Σήμερα, οι ίδιες οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι οι εργαζόμενοι σε όλες τις χώρες πληρώνουν τόσο τις κρίσεις όσο και την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας.

Στις συνθήκες της ακρίβειας, των ανατιμήσεων στο ρεύμα, στα καύσιμα, στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, του ελέγχου μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου από την Κίνα, της εκτόξευσης των ναύλων, του μπλοκαρίσματος από φορτηγά πλοία των λιμανιών των ΗΠΑ και της Κίνας, των ελλείψεων σε καύσιμα και οδηγούς στη Βρετανία κι άλλες χώρες, μπορούν σήμερα να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα, να αξιοποιηθεί η πείρα από την κατάσταση που επικρατεί σε μια χώρα με ανεπτυγμένο καπιταλισμό, και μάλιστα «πράσινο», όπως η Δανία.

Αλήθεια, πόσο σύγχρονο είναι σε αυτήν τη χώρα να ανακοινώνονται μίνιμουμ αυξήσεις στον επερχόμενο λογαριασμό ρεύματος ύψους 5.000 κορονών (περίπου 670 ευρώ), που φέρνουν αλυσιδωτές εκρήξεις τιμών σε όλα τα βασικά είδη κατανάλωσης; Η αιτιολογία για τις αυξήσεις είναι ότι φέτος ...«δεν φύσηξε» όσο υπολόγιζαν οι καπιταλιστές των ΑΠΕ, στην κατά τ' άλλα «Μέκκα» των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.

Πόσο σύγχρονο είναι το «πράσινο success story» της ΕΕ, η Δανία να καταφεύγει στη Νορβηγία (άλλο πρότυπο «πράσινου» καπιταλισμού) για να αγοράσει ρεύμα από τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, αλλά κι εκεί, επειδή δεν έβρεξε πολύ, τα νορβηγικά μονοπώλια να φουσκώνουν την τιμή, σηκώνοντας τα χέρια ψηλά μπροστά στην αυξημένη ζήτηση;

Είναι ενδεικτικό ότι τα 2/3 της ηλεκτρικής ενέργειας της ΕΕ ήταν απαλλαγμένα από άνθρακα το 2020, αλλά οι φόροι και οι εισφορές που πληρώνει ο λαός για να ταϊστούν οι όμιλοι και να επενδύσουν εκ του ασφαλούς αυξήθηκαν κατά 29% από το 2010 μέχρι σήμερα.

Πόσο σύγχρονο είναι σε όλη την Ευρώπη το Νο 1 θέμα συζήτησης να είναι αν θα ζεσταθούν οι λαοί, οι οποίοι τρέμουν για το πόσο πιο ακριβά θα πληρώσουν τη θέρμανση, ως αποτέλεσμα της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας και της λεγόμενης πράσινης μετάβασης;

Τραγική είναι και η πείρα όσων εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών στη Δανία πίστεψαν ότι θα εξασφαλίσουν φτηνό ρεύμα και πρόσθετο εισόδημα μέσα από τις διάφορες «ενεργειακές κοινότητες» των φωτοβολταϊκών - που προτείνει φανατικά ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα ως δήθεν «κοινωνικά δίκαιη πράσινη πολιτική», κατά τα ευρωενωσιακά πάντα πρότυπα.

Πάνω από 100.000 κορόνες (13.000 ευρώ) ξόδεψαν εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά για να βάλουν φωτοβολταϊκά στη στέγη τους. Κι ενώ στην αρχή ως «δόλωμα» πλήρωναν συγκριτικά φτηνότερο ρεύμα και το υπόλοιπο δινόταν στον όμιλο ανάδοχο, τώρα τους λένε ότι το ρεύμα που παράγεται θα μπορεί το νοικοκυριό να το καταναλώνει μόνο την ώρα της παραγωγής (δηλαδή, όταν υπάρχει το φως της μέρας) και τις νυχτερινές ώρες θα το εκμεταλλεύεται ο ενεργειακός όμιλος.

Ολα αυτά σε μια χώρα όπου σήμερα νυχτώνει από τις 6 μ.μ., ενώ τον χειμώνα το σκοτάδι πέφτει από τις 3 μ.μ. Μάλιστα, ο όμιλος θα αγοράζει το ρεύμα με 62 λεπτά της δανέζικης κορόνας ανά κιλοβατώρα, ενώ το νοικοκυριό στην εξωφρενική τιμή των 3,70 κορονών!

