Σε εκδήλωση τιμής για τους 200 κομμουνιστές εκτελεσμένους στην Καισαριανή τον Μάη του '44, που διοργάνωσαν η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και η ΟΠ Αττικής της ΚΝΕ στο Σκοπευτήριο, μίλησε το απόγευμα του Σαββάτου ο Νίκος Αμπατιέλος, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, όπου αναφέρθηκε στον ηρωισμό τους και το πώς αυτός σφυρηλατήθηκε, για το πώς ο λαός μας μεγαλούργησε όποτε έκανε δικά του τα συνθήματα του ΚΚΕ, μίλησε για τον Μάη της Αντιφασιστικής Νίκης με τη σφραγίδα του Κόκκινου Στρατού, για τον Μάη της εργατικής τάξης και των προλετάριων του Σικάγου, αλλά και για την πάλη σήμερα, τον αγώνα απέναντι στις αντεργατικές ανατροπές, για το τι σημαίνει σήμερα να είσαι νέος επαναστάτης.

Μεταξύ άλλων, στην ομιλία του επισήμανε:

«Η πρώτη μαζική απεργιακή απάντηση στην επίθεση που εξαπολύουν κυβέρνηση και εργοδοσία στα εργασιακά δικαιώματα δόθηκε! Και θα έχει και συνέχεια...

Απέναντι στο νομοσχέδιο - έκτρωμα της κυβέρνησης, που επιβάλλει τη 10ωρη δουλειά χωρίς πρόσθετη αμοιβή, 135 χρόνια μετά την εργατική εξέγερση στο Σικάγο για το 8ωρο και 101 χρόνια μετά την κατάκτησή του για τη χώρα μας, εκατοντάδες σωματεία, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι που βρέθηκαν στους δρόμους όλης της χώρας ξεκαθάρισαν πως οι αντεργατικές ανατροπές του αιώνα αποτελούν αιτία πολέμου για τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά! Και σ' αυτήν τη μάχη δεν πρέπει να λείψει κανείς!

Ποιο είναι το "νέο μοντέλο" εργαζομένου που προετοιμάζουν;

Το περιγράφει πολύ εύστοχα το σύνθημα των σωματείων:

Απλήρωτες υπερωρίες - 10ωρη δουλειά, η "σύγχρονη" δουλειά μοιάζει με σκλαβιά!

Είναι ο εργαζόμενος που θα αμείβεται με 200 και 300 ευρώ, δεν θα προστατεύεται από Συλλογικές Συμβάσεις, οι όροι εργασίας του θα προκύπτουν από "ατομική διαπραγμάτευση", θα δουλεύει 10ωρα και Κυριακές, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, θα μετατρέπει το σπίτι του σε εργασιακό χώρο και κυρίως δεν θα είναι συνδικαλισμένος, δεν θα είναι οργανωμένος, αλλά μόνος, κυριολεκτικά απροστάτευτος στις εργοδοτικές επιδιώξεις.

Η κυβέρνηση φαίνεται πως ανακάλυψε τη χρονομηχανή! Αυξάνει τα ωράρια και μειώνει τη ζωή!

Αν η προηγούμενη κρίση έφτιαξε μια νέα γενιά εργαζομένων των 400 ευρώ και διαμόρφωσε την επικράτηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, τώρα το μεγάλο κεφάλαιο απαιτεί από τη νέα γενιά εργαζομένων να θυσιάσει το 8ωρο και ό,τι κατοχύρωνε ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, δηλαδή ελεύθερο χρόνο για ανάπαυση, ψυχαγωγία, κοινωνική δραστηριότητα.

Ενας από τους τρόπους που σκαρφίστηκαν, λοιπόν, οι καπιταλιστές για να κάνουν το 8ωρο "λάστιχο" είναι η λεγόμενη "διευθέτηση του χρόνου εργασίας", που είναι copy - paste από αντίστοιχες αντεργατικές Οδηγίες της ΕΕ. Ετσι οι εργοδότες έχουν τη δυνατότητα να απασχολούν μέχρι και για 10 ώρες τη μέρα τους εργαζόμενους όταν υπάρχει περισσότερη δουλειά, χωρίς καμία πρόσθετη αμοιβή, εκτοξεύοντας τον βαθμό εκμετάλλευσης!

