Τα περιστατικά του τελευταίου διαστήματος μονοπωλούν τα ρεπορτάζ στα ΜΜΕ, τροφοδοτώντας τη συζήτηση στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης τόσο γύρω από τη νομοθετική αντιμετώπιση τέτοιων εγκληματικών συμπεριφορών, όσο και γύρω από τις ατομικές συμπεριφορές και νοοτροπίες των δραστών.

Η δολοφονία, η σεξουαλική κακοποίηση και ο βιασμός πηγή τους έχουν το «δίκαιο» που επιβάλλει η σημερινή εκμεταλλευτική κοινωνία, τις αξίες που εκπορεύονται από την ίδια τη φύση της: Την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον ανελέητο ανταγωνισμό, τον ατομισμό, τον εγωιστικό τρόπο ζωής και σκέψης. Σε αυτό το έδαφος γεννιούνται η αλαζονεία, η υποτίμηση της φίλης ή του φίλου, του συναδέλφου, του συντρόφου, η απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η υποτίμηση της ίδιας της ανθρώπινης ζωής και από τα δύο φύλα. Σε αυτό το έδαφος αναπτύσσονται συμπεριφορές επιθετικές και εχθρικές ακόμα και μεταξύ ανθρώπων που έχουν τις ίδιες έγνοιες, τα ίδια προβλήματα, τα ίδια συμφέροντα.

Δεν μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για μεμονωμένα περιστατικά, που οφείλονται απλά στην προβληματική προσωπικότητα του κάθε δράστη. Αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα που η ρίζα του φτάνει πιο βαθιά, στην ανισότιμη θέση της γυναίκας στη σημερινή εκμεταλλευτική κοινωνία. Η ανισότιμη αυτή θέση αποκτά όλο και πιο σύγχρονες εκφάνσεις, όπως για παράδειγμα η πρωτιά στις «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις. Στην ουσία της είναι μια ύπουλα καμουφλαρισμένη, ψευδεπίγραφη «ισότητα» που εντείνει την εκμετάλλευση των γυναικών, με στόχο να εκτοξευτούν τα κέρδη των επιχειρήσεων. Οι γυναίκες καταδικάζονται να ζουν με πολύ χειρότερους όρους, γεγονός που εντείνει την ανισοτιμία τους. Οι δολοφονίες, η σεξουαλική κακοποίηση και οι βιασμοί είναι συνεπώς το αποτέλεσμα και όχι η αιτία της ανισότιμης θέσης της γυναίκας στην εκμεταλλευτική κοινωνία, η οποία συνεχώς οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες.

Από τη συμμετοχή της ΟΓΕ στις πρόσφατες κινητοποιήσεις του λαϊκού κινήματος

Οσο οι όροι της ζωής και της δουλειάς μας θα επιδεινώνονται, τόσο περισσότερο οι γυναίκες θα δυσκολεύονται να σηκώσουν κεφάλι και να καταγγείλουν, να αντιπαλέψουν κάθε μορφής βία, αλλά και να απεγκλωβιστούν από παθογόνες οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις. Γιατί η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών συνδέεται με όλες τις οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις που θα τους εξασφαλίσουν τη δυνατότητα να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες τους σε όλους τους τομείς της ζωής τους, να στέκονται στα πόδια τους, να είναι χειραφετημένες οικονομικά, ψυχικά, συναισθηματικά.

Είτε οι δολοφονίες γυναικών χαρακτηριστούν γυναικοκτονίες είτε όχι, η ουσία του προβλήματος δεν αλλάζει. Τα περιστατικά δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν ριζικά αν δεν υπάρξει ολόπλευρη κοινωνική προστασία και στήριξη των γυναικών, που εκτός των άλλων θα αποτρέπει τους δράστες να δρουν ανενόχλητοι.

Το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα αποκαλύπτει όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες που γεννούν επικίνδυνους δολοφόνους και βιαστές. Πρόκειται για τους ίδιους παράγοντες που ευθύνονται και για τη δραματική έλλειψη στοιχειωδών κρατικών υπηρεσιών για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας και της κακοποίησης. Πρόκειται για τους ίδιους παράγοντες που ευθύνονται για την αστυνομική αυθαιρεσία και τον κρατικό αυταρχισμό, για την υποστελέχωση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών, τις μακροχρόνιες νομικές διαδικασίες.

Την ίδια στιγμή, το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα καταγγέλλει κάθε προσπάθεια νομιμοποίησης της πορνείας στο όνομα της «αυτοδιάθεσης του σώματος». Καταγγέλλει κάθε οργανωμένη κίνηση νομιμοποίησης στη συνείδηση των γυναικών, ιδιαίτερα των πιο νέων, της πιο απεχθούς μορφής εμπορευματοποίησης και εκμετάλλευσης του γυναικείου σώματος και της σεξουαλικότητας του ανθρώπου. Δεν συμβιβαζόμαστε με τις πιο αντιδραστικές θεωρίες που προβάλλονται σήμερα ως προοδευτικές, ενώ στην πραγματικότητα καταβαραθρώνουν την ουσία της ανθρώπινης υπόστασης.

