Από τότε το Μνημείο μπήκε στο «μάτι» διαφόρων θρασύδειλων φασιστοειδών, που το προκάλεσαν φθορές κατά περιόδους και συντριπτικό χτύπημα τον Δεκέμβρη του 2019. Στη θρασυδειλία των διαφόρων υμνητών του φασισμού, των χιτών - ταγματασφαλιτών, άμεση ήταν η απάντηση της ΤΕ Αρκαδίας του ΚΚΕ, που με αποφασιστικότητα τόνισε πριν δυο χρόνια ότι θα φτιάξει ξανά το Μνημείο και μάλιστα καλύτερο, ικανοποιώντας και απαίτηση αγωνιστών, καθώς και απογόνων των εκτελεσθέντων.

Αυτή τους η απαίτηση έγινε πραγματικότητα χάρη στην άμεση κινητοποίηση των κομμουνιστών και τη βοήθεια οικογενειών απογόνων των εκτελεσθέντων, και άλλων φορέων της περιοχής. Καθοριστικής σημασίας ήταν η συμβολή του εκλιπόντα εδώ και σχεδόν έναν χρόνο Δήμου Δημητρακά, ο οποίος από την πρώτη στιγμή όχι μόνο εξέφρασε την επιθυμία να βοηθήσει, αλλά και επέμενε το Μνημείο να γίνει καλύτερο, κάτι που ολοκλήρωσε η οικογένειά του.

Το «παρών» έδωσε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με τους Νίκο Κουτουμάνο, Γραμματέα της ΕΠ Πελοποννήσου, και Δημήτρη Γόντικα. Επίσης ήταν παρόντες αρκετοί απόγονοι των εκατοντάδων εκτελεσθέντων του «θανατοδικείου» της Τρίπολης, που στα δύο χρόνια δράσης του εξέδωσε ποινές φυλάκισης έξι χιλιετιών και 370 θανατικές καταδίκες, ακόμα και για 16χρονα παιδιά, επειδή συμμετείχαν ή στήριξαν τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας δίνοντας έστω και μια φέτα ψωμί σε έναν αντάρτη.

«Ευχαριστούμε εμείς, τα παιδιά των αγωνιστών, το ΚΚΕ και την Κεντρική Επιτροπή του, γιατί τόσα χρόνια μετά, μας έδωσε έναν τάφο για τους δικούς μας ανθρώπους», σημείωσε στον χαιρετισμό του ο γιος του εκτελεσθέντος Παναγιώτη Μποσμή - Φουρνόδαυλου, Χρήστος, επισημαίνοντας: «Για εμάς, αυτός ο χώρος, είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα μνημείο. Είναι ένας χώρος όπου μπορούμε πλέον να "μιλήσουμε" στον πατέρα μας, να κάνουμε ένα μνημόσυνο».

Αναφερόμενος, στην ομιλία του, στους λόγους καταδίκης των εκτελεσθέντων από το έκτακτο στρατοδικείο Τρίπολης, ο Αριστείδης Δαμαλάς, μέλος του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου και Γραμματέας της ΤΕ Αρκαδίας, τόνισε: «Τους δολοφόνησαν γιατί υπερασπίστηκαν έως το τέλος το δίκιο του λαού (...) γιατί έμειναν αλύγιστοι, έμειναν πιστοί έως το τέλος στα ιδανικά τους, έμειναν πιστοί στο Κόμμα τους, το ΚΚΕ, που ήταν η ψυχή και η καρδιά της λαϊκής πάλης, η ελπίδα και η δύναμη για ένα καλύτερο, ειρηνικό και φωτεινό μέλλον για την εργατική τάξη, την αγροτιά, τον λαό».

