Τον τελευταίο καιρό, με το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης - που έχει στοιχεία συγχρονισμού σε πολλές χώρες και είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, όχι κρίση λόγω της πανδημίας, όπως την παρουσιάζουν - διάφορα αστικά επιτελεία και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης/προπαγάνδας που ελέγχουν εκφράζουν ανησυχία γιατί, λέει, διευρύνονται οι κοινωνικές ανισότητες και μπορεί να φέρουν εκρήξεις και αναταραχές οι οποίες θα γίνουν ανεξέλεγκτες και θα βλάψουν τον καπιταλισμό, που δήθεν τόσα έχει να προσφέρει στην ανθρωπότητα.

Είναι οι ξαναζεσταμένες θεωρίες περί «εξανθρωπισμού» του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, που ειδικά την περίοδο της πανδημίας αναδείχθηκε ακόμα περισσότερο η παρακμή του. Θεωρίες που διαπερνούν όλους τους διαχειριστές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, από τους φιλελεύθερους και τη σοσιαλδημοκρατία μέχρι τους «νεοαριστερούς».

Ο τίτλος άρθρου του αμερικανικού ειδησεογραφικού πρακτορείου «Bloomberg» στις 17/1, «Οι πλούσιοι έχουν γίνει πιο πλούσιοι από ποτέ στη διάρκεια της πανδημίας», είναι χαρακτηριστικός αυτής της παρακμής. Την ώρα που στις ΗΠΑ περίπου το 1/3 των ενηλίκων ζουν σε νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν ενοίκια ή υποθήκες, η ανεργία εκτοξεύεται - την τελευταία χρονιά προστέθηκαν άλλα 10 εκατομμύρια - έχουν αυξηθεί κατά 28% οι ενήλικες που δεν μπορούν να προμηθευτούν ούτε τα αναγκαία για την επιβίωση και προστίθενται έτσι στους δεκάδες εκατομμύρια φτωχούς και απόκληρους, μια χούφτα παράσιτα, εκατομμυριούχοι και δισεκατομμυριούχοι, αύξησαν τις περιουσίες τους κατά τεράστια ποσοστά, αξιοποιώντας μια σειρά από μέτρα του αστικού κράτους, με χαμηλά επιτόκια και τις «επενδύσεις» στους «ναούς του τζόγου», τα χρηματιστήρια.

Με κυνικό τρόπο, το εν λόγω Μέσο, που υπερασπίζεται τους «έξυπνους επενδυτές», συνεχίζει: «Είναι δύσκολο να καταλάβουμε το μέγεθος της οικονομικής κατάρρευσης στις τάξεις των ανέργων, των αστέγων και των πεινασμένων. Αλλά υπάρχει μια ολόκληρη τάξη ανθρώπων - τουλάχιστον το 20% (σ.σ μάλλον είναι υπερτιμημένο το ποσοστό) - που κερδίζουν πάρα πολλά και δεν χρειάζεται να ανησυχούν για τέτοια θέματα». Ετσι εμφανίζονται δηλώσεις διαφόρων καθηγητών όπως του Πίτερ Ατγουότερ, στο Πανεπιστήμιο «William & Mary» στη Βιρτζίνια, ο οποίος λέει ότι «πιθανότατα δεν υπήρξε καλύτερη στιγμή από σήμερα για να είσαι πλούσιος στις ΗΠΑ, και δυστυχώς αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι αυτό που κάνουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής είναι να επιτρέπουν στους πλουσιότερους να ανακάμψουν γρηγορότερα από την πανδημία (...) Δεν μπορείς να έχεις βιώσιμη οικονομία και σταθερό πολιτικό σύστημα, όταν από τη μία πλευρά υπάρχει ένα μικρό ποσοστό πλουσίων στον πληθυσμό, που πιστεύουν ότι είναι ανίκητοι, και από την άλλη ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που αισθάνονται ηττημένοι. Είναι προς το συμφέρον του καπιταλισμού να κλείσει αυτό το κενό». Και το «Bloomberg» συμπληρώνει: «Η εισοδηματική ανισότητα έχει ήδη φτάσει κοντά στο υψηλότερο σημείο της εδώ και τουλάχιστον μισό αιώνα, και η πανδημία εγείρει πλέον ερωτήματα σχετικά με το ποια μέτρα έκτακτης ανάγκης έχουν σχεδιαστεί για να βοηθήσουν τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα και ποιοι θα μείνουν πίσω».

