του σεισμού είναι η κατάσταση με τα επικίνδυνα και ετοιμόρροπα κτίσματα. Πρόκειται για εκατοντάδες κτίρια. Μόνο στο δήμο Δυτικής Σάμου είναι 361. Ενώ από την αρχή έχει εντοπιστεί το θέμα και επανειλημμένα επισημαίνεται και από τους δήμους και τους φορείς του νησιού, καμιά ουσιαστική λύση δεν έχει δοθεί. Παρά τις σχετικές εξαγγελίες της κυβέρνησης, στην πράξη δεν προχωρά τίποτα, η όλη διαδικασία κολλά στα γραφειοκρατικά γρανάζια. Η επιφόρτιση των δήμων με τις κατεδαφίσεις είναι χωρίς ουσιαστικά μέτρα στήριξης. Τα χρήματα που έχουν δοθεί δεν φτάνουν για να προχωρήσουν οι κατεδαφίσεις και οι απομακρύνσεις των υλικών, οι δήμοι δεν έχουν το απαιτούμενο προσωπικό και μηχανήματα για τις κατεδαφίσεις και μέχρι πρότινος δεν είχε προβλεφθεί ο τρόπος ανάθεσης και πληρωμής των εργολάβων που αναγκαστικά θα χρειαστούν για να προχωρήσουν στα έργα κατεδάφισης. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα δόθηκε ένας δεκάλογος βημάτων που προτείνουν τα υπουργεία Περιβάλλοντος και Οικονομικών, ο οποίος ουσιαστικά περιπλέκει και διαιωνίζει το πρόβλημα των ετοιμόρροπων, αφού προβλέπει μια σειρά διαδικασίες μέχρι την κατεδάφιση, που ο καθένας που γνωρίζει πώς κινούνται όλα αυτά καταλαβαίνει πως η κατεδάφιση των κτιρίων αυτών θα πάει πολύ μακριά στο μέλλον.

Αυτή η ολιγωρία της κυβέρνησης ακόμη και σε πρακτικά ζητήματα έχει πολύ σοβαρές και επικίνδυνες συνέπειες στη ζωή, στην ψυχολογία, στην οικονομία και γενικά στην κοινωνία του νησιού: Ολόκληρες γειτονιές και δρόμοι στο Βαθύ - που είναι και η πρωτεύουσα του νησιού - στο Καρλόβασι, χωριά όπως τα Κοντέικα έχουν μετατραπεί σε σωρούς από μπάζα, ενώ η διέλευση και η διαβίωση ακόμη και στα σπίτια που δεν έχουν πάθει ζημιά είναι επικίνδυνη. Στο Βαθύ, μια σειρά κεντρικοί δρόμοι είναι απροσπέλαστοι. Είναι αρκετοί οι άνθρωποι που έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους γιατί φοβούνται τα απέναντι και τα διπλανά που έχουν ζημιές. Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται με τις βροχές που προκαλούν και άλλες καταπτώσεις και από τύχη δεν έχουμε θρηνήσει θύματα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Παγώνδα. Εκεί το σχολείο δεν έχει υποστεί ζημιές, αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει, αφού τα παιδιά πρέπει να περάσουν από ένα δρόμο στον οποίο τα περισσότερα κτίσματα είναι επικίνδυνα.

Ερωτώνται οι υπουργοί, τι μέτρα θα λάβουν ώστε: Να δοθεί επιπλέον χρηματοδότηση προς τους δήμους και να απλοποιηθεί η διαδικασία κατεδαφίσεων (απ' όλα αυτά τα κτίρια έχει περάσει η ΔΑΕΦΚ) και ανάθεσης έργου ώστε να γίνουν άμεσα όλες οι απαιτούμενες κατεδαφίσεις και απομακρύνσεις των υλικών προκειμένου να μην αποτελέσουν μελλοντικά χώρους επικίνδυνους και για τη δημόσια υγεία;

Να μπορούν οι δήμοι της Σάμου που ήδη αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υποστελέχωσης να προσλάβουν όλο το απαραίτητο μόνιμο προσωπικό, ώστε να καλύπτουν πλήρως τις βασικές λαϊκές ανάγκες, αλλά και να μπορούν να αντεπεξέλθουν σε έκτακτες και επείγουσες συνθήκες όπως αυτές».

Στην κηδεία του παρευρέθηκε αντιπροσωπεία της Οργάνωσης του Κόμματος με επικεφαλής την Τόνια Γαρδούνη, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής και Γραμματέα της ΤΕ Χρηματοπιστωτικού.

Για τη ζωή και τη δράση του σ. Γιώργου, που στο τελευταίο του ταξίδι τον συνόδευαν ο «Ριζοσπάστης» και η σημαία του Κόμματός του, του ΚΚΕ, μίλησε ο Δημήτρης Τζιώκας εκ μέρους της ΚΟΒ Ομίλου Πειραιώς, στην οποία ήταν μέλος, ενώ τα μέλη της Οργάνωσης πρόσφεραν στη μνήμη του 180 ευρώ στο ΚΚΕ.

Ο Γιώργος Χάμψας από τα μαθητικά του χρόνια τοποθετείται κατά της χούντας, ενώ στην ΚΝΕ οργανώνεται το 1974, μετά τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, όπου συμμετείχε, καθώς σπούδαζε στο Τμήμα Μηχανολόγων - Ηλεκτρολόγων. Το 1979 οργανώνεται στο ΚΚΕ, περνώντας από διάφορες στελεχικές θέσεις στην Αχτίδα Βιομηχανίας, ενώ το 1985 ξεκίνησε να εργάζεται στην Αγροτική Τράπεζα. Στην εσωκομματική κρίση του 1989, ο σ. Γιώργος υπερασπίστηκε τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος και πήγε κόντρα στο ρεύμα. Στη συνέχεια, στην Αχτίδα Χρηματοπιστωτικού της ΚΟΑ ανέλαβε όποια χρέωση του ζητήθηκε, πρωτοστατώντας σε όλους τους αγώνες των τραπεζοϋπαλλήλων μέχρι το τέλος της ζωής του.

«Ο σύντροφος Γιώργος δεν ήταν απλά συνεπής. Τις αρχές και τις αξίες της ιδεολογίας του τις έκανε στάση ζωής», ανέφερε στην κηδεία ο Δ. Τζιώκας, ξεχωρίζοντας τη σεμνότητα, την ειλικρίνεια, την έγνοια που είχε ο σύντροφος για την Οργάνωση, την αυστηρότητα με τον εαυτό του.

«Οι σύντροφοί σου από την ΚΟΒ Τράπεζας Πειραιώς και την ΤΟ Χρηματοπιστωτικού του ΚΚΕ κρατάμε το παράδειγμά σου, δίνουμε την υπόσχεση πως θα συνεχίσουμε αταλάντευτα στο δρόμο που περπατήσαμε μαζί. Στο δρόμο του αγώνα, που καταλήγει στην κοινωνία όπου θα καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στην κοινωνία όπου οι άνθρωποι θα βλέπουν το μέλλον τους με χαμόγελο και αισιοδοξία όπως αυτή που είχες εσύ, στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό», ανέφερε το στέλεχος του Κόμματος, μεταφέροντας τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του συντρόφου.

Το λόγο πήρε επίσης ο Γρηγόρης Ρήγας από το Σωματείο Συνταξιούχων ΔΕΚΟ Τραπεζών και αποχαιρέτησε με τη σειρά του τον σ. Γιώργο Χάμψα.