«Σήμερα μιλάει η εργατική τάξη, ο λαός που υποφέρει από την πολιτική τους, η νεολαία που ζει την "κανονικότητα" του εργασιακού μεσαίωνα»: Με αυτήν την ικανοποίηση για μια δύσκολη μάχη που έφεραν σε πέρας σχεδόν 500 συνδικαλιστικές οργανώσεις σε όλη τη χώρα, οργανώνοντας την πανελλαδική πανεργατική απεργία της Πρωτομαγιάς μιλούσαν μετά την ολοκλήρωσή της συνδικαλιστές από διάφορους κλάδους την περασμένη Πέμπτη στο Σύνταγμα.

Είχε προηγηθεί μια μεγαλειώδης συγκέντρωση, με χιλιάδες απεργούς, που αποτελεί την πρώτη μαζική - μαχητική απάντηση στο αντεργατικό νομοσχέδιο των απλήρωτων υπερωριών και της ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης.

Από νωρίς το πρωί της Πέμπτης, ακόμα και οι προσυγκεντρώσεις έδειχναν ότι έρχεται ένα μαζικό «ξέσπασμα» από τον λαό, που εδώ και πάνω από έναν χρόνο αναμετριέται με την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, από εργαζόμενους που έχουν νοσήσει, που έχουν θρηνήσει συγγενείς, φίλους και συναδέλφους λόγω των ανύπαρκτων μέτρων προστασίας ειδικά στους χώρους δουλειάς.

Οι χιλιάδες που πλημμύρισαν τη λεωφ. Αμαλίας και τις κάθετες οδούς περιμετρικά της πλατείας Συντάγματος διατράνωσαν το μυριόστομο «να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο - έκτρωμα» για τα Εργασιακά, αλλά και την απαίτηση να ξηλωθεί μέχρι και η τελευταία παράγραφος από όλο το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο που οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ έχουν χτίσει τα τελευταία χρόνια, υλοποιώντας κατά γράμμα κάθε «παραγγελιά» των βιομηχάνων για τη θωράκιση της κερδοφορίας τους.

Η απεργία και η συγκέντρωση της Πέμπτης αποτέλεσαν την κορύφωση μιας πλούσιας δραστηριότητας από τα εκατοντάδες Σωματεία, τις Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα που έκαναν υπόθεσή τους την οργάνωση της πάλης, τιμώντας με τον καλύτερο τρόπο την Πρωτομαγιά. Ετσι, παρά την προσπάθεια της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ, η οποία σε συμπαιγνία με την κυβέρνηση επιχείρησε την υπονόμευση της απεργιακής Πρωτομαγιάς, την Πέμπτη νέκρωσαν οι χώροι δουλειάς, με την εργατική τάξη να δείχνει για μια ακόμα φορά τη δύναμη που κρατάει στα χέρια της.

Καράβια και βαγόνια του μετρό δεν κουνήθηκαν, τα λεωφορεία υπολειτούργησαν αφού κι εκεί οι απεργοί ήταν εκατοντάδες, εργοστάσια νέκρωσαν, στα μεγάλα εργοτάξια δεν έπεσε «σφυριά», ακουστικά και τηλέφωνα στα τηλεφωνικά κέντρα σίγησαν, laptop της τηλεργασίας έκλεισαν, μεγάλα εμπορομάγαζα έμειναν άψυχα κουφάρια, αφού έλειπαν αυτοί που τους δίνουν ζωή, οι εμποροϋπάλληλοι που βγήκαν στον αγώνα.

Η συγκέντρωση ολοκληρώθηκε με τα συνδικάτα και τις ομοσπονδίες να ανανεώνουν το ραντεβού τους για τη Δευτέρα 10 Μάη, στις 6.30 μ.μ., στην πλατιά σύσκεψη στο Πεδίον του Αρεως, για να σχεδιαστεί η κλιμάκωση της πάλης (βλ. και σελ. 3).

Τίποτα στην τύχη του δεν αφέθηκε την περασμένη Πέμπτη. Από νωρίς το πρωί εκπρόσωποι των συνδικάτων στόλισαν την πλατεία Συντάγματος για να υποδεχθεί τους χιλιάδες διαδηλωτές.

Ενώ στις 9 το πρωί εργατόκοσμος και νεολαία άρχιζαν να συρρέουν προς τα σημεία των προσυγκεντρώσεων, λίγο μετά τις 9.30 τα μεγάφωνα στο Σύνταγμα αρχίζουν να καλωσορίζουν τα σωματεία που καταφτάνουν συγκροτημένα, με τις σημαίες, τα πανό και τα συνθήματά τους.

«Οχτάωρο, Ασφάλιση, σύνταξη, Υγεία, δεν θα τα χαρίσουμε στην εργοδοσία», ήταν ένα από τα συνθήματα που βροντοφώναξαν οι εργαζόμενοι στην προσυγκέντρωση των κλαδικών συνδικαλιστικών οργανώσεων στην Κάνιγγος. Εκεί έσμιξαν μεγαλύτεροι και νεότεροι σε ηλικία, από παραδοσιακούς κλάδους με μεγάλη ιστορία αγώνων και από κλάδους που έχουν αναπτυχθεί τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά τα συνδικάτα τους έχουν κιόλας προλάβει να γράψουν τις δικές τους σελίδες αγώνων. Ανάμεσά τους εργαζόμενοι που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει «ευελιξία», σύμβαση που λήγει κάθε λίγες μέρες ή μήνες, ωράριο που ξεκινάει και τελειώνει ανάλογα με τις ανάγκες της εργοδοσίας, δουλειά τις Κυριακές και τις αργίες. Στο αγωνιστικό ραντεβού αντάμωσαν συνδικάτα από τις Κατασκευές, τον Τύπο - Χαρτί, το Εμπόριο, το Φάρμακο, τις Τηλεπικοινωνίες και την Πληροφορική, τα Τρόφιμα, το Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, τον Επισιτισμό -Τουρισμό, κ.ά. Για τους περισσότερους η απεργία είχε ξεκινήσει από πολύ νωρίς το πρωί, έξω από τις πύλες εργοστασίων και τις εισόδους των χώρων δουλειάς, εκεί που δώσανε τη μάχη για την περιφρούρηση του αγώνα ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και αυθαιρεσία.

Ξεχωριστές εικόνες στην προσυγκέντρωση από τα μπλοκ με εργαζόμενους να κρατάνε σημαίες των συνδικάτων τους ή και να φοράνε μπλούζες με συνθήματα, όπως των οικοδόμων που γράφει: «Δυνατός Εργάτης είναι ο Οργανωμένος Εργάτης».

Συγκινητική είναι η υποδοχή στους μαχόμενους υγειονομικούς που μπαίνουν στην πλατεία φορώντας τις λευκές τους μπλούζες, καταχειροκροτούμενοι. Κρατούν το πανό με τα αιτήματά τους για άμεση επίταξη του ιδιωτικού τομέα, για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, τις δίκαιες διεκδικήσεις τους, δηλαδή, για να μπορούν να κάνουν αξιοπρεπώς τη δουλειά τους, να προστατεύουν την υγεία και τη ζωή του λαού.

Σχεδόν ταυτόχρονα μπαίνει στη λεωφ. Αμαλίας και το μπλοκ του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου, που δίνει τον δικό του τόνο στη συγκέντρωση, με τους ήχους του μελοποιημένου ποιήματος «Ενα το χελιδόνι».

Δυναμική και μαζική ήταν και η προσυγκέντρωση στην Ομόνοια, με την ΟΒΣΑ, τα κλαδικά σωματεία αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ να διαδηλώνουν μαζί με τους εργαζόμενους από τις συνοικίες της Αθήνας και άλλων δήμων, την ΟΓΕ, τους συνταξιούχους.

Δυναμικό και μαζικό «παρών» στην απεργιακή συγκέντρωση έδωσαν Σύλλογοι και Επιτροπές Αγώνα Φοιτητών, το Συντονιστικό Μαθητών Αθήνας, Σύλλογοι της δημόσιας και ιδιωτικής Εκπαίδευσης, Σωματεία εργαζομένων στα πανεπιστήμια και στα Ερευνητικά Ιδρύματα, που πραγματοποίησαν προσυγκέντρωση στα Προπύλαια.

«Ζήτω η 1η Μάη, οι φοιτητές στον δρόμο του αγώνα, για ανοιχτές σχολές - μόρφωση - δουλειά με δικαιώματα», αναφέρει το πανό των Φοιτητικών Συλλόγων, ενώ φοιτητές και φοιτήτριες κρατούν πικέτες, σημαίες και κόκκινα γαρίφαλα. Φτάνοντας μάλιστα στο Σύνταγμα ανάβουν καπνογόνα, οι φωνές τους ξεσηκώνουν όσους είναι ήδη εκεί, προκαλούν τη συγκίνηση στους μεγαλύτερους, που διαπιστώνουν ότι η «φλόγα δεν σβήνει», αντίθετα θα φουντώσει.

Ξεχωριστή παρουσία στις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα είχαν οι ομάδες παιδιών, φίλων του «κόκκινου Αερόστατου».

«Οι γονείς μας δεν είναι παιχνίδια, για να δουλεύουν μέχρι να χαλάσουν», έγραφαν χαρακτηριστικά τα πανό που έφτιαξαν με τα δικά τους χέρια τα παιδιά από το Μενίδι και τη Θεσσαλονίκη, «διαδηλώνοντας» με τον δικό τους μοναδικό τρόπο.

«Περισσότερες ώρες δουλειάς, δυσαρέσκεια για τα παιδιά», έγραφε το πανό που κρατούσαν παιδιά από περιοχές της Νότιας Αθήνας, με μια γιαγιά δίπλα τους να δηλώνει περήφανη για τα τρία εγγονάκια της που κρατούν το πανό και φωνάζουν μαζί με τους γονείς τους.

«Θέλουμε να βλέπουμε τους γονείς μας, όχι να δουλεύουν όλη μέρα» είπαν άλλα παιδιά, που διαδήλωναν με τους γονείς τους από τη Βόρεια Αθήνα.

Και στον Πειραιά τη δική τους ξεχωριστή πολύχρωμη παρουσία είχαν παιδιά τελευταίων τάξεων του Δημοτικού, φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου», παιδιά που συνοδεύονταν από τους δασκάλους τους του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κερατσινίου - Περάματος «Νίκος Πλουμπίδης». Κρατούσαν έργα που φιλοτέχνησαν εκπαιδευτικοί εικαστικοί μετά από κάλεσμα του Συλλόγου τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά για την 1η Μάη, εκφράζοντας τη διεκδίκηση για ελεύθερο χρόνο για τους γονείς τους. «Αν οι γονείς μας δουλεύουν 10ωρο, εμείς πότε θα τους βλέπουμε;», έγραφε χαρακτηριστικά το πανό τους.

Η συγκέντρωση ολοκληρώθηκε με τραγούδια που έχουν συντροφεύσει τους αγώνες των εργατών, αλλά και ένα καινούργιο τραγούδι εμπνευσμένο από τη χτεσινή μέρα, αφιερωμένο στην Κόκκινη Πρωτομαγιά.

Μιλάει για αυτούς που υπήρχαν πριν από εμάς και μας εμπνέουν να είμαστε σήμερα εδώ. Ετσι παρουσίασε η Πολυξένη Καράκογλου το τραγούδι «Πρωτομαγιά», με το οποίο μας μετέφερε σε μεγάλες ταξικές αναμετρήσεις ανά τους αιώνες. Από το Παρίσι του 1871 στην Μαρί Μπλοντώ, που οι σφαίρες την βρήκαν στο πρόσωπο καθώς βάδιζε σε πορεία... Και από την έγκυο απεργό καπνεργάτρια Βασιλική Γεωργατζέλη, που έπεσε νεκρή στη μεγάλη γενική απεργία στο Αγρίνιο το 1926, και τη μάνα που θρηνεί τον νεκρό απεργό γιο της Τάσο Τούση στη Θεσσαλονίκη το 1936, φτάνουμε στην Πρωτομαγιά του 1944 και την εκτέλεση 200 κομμουνιστών από τους ναζί, δίνοντας υπόσχεση: «Θα 'χω τη γροθιά υψωμένη για να φτάσει ουρανό και αδέρφια εκατοντάδες που 'ν' το αίμα μας κοινό...».

Ο ταλαντούχος ερμηνευτής Δημήτρης Κανέλλος, γέννημα - θρέμμα από εργατική οικογένεια, ευχόμενος καλή δύναμη και καλούς αγώνες ερμήνευσε το τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη «Γεια σου περήφανη κι αθάνατη εργατιά» και τη «Δραπετσώνα» των Μίκη Θεοδωράκη και Τάσου Λειβαδίτη.

Με υψωμένες τις γροθιές οι συγκεντρωμένοι τραγούδησαν τη Διεθνή. «Στον αγώνα ενωμένοι κι ας μη λείψει κανείς...».

Ανάρπαστο έγινε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Πανεργατική», που κυκλοφόρησε το ΠΑΜΕ, στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης προσπάθειας ενημέρωσης των εργαζομένων και ανάδειξης της δράσης και των αγώνων των Συνδικάτων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα φύλλα της «Πανεργατικής» που διακινούνταν στην απεργία εξαντλήθηκαν σχεδόν από τις προσυγκεντρώσεις κιόλας. Η φωνή των Συνδικάτων έφτασε παντού! Το πρώτο φύλλο περιλαμβάνει συνεντεύξεις από εκπροσώπους Συνδικάτων, φωτορεπορτάζ από κινητοποιήσεις του Απρίλη, αναφορές στη διεθνή δράση του ΠΑΜΕ κ.ά.

Η έκδοση της εφημερίδας χαιρετίστηκε και από το βήμα της συγκέντρωσης.

Η «Πανεργατική» διατίθεται δωρεάν διαδικτυακά και μπορεί όποιος θέλει να την «κατεβάσει» από την ιστοσελίδα του ΠΑΜΕ.