Μέσα από τέτοιες αναλύσεις νεκρανάστασης του σάπιου συστήματος, επιδιώκεται να δημιουργηθούν και πάλι αυταπάτες και ελπίδες στα λαϊκά στρώματα ότι με την «αλλαγή σκυτάλης» στον Λευκό Οίκο, με την κυβέρνηση Μπάιντεν, και «συνταγές» όπως επιδόματα λίγων μηνών ή μέτρα ...φορολόγησης των πλουσίων, ή τον δημοφιλή στους κάθε λογής σοσιαλδημοκράτες «φόρο Τόμπιν» (ποσοστό στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές), θα μπορέσει να βελτιωθεί η κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων ενώ η εκμεταλλευτική «μηχανή» του κεφαλαίου θα εξακολουθεί να «στύβει» τους εργαζόμενους. Αντίστοιχες φρούδες ελπίδες καλλιεργούνται και στην ΕΕ, με το «Ταμείο Ανάκαμψης» ή την αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας 2020-'21, μέτρα που κατευθύνονται στην ανάκαμψη των καπιταλιστών και όχι των λαών, τα δικαιώματα των οποίων συνεχώς πετσοκόβονται.

Ακόμα πιο αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία πρόσφατης έρευνας της τράπεζας UBS της Ελβετίας (της χώρας όπου καταλήγει ένα μεγάλο μέρος του κλεμμένου από τους λαούς πλούτου και έχουν τα σεντούκια τους οι κροίσοι καπιταλιστές) και του οίκου «PriceWaterHouse Coopers». Σημειώνεται ότι μέχρι τέλη Ιούλη του 2020, στο διάστημα δηλαδή που ολοκληρωνόταν το πρώτο κύμα της πανδημίας, οι δισεκατομμυριούχοι αύξησαν την περιουσία τους κατά 27,5%, στα 10,2 τρισεκατομμύρια δολάρια (πιο πρόσφατα στοιχεία δεν έχουν ακόμα δημοσιευτεί). Τα ιλιγγιώδη αυτά ποσά αποτελούν και ρεκόρ σε σχέση με το τελευταίο ρεκόρ κερδών, το 2017, που ήταν 8,9 τρισεκατομμύρια δολάρια. Μάλιστα το κλαμπ των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε από το 2017 κατά 31 κροίσους, στους 2.189.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι κεφαλαιοκράτες των κλάδων της Υγείας, του ιατρικού υλικού, της παραγωγής φαρμάκων, του ηλεκτρονικού εμπορίου και των νέων τεχνολογιών είναι αυτοί που είχαν τα περισσότερη κέρδη. Την ώρα δηλαδή που η πανδημία κάλπαζε, που εκατομμύρια άνθρωποι νοσούσαν και πέθαιναν, οι μεγιστάνες του πλούτου αυγάτιζαν τα κέρδη τους. Συγχρόνως έκαναν και ...φιλανθρωπικές δωρεές, δήθεν για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Από όσα έχουν γίνει γνωστά, 209 δισεκατομμυριούχοι «δώρισαν» κάπου 7 δισ. δολάρια, που κι αυτά μέσω της περιβόητης «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης» έχουν τα ανταλλάγματά τους.