Φυσικά δεν πρόκειται για κάποια καινοτομία της τωρινής κυβέρνησης και του υπουργού Εργασίας, "σούπερμαν" των βιομηχάνων, Χατζηδάκη. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας νομοθετήθηκε στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 1990 από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ ο νόμος που ισχύει σήμερα ψηφίστηκε το 2011 από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που επέτρεπε και τα 10ωρα και τις απλήρωτες υπερωρίες, με μόνο αστερίσκο την ύπαρξη Συλλογικής Σύμβασης και τη συμφωνία εργοδοσίας - σωματείων, που έρχονται τώρα να καταργήσουν οι σημερινοί κυβερνώντες.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο διατήρησε τον νόμο του ΠΑΣΟΚ, αλλά επέλεξε να τον εμπλουτίσει με νόμο, που αφορά τους νοσοκομειακούς γιατρούς, όπου καθιερώνεται "ως βάση για την οργάνωση του χρόνου εργασίας μέχρι δώδεκα (12) ώρες συνεχής εργασία με παρουσία στον χώρο εργασίας"!

Για να μη θυμηθούμε τις συμβάσεις που επικύρωσε στον ΟΣΕ, που καθιέρωνε 9ήμερο χωρίς ρεπό ή στους ξενοδοχοϋπαλλήλους, που είναι να σαν να διαβάζει κανείς αυτούσιο το νομοσχέδιο Χατζηδάκη.

Και επειδή ακούσαμε φοβερά πράγματα από στελέχη της ΝΔ, ότι με την κατάργηση του 8ωρου οι εργαζόμενοι θα έχουν άπλετο χρόνο να... μαζεύουν τις ελιές τους και οι εργαζόμενοι φοιτητές να δίνουν μαθήματα στην εξεταστική, να ξεκαθαρίσουμε ότι:

Δεν μπορεί για κανέναν λόγο να είναι προς το συμφέρον του εργαζόμενου να δουλεύει 10 ώρες τη μέρα!

Δεν είναι προς το συμφέρον κανενός φοιτητή να δουλεύει 10ωρο αντί να παρακολουθεί τα μαθήματά του.

Θα έπρεπε να μπορεί να σπουδάζει χωρίς να χρειάζεται να δουλέψει και σίγουρα θα έπρεπε να δικαιούται επαρκή άδεια με πλήρεις αποδοχές για να δώσει τα μαθήματά του, χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση.

Δεν είναι προς το συμφέρον κανενός εργαζόμενου να του "βγάζουν το λάδι" στη δουλειά, να μην έχει χρόνο για τίποτα άλλο, να μην έχει κοινωνική ζωή, να μην μπορεί να προγραμματίσει τη ζωή του.

Οσο κι αν προσπαθούν να παρουσιάσουν τον εργασιακό μεσαίωνα που διαμορφώνουν ως "σύγχρονο" και συμβατό με τις τεχνολογικές εξελίξεις, σε αντίθεση με το δήθεν "απαρχαιωμένο 8ωρο", η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.

Αν το 8ωρο είναι απαρχαιωμένο, αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ότι στον 21ο αιώνα, στην εποχή του 5G, των νέων τεχνολογικών εφαρμογών, ωριμάζει το αίτημα για μείωση του εργάσιμου χρόνου με ταυτόχρονη αύξηση μισθών, σταθερή δουλειά και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.

Το σίγουρο είναι πως για άλλη μια φορά, η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα πάει μαζί με την επίθεση στο δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, στην απεργία.

Ακριβώς επειδή θέλουν εργαζόμενους που θα δουλεύουν 10ωρα, Κυριακές, θα είναι όλη μέρα "on call", δεν θα γνωρίζουν τι σημαίνει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, ξέρουν καλά ότι αυτά γίνονται πιο εύκολα όταν οι εργασιακοί χώροι είναι "νεκροταφεία", με απομονωμένους, αδύναμους εργαζόμενους.

Το νέο νομοσχέδιο κάνει υποχρεωτικό το να παρέχεται η δυνατότητα ηλεκτρονικής εξ αποστάσεως ψήφου για να παρθεί απόφαση για απεργία, συνεχίζοντας το έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που με διάταξη που είχε ψηφίσει χρειαζόταν η συμμετοχή άνω του 50% των μελών του σωματείου για να είναι έγκυρη η ψηφοφορία. Ηταν η περιβόητη διάταξη του ΣΥΡΙΖΑ που "ερχόταν και δεν κρατιόταν" να ψηφίσει ο Αδωνις Γεωργιάδης στη Βουλή...

Με την εργοδοτική τρομοκρατία, τις πιέσεις και τις απειλές που επικρατούν στους χώρους δουλειάς, επιδιώκουν να κάνουν τη λήψη απόφασης για απεργία σχεδόν αδύνατη!

Προδίδουν τι είναι αυτό που τους φοβίζει και για αυτό συκοφαντούν τις αγωνιστικές διαδικασίες! Τους φοβίζουν οι εργαζόμενοι που ξέρουν τα δικαιώματά τους και κυρίως το δίκιο τους! Που δεν φοβούνται και δεν εκβιάζονται γιατί δεν είναι μόνοι, έχουν μαζί τους, στήριγμά τους, τους συναδέλφους τους.

Οπλο των εργαζομένων είναι και θα είναι τα συνδικάτα, τα σωματεία τους, η οργάνωση και η αλληλεγγύη, για να μη γίνουμε δούλοι τον 21ο αιώνα!».

Μιλώντας ιδιαίτερα για τους νέους σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Νίκος Αμπατιέλος τόνισε:

«Πολλοί νέοι και νέες μπορεί να αναρωτιούνται "Πώς μπορεί να είσαι σήμερα επαναστάτης;", "Πώς μπορείς να παλεύεις για την επανάσταση, όταν αυτή δεν είναι στην ημερήσια διάταξη;".

Η επανάσταση δεν θα πέσει σαν ένα ώριμο φρούτο, έλεγε ο επαναστάτης Τσε Γκεβάρα... Πρέπει να κουνήσουμε και εμείς το δέντρο για να πέσει...

Και αυτό κάνουμε τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κάθε μέρα...

Παλεύουμε με τέτοια ένταση, πάθος, πείσμα και αντοχή, λες και η επανάσταση πρόκειται να ξεσπάσει την επόμενη μέρα!

Ταυτόχρονα έχουμε την υπομονή και την επιμονή, στηριγμένη στη βαθιά γνώση της κοινωνικής κίνησης και της κάθε φάσης της με τα χαρακτηριστικά της, να διακρίνουμε τις δυνατότητες για να οξύνεται η ταξική πάλη, να οργανώνεται και να αντιστέκεται η εργατική τάξη και οι κοινωνικοί της σύμμαχοι, να δυναμώνει το στρατόπεδο των καταπιεσμένων αυτού του συστήματος, να ανοίγει ο δρόμος για ριζικές ανατροπές.

Την πεποίθησή μας ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, και αυτό είναι ώριμο στην εποχή μας, τη βασίζουμε στην επιστημονική μαρξιστική μας θεωρία, στην επιστημονική ανάλυσή μας για τον κόσμο και την κοινωνία την οποία ζούμε!

Γιατί στην εποχή μας, εποχή μεγάλης ανάπτυξης της επιστήμης και της παραγωγής, δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι όλο και λιγότεροι νέοι θα μορφώνονται ολοκληρωμένα, ότι όλο και λιγότεροι νέοι θα έχουν σταθερή δουλειά. Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι όλο αυτόν τον πλούτο που βγαίνει από τα χέρια και το μυαλό εκατομμυρίων εργαζομένων θα τον απολαμβάνουν μία χούφτα μέτοχοι.

Η αντίθεση σε αυτό είναι το μόνο σύγχρονο. Αυτό είναι το καινοτόμο. Κι αυτή είναι η καρδιά της πρότασης πάλης και εξουσίας του ΚΚΕ. Και επειδή παλεύουμε σήμερα με αυτήν την προοπτική, γι' αυτό το ΚΚΕ είναι σταθερός αντίπαλος του συστήματος.

Και το ίδιο το σύστημα γνωρίζει ότι έχει πολλούς εχθρούς: Ολους εκείνους που ασφυκτιούν στα στενά του όρια, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό...

Οι συχνές, βαθιές, συγχρονισμένες κρίσεις, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, το ξέσπασμα συχνών γενικευμένων και περιφερειακών πολέμων αναδεικνύουν ότι το σύστημα αυτό έχει αγιάτρευτες δυσκολίες, αντιθέσεις οι οποίες απορρέουν από την ίδια τη φύση του, τον τρόπο λειτουργίας του με βάση το μέγιστο κέρδος των καπιταλιστών.

Οι καπιταλιστές "τρώγονται" στην κυριολεξία μεταξύ τους για το ποιος θα κερδίσει στην κούρσα του ανταγωνισμού. Μια φαγωμάρα η οποία μόνο προσωρινά διακόπτεται, όταν πρόκειται να συμφωνήσουν για το πώς περισσότερο και καλύτερα θα εκμεταλλευτούν τους εργαζόμενους, τον λαό, τη νεολαία.

Αυτή η φαγωμάρα είναι που δεν τους καθιστά και άτρωτους και κάτω από την οργανωμένη, μαχητική έκφραση της συσσωρευμένης οργής και αγανάκτησης του λαού και της νεολαίας διαμορφώνονται εκείνες οι στιγμές στην Ιστορία που η εξουσία θα μπορεί να περάσει στα χέρια της εργατικής τάξης.

Πρόκειται για ένα μονόπρακτο έργο; Η απάντηση είναι όχι!

Γιατί η καθημερινότητα που βιώνουμε δεν οδηγεί από μόνη της σε αγανάκτηση και οργή... πόσο μάλλον δεν οδηγεί από μόνη της σε αντίδραση και αμφισβήτηση της εξουσίας της αστικής τάξης!

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, λοιπόν, οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ χρειάζεται διαρκώς, καθημερινά να σπέρνουμε το ζιζάνιο της αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης. Χρειάζεται να καλλιεργούμε την ασυμβίβαστη στάση σε ολοένα και περισσότερους!

Ο σύγχρονος επαναστάτης, λοιπόν, έχει ένα πολύ σύνθετο και σημαντικό καθήκον: Να φουντώνει καθημερινά τη φλόγα της επανάστασης! Να την κρατά αναμμένη ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές!

Γι' αυτό ο σύγχρονος επαναστάτης σήμερα είναι αυτός ο οποίος:

-- Δεν σκύβει το κεφάλι, δεν αρκείται με τα λίγα, αλλά οργανώνει τη διεκδίκηση για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του μαζί με τον συμμαθητή, τον συμφοιτητή, τον συνάδελφο.

-- Δεν δέχεται την αδικία, την εκμετάλλευση, τον φασισμό, τον ρατσισμό, όλων των ειδών τις διακρίσεις που υπάρχουν στην κοινωνία!

-- Αποκαλύπτει σε ολοένα και περισσότερους τον άδικο για τους πολλούς, ταξικό χαρακτήρα της κοινωνίας που ζούμε! Αναδεικνύει τον τεράστιο πλούτο που υπάρχει, τη δυνατότητα να ζήσουμε πολύ καλύτερα και τι μπαίνει εμπόδιο σε αυτό!

Σύγχρονος επαναστάτης είναι αυτός που:

-- Δεν συμβιβάζεται με την παραπληροφόρηση, την ημιμάθεια, τον αντικομμουνισμό! Δίνει τη μάχη καθημερινά για την αποκάλυψη της αλήθειας! Είναι ο μαθητής που τα βάζει με την παραχάραξη της Ιστορίας μέσα στο μάθημα, ο φοιτητής που τα βάζει με τον ανορθολογισμό και τις αντιεπιστημονικές θεωρίες στο αμφιθέατρο, ο εργαζόμενος που προσπαθεί να αποκαλύψει την εκμετάλλευση, τα βάζει με τη λογική "εργαζόμενος και αφεντικό είμαστε ένα"!

-- Αναδεικνύει σε ακόμα περισσότερους νέους την πείρα από την προσπάθεια σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον 20ό αιώνα, την ανωτερότητα των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, κόντρα στην αστική προπαγάνδα που προσπαθεί να πείσει για τον καπιταλιστικό μονόδρομο!

Γιατί, τελικά, σήμερα μπορεί τα πάντα να μοιάζουν στατικά, αλλά δεν είναι...

Μπορεί το σύστημα να θέλει να πείσει τον λαό ότι δεν βγαίνει τίποτα με τους αγώνες, αλλά και αυτό είναι μία οφθαλμαπάτη...

Πολλά περισσότερα συμβαίνουν, πολλά περισσότερα κερδίζουμε, οι αγώνες μας έχουν ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο...

Ολες οι μεγάλες μάχες κρύβουν από πίσω τους εκατομμύρια μικρές ιστορίες ηρωισμού, αυταπάρνησης, θυσίας, σθένους και θάρρους.

Ετσι ξημερώνουν οι πιο όμορφες μέρες».