Οι Θέσεις του 21ου Συνεδρίου είναι οδηγός, εργαλείο και όπλο σήμερα για όποιον προβληματίζεται, ανησυχεί, ψάχνει πώς να σταθεί και να αντιμετωπίσει τις εξελίξεις, να επιδράσει σε αυτές. Θέτουν τους όρους της παρέμβασής μας στοχευμένα, πατώντας σταθερά στην πραγματικότητα, στην επικαιρότητα και αναγκαιότητα της πρότασής μας, της πάλης για την εξουσία. Το 2ο κείμενο στέκεται με προσοχή στις κινήσεις των μεγαλύτερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών, των οποίων το αποτύπωμα είναι σαφώς επιδραστικότερο στις διεθνείς εξελίξεις, στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό. Η ανάγκη σωστής ανάγνωσης και παρακολούθησης πολλαπλασιάζεται με την ενεργό συμμετοχή της χώρας μας και άρα πολύ πιο βαθιές και άμεσες συνέπειες.

Η ανισόμετρη εκδήλωση της κρίσης και των συνεπειών της επιδρά στην αλλαγή των συσχετισμών, επιφέρει ανακατατάξεις, οι οποίες ακριβώς λόγω της φάσης στην οποία βρίσκεται η καπιταλιστική οικονομία, είναι πολύ πιο έντονες και φέρνουν μεγάλους κινδύνους. Μόνο τους τελευταίους μήνες από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη, από τη γειτονιά μας μέχρι τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, η κατάσταση είναι πολύ ρευστή (θέση 3). Στον παγκόσμιο χάρτη, περιοχές με ορισμένη γεωπολιτική και στρατηγική αξία αποτελούν σημεία - κλειδιά για τη γεωπολιτική και οικονομικοπολιτική επικράτηση. Τα Βαλκάνια, η Ανατολική Μεσόγειος, η Μέση Ανατολή, η Ανατολική Ευρώπη - λόγω της συγκέντρωσης των ισχυρότερων στρατιωτικών συνασπισμών, ο Ινδο-Ειρηνικός και η Αρκτική θα αποτελέσουν μάλλον το κύριο έδαφος που θα κριθεί ο παγκόσμιος συσχετισμός με διπλωματικά και στρατιωτικά μέσα.

Το ΝΑΤΟ αναβαθμίζει την πολιτική περικύκλωσης της Ρωσίας με πυκνές στρατιωτικές ασκήσεις και διεύρυνση των εταιρικών σχέσεων με χώρες που θα αποτελούν στρατηγικό πλεονέκτημα σε περίπτωση σύγκρουσης (Βαλκάνια, Βαλτική, Ανατ. Ευρώπη). Η ισορροπία είναι πολύ λεπτή και τους τελευταίους μήνες ο ευρωατλαντικός άξονας, με ανομοιομορφίες, τεντώνει σταθερά το σκοινί. Η Ρωσία παραμένει η πυρηνική υπερδύναμη μαζί με τις ΗΠΑ και στηρίζεται καθοριστικά στη στρατιωτική της δυνατότητα να αντιμετωπίσει τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο με την είσοδο της Κίνας στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας σε κατά μέτωπο πλέον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ. Δεν είναι μόνο η οικονομική επέλαση του κινεζικού κεφαλαίου τα τελευταία χρόνια που διαταράσσει το γεωπολιτικό status quo, αλλά και η συνεπής της ανάπτυξη στον στρατιωτικό τομέα. Στην όξυνση της αντιπαράθεσης των δύο δυνάμεων, που λαμβάνει παγκόσμιο χαρακτήρα, μιας κι εκδηλώνεται ταυτόχρονα σε πολλές περιοχές του πλανήτη, εμπλέκονται όλο και περισσότερο διεθνείς, πολυμερείς οργανώσεις και συμφωνίες, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η αλληλεξάρτηση των καπιταλιστικών οικονομιών μπορεί να συμβαδίζει με την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων (Θέση 10). Το πεδίο των ανταγωνισμών σε επίπεδο ισχυρών καπιταλιστικών κρατών διευρύνεται με χώρες όπως η Αυστραλία, η Ινδία, η Ν. Κορέα, η Βραζιλία κ.ά.