Πόσο σύγχρονο είναι σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες - και στη Δανία - να είναι δυσεύρετη η κατοικία; Ενα προσιτό σπίτι με φτηνό ενοίκιο; Πώς εξηγείται να έχουν πετάξει στα ύψη τα ενοίκια των σπιτιών με τις καινούργιες «πράσινες» προδιαγραφές, πριν καν έρθει το κύμα των ψηφιακών σπιτιών, με τα ακόμα πιο ακριβά;

Πώς είναι δυνατό το κατασκευαστικό κεφάλαιο να χτίζει ακατάπαυστα νέες κατοικίες και κτιριακά συγκροτήματα σε όλη τη χώρα και, εκτός από ελλείψεις σπιτιών, οι οικοδόμοι να έχουν παγωμένους μισθούς - στην πράξη μειώσεις - και το μεροκάματο να είναι πιο κάτω και από το 2005;

Αλλά και στην πανδημία, με δεδομένο ότι στη Δανία ο εμβολιασμός έφτασε στο 90%, ο λαός της δεν μπορεί να εξηγήσει τι χρωστά και πληρώνει από τους φόρους του για να αναλάβουν τα εμβόλια και τα τεστ ιδιωτικοί όμιλοι και όχι κρατικές υπηρεσίες, με αποζημίωση 60 εκατ. κορόνες (6 εκατ. ευρώ) ημερησίως!

Μάλιστα, οι εργολάβοι αυτοί συνεχίζουν να πληρώνονται αδρά στο όνομα της «επιφυλακής», θησαυρίζοντας ακόμα και με «σβηστές τις μηχανές» των εμβολιασμών και των τεστ κι αφού έχουν απολύσει το «πλεονάζον» προσωπικό. Ολα αυτά σε μια χώρα που οι καπιταλιστές στον κλάδο της Υγείας δεν χρειάζεται καν να ανοίξουν δικό τους νοσοκομείο, ή διαγνωστικό κέντρο, αφού κερδίζουν μέσα από τέτοιες μεθόδους εκτεταμένης εμπορευματοποίησης και συμπράξεων με το δημόσιο σύστημα Υγείας.

Πώς γίνεται σήμερα, την ώρα που οι «κηφήνες», τα μονοπώλια, όπως η MΑRSK στον κλάδο των logistics, που καταγράφει καθαρά κέρδη 87 δισ. κορόνες (12 δισ. ευρώ) το πρώτο εξάμηνο του 2021, η κυβέρνηση στη Δανία να εξαγγέλλει επίθεση στους ανέργους, με δραστική μείωση του επιδόματος και του χρόνου καταβολής του στο μισό, με τον εκβιασμό της διακοπής του επιδόματος αν δεν αποδεχτούν δουλειά όπου να 'ναι και με ό,τι όρους να 'ναι;

Σύμφωνα με τα αστικά κόμματα και τα επιτελεία τους, υποτίθεται ότι ο καπιταλιστικός νόμος της προσφοράς και της ζήτησης θα αύξανε τα μεροκάματα και τα δικαιώματα των εργατών... Ας δούμε λοιπόν την περίπτωση με την έλλειψη οδηγών στη Δανία, όπως επίσης στη Μ. Βρετανία και σε άλλες χώρες, λόγω και της ενίσχυσης του ηλεκτρονικού εμπορίου, αλλά και των σφοδρών ανταγωνισμών μεταξύ των μεταφορικών ομίλων που απασχολούσαν σε όλη τη Δυτική Ευρώπη οδηγούς κυρίως από τις ανατολικές χώρες με όρους γαλέρας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Βρετανία έχουν επιστρατεύσει ακόμα και οδηγούς από τον στρατό, αλλά παρά την υψηλή ζήτηση, το προσφερόμενο πακέτο από την κυβέρνηση είναι μια τρίμηνη βίζα για 5.000 κακοπληρωμένους επαγγελματίες οδηγούς φορτηγών. Εν ολίγοις, η ζήτηση ζήτηση και η γαλέρα γαλέρα.

Κι αν ο καπιταλιστικός νόμος της προσφοράς και της ζήτησης για πολλοστή φορά αποδεικνύεται φαρμάκι για τον λαό, ένας ακόμα νόμος, αυτός του ανταγωνισμού των ομίλων για φτηνές τιμές, όπως μονότονα επαναλαμβάνουν αστοί οικονομολόγοι, οδηγεί σε κλιμάκωση της επίθεσης κατά των εργαζομένων.

