Με τις φλόγες ακόμα να καίνε, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε πόρους 500 εκατομμυρίων ευρώ από το Ταμείο για την «αποκατάσταση» των πυρόπληκτων περιοχών, με τον ΣΥΡΙΖΑ να επαυξάνει, ζητώντας «ελάχιστη συναίνεση συνεννόησης», ώστε το Ταμείο αυτό να αξιοποιηθεί με «τοπικά αναπτυξιακά σχέδια» και αναπροσαρμογή πόρων για τις «πράσινες» επενδύσεις, την επιτάχυνση των οποίων παρουσιάζουν όλοι μαζί ως «μονόδρομο» δήθεν για την αποτροπή νέων καταστροφών.

Οι εξαγγελίες όμως του πρωθυπουργού μέσα στη βδομάδα είναι ήδη δημοσιευμένες... από τον περασμένο Μάρτη τουλάχιστον! Είναι κι αυτό μια απόδειξη για το πώς τα αδιέξοδα που προκαλεί η πολιτική τους στον λαό, αξιοποιούνται κάθε φορά ως «ευκαιρία» για να επιταχύνουν αντιλαϊκούς σχεδιασμούς στην ίδια κατεύθυνση, όπως και στην περίπτωση της πανδημίας.

RIZOSPASTIS

Πρόκειται για επενδυτικά σχέδια που περιλαμβάνονται ήδη στο «Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης 2.0», στον άξονα 1.4 για την «περιβαλλοντική προστασία», όπως δημοσιοποιήθηκε στις 31/3 και εγκρίθηκε τον Ιούλη από την Κομισιόν.

Μάλιστα, το ποσό των 1,763 δισ. ευρώ που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, δεν αφορά την Πολιτική Προστασία, αλλά την «αειφόρο χρήση των πόρων ανθεκτικότητας στην κλιματική αλλαγή και διατήρηση της βιοποικιλότητας» (Αξονας 1.4). Σε αυτόν τον στόχο υποτάσσουν και την Πολιτική Προστασία (!) συνδέοντάς την πιο άμεσα με τη στρατηγική της «πράσινης ανάπτυξης».

Ακόμα και η όποια ενίσχυση σε μέσα πυρόσβεσης, προβλέπεται να γίνει με ορίζοντα από 2 έως 4 χρόνια, που σημαίνει ...«ζήσε Μάη μου» για τον λαό.

Στην πραγματικότητα, η Πολιτική Προστασία και οι παρεμβάσεις για τα δάση εντάσσονται σε ένα σύνολο μέτρων για τη στήριξη των καπιταλιστικών επενδύσεων με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος και την «αποκατάσταση» οικοσυστημάτων, εξασφαλίζοντας κρατική στήριξη και ανοίγοντας νέα πεδία κερδοφορίας για τους ομίλους.

Με αυτά τα κριτήρια θα γίνει και η ανασυγκρότηση της Πολιτικής Προστασίας, με το σχέδιο ΑΙΓΙΣ, που έχει από καιρό στα συρτάρια της η κυβέρνηση και προβλέπει ανάμεσα σε άλλα την αναβάθμιση της παρουσίας των επιχειρηματικών ομίλων σε όλο το φάσμα της Πολιτικής Προστασίας, από την οργάνωση, την εκπαίδευση, την έρευνα, την παροχή υπηρεσιών, μέχρι τη διαχείριση με έμμεση και άμεση εμπλοκή.

Στόχος είναι να μεταφερθούν αρμοδιότητες σε δήμους και Περιφέρειες με στόχο την ανταποδοτικότητα των υπηρεσιών πυρασφάλειας και παράλληλα να υπάρξει παραπέρα μείωση της χρηματοδότησης των φορέων της πυροπροστασίας, του μόνιμου προσωπικού, των πυροσβεστικών δομών της, δίνοντας έμφαση σε «δομές» εθελοντικής δημοτικής πυροσβεστικής υπηρεσίας.

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο «Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης», «ο άξονας 1.4 προωθεί την πράσινη μετάβαση, εισάγοντας μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις με στόχο την (...) προώθηση της κυκλικής οικονομίας, μέσω (...) της προστασίας της βιοποικιλότητας και της προσαρμογής και της αποκατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος».