Σύμφωνα με τα επικαιροποιημένα στοιχεία του περιοδικού «Forbes», που ειδικεύεται στο θέμα της καταγραφής που αμύθητου πλούτου των κροίσων, στη λίστα προηγείται ο Τζεφ Μπέζος, αφεντικό της εταιρείας ηλεκτρονικού εμπορίου «Amazon», με 113 δισ. δολάρια. Ακολουθούν ο Ιλον Μασκ της εταιρείας ηλεκτρικών αυτοκινήτων «Tesla» και της εταιρείας πυραύλων για ταξίδια στο Διάστημα, «SpaceX», με 189 δισ. δολαρια, η οικογένεια Αρνο με είδη πολυτελείας, με 149 δισ., ο Μπίλ Γκέιτς της «Microsoft» με 121,8 δισ., ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ της «Facebook» με 97,6 δισ., ο Ζόνγκ Ζανσάν, κινεζικής φαρμακευτικής εταιρείας και εταιρείας εμφιαλωμένου νερού, με 97,6 δισ., και ο Γουόρεν Μπάφετ, επικεφαλής ομίλου που περιλαμβάνει 60 εταιρείες διαφόρων κλάδων, με 88,8 δισ. δολάρια. Συνολικά οι δισεκατομμυριούχοι από τις ΗΠΑ είναι 614, από την Κίνα 456 και ακολουθούν από άλλες χώρες.

Η πορεία πάντως των Κινέζων μεγαλοκεφαλαιοκρατών είναι εντυπωσιακή τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα την τελευταία χρονιά της πανδημίας, που πρωτοχτύπησε την Κίνα. Συνολικά οι 400 πλουσιότεροι Κινέζοι έχουν περιουσία ύψους 2 τρισ. δολαρίων, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται και 67 δισεκατομμυριούχοι του Χονγκ Κονγκ, που η περιουσία τους αυξήθηκε κατά 60 δισ., για να φτάσει στα 380 δισ. δολάρια.

Αυτή η κατάσταση της τεράστιας αύξησης του πλούτου των λίγων, που προέρχεται από την εκμετάλλευση των πολλών, δείχνει και τον απόλυτα παρασιτικό χαρακτήρα του συστήματος. Η τεράστια γνώση που συσσωρεύεται από τη δουλειά δισεκατομμυρίων εργαζομένων, αντί να βελτιώνει τη ζωή τους, όπως θα μπορούσε με τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνικής, με την 4η βιομηχανική επανάσταση, της ψηφιοποίησης, της ρομποτικής, των υπερταχέων δικτύων επικοινωνίας 5G, της εξέλιξης της βιοτεχνολογίας κ.λπ., γίνεται νέο μέσο για την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσής τους, προκειμένου να θησαυρίζουν λίγοι κάτοχοι μέσων παραγωγής. Την ίδια ώρα οι αντιθέσεις ανάμεσα σε αστικές τάξεις, όταν τελειώσουν οι όποιοι συμβιβασμοί, λύνονται με πολέμους, επεμβάσεις που αιματοκυλούν χώρες και λαούς, μεγαλώνουν τα καραβάνια της προσφυγιάς και της απελπισίας.

Ετσι, ενώ δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη λιμοκτονούν, δεν μπορούν να λύσουν τις πιο βασικές ανάγκες τους (τροφή, στέγη, υγεία, μόρφωση) ενώ εκατομμύρια φυτοζωούν στις λεγόμενες υπανάπτυκτες χώρες της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής και στις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες της Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής, αλλά και στην Ιαπωνία και την Αυστραλία, με φαινόμενα μαζικών τάφων, ανθρώπων που τρέφονται από τα σκουπίδια, κάποιες χιλιάδες παράσιτα σχεδιάζουν ταξίδια ...αναψυχής σε άλλους πλανήτες, ή απολαμβάνουν στις υπερσύγχρονες βίλες τους κάθε λογής ανέσεις. Αυτή η εικόνα των αβυσσαλέων ανισοτήτων, που αναγκάζονται να επισημάνουν τα αστικά επιτελεία, είναι που επιβεβαιώνει ότι αυτό το σύστημα πρέπει να μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Και αυτό μπορεί να γίνει με τη συνειδητοποίηση των εργαζομένων ότι αυτοί είναι οι μόνοι παραγωγοί πλούτου, και με την αποφασιστική πάλη τους για να διώξουν από το σβέρκο τους τα παράσιτα τους εκμεταλλευτές τους.