Κατάθεση στεφάνου προς τιμήν του κομμουνιστή ήρωα Νίκου Πλουμπίδη, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που εκτελέστηκε στις 14 Αυγούστου 1954, οργανώνει η ΤΟ Περιστερίου - Νοτιοδυτικών της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ, την Τρίτη 17 Αυγούστου, στις 10 π.μ., στον τόπο εκτέλεσής του, πίσω από τη Μονή Δαφνίου στο Χαϊδάρι. Στις 14 Αυγούστου, στις 10 το πρωί, αντιπροσωπεία της ΤΟ θα καταθέσει λουλούδια στο μνημείο.

Οδηγίες μετάβασης στην εκδήλωση στο σημείο της εκτέλεσης: Στη Λ. Αθηνών, στο ρεύμα προς Κόρινθο, 3 χλμ. μετά το Δαφνί, αναστροφή προς Αθήνα, μέσω της γέφυρας Σχιστού, και σε 1 χιλιόμετρο στάθμευση στο πάρκινγκ.

Ο Νίκος Πλουμπίδης έπεσε νεκρός από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος στις 14 Αυγούστου 1954, στις 5.25 τα χαράματα, στην Αγία Μαρίνα στο Δαφνί. «Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ», έγραψαν την επόμενη μέρα οι εφημερίδες της εποχής, «αντιμετωπίζοντας με απόλυτον ψυχραιμίαν τας σφαίρας του αποσπάσματος (...) Δεν εδέχθη ούτε να κοινωνήση ούτε να του δέσουν τους οφθαλμούς του».

Γεννήθηκε στο χωριό Λαγκάδια της Αρκαδίας στις 31 Δεκέμβρη 1902. Κατάφερε με πολλές στερήσεις να τελειώσει το Διδασκαλείο Πύργου, τον Ιούλη του 1924, και τον ίδιο χρόνο διορίστηκε δάσκαλος σε χωριό της Ελασσόνας. Το 1926 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Υπήρξε μέλος της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, το 1935, ενώ κατά το 6ο Συνέδριο του Κόμματος, το Δεκέμβρη του ίδιου έτους, αναδείχθηκε αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής.

Την περίοδο της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης υπήρξε Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, ενώ στη συνέχεια διετέλεσε και πρώτος καθοδηγητής της Οργάνωσης Προστασίας Λαϊκού Αγώνα (ΟΠΛΑ). Είχε σημαντικό ρόλο στη μεγάλη διαδήλωση στις 5 Μάρτη 1943 ενάντια στην επιστράτευση. Στο 7ο Συνέδριο του Κόμματος, το 1945, αναδείχθηκε και πάλι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Στη διάρκεια του Εμφυλίου παρέμεινε στην Αθήνα, ενώ από την άνοιξη του 1949 ανέλαβε υπεύθυνος του παράνομου κομματικού κλιμακίου στην Ελλάδα.

Πιάστηκε στις 25 Νοέμβρη του 1952 κι έμεινε στη φυλακή έως την έναρξη της δίκης, στις 24 Ιούλη 1953. Μαζί του δικάζονταν ερήμην και οι Ν. Ζαχαριάδης, Γ. Ιωαννίδης, Β. Μπαρτζιώτας, Μ. Πορφυρογένης, Π. Ρούσος, Λ. Στρίγγος, Μ. Βλαντάς, Γ. Βοντίτσιος - Γούσιας κ.ά., με βασική κατηγορία την «παράβαση» του ΑΝ 375 της μεταξικής δικτατορίας περί κατασκοπείας. Η δίκη ολοκληρώθηκε στις 3 Αυγούστου 1953 με τον Πλουμπίδη και την καθοδήγηση του ΚΚΕ να καταδικάζονται δύο φορές σε θάνατο.

Στις 25/7/1952 το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στηριζόμενο σε μεγάλο βαθμό και σε πληροφορίες στελεχών από την Ελλάδα, καθώς και στην πρωτοβουλία του Πλουμπίδη να δημοσιοποιήσει επιστολή με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, ενώ υπεύθυνος ήταν ο Μπελογιάννης, βγάζει Απόφαση «για τον Νίκο Πλουμπίδη (Μπάρμπα)», με την οποία τον διαγράφει, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα σκληρούς και άδικους χαρακτηρισμούς (προδότης, χαφιές κ.λπ.).

Χαρακτηρισμένος άδικα από την ηγεσία του Κόμματος ως πράκτορας, όχι μόνο δεν αποκήρυξε αλλά και υπεράσπισε το ΚΚΕ. «Εκείνοι που με αγαπούν και με σέβονται οφείλουν να πειθαρχήσουν στο Κόμμα, να διαφυλάξουν την ενότητά του και να έχουν εμπιστοσύνη στην ηγεσία του (...) Τιμή μου εγώ πάνω απ' όλα έχω την τιμή του Κόμματος», είναι τα συγκλονιστικά λόγια που συνοψίζουν την παρακαταθήκη που άφησε.

Το ΚΚΕ αποκατέστησε πλήρως τον Νίκο Πλουμπίδη από το 1958 με Απόφαση Ολομέλειας της ΚΕ, ενώ στο Δοκίμιο Ιστορίας του Κόμματος για την περίοδο 1949 - 1968 τονίζεται πως «η Απόφαση του ΠΓ για τον Πλουμπίδη ήταν άδικη».