Δεν ανεχόμαστε να ακούμε για τα θύματα τις υποκριτικές κραυγές όλων αυτών που ευθύνονται για όσα βιώνουν χιλιάδες γυναίκες εκτεθειμένες στην ανασφάλεια και στην πολύμορφη βία. Δεν είναι μόνο υποκριτικές, αλλά και εξοργιστικές οι κραυγές της κυβέρνησης και των κομμάτων που κινούνται στις ράγες της ΕΕ, αφού με τη δική τους πολιτική δημιουργούν τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες πάνω στις οποίες ανθίζουν αυτά τα αποτρόπαια φαινόμενα.

Δεν απαιτούμε μόνο την τιμωρία των δραστών από τη Δκαιοσύνη!

Δυναμώνουμε τον συλλογικό αγώνα για να διεκδικήσουμε τη ζωή που έχουμε ανάγκη σήμερα, τον 21ο αιώνα, και τις κοινωνικές προϋποθέσεις που θα μας εξασφαλίζουν όχι μόνο αξιοπρεπή ζωή με δικαιώματα, αλλά και ισότιμες σχέσεις συντροφικότητας.

Νέα προθεσμία 48 ωρών πήρε χτες από τον ανακριτή στο Πρωτοδικείο Νάξου ο 30χρονος καθ' ομολογίαν δολοφόνος της 26χρονης Γαρυφαλλιάς Ψαράκου στη Φολέγανδρο, ο οποίος κατηγορείται για ανθρωποκτονία από πρόθεση. Μέχρι σήμερα είναι γνωστός ο υπερασπιστικός ισχυρισμός που προέβαλε στους αστυνομικούς ότι «ήταν η κακιά στιγμή...» όταν έσπρωξε την άτυχη κοπέλα στα βράχια.

Κατά την έξοδό του από το γραφείο του ανακριτή ο δράστης αποδοκιμάστηκε έντονα από κόσμο που είχε συγκεντρωθεί. «Να μη "φύγουν" άλλα κορίτσια. Να είναι (σ.σ. η Γαρυφαλλιά) η τελευταία γυναίκα που σκοτώθηκε από τα χέρια ενός άνανδρου άνδρα. Πρέπει εμείς οι μάνες να μεγαλώνουμε τα αγόρια μας διαφορετικά. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να περάσω», δήλωσε η μητέρα της 26χρονης. Το κρισιμότερο στοιχείο της δικογραφίας αναμένεται να αποτελέσει η ιατροδικαστική έκθεση για το θύμα. Με τα μέχρι τώρα στοιχεία, είναι γνωστό ότι ο θάνατος οφείλεται σε πνιγμό και αυτό που μένει να εξακριβωθεί είναι αν υπάρχουν τραύματα που δεν δικαιολογούνται από την πτώση στα βράχια, αλλά ενδεχομένως τα είχε προκαλέσει νωρίτερα στο θύμα ο δράστης.

Η υπεράσπιση της 26χρονης δηλώνεται ότι θα υποβάλει αίτημα για έλεγχο του κινητού και του ηλεκτρονικού υπολογιστή του δράστη, για να εξακριβωθεί αν παρακολουθούσε τις συνομιλίες στο κινητό του θύματος, όπως υποστηρίζει η μητέρα της.

Κάλεσμα προς τον λαό της Δυτικής Θεσσαλονίκης να διεκδικήσει την απόδοση του πρώην στρατοπέδου «Καρατάσιου» για τις δικές του ανάγκες, χωρίς άλλη καθυστέρηση, απευθύνει σε ανακοίνωσή της η Τομεακή Επιτροπή Δυτικής Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ.

Οπως σημειώνει, η τελευταία πυρκαγιά που ξέσπασε σε εγκαταλελειμμένο κτίριο πριν από περίπου ένα μήνα στο πρώην στρατόπεδο «Καρατάσιου» «ανέδειξε για ακόμα μια φορά τις διαχρονικές εγκληματικές ευθύνες των κυβερνήσεων, με το ανάλογο μερίδιο ευθυνών να βαραίνει και τις διοικήσεις σε Περιφέρεια και δήμο. Ανέδειξε ότι κριτήριο για τις κυβερνήσεις και τους αρμόδιους φορείς της Τοπικής Διοίκησης δεν είναι η προστασία και συντήρηση εκτάσεων πρασίνου, όπως οι πρώην στρατοπεδικές εγκαταστάσεις, η αξιοποίηση και η αναβάθμισή τους σε οργανωμένους, ελεύθερους κοινόχρηστους χώρους, με ορισμό χρήσεων γης με γνώμονα την ικανοποίηση των κοινωνικών λαϊκών αναγκών σε πράσινο, αθλητισμό, πολιτισμό κ.ά.».

Στην ανακοίνωση τονίζεται μεταξύ άλλων ότι τα πρώην στρατόπεδα της πόλης, όπως και το «Καρατάσιου», έχουν αφεθεί στην τύχη τους και η εγκατάλειψη έχει οδηγήσει στην υποβάθμιση των στοιχείων πρασίνου και φυσικού πλούτου που διαθέτουν, σε φθορά του κτιριακού δυναμικού τους, στη δημιουργία εστιών μόλυνσης, με εσωτερικούς χώρους να μετατρέπονται σε σκουπιδότοπους και πεδία συγκέντρωσης μπάζων.

Από την άλλη, παρά την έγκριση στο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο της Πολίχνης για 75% πράσινο ως χρήση γης στο στρατόπεδο, η αξιοποίησή του ως μητροπολιτικού πάρκου φαντάζει μακρινό όνειρο, όταν ακόμα δεν έχει λυθεί ούτε το ιδιοκτησιακό ζήτημα, καθώς τα υπουργεία Εθνικής Αμυνας και Οικονομικών βρίσκονται σε νομική διαμάχη για το ζήτημα.

Οπως μάλιστα υπογραμμίζει η ΤΕ Δυτ. Θεσσαλονίκης, η μελέτη της οικονομικής βιωσιμότητας του Μητροπολιτικού Πάρκου Παύλου Μελά, που ψηφίστηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο και καταψήφισε η «Λαϊκή Συσπείρωση», αποτελεί παράδειγμα, καθώς θέτει συγκεκριμένους στόχους ανταποδοτικότητας. Επίσης, το πρώην στρατόπεδο δόθηκε κατά χρήση και μόνο στον δήμο χωρίς τους απαραίτητους πόρους και προγραμματισμό χρηματοδότησης από το κράτος, που θα εξασφάλιζαν τις προϋποθέσεις ομαλής διεξαγωγής μελέτης, κατασκευής και λειτουργίας του μητροπολιτικού πάρκου, κάτι που θα δώσει «αέρα στα πανιά» της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε όλα τα παραπάνω στάδια εξέλιξης του έργου.

Επισημαίνεται ακόμα ότι το πρώην στρατόπεδο αντιμετωπίζεται ως «φιλέτο» γης από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που «καραδοκούν» για την αξιοποίησή του με κριτήριο την ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ενδεικτική είναι η παρουσίασή του από το ίδιο το υπουργείο Αμυνας ως χώρου ιδανικού για «boutique hotels», πολυτελείς κατοικίες και επιχειρηματικά projects.

«Την ευθύνη για την κατάσταση αυτή την έχουν τόσο οι κυβερνήσεις των περασμένων ετών, όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, οι οποίες έδιναν η μία στην άλλη τη σκυτάλη στις ιδιωτικοποιήσεις, στην εμπορευματοποίηση των χρήσεων γης, στο ξεπούλημα της δημόσιας γης και ακινήτων σε ιδιώτες, στην προσαρμογή της πολεοδομικής και χωροταξικής νομοθεσίας στις ανάγκες της κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας των ομίλων και των μεγάλων επιχειρήσεων», τονίζει η ΤΕ Δυτ. Θεσσαλονίκης.

Η Οργάνωση του Κόμματος καλεί τον λαό της Δυτ. Θεσσαλονίκης να διεκδικήσει εκτάσεις όπως το «Καρατάσιου» να αποτελέσουν πραγματικούς πνεύμονες πρασίνου, οργανωμένοι χώροι αθλητισμού, πολιτισμού, αναψυχής, μακριά από τις ορέξεις του κεφαλαίου. Να υλοποιηθεί τώρα η κατεύθυνση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου της Πολίχνης για 75% πράσινο στο πρώην στρατόπεδο, ώστε να δοθεί όλη η έκταση με επαρκή κρατική χρηματοδότηση και πόρους για την πλήρη αξιοποίηση των δυνατοτήτων που δίνει ο συγκεκριμένος χώρος προς όφελος των λαϊκών και κοινωνικών αναγκών, μακριά από τη λογική της ανταποδοτικότητας και του επιχειρηματικού κέρδους.

Η χρηματοδότηση να αφορά τόσο τη φάση της μελέτης όσο και τα στάδια της κατασκευής και λειτουργίας, αλλά και να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα πυροπροστασίας και καθαρισμού κατά τη θερινή περίοδο, με κριτήριο την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος.