Στο κάλεσμά του ο ΠΜΣ τονίζει ότι διεκδικεί να ζουν και να δημιουργούν οι μουσικοί όπως αρμόζει στον 21ο αιώνα, και όχι δεκαετίες πίσω.

«Το σωματείο μας είναι σύγχρονο, γιατί παλεύει για τις σύγχρονες ανάγκες μας. Δηλαδή να εργαζόμαστε: Στο ελεύθερο επάγγελμα με συμβάσεις εργασίας με καθορισμένη σεζόν, μισθό και ασφάλιση. Στα δημόσια μουσικά σύνολα με σταθερές εργασιακές σχέσεις και ικανοποιητικό μισθό. Ως freelancer μουσικοί με απολαβές στο ύψος των αναγκών μας. Ως δάσκαλοι μουσικής με σταθερό μισθό και όχι ανταποδοτικά, όπως γίνεται σε όλα τα δημοτικά ωδεία. Με την ασφάλεια πως έχουμε δωρεάν πρόσβαση σ' ένα δημόσιο σύστημα Υγείας, πως η σύνταξή μας διασφαλίζεται από το κράτος και δεν τζογάρεται ως επένδυση με ρίσκο, όπως προβλέπουν όλα τα νομοσχέδια από τον νόμο Κατρούγκαλου του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τον πρόσφατο νόμο της ΝΔ. Με τη δυνατότητα να διαδώσουμε την τέχνη μας ελεύθερα, χωρίς τη χειραγώγηση της μουσικής βιομηχανίας και της λογοκρισίας».

Η πρωτοπόρα στάση του ΠΜΣ αναγνωρίζεται πλατιά από τους μουσικούς. Αυτήν τη στιγμή είναι το μεγαλύτερο πανελλαδικά καλλιτεχνικό σωματείο, αριθμώντας πάνω από 6.000 εγγεγραμμένα μέλη και 10 παραρτήματα σε όλη την Ελλάδα.«Το σωματείο μας έγινε πόλος έλξης σε κινητοποιήσεις όλου του καλλιτεχνικού κόσμου, κατάφερε να είναι το αντίπαλο δέος σε κυβέρνηση, σε μεγάλους εργοδότες, περιφέρειες, πολιτιστικά ιδρύματα, εταιρείες παραγωγής στο Θέαμα - Ακρόαμα, μεγάλες μουσικές σκηνές, μεγαλομαγαζάτορες στις τουριστικές πιάτσες», σημειώνεται χαρακτηριστικά στο κάλεσμα.

Χιλιάδες είναι οι μουσικοί που έχουν ενωθεί κάτω από το σύνθημα του ΠΜΣ και έχουν γίνει κρίκος στην αλυσίδα του αγώνα. Διεκδικώντας καθολικά μέτρα στήριξης την περίοδο της πανδημίας, έκαναν πράξη το σύνθημα «Κανένας μόνος». Και πράγματι, μέσα από τους αγώνες τους κατάφεραν να αποσπάσουν το επίδομα. «Πιέσαμε την κυβέρνηση να συμπεριλάβει πολλές κατηγορίες συναδέλφων στα μέτρα στήριξης. Αυτό δεν μας χαρίστηκε. Κατακτήθηκε μέσα από τις μεγάλες κινητοποιήσεις μας από την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2020 έως σήμερα». Κατάφεραν να κερδίσουν δεδουλευμένα που «κάποιοι επιχειρηματίες αρνούνταν να δώσουν, στο όνομα της πανδημίας, τη στιγμή μάλιστα που άλλες δυνάμεις έλεγαν "θα λογαριαστούμε μετά"».

Με την ενίσχυση της συλλογικής οργάνωσης και του αγώνα κατάφεραν να σταθούν απέναντι σε μια συνολική επίθεση. Με πολύμορφες πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις διεκδίκησαν το δικαίωμά τους στη δουλειά, στη ζωή και την τέχνη τους. «Παλεύουμε σε πολλά και διαφορετικά μέτωπα: Για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στις τηλεοπτικές μουσικές εκπομπές, για τους εργαζόμενους freelancers στην Εθνική Λυρική Σκηνή, για να διαμορφωθεί κουλτούρα απαίτησης για ασφάλιση και κατώτατο μεροκάματο στο λαϊκό πάλκο, για τα εργασιακά προβλήματα σε ωδεία και μουσικά σύνολα, για τα προβλήματα των μουσικών του δρόμου και την καταστολή που δέχονται από αστυνομία και δημοτικές αρχές, για ένα αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Ανώτατης Μουσικής Εκπαίδευσης, το οποίο θα προσφέρει ίσες ευκαιρίες σε κάθε νέο και νέα που ονειρεύεται να ακολουθήσει το επάγγελμα».

• Σε κλίμα μαχητικότητας και αισιοδοξίας πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση του παραρτήματος Λάρισας του ΠΜΣ την περασμένη Κυριακή. Εγινε πλούσια συζήτηση για τη δράση του σωματείου, ενώ επίσης αναδείχθηκαν οι δυσκολίες του καλλιτεχνικού κλάδου, η αγωνία για το μεροκάματο. Επίσης κατατέθηκαν σκέψεις, προτάσεις και προβληματισμοί για τον προγραμματισμό του παραρτήματος το επόμενο διάστημα. Η διαδικασία ολοκληρώθηκε με την εκλογή εφορευτικής επιτροπής για τη διεξαγωγή εκλογών στο παράρτημα στις 7 και στις 9 Νοέμβρη.

Ο Δ. Κουτσούμπας με τους συντελεστές της παράστασης

Την παράσταση παρακολούθησε το βράδυ της Παρασκευής ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, ο οποίος συγχάρηκε θερμά τους συντελεστές.

Ενα νεαρό κορίτσι μπαίνει σ' ένα - εδώ και χρόνια - αφημένο σπίτι. Εξερευνώντας το, ανακαλύπτει ένα βιβλίο γεμάτο μαρτυρίες γυναικών, πολιτικών κρατουμένων στις Φυλακές Αβέρωφ. Η ιστορία υψώνεται μπροστά της και οι μορφές εκείνων των γυναικών που... «όσο κι αν τις σκοτώναν, υπήρχαν ακόμα πιο δυνατά», ζωντανεύουν ξανά δείχνοντάς της τον δρόμο.

Οι Φυλακές Αβέρωφ, που βρίσκονταν στην οδό Αλεξάνδρας, χτίστηκαν το 1892. Στην Κατοχή αποτέλεσαν το δεσμωτήριο εκατοντάδων αγωνιστών και αγωνιστριών. Μετά τον Δεκέμβρη του '44, τα κτίρια της οδού Αλεξάνδρας χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά ως χώρος κράτησης πολιτικών κρατουμένων.

Το 1947, μεταφέρονται 1.200 γυναίκες. Συνολικά στη διάρκεια του Εμφυλίου και μετά οι κρατούμενες φτάνουν τις 3.000. Σε αυτές τις άθλιες συνθήκες βρέθηκαν και 80 - 100 παιδιά νηπιακής και βρεφικής ηλικίας μαζί με τις κρατούμενες μητέρες τους. Παρά τη βία, τις πιέσεις και τις απαγορεύσεις, γυναίκες όλων των ηλικιών έζησαν, άντεξαν, οργάνωσαν τη ζωή τους, δεν σταμάτησαν λεπτό να ονειρεύονται για ένα καλύτερο αύριο...

Ερμηνεύουν: Δανάη Αλυσανδράτου, Κατερίνα Καϊμά, Γεωργία Καούκη, Ειρήνη Λιγάτου, Βιβή Τάγαρη. Πρωτότυπη μουσική σύνθεση και εκτέλεση / προγραμματισμός synthesizer: Δημήτρης Ανδρονιάδης.

Προπώληση εισιτηρίων στο viva.gr