Διήμερο εκδηλώσεων στον Γράμμο διοργανώνουν στις 21 και 22 Αυγούστου οι Οργανώσεις Περιοχής Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας και Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Στο πλαίσιο αυτό θα πραγματοποιηθούν πολιτική εκδήλωση στη Θεοτόκο Κόνιτσας και ιστορικός περίπατος στα μονοπάτια των μαχητών του ΔΣΕ στον Γράμμο.

Συγκεκριμένα, το Σάββατο 21 Αυγούστου στις 9 μ.μ. θα γίνει πολιτική εκδήλωση στον προαύλιο χώρο του Μουσείου του ΔΣΕ στη Θεοτόκο Κόνιτσας, με ομιλήτρια την Τίνα Κουζιάκη, μέλος του Γραφείου Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Θα ακολουθήσει μουσικό πρόγραμμα.

Οι εκδηλώσεις θα συνεχιστούν την Κυριακή 22 Αυγούστου με ιστορικό περίπατο στα μονοπάτια των μαχητών του ΔΣΕ στον Γράμμο (στο ύψωμα «Πατώματα»), που θα ξεκινήσει από το Μουσείο στις 9 π.μ.

Στον χώρο του Μουσείου θα υπάρχει δυνατότητα διαμονής - κατασκήνωσης, ενώ θα υπάρχει και βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής».

Για περισσότερες πληροφορίες για την εκδήλωση, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν με τις αντίστοιχες Κομματικές Οργανώσεις στις παρακάτω διευθύνσεις: kokozanis@gmail.com και ioanninakke@gmail.com

Εβδομήντα πέντε χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τις 14 Αυγούστου 1946, όταν άφησε την τελευταία του πνοή στον θεσσαλικό κάμπο, δολοφονημένος από τη συμμορία του Σούρλα, ο δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη» Κώστας Βιδάλης.

Η δράση των παρακρατικών συμμοριών, που συμπλήρωνε την εποχή εκείνη την κρατική τρομοκρατία ενάντια στους κομμουνιστές και τους λαϊκούς αγωνιστές, ήταν ο λόγος που τον είχε οδηγήσει στη Θεσσαλία. Παρά τις επιφυλάξεις και τις αντιρρήσεις της διεύθυνσης της εφημερίδας, λόγω της επικινδυνότητας της αποστολής, ο Βιδάλης βρέθηκε τον Αύγουστο του '46 στα θεσσαλικά χωριά, με στόχο να μάθει από πρώτο χέρι για τη δράση των βασανιστών που έκαιγαν χωριά, βασάνιζαν και σκότωναν αγωνιστές, να καταγράψει τις θηριωδίες τους, να καταγγείλει τα εγκλήματά τους.

Αναχώρησε για την περιοχή στις 11 Αυγούστου. «Πρέπει να κάμω τη δουλειά μου, να καταγγείλω όλο αυτό το όργιο της τρομοκρατίας... Ν' αποκαλύψω τους δράστες...». Ετσι περιέγραφε το καθήκον του. Θύμα της δολοφονικής τους δράσης έπεσε τελικά και ο ίδιος.

«Λογαριάζω να 'μαι αυτού Παρασκευή βράδυ, 16 του μηνός. Μάζεψα φοβερό υλικό. Θα τα πούμε»: Το τελευταίο του μήνυμα έφτασε στον «Ριζοσπάστη» στις 13 Αυγούστου. Την ίδια μέρα ταξίδευε με το τρένο από τη Λάρισα για τον Βόλο. Στον Πλατύκαμπο, 13 χιλιόμετρα από τη Λάρισα, 20 συμμορίτες του Σούρλα σταμάτησαν το τρένο και τον αιχμαλώτισαν, μπροστά στα μάτια αξιωματικών του στρατού και της χωροφυλακής που έμειναν άπραγοι. Λίγες ώρες μετά, ο Βιδάλης οδηγήθηκε στο χωριό Μελία, στο νεκροταφείο. Εκεί δολοφονήθηκε, αφού πρώτα βασανίστηκε άγρια, ενώ το κορμί του πετάχτηκε στα χωράφια.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1904, ο Κώστας Βιδάλης γνώρισε από πολύ μικρός τη βιοπάλη. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, γράφτηκε στη Νομική, στη συνέχεια άφησε όμως τις σπουδές του και στράφηκε στη δημοσιογραφία. Το 1924 ξεκίνησε να εργάζεται στον «Ριζοσπάστη». Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Συντακτών, δυναμικός συνδικαλιστής. Το 1941 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Με την έναρξη της Εθνικής Αντίστασης γίνεται γραμματέας της Επιτροπής Κεντρικής Διαφώτισης του ΕΑΜ. Καθοριστική ήταν η συμβολή του στην κυκλοφορία του παράνομου Τύπου στην Κατοχή. Στην έκδοση της «Ελεύθερης Ελλάδας», που αποτελούσε το κεντρικό όργανο του ΕΑΜ, του «Απελευθερωτή», της «Επιμελητείας του Αντάρτη».

«Να γράφεις, κύριε συνάδελφε, για τους απλούς ανθρώπους. Καθαρά, όχι συννεφώδη, σύντομα και περιεκτικά. Αφηνε στην άκρη τις φλυαρίες και δίνε το λόγο στα γεγονότα». Αυτές ήταν οι συμβουλές του στους νεότερους και φρόντιζε να τις ακολουθεί και ο ίδιος, θυσιάζοντας στο καθήκον του να καταγράψει τα γεγονότα και τα βάσανα του λαού την ίδια του τη ζωή.