Το πλήρες σχέδιο εκτείνεται σε περίπου 2.000 σελίδες, όπου η κυβέρνηση με το «νι και με το σίγμα» δίνει αναλυτικά το στίγμα της γύρω από τους επιμέρους στόχους του κεφαλαίου, σε διασύνδεση βέβαια με τη στρατηγική ανάκαμψης της κερδοφορίας του και με τα κάθε είδους αντιλαϊκά «ορόσημα».

Ουσιαστικά, το σχέδιο ανάκαμψης έχει βάση εκκίνησης τις δεσμεύσεις της «ενισχυμένης εποπτείας» (που φέρουν τη σφραγίδα και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ), τις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Εξαμήνων και βέβαια τις πάγιες αξιώσεις των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων, με τις «προδιαγραφές» και της λεγόμενης «έκθεσης Πισσαρίδη».

Στο σχέδιο της κυβέρνησης περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οριζόντιες ενισχύσεις προς τους επιχειρηματικούς ομίλους και επιμέρους ενισχύσεις σε κλάδους και τομείς της οικονομίας και της παραγωγής που μέσα στον ευρωπαϊκό και διεθνή ανταγωνισμό χαρακτηρίζονται για την εξωστρέφεια και τα «συγκριτικά πλεονεκτήματά» τους.

Το εν λόγω εγχείρημα αφορά στη διοχέτευση «ζεστού» χρήματος, τόσο με τη μορφή άμεσων επιδοτήσεων από το «Ταμείο Ανάκαμψης» όσο και άτοκων δανείων από την ΕΕ. Τα ποσά αυτά θα συμπληρωθούν από τον τραπεζικό δανεισμό των επιχειρήσεων, αλλά και από την ίδια συμμετοχή των ιδιωτών, που αναμένεται να συμβάλουν μόνο με ένα σχετικά μικρό μέρος στο συνολικό ύψος των επενδυτικών σχεδίων.

Ο γενικός κανόνας εστιάζει σε δωρεάν επιδότηση στο 50% του επενδυτικού πλάνου, έναντι 30% τραπεζικού δανεισμού και 20% ίδιας συμμετοχής των ιδιωτών επενδυτών. Πλάι σε αυτά έρχονται να προστεθούν και πόροι από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του ελληνικού κρατικού προϋπολογισμού, μέσω του οποίου θα επιδοτηθούν τμήματα των επενδυτικών δαπανών, που δεν θα θεωρηθούν επιλέξιμα από το «Ταμείο Ανάκαμψης» της ΕΕ.

Με κάθε τρόπο, δηλαδή, κάθε «πόρος» του αστικού κράτους επιστρατεύεται για τη στήριξη επενδυτικών σχεδίων, που εξασφαλίζουν «από τα αποδυτήρια» κερδοφόρα προοπτική, με δεδομένη την υψηλή χρηματοδότησή τους από κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια, που πληρώνουν βέβαια ο ελληνικός και οι άλλοι λαοί.

Ολα τα παραπάνω θα πλαισιωθούν από νέα και παλαιότερης κοπής φορολογικά και άλλα μέτρα ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων, όπως, για παράδειγμα, επέκταση του καθεστώτος των υπεραποσβέσεων στο 200% για ψηφιακές και «πράσινες» επενδύσεις, σε συνέχεια των υπεραποσβέσεων που προβλέπονται στον ισχύοντα λεγόμενο «αναπτυξιακό» νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (για έρευνα, καινοτομία κ.ά.).

Η παραπέρα αύξηση του συντελεστή απόσβεσης για νέες επενδύσεις οδηγεί σε ταχύτερες και μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές προς τους επιχειρηματικούς ομίλους. Ουσιαστικά, το κράτος μέσω των υπεραποσβέσεων έρχεται να διογκώσει τις επιδοτήσεις προς τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Στο επίκεντρο βρίσκεται και η λίστα των έργων που θα ενταχθούν στο «Ταμείο Ανάκαμψης», γύρω από την οποία διεξάγεται βέβαια και αντιπαράθεση ανάμεσα στα διάφορα τμήματα της αστικής τάξης που διεκδικούν κομμάτι της λείας. Σύμφωνα με πληροφορίες, θα περιλαμβάνονται 150 - 170 έργα και επενδύσεις, ενώ για την ώρα γίνεται ο έλεγχος του κόστους και των χρονοδιαγραμμάτων για την ολοκλήρωσή τους.

Εν προκειμένω, σύμφωνα με πληροφορίες, τα παζάρια δεν είναι και τόσο ανέφελα όσο τα εμφανίζουν. Να σημειωθεί ότι το μοίρασμα των ενισχύσεων του «Ταμείου Ανάκαμψης» προς τους επιχειρηματικούς ομίλους προβλέπει ποσοστό χρηματοδότησης για «πράσινες» επενδύσεις στο 37%, ενώ τουλάχιστον το 20% από τα συνολικά κονδύλια θα διοχετευτεί σε ψηφιακές επενδύσεις.

Το γεγονός ότι πάνω από το 57% των επιδοτήσεων θα κατευθυνθούν σε «πράσινες» και ψηφιακές επενδύσεις, περιορίζει το χώρο για άλλες, προκαλώντας ενδοαστικές τριβές και δυσαρέσκειες. Χαρακτηριστικό είναι επίσης το γεγονός ότι και τα δάνεια για τη χρηματοδότηση των ιδιωτικών επενδύσεων θα αποδεσμεύονται με βάση στοχευμένα κριτήρια επιλεξιμότητας, όπως η διαμόρφωση οικονομιών κλίμακας μέσω επιχειρηματικών συμπράξεων, εξαγορών και συγχωνεύσεων, η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση, η εξωστρέφεια και η καινοτομία.

Παράλληλα, προωθούνται οι Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) σε νέα, μεγάλα έργα υποδομών (αρδευτικά έργα, εκσυγχρονισμός του σιδηροδρομικού δικτύου κ.λπ.). Το σχέδιο δηλαδή αποτελεί εργαλείο για πολλών ειδών «μεταβολές» και προσαρμογές στην ελληνική καπιταλιστική οικονομία, κατά τα πρότυπα της ευρωπαϊκής και διεθνούς οικονομίας, όπου ο ψηφιακός μετασχηματισμός και η «πράσινη» ανάπτυξη είναι το νέο πεδίο για την επένδυση συσσωρευμένων κεφαλαίων, άρα και «θέατρο» σκληρών ανταγωνισμών.

Αυτό ακριβώς εννοεί η κυβέρνηση όταν μιλά για μεταστροφή του λεγόμενου «αναπτυξιακού μοντέλου», προσπαθώντας μάλιστα να καλλιεργήσει προσδοκίες στο λαό ότι έχει κάτι να περιμένει από αυτή, ξαναζεσταίνοντας το παραμύθι ότι τα καπιταλιστικά κέρδη μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά με τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει και αυτό αποδεικνύει η πείρα που πρέπει τώρα να ενεργοποιήσει και να αξιοποιήσει στον αγώνα του ο λαός.

Αλλωστε, το πράγμα «μυρίζει» από μακριά: Το «Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας» θα περιέχει λίστα με περίπου 60 μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες - προγράμματα (βλέπε διπλανή στήλη), στη βάση κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι «τα σχέδια ανάκαμψης και ανθεκτικότητας των κρατών - μελών θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις οικονομικής πολιτικής που καθορίζονται στις ειδικές ανά χώρα συστάσεις των τελευταίων ετών». Δηλαδή, θα συνδυάζονται και με τις διαδικασίες των Ευρωπαϊκών Εξαμήνων.

Παραπέρα, το «Ταμείο Ανάκαμψης» θα συγκεντρώσει κεφάλαια με την αύξηση του ανώτατου ορίου των ίδιων πόρων στο 2% του ΑΕΠ της ΕΕ, δίνοντας στην Κομισιόν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει την ισχυρή πιστοληπτική αξιολόγησή της, για να δανειστεί 750 δισ. ευρώ στις χρηματοπιστωτικές αγορές.

Ουσιαστικά, ομολογείται το γεγονός ότι δρομολογούνται χαράτσια νέας κοπής σε εμπορεύματα μαζικής κατανάλωσης, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα «αναπτυξιακά» ταμεία του κεφαλαίου, ενώ «μαγειρεύονται» νέοι φόροι στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης» και της «προστασίας του περιβάλλοντος».

Οπως αναφέρει η Κομισιόν, οι ίδιοι πόροι θα συνδέονται στενά με τις προτεραιότητες της ΕΕ, με άξονες την κλιματική αλλαγή και την κυκλική οικονομία, καθώς και με τη «δίκαιη» φορολογία, που συνδέεται μεταξύ άλλων με τους φορολογικούς ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και αγορές.

Παράλληλα, το σχέδιο σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα διαμορφώνει συνθήκες για τις επόμενες φουρνιές με τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις. Σε αυτό το επίπεδο, η αποπληρωμή των κεφαλαίων στις χρηματαγορές μέχρι το 2058 θα καλυφθεί από τους μελλοντικούς μακροπρόθεσμους προϋπολογισμούς (μετά το 2027), με τη μορφή, μεταξύ άλλων, νέων ιδίων πόρων, αυξημένων εθνικών συνεισφορών κ.λπ.

Επιβεβαιώνεται επομένως από παντού ότι τα διάφορα «αναπτυξιακά» ταμεία και οι μηχανισμοί υπερβαίνουν τη σημερινή συγκυρία και ότι οι επιπτώσεις της πανδημίας αξιοποιούνται ως καταλύτης για τα νέα αντιλαϊκά μέτρα και αναδιαρθρώσεις που κρίνονται αναγκαία για το κεφάλαιο.