Στη Βρετανία η έλλειψη καυσίμων οδήγησε την κυβέρνηση να ανακοινώσει μέχρι και ότι «αναστέλλει προσωρινά την εφαρμογή της νομοθεσίας του ανταγωνισμού» προκειμένου, όπως ισχυρίστηκε, «να συνεργαστούν» οι πολυεθνικές BP, «Shell», «Exxon» στον ανεφοδιασμό. Ομως, απέναντι στα καπιταλιστικά αδιέξοδα, το μέλλον και η λύση δεν είναι η «συνεργασία των μονοπωλίων» για να απομυζήσουν ακόμα μεγαλύτερη υπεραξία από την εργατική τάξη, αλλά η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, η κατάργηση των μονοπωλίων, η εργατική εξουσία με τον λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.

Στη Δανία, στην Ελλάδα και παντού, η νέα γενιά όχι μόνο καταδικάζεται να ζει πίσω από τις δυνατότητες της εποχής, αλλά ζει και με χειρότερους ακόμα όρους σε σχέση με τις παλιότερες γενεές.

Στην εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας και της έκρηξης της επιστήμης, ο σημερινός 24άρης στη Δανία χρειάζεται να δουλεύει έως τα 74 για να συνταξιοδοτηθεί. Και η σύνταξή του θα είναι τζογαρισμένη επένδυση, από την οποία, για παράδειγμα, μόλις το 2017 οι ασφαλιστικοί όμιλοι έβγαλαν κέρδη πάνω από 22,6 δισ. κορόνες. Σε αυτές τις συνθήκες 17.000 Δανοί συνταξιούχοι ζουν κάτω από το όριο φτώχειας, ενώ οι χρηματιστηριακές αναταραχές το 2020 τους κόστισαν πάνω από 300 δισ. κορόνες (40 δισ. ευρώ). Ενας ασφαλισμένος που έχει αποταμιεύσει για 20 χρόνια, θα έχει απώλειες ύψους 17,4%.

Δεν πρόκειται λοιπόν για λάθη, παραλείψεις, ελλείψεις, κακούς κυβερνητικούς χειρισμούς, για «ακραίες» τάχα καταστάσεις. Είναι ολόκληρο σύστημα, που λέγεται «καπιταλισμός» και μόνο ανατροπή σηκώνει.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον δρόμο των κατά τ' άλλα «ηρώων» - όπως επαναλαμβάνει η αστική τάξη - νοσηλευτών στη Δανία, που ζητούν τα αυτονόητα: Αυξήσεις, προσλήψεις αντί για χαμοζωή και εξουθένωση. Με τον επίμονο αγώνα τους, στις συνθήκες του σμπαραλιασμένου και διαβρωμένου εργατικού κινήματος από τον ρεφορμισμό της σοσιαλδημοκρατίας, σηματοδοτούν ότι η ελπίδα βρίσκεται στην οργάνωση της ταξικής πάλης.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν που επέλεξαν ανυποχώρητα οι εργαζόμενοι της «e-food». Η επιτυχία του αγώνα τους δείχνει ότι οργανωμένοι στο συνδικάτο, όταν έσπασαν τον φόβο, τη μοιρολατρία, τη λογική «να πάμε αλλού μπας και βρούμε κάπου καλύτερα», απάντησαν με απεργίες, συγκεντρώσεις, με τον λαό να εκφράζει πολύμορφα την αλληλεγγύη του, στρίμωξαν τον ισχυρό όμιλο, απαίτησαν καλύτερους όρους δουλειάς και επέστρεψαν με ψηλά το κεφάλι, νικητές.

Αυτή η πείρα είναι διδακτική και για τους Ελληνες μετανάστες, που πρέπει να δυναμώσουν την οργάνωση στα συνδικάτα, παρά το γεγονός ότι τα περισσότερα είναι συμβιβασμένα και ρεφορμιστικά, με τη δημιουργία πυρήνων, επαφών, δουλεύοντας, συζητώντας, ζυμώνοντας τις σύγχρονες ανάγκες που καταπνίγονται, αναδεικνύοντας τις βαθύτερες αιτίες των προβλημάτων μεθοδικά και υπομονετικά σε κάθε χώρο δουλειάς. Να είναι σε ετοιμότητα γιατί οι εξελίξεις, τα αντεργατικά μέτρα των κυβερνήσεων, τα σχέδια της εργοδοσίας θα επιδράσουν στην άνοδο διαθέσεων για αγώνες, που σήμερα ενδεχομένως δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε... Να μη χαθεί λοιπόν άλλος χρόνος!