«Σε θέση μάχης», για να μη γίνει πράξη το σχολείο - εφιάλτης που ετοιμάζει η κυβέρνηση, για να κατακτήσουν το σχολείο των αναγκών, των δυνατοτήτων και των ονείρων τους, καλεί τους μαθητές όλης της χώρας η Μαθητική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ σε ανακοίνωσή της για το νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης.

Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Το 4ο κατά σειρά αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο έδωσε στη δημοσιότητα η κυβέρνηση της ΝΔ! Μετά από τον προκάτοχό της, ΣΥΡΙΖΑ, που έφερνε νομοσχέδια μέσα στο Πάσχα, η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας βρήκαν ευκαιρία μέσα στην πανδημία και δεν βάζουν φρένο με τίποτα!

Ενάμιση χρόνο τώρα οι μαθητές ήρθαν αντιμέτωποι με το φιάσκο της τηλεκπαίδευσης, έχουν συσσωρεύσει τεράστια μορφωτικά και ψυχοκοινωνικά κενά. Τα σχολεία ανοιγόκλειναν χωρίς ουσιαστικά μέτρα, οι μαθητές έμειναν είτε κλεισμένοι σπίτι είτε εκτεθειμένοι στην πανδημία. Ακόμα και τώρα δεν γίνεται καμία προετοιμασία ούτε για τη νέα σχολική χρονιά, με πιθανό 4ο κύμα πανδημίας τον Σεπτέμβρη.

Κανένα από αυτά τα υπαρκτά προβλήματα δεν αντιμετωπίζουν οι νέες αλλαγές. Το αντίθετο. Τα εντείνουν, αφού πρόκειται για νομοσχέδιο - τομή που χτυπά βάναυσα τη μορφωτική αποστολή του σχολείου. Μετατρέπει πλήρως τα σχολεία σε επιχειρήσεις, με την υποχρεωτική οικονομική "αυτονομία" στη λειτουργία τους. "Παίρνει τη σκυτάλη" από τα προηγούμενα που έβαλαν στα σχολεία την "τράπεζα θεμάτων" και τον κόφτη της ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Ερχεται να διαχωρίσει ακόμα περισσότερο τους μαθητές ανάλογα με την τσέπη τους και κατηγοριοποιεί - με την παιδαγωγική "αυτονομία" που προτείνει - τη μόρφωση που θα παίρνουν από το σχολείο. Γενικεύονται με απλά λόγια τα σχολεία και οι μαθητές πολλών ταχυτήτων και κατηγοριών.

Αξιοποιούν υποκριτικά την άσχημη κατάσταση των σχολείων, για την οποία έχουν ευθύνη οι ίδιοι μαζί και με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, για να προχωρήσουν τις αλλαγές τους. Εχουν το θράσος να μιλάνε για "αναβάθμιση" και "εκσυγχρονισμό" του σχολείου, για το "Σχολείο του Μέλλοντος", να λένε πως άκουσαν τους μαθητές και... "κάνουν πράξη το όνειρο".

Οι μαθητές, όμως έχουν πείρα. Δεν παραμυθιάζονται τόσο εύκολα. Πώς να πιστέψουν πως το μάθημα θα γίνει πιο δημιουργικό, όταν υπάρχουν χιλιάδες κενά και δεν προσλαμβάνονται νέοι καθηγητές, όταν ο Φυσικός κάνει Βιολογία, όταν οι καθηγητές κάνουν μάθημα έως τα 65, όταν υποβαθμίζονται ή καταργούνται καλλιτεχνικά μαθήματα, η Φυσική Αγωγή; Πώς θα σταματήσει "η παπαγαλία και η στείρα αποστήθιση", όταν το σχολείο είναι ένας ατελείωτος εξεταστικός ανταγωνιστικός μαραθώνιος; Πώς γίνεται και αφού τους αντιμετώπιζαν τόσο καιρό ως "κακομαθημένους" και "υπερβολικούς", τους άφησαν απροστάτευτους στην πανδημία, τώρα ξαφνικά "ο μαθητής θα είναι στο επίκεντρο";

Με τη λεγόμενη αυτονομία των σχολικών μονάδων σε ό,τι έχει να κάνει με τη χρηματοδότηση της λειτουργίας τους, οι διευθυντές μετατρέπονται σε manager που κυνηγούν χορηγούς και επιδοτήσεις, μπορούν να "νοικιάζουν" τα σχολικά κτίρια το απόγευμα. Σκοπός να βρίσκουν χρήματα για να τα βγάλουν πέρα με τη χρόνια σοβαρή υποχρηματοδότηση των σχολείων.