Στάθηκε στο ιστορικό αμέσως μετά την απελευθέρωση από τα ναζιστικά γερμανικά στρατεύματα κατοχής στην Πελοπόννησο και στη «λευκή τρομοκρατία» που ακολούθησε, από τις επίσημες αλλά και παρακρατικές οργανώσεις και συμμορίες που κάλυπταν, καθοδηγούσαν και στήριζαν ο κρατικός μηχανισμός και οι ξένοι σύμμαχοί τους, σημειώνοντας: «Ο μόνος δρόμος για να σωθούν τα στελέχη του Κόμματος, οι τιμημένοι καπετάνιοι και αντάρτες του ΕΛΑΣ, ήταν να τραβήξουν ξανά για τα βουνά, να πάρουν ξανά στα χέρια τους τα αντάρτικα όπλα! Ο ΔΣΕ εδώ στην Πελοπόννησο, επί σχεδόν 3 χρόνια και κάτω από φοβερά αντίξοες συνθήκες, αναπτύχθηκε και πολέμησε, σημειώνοντας δεκάδες νικηφόρες μάχες κατά ενός ασύγκριτα πιο ισχυρού, υπερεξοπλισμένου και καλά εφοδιασμένου αντίπαλου από Αγγλους και Αμερικάνους. Δημιούργησε μεγάλες ελεύθερες ζώνες στις οποίες ο λαός ανάσανε ελεύθερα, με νέους, δικούς του θεσμούς και εξουσίες, που ελάμβαναν πρωτόγνωρα μέτρα για να λύσουν λαϊκά προβλήματα, με πρώτη τους έγνοια τα παιδιά».

Αναφέρθηκε επιπλέον στα δεκάδες παραδείγματα ανυποχώρητης στάσης κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών που δεν πρόδωσαν τα ιδανικά και τον αγώνα τους, να γίνουν «μετανοημένοι», ώστε να πλήξουν, να αμαυρώσουν την ηθική - ιδεολογική υπεροχή, την άσβεστη λάμψη που είχαν ο ΔΣΕ και το ΚΚΕ στις λαϊκές συνειδήσεις, όπως η περίπτωση του αντισυνταγματάρχη του Δημοκρατικού Στρατού Νίκου Γκότση, τον οποίο καταδίκασαν 72 φορές σε θάνατο και στο άκουσμα της ποινής απάντησε «και μία από μένα 73 κύριε πρόεδρε». Επίσης της Αθηνάς Μπενέκου, που λίγο πριν την βρουν τα βόλια του εκτελεστικού αποσπάσματος φώναξε: «Εδώ, στον τόπο που τον ποτίζετε με το αίμα μου, αύριο θα έρχονται τα παιδιά σας να τον ραίνουν με λουλούδια. Ζήτω το ΚΚΕ!».

Κλείνοντας ο Αρ. Δαμαλάς στάθηκε στο σύνολο των εξελίξεων και επεσήμανε: «Καλούμε κάθε καλόπιστο, καθέναν που προβληματίζεται πέρα από λεπτομέρειες, πέρα από επιμέρους διαφορές και προβληματισμούς, που μπορούν να λυθούν μέσα στη ζωή και τον αγώνα, να κρατήσουμε τα μεγάλα και σημαντικά, να συστρατευτεί με το ΚΚΕ, να συμπορευτούμε, να βαδίσουμε στα χνάρια των πρωτοπόρων που τιμάμε σήμερα, των πρωτοπόρων που έδωσαν και τη ζωή τους για μια νέα ανθρώπινη κοινωνία, τον σοσιαλισμό».

Κατάθεση στεφάνων έγινε εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ από τον Ν. Κουτουμάνο, και εκ μέρους της Γραμματεία της ΕΕΔΥΕ Τρίπολης από την Δέσποινα Τσακανίκα. Ακολούθησε προσκλητήριο νεκρών και η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τον Υμνο της Διεθνούς.

Οπως σημειώνει στο κάλεσμά της η ΚΟ Αττικής, «η εκδήλωση αυτή είναι μία καλή αφορμή για τη νέα γενιά να έρθει σε επαφή με τη θυσία χιλιάδων κομμουνιστών και απλών αγωνιστών του λαού μας, που αψήφησαν "τας υποδείξεις" της άρχουσας τάξης και του κράτους της, δίνοντας φωτεινό παράδειγμα για την πάλη στο σήμερα, στον αγώνα για την κοινωνία όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα είναι οριστικά παρελθόν».

Η αναχώρηση θα γίνει στις 8 π.μ. από το λιμάνι του Λαυρίου και η επιστροφή θα πραγματοποιηθεί το απόγευμα της ίδιας μέρας. Η επιβίβαση στο πλοίο θα γίνεται με την επίδειξη βεβαίωσης εμβολιασμού ή νόσησης ή με την επίδειξη αρνητικού τεστ (PCR ή rapid) της προηγούμενης μέρας. Οι δηλώσεις συμμετοχής θα γίνονται μέσα από τις κατά τόπους Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ.