ΦΩΤΟ 7

Στις 10 Ιούλη 1972 φεύγει για το μακρινό ταξίδι που δεν έχει επιστροφή ο μικρότερος αξέχαστος αδελφός μου ΚΩΣΤΑΣ ΡΗΓΑΣ. Για τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση βασανίστηκε στο μαρτυρικό Μακρονήσι και τα βασανιστήρια τον έφτασαν στα 45 χρόνια του να «φύγει» από τη ζωή.

Στις 5 Φλεβάρη 1974, στα 93 της χρόνια, έκανε το μεγάλο ταξίδι χωρίς γυρισμό η μεγάλη και αξέχαστη μάνα των 6 παιδιών που δόθηκαν στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή, ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ (Τασία) ΡΗΓΑ.

Το 1977, στις 14 Σεπτέμβρη, στα 62 του χρόνια, «φεύγει» από τη ζωή ο αδελφός μου ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΡΗΓΑΣ. Πολέμησε τους Ιταλούς φασίστες στο αλβανικό μέτωπο, στην Κατοχή ως υπεύθυνος του εφεδρικού ΕΛΑΣ και πλήρωσε τη δράση του με πολύχρονη φυλακή και βασανιστήρια.

Σε ηλικία 94 χρόνων, στις 10 Ιούνη 1979, έπαψε να χτυπά η μεγάλη καρδιά του καλού πατέρα ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΗΓΑ, που μεγάλωσε 6 αγόρια και πήραν όλα μέρος στον ξεσηκωμό της Εθνικής Αντίστασης.

Στις 27 Ιούνη 2000 «φεύγει» από τη ζωή ο αδελφός μου ΓΙΩΡΓΗΣ ΡΗΓΑΣ, σε ηλικία 87 χρόνων. Ηταν ένα από τα πρώτα μέλη της Κομματικής Οργάνωσης του ΚΚΕ που στήθηκε στο χωριό Αγιος Γεώργιος και είχε την ευθύνη της παράνομης τότε Οργάνωσης. Πλήρωσε τη δραστηριότητά του με πολύχρονη φυλακή και βασανιστήρια.

Στις 25 Νοέμβρη 2000 «φεύγει» από τη ζωή ο αδελφός μου ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΡΗΓΑΣ, σε ηλικία 77 ετών. Παρά την αναπηρία και τα βασανιστήρια που υπέστη μέσα στο χωριό από τους εθνοφύλακες του μεταβαρκιζιανού κράτους, στάθηκε όρθιος μέχρι το τέλος της ζωής του, χωρίς ταλαντεύσεις.

Στις 16 Αυγούστου 2005 «φεύγει» από τη ζωή ο μεγαλύτερος αδελφός της οικογένειας, ΘΑΝΑΣΗΣ ΡΗΓΑΣ, σε ηλικία 94 ετών. Πολέμησε από την πρώτη μέρα της εισβολής τους Ιταλούς φασίστες στα αλβανικά βουνά. Στην κατοχή πήρε μέρος στον ΕΛΑΣ στην Εύβοια και συμμετείχε σε πολλές μάχες στην περιοχή ενάντια στον κατακτητή και τους συνεργάτες του. Για τη δράση του βασανίστηκε και φυλακίστηκε από το μεταδεκεμβριανό κράτος, όπως ολόκληρη η οικογένειά μας.

Εγώ, ο Βασίλης Ρήγας, υπηρετώντας στο Πολεμικό Ναυτικό, στις 12 Απρίλη 1941, έζησα την επίθεση γερμανικών αεροπλάνων στο καράβι που βούλιαξε, κοντά στο Κάβο Ντόρο. Το πλήρωμα έμεινε στη θάλασσα για πάνω από 4 ώρες, μέχρι να έρθει το αντιτορπιλικό «Κουντουριώτης» να μαζέψει πνιγμένους και ζωντανούς. Στην Κατοχή (Μάης - Ιούνης 1941) συμμετείχα στην ίδρυση της κομματικής τριάδας των νέων, ενώ στη συνέχεια, ως υπεύθυνος της ΕΠΟΝ, συνελήφθην δύο φορές από Γερμανούς και συνεργάτες τους, βασανίστηκα και έφτασα δύο φορές στο εκτελεστικό απόσπασμα, με τις εκτελέσεις να ματαιώνονται.

Ολη η μεγάλη οικογένεια, γονείς και έξι παιδιά, περάσαμε από τις φυλακές και τα βασανιστήρια του κράτους της Δεξιάς. Βασανιστήκαμε, χλευαστήκαμε στα μαύρα χρόνια που πέρασαν αλλά παραμείναμε όρθιοι και δεν ταλαντευτήκαμε, ούτε στις πιο κρίσιμες στιγμές του κινήματος και του Κόμματός μας, τόσο αυτοί που «έφυγαν» από τη ζωή όσο και αυτοί που έμειναν να συνεχίζουν ορθοστατούντες και ορθοβαδίζοντες τον ωραίο και αγωνιστικό δρόμο.

Πλούτισε το χώμα, ο αέρας έγινε πιο φτωχός, έφυγαν τα αγαπημένα πρόσωπα, γονείς και αδέρφια. Οι γονείς ήταν ήρωες της ζωής, της δύσκολης ζωής που με πίκρες αβάσταχτες μεγάλωσαν τα παιδιά τους. Στάθηκαν όμως βράχοι στον αγώνα του λαού για έναν καλύτερο κόσμο. Αγαπούσαμε τους γονείς μας για ό,τι ήσαν και για ό,τι έκαναν. Ο ζευγάς φεύγει, η σπορά μένει. Σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει.

Στη μνήμη τους προσφέρω 100 ευρώ στο ΚΚΕ, μέσω της ΚΟΒ Κυψέλης της ΤΟ Α' Αθήνας - Γαλατσίου.

Β. Ρήγας

***

ΦΩΤΟ

Στις 5 Γενάρη συμπληρώνονται 4 χρόνια από τότε που «έφυγε» από κοντά μας, ο αγαπημένος μας ΝΙΚΟΣ ΑΜΟΥΡΓΙΑΝΟΣ. Μέλος της ΕΔΑ στην Καισαριανή και αργότερα στους Λαμπράκηδες. Αρχές της δεκαετίας του '80 οργανώνεται στο ΚΚΕ. Αγωνίστηκε για το ψωμί και τα δικαιώματα του λαού, μέσα από το σωματείο στο χώρο δουλειάς του.

Παίρνουμε δύναμη από την πίστη που έδειξες στη ζωή, από την ακλόνητη πεποίθησή σου ότι οι άνθρωποι του μόχθου μπορούν να κερδίσουν ένα μέλλον φωτεινό για αυτούς και τα παιδιά τους. Στη μνήμη σου προσφέρουμε, μέσω ΚΟΒ Πάνω Καισαριανής, 100 ευρώ.

Η γυναίκα του και τα παιδιά του