Ολες οι κυβερνήσεις που χρόνια τώρα έχουν επιλέξει να αντιμετωπίζουν την Παιδεία σαν κόστος έχουν πάντα έτοιμη τη δικαιολογία πως "δεν υπάρχουν λεφτά", σε όλες τις δίκαιες διεκδικήσεις μαθητών - γονιών - εκπαιδευτικών!

Τώρα... θα έχουν και νέα απάντηση: "Βρείτε μόνοι σας χρήματα για ό,τι θέλετε! Βγάλτε τα πέρα μόνοι σας". Με τι αντίτιμο άραγε; Ποιος χορηγός θα δίνει χρήματα με το αζημίωτο; Τα σχολεία κοντέινερ, τα σχολεία σε υποβαθμισμένες γειτονιές, τα σχολεία με αίθουσες - κλουβιά, τι ακριβώς θα αξιοποιούν για να βγάζουν πόρους; Και από αυτά να κρίνεται το αν θα κάνει ή όχι, για παράδειγμα, εκδρομή ένα σχολείο; Αν θα πάρει νέο τεχνολογικό εξοπλισμό; Τελικά, σε έναν βαθμό η ποιότητα και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης των μαθητών;

Με βάση το νομοσχέδιο, η "αυτόνομη" σχολική μονάδα θα σχεδιάζει πλευρές του σχολικού προγράμματος ανάλογα με το επίπεδο των μαθητών της. Ανάλογα με το επίπεδο, θα μπορεί να επιλέγει διαφορετικά διαβαθμισμένα βιβλία ("πολλαπλό βιβλίο") που δεν θα ξεφεύγουν από τα αναλυτικά προγράμματα του υπουργείου, ή θα μπορεί να διαχωρίζει τους μαθητές σε τμήματα.

Πέρα από εύλογα ερωτήματα, π.χ. "γιατί διαφορετικά επίπεδα" αλλά "ενιαία θέματα με την Τράπεζα Θεμάτων ή τις πανελλαδικές με την ελάχιστη βάση εισαγωγής", η ουσία βρίσκεται στο ότι πρακτικά οι καθηγητές θα αναγκάζονται να χωρίζουν τους μαθητές τους σε αυτούς του "πρώτου θρανίου" και σε αυτούς του "τελευταίου". Το επίπεδο των μαθητών, όμως, εξαρτάται από μια σειρά από οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες.

Οι μαθητές έρχονται έτσι κι αλλιώς στο σχολείο "διαχωρισμένοι". Το ζήτημα είναι το σχολείο να παίρνει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπίζει αυτές τις ανισότητες και όχι να τις βαθαίνει όλο και πιο πολύ, στερώντας τελικά σε μαθητές από τις πιο φτωχές λαϊκές οικογένειες την ισότιμη πρόσβαση στη μόρφωση.

Κάνουν πράξη τις κατευθύνσεις χρόνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΟΟΣΑ. Πάνε ένα βήμα παραπέρα τις "ήπιες" δεξιότητες του ΣΥΡΙΖΑ, της "Θεματικής Εβδομάδας". Παρουσιάζεται ως πρόοδος το να μετατραπεί η μορφωτική διαδικασία σε απόκτηση στείρων δεξιοτήτων. Να μαθαίνουν οι μαθητές "και από κάτι". Η δικαιολογία τους είναι πως "σε έναν κόσμο που αλλάζει, η νεολαία πρέπει να προσαρμόζεται".

Η αλήθεια είναι ότι σε έναν βαθιά εκμεταλλευτικό κόσμο, που αλλάζει προς το χειρότερο για τους πολλούς, προωθούν οι γνώσεις των νέων να έχουν ημερομηνία λήξης. Να μαθαίνουν σκόρπια και αναλώσιμα πράγματα, αντί να αποκτούν στέρεο μορφωτικό, θεωρητικό και πρακτικό υπόβαθρο. Το σχολείο να βγάζει φθηνούς και εύκολα διαχειρίσιμους μελλοντικούς εργαζόμενους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι την ίδια περίοδο που παρουσίασαν το πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία, προχωρούν σε κατάργηση του 8ώρου, διάλυση του Ασφαλιστικού, χτυπούν το δικαίωμα στην απεργία.

Με αυτές τις αλλαγές μεγαλώνει ακόμα περισσότερο η απόσταση ανάμεσα στο πόσο έχουν προχωρήσει η επιστήμη και η τεχνολογία, η διεύρυνση και ο πλούτος της ανθρώπινης γνώσης σε όλο και περισσότερα και νέα πεδία, και στο πόσα λίγα, ίσως και διαστρεβλωμένα, μαθαίνουν τα παιδιά στο σχολείο.

Η γνώση είναι δύναμη. Οταν η νεολαία τη στερείται, καταλαβαίνουμε πως ο σκοπός μόνο καλός δεν είναι.

Για την κοινωνία στην οποία"η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων" (από το "Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος").

Πραγματικά σύγχρονο σχολείο είναι αυτό που βοηθά τους μαθητές να το ολοκληρώνουν χωρίς εμπόδια, είναι δημόσιο και δωρεάν, με ουσιαστική ευθύνη του κράτους. Εχει σύγχρονες υποδομές, εργαστήρια, βιβλία και καθηγητές παντού, δίνει σε όλους τους μαθητές ισότιμα τη δυνατότητα να έχουν πρόσβαση στον αθλητισμό και τις τέχνες.

Πραγματικά προοδευτικό σχολείο είναι αυτό που δεν διαχωρίζει τους μαθητές ούτε ανάλογα με την τσέπη τους ούτε ανάλογα με τους χορηγούς που θα ψάχνουν να βρουν. Τους βοηθά ανάλογα με τις ανάγκες τους, έτσι ώστε όλοι να προοδεύουν.

Πραγματικά δημιουργικό σχολείο είναι αυτό που δίνει σε όλους το απαραίτητο εφόδιο της ολόπλευρης και στέρεης μόρφωσης και ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους, ανεξάρτητα από το επάγγελμα που θα ακολουθήσουν. Για να έχουν όλοι το απαραίτητο υπόβαθρο να κατανοούν και να ερμηνεύουν τον κόσμο και την κοινωνική εξέλιξη, τις αλλαγές στην επιστήμη και στην τεχνολογία, να μπορούν να τις αξιοποιούν για το συνολικό καλό.

Αυτό το σχολείο οι μαθητές δεν το βαριούνται, δεν τους καταπιέζει, ούτε τους αγχώνει. Αυτό το σχολείο η αξιολόγηση μπορεί να το βελτιώσει ουσιαστικά και να μην αξιοποιείται ως μοχλός πίεσης προς τους εκπαιδευτικούς για να συμμορφωθούν με τις εκάστοτε κυβερνητικές κατευθύνσεις.

Αυτό είναι το σχολείο του μέλλοντος. Γιατί το μέλλον της ανθρωπότητας είναι ο σοσιαλισμός. Η κοινωνία που ο άνθρωπος και οι ανάγκες του θα είναι στο επίκεντρό της, σε αντίθεση με τα κέρδη των λίγων που είναι σήμερα. Κανείς δεν είναι περιττός. Γι' αυτό και θα προσφέρει στους μαθητές το σχολείο που τους αξίζει.

Ακόμα μια φορά σε θέση μάχης λοιπόν.

Για να μη γίνει πράξη το σχολείο - εφιάλτης που μας ετοιμάζουν. Να τους χαλάσουμε τα σχέδια.

Για να κατακτήσουμε το σχολείο των αναγκών, των δυνατοτήτων και των ονείρων μας».