Επισημαίνεται μάλιστα ότι «οι δράσεις των παραπάνω αξόνων ενισχύονται από τις εφάπαξ εκπτώσεις φόρου για επιχειρηματικές επενδύσεις που ενισχύουν την καθαρή Ενέργεια και τη βιώσιμη παραγωγή...», με επιπλέον φοροαπαλλαγές δηλαδή, που θα φορτωθούν στις λαϊκές πλάτες, με τους «ίδιους πόρους» και τα «πράσινα» χαράτσια.

Αποκαλυπτική είναι και η αναφορά στον «Κανονισμό Ταξινόμησης» της ΕΕ, με τον οποίο είναι «συμβατό» το κυβερνητικό σχέδιο (τέθηκε σε ισχύ τον Ιούλη του 2020).

Ο Κανονισμός αυτός καθιερώνει μια λίστα «περιβαλλοντικά βιώσιμων οικονομικών δραστηριοτήτων», ώστε - όπως χαρακτηριστικά λέγεται - «να συμβάλει στην υλοποίηση του ευρωπαϊκού green deal», «παρέχοντας στις εταιρείες, στους επενδυτές και τους πολιτικούς, ορισμούς για το ποιες οικονομικές δραστηριότητες θεωρούνται περιβαλλοντικά βιώσιμες, δημιουργώντας έτσι ασφάλεια για τους επενδυτές (...) περιορίζοντας τον κατακερματισμό της αγοράς και βοηθώντας να κατευθυνθούν οι επενδύσεις εκεί που χρειάζονται περισσότερο».

Εκεί δηλαδή που θα βρουν πιο κερδοφόρες διεξόδους, αλλά και για να διασφαλιστεί το «προβάδισμα» της ΕΕ απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Ενδεικτικά, ανάμεσα στις περιβαλλοντικά βιώσιμες οικονομικές δραστηριότητες που περιλαμβάνονται στον Κανονισμό, είναι και η «προστασία του περιβάλλοντος, μέσω πρωτοβουλιών αναδάσωσης και δράσεων για την προστασία της βιοποικιλότητας».

Πιο συγκεκριμένα, προβλέπεται «η αποκατάσταση άνω των 16.500 εκταρίων υποβαθμισμένων δασικών οικοσυστημάτων στην Ελλάδα, συμβάλλοντας σημαντικά στο Εθνικό Σχέδιο Αναδάσωσης», που παρουσίασαν τον Νοέμβρη του 2020 η κυβέρνηση και ο τότε υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος, Κ. Χατζηδάκης.

Πολύ πριν από τις τωρινές φωτιές, λοιπόν, η κυβέρνηση, σε συνέχεια της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ (με τον «Εθνικό Σχεδιασμό για τα Δάση»), είχε ως στόχο να εκμεταλλευτεί και τις αναδασώσεις, ώστε να αυξηθεί η αξία της δασικής γης, στις περιοχές που το τουριστικό κυρίως, αλλά και το κατασκευαστικό κεφάλαιο βλέπουν ευκαιρίες κερδοφορίας.

Χαρακτηριστικό άλλωστε είναι ότι στην «αποκατάσταση των υποβαθμισμένων οικοσυστημάτων» περιλαμβάνονται «προφητικά» η Πάρνηθα και η «αξιοποίηση» του Τατοΐου (πρώην βασιλικά κτήματα) «για ήπιες χρήσεις», όπως σχεδιάζεται να γίνει μέχρι το τέλος του 2025.

Την ίδια ώρα, σύμφωνα και με τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού περί επιχειρηματικών ομίλων - «αναδόχων», το ίδιο το πρόγραμμα αναδασώσεων θα λειτουργεί ως εργαλείο κερδοφορίας, με τις αναδασώσεις ή τμήματά τους να δίνονται μέσω ΣΔΙΤ, με μελέτες και έργα όχι μέσω της Δασικής Υπηρεσίας αλλά διαφόρων «ευαγών» ιδρυμάτων...