20 χρόνια μετά τη ΝΑΤΟική ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Αφγανιστάν, που πραγματοποιήθηκε με πρόσχημα τον περιβόητο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ανακοίνωσαν τη σταδιακή αποχώρηση των στρατευμάτων τους μέχρι τον Σεπτέμβρη.

Ακριβώς όπως όταν εισέβαλαν στο Αφγανιστάν - όπως και σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που ακολούθησαν σε Ιράκ, Λιβύη, Συρία κ.α. - ο στόχος των ΗΠΑ και των συμμάχων τους δεν ήταν η «ελευθερία», η «δημοκρατία» και η «διεθνής ασφάλεια», έτσι και τώρα δεν αποσύρουν τα στρατεύματά τους επειδή «εκπληρώθηκε ο στόχος της καταπολέμησης της τρομοκρατίας», όπως λένε.

Η απόκτηση ενισχυμένων θέσεων σε περιοχές γεωστρατηγικής σημασίας, ο έλεγχος ενεργειακών πηγών, ορυκτού πλούτου και δρόμων μεταφοράς, η υπονόμευση της θέσης και της αντίστοιχης προσπάθειας που κάνουν ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά κέντρα, ήταν και είναι η «πυξίδα» που καθόριζε και καθορίζει το πότε και το πού των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, τις εκάστοτε προτεραιότητές τους, αλλά και την ανασύνταξη των δυνάμεών τους και των επιθετικών σχεδίων τους, με βάση την εξέλιξη των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Αυτό ακριβώς το κριτήριο τους οδήγησε στο Αφγανιστάν, αυτό τους οδηγεί και σήμερα να απομακρύνουν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις από εκεί - συνεχίζοντας βέβαια την πολύμορφη παρέμβασή τους με άλλα μέσα, αφού η περιοχή δεν χάνει τη γεωστρατηγική της σημασία, ούτε το αυξανόμενο «ενδιαφέρον» από Κίνα, Ρωσία και άλλους - ρίχνοντας το βάρος της στρατιωτικής τους προετοιμασίας σε άλλα πιο κρίσιμα μέτωπα για τις βλέψεις τους.

«Αντί να επιστρέψουμε στον πόλεμο με τους Ταλιμπάν, πρέπει να επικεντρωθούμε στις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, όταν ανακοίνωσε προχτές την απόφαση για αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, ξεχωρίζοντας μεταξύ αυτών των νέων «προκλήσεων» την ανάγκη «να ενισχύσουμε την αμερικανική ανταγωνιστικότητα για να αντιμετωπίσουμε τον σκληρό ανταγωνισμό από μια ολοένα και πιο σίγουρη για τον εαυτό της Κίνα».

Η εντεινόμενη διαπάλη ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, όπως και η καθοριστική επίδρασή της σε όλες τις κινήσεις, σε όλα τα μέτωπα των επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, γίνεται όλο και πιο φανερή. Με το βλέμμα σε αυτήν ακριβώς την κύρια αντιπαράθεση, η κυβέρνηση Τραμπ συμφώνησε και δρομολόγησε την αποχώρηση από το Αφγανιστάν, ενώ η κυβέρνηση Μπάιντεν έρχεται τώρα να την υλοποιήσει, προκειμένου να ρίξει περισσότερες δυνάμεις στις «νέες προκλήσεις».

Καθόλου τυχαία, η τελική απόφαση για αποχώρηση του ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν και οι αναφορές Μπάιντεν για τερματισμό του «πιο πολύχρονου πολέμου των ΗΠΑ» έρχονται την ίδια στιγμή που η λυκοσυμμαχία ενισχύει συνεχώς τις δυνάμεις της στη Μαύρη Θάλασσα, στη Βαλτική και όλη την περιοχή γύρω από τη Ρωσία, τη στιγμή που οξύνεται επικίνδυνα η αντιπαράθεση γύρω από την Ουκρανία, ενώ οι ΗΠΑ ανακοινώνουν μαζί με το Βερολίνο αύξηση της στρατιωτικής τους παρουσίας και στη Γερμανία.

Την ίδια ώρα, οι αμερικανικές Ενοπλες Δυνάμεις εντείνουν την κινητικότητά τους στα Στενά της Ταϊβάν, συνολικότερα την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, αναζητούν χερσαίες βάσεις στην περιοχή για εγκατάσταση νέων επιθετικών οπλικών συστημάτων... Η δε «τρομοκρατική απειλή» παραμένει πάντα στην «καβάτζα», με τον Μπάιντεν να κάνει προχτές λόγο για «τρομοκρατικά δίκτυα και επιχειρήσεις που έχουν εξαπλωθεί πολύ πέρα από το Αφγανιστάν», διασφαλίζοντας έτσι πρόσχημα για επεμβάσεις σε όλο τον πλανήτη.

«Ελευθερία», «ασφάλεια», «σταθερότητα», «διεθνές δίκαιο», «δημοκρατία»... Το παράδειγμα της 20χρονης ΝΑΤΟικής επέμβασης στο Αφγανιστάν αποκαλύπτει για μια ακόμα φορά την απάτη των ιμπεριαλιστικών προσχημάτων. 20 χρόνια μετά την εισβολή, ο λαός μετρά μια κατεστραμμένη χώρα, δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αμάχους, εκατομμύρια ξεριζωμένους πρόσφυγες να ζουν σε άθλιες συνθήκες, φτώχεια και εξαθλίωση...

Οι τζιχαντιστές που στρατολόγησαν, εκπαίδευσαν και εξόπλισαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, για να τους ρίξουν απέναντι στη Σοβιετική Ενωση τη δεκαετία του '80, έγιναν η «τρομοκρατική απειλή» και το «κακό που πρέπει να ξεριζωθεί» για να δικαιολογηθεί η ΝΑΤΟική ιμπεριαλιστική επέμβαση από το 2001 μέχρι τώρα. 20 χρόνια μετά, όχι μόνο δεν «ξεριζώθηκαν», αλλά στην ετήσια έκθεσή τους οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ εκτιμούν ότι «οι Ταλιμπάν πρόκειται να ανακτήσουν έδαφος στο πεδίο των μαχών και η αφγανική κυβέρνηση θα δυσκολευτεί να τους συγκρατήσει αν η συμμαχία (σ.σ. ΝΑΤΟ) αποσύρει τη στρατιωτική της υποστήριξη»...

Κι όμως, τα ίδια ακριβώς προσχήματα περί «ελευθερίας», «ασφάλειας» και «διεθνούς δικαίου» επιστρατεύουν σήμερα ξανά οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, στην αντιπαράθεσή τους με την Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν κ.ά., έτοιμοι να ματοκυλίσουν ξανά τους λαούς για να βγουν τα μονοπώλιά τους στον αφρό της ενδοϊμπεριαλιστικής διαπάλης και της νέας οικονομικής κρίσης...

Στο Αφγανιστάν και άλλες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που ακολούθησαν, έσπευσαν να δώσουν το «παρών» και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, με αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων, με παραχώρηση βάσεων, εναέριου και θαλάσσιου χώρου. Ολα τα τελευταία χρόνια η επικίνδυνη αυτή εμπλοκή βαθαίνει συνεχώς, μετατρέπουν όλη τη χώρα σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο που μπαίνει στο στόχαστρο, διεκδικούν με κάθε τρόπο αναβαθμισμένο ρόλο στο σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας και άλλους επικίνδυνους σχεδιασμούς.

Εχει πλουτίσει όμως και η πείρα του λαού από τα ψέματά τους, από την ίδια την εξέλιξη των σχεδιασμών τους, δίνοντας εφόδια και δυνατότητες για να δυναμώσει αποφασιστικά η λαϊκή πάλη για την απεμπλοκή από αυτά, για να φωτίζεται η πραγματική διέξοδος για τους λαούς.