Την ίδια στιγμή οι τριγμοί στο εσωτερικό ιμπεριαλιστικών οργανισμών όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ επιβεβαιώνουν την προσωρινότητα, τη σχετικότητα των συμβιβασμών, την απόλυτη φύση των ανταγωνισμών στον καπιταλιστικό κόσμο. Μέσα σε αυτές τις αντιφατικές σχέσεις οι στρατιωτικές δαπάνες αυξάνονται σταθερά τα τελευταία χρόνια. Είναι αποκαλυπτική η στρατηγική της ΕΕ τα τελευταία χρόνια, η οποία σταθερά προετοιμάζει το θεσμικό, πολιτικό και στρατιωτικό πλαίσιο (θέση 12), ώστε να ανταποκριθεί στις ανάγκες του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, εκφράζοντας βέβαια και διαφορετικές τάσεις εντός της. Για παράδειγμα, το πώς η Γαλλία στέκεται σε μια ευρωενωσιακή στρατηγική πιο αυτονομημένη από το ΝΑΤΟ, εκφράζεται σε αυτές τις επιλογές της ΕΕ. Παράλληλα η Γερμανία, δυσανάλογα ασθενέστερη στρατιωτικά σε σχέση με την πολιτικοοικονομική της θέση, αλλάζει κι αυτή το δόγμα της ώστε να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις και ταυτόχρονα διατηρεί ιδιαίτερες οικονομικές σχέσεις με τη Ρωσία.

Σωστά και το κείμενο επισημαίνει ότι «αμυντικογενή» δόγματα (θέση 14) δίνουν τη θέση τους σε πιο επιθετικές στρατηγικές και στρατιωτικές επιλογές.

Καθημερινά αποδεικνύεται και δυναμώνει η επιθετικότητα της αστικής τάξης της Ελλάδας.

H αγορά στρατιωτικών εξοπλισμών που είναι ενταγμένη στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, καθώς και ο «διπλωματικός πυρετός» αποδεικνύουν τα παραπάνω. Η πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων, η συμμετοχή της χώρας μας στα ευρύτερα σχέδια των πολυεθνικών και των στρατιωτικοπολιτικών συμμαχιών τους δημιουργεί μεγάλους κινδύνους για τον ελληνικό λαό και τους γύρω λαούς.

Η αγορά των οπλικών συστημάτων, όπως για παράδειγμα τα επιθετικά μαχητικά αεροσκάφη «Rafale» εκ μέρους της ελληνικής αστικής τάξης, μέχρι και το κυρίαρχο δόγμα πολέμου - οι αλλαγές που φέρνει η ελληνική στρατιωτικοπολιτική ηγεσία καλή ώρα, κομμένες και ραμμένες στις κατευθύνσεις των επιθετικών σχεδιασμών του ΝΑΤΟ. Και για όποιον δεν το έχει πιάσει ακόμα, ο «εκσυγχρονισμός» των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, σε καθεστώς καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και εμπλοκής στα ευρωΝΑΤΟικά σχέδια, συνεπάγεται δόγμα πολέμου προσαρμοσμένο σε επιθετικές ανάγκες του ελληνικού κεφαλαίου και των συμμάχων του. Η απαράδεκτη συνέπεια των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και όλων των αστικών κομμάτων όλα αυτά τα χρόνια να αναβαθμίζεται η εμπλοκή της χώρας μας στα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, αποτελεί άνευ προηγουμένου έγκλημα απέναντι στην ειρήνη, την ασφάλεια και την προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού και όλων των λαών της περιοχής. Τώρα πρέπει το εργατικό - λαϊκό κίνημα να βάλει στο στόχαστρο την πολιτική που τον δένει στις ράγες του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Τώρα, ενιαία πρέπει ο λαός να απαντήσει στην αντιλαϊκή πολιτική που του στερεί τα δικαιώματα στη δουλειά, την ίδια πολιτική που σερβίρει τον ίδιο και τον τόπο του στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Κατάργηση της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας τώρα! Ούτε να το σκεφτούν να την ανανεώσουν και να την αναβαθμίσουν.

Να μην τολμήσει να πατήσει το πόδι του Αμερικανός στρατιώτης και οποιοσδήποτε άλλος στρατός του πολέμου και της προσφυγιάς στην πατρίδα μας.

Να κλείσουν όλες οι βάσεις του θανάτου!

Καμία ελληνική στρατιωτική αποστολή έξω από τα σύνορα!

Αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Το 21ο Συνέδριο μπορεί να γίνει το έναυσμα για μια αποφασιστική ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας των εργαζομένων με τη φτωχομεσαία αγροτιά και τους βιοπαλαιστές των πόλεων, που θα ανατρέψει την πολιτική και το σύστημα της εκμετάλλευσης.