ΠΓΝΙ: Από τη Γενική Συνέλευση των συμβασιούχων

Η υποστελέχωση σε όλες τις υπηρεσίες, την ώρα που τα νέα κρούσματα, οι διασωληνωμένοι και οι νεκροί σπάνε ρεκόρ, είναι τραγικά επικίνδυνη. Οι 630 περίπου συμβασιούχοι όλων των ειδικοτήτων δεν φτάνουν να καλύψουν τις ανάγκες. Αποτέλεσμα, ο δραστικός περιορισμός των χειρουργείων, των εξωτερικών ιατρείων και της λειτουργίας κλινικών που συγχωνεύτηκαν για μεγάλο διάστημα.

Σε αυτήν την εγκληματική για την Υγεία πολιτική που προδιαγράφει και το πώς θα είναι το «νέο ΕΣΥ» της κυβέρνησης, η εργατική δύναμη μέσα στα νοσοκομεία γίνεται ακόμη πιο φτηνή, είτε μέσω της απόλυσης και ανακύκλωσης φτηνών συμβασιούχων είτε μέσω της εισόδου εργολάβου που τσακίζει τα ελάχιστα δικαιώματά τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ΠΓΝΙ το 1/3 περίπου του προσωπικού απειλείται άμεσα με λήξη συμβάσεων και απολύσεις, επιταχύνοντας την παράδοση υπηρεσιών σε ιδιώτες και την περαιτέρω εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών Υγείας, με τον λαό να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη και τους επιχειρηματικούς ομίλους να θησαυρίζουν.

Αλλωστε, οι Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα που προωθεί η ΝΔ στο νομοθετικό και λειτουργικό έδαφος (DRGs, KETEKNY AE) που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγούν όλο και περισσότερο στην απόσυρση του κράτους από την ευθύνη παροχής υπηρεσιών που καλύπτουν τις λαϊκές ανάγκες, όπως είναι ο τομέας της υγείας, στη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων ως αυτοτελών οικονομικών μονάδων που θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Σήμερα ο «Ριζοσπάστης» συζητά με συμβασιούχους του νοσοκομείου στην καθαριότητα, στα πλυντήρια και την αποθήκη, οι οποίοι μέσα από την Επιτροπή Αγώνα που έχουν συγκροτήσει ορθώνουν το ανάστημά τους, διεκδικούν μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου, χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση. Μέσα από αυτόν τον αγώνα κέρδισαν την παράταση των συμβάσεων ΣΟΧ μέχρι τις 31 Μάρτη.

Η συζήτηση ξεκινάει από τα πλυντήρια. Εδώ οι συνταξιοδοτήσεις μόνιμου προσωπικού μείωσαν σταδιακά τον συνολικό αριθμό εργαζομένων, ενώ σήμερα πάνω από το 50% είναι συμβασιούχοι, ανάμεσα στους οποίους και 4 με πάνω από 50% αναπηρία. Οπως τονίζουν οι εργαζόμενοι, η διοίκηση του νοσοκομείου τούς υποχρεώνει σε συνεχείς μετακινήσεις, είτε στα διάφορα τμήματα του πλυντηρίου είτε σε άλλες υπηρεσίες για να βγαίνουν τα ρεπό και οι άδειες. Πρακτικά έχουν καταργηθεί οι ειδικότητες ενώ η εντατικοποίηση έχει αυξηθεί. Ειρωνεία είναι το ότι ενώ έχουν ανασταλεί όλες οι άδειες των υγειονομικών από τον Σεπτέμβρη για την αντιμετώπιση της πανδημίας, οι συμβασιούχοι αποτελούν τη μοναδική κατηγορία εργαζομένων που δεν τους έχουν ανακληθεί για να προχωρήσουν στην απόλυσή τους.

«Σήμερα το διακύβευμα είναι να σταματήσουν οι συμβασιούχοι και να μπουν οι εργολάβοι, αν και δεν θα στοιχίσει για το κράτος λιγότερα χρήματα», τονίζει ένας συμβασιούχος, επισημαίνοντας ότι θα μειωθεί το προσωπικό ακόμη περισσότερο αφού «ο εργολάβος τούς παίρνει από δω και τους πηγαίνει στις κλινικές, δεν τους αφήνει να εξειδικευτούν, τους μεταχειρίζεται όπου έχει ανάγκες».

Αντίστοιχα οι αμοιβές θα μειωθούν κατά 20% - 30%. «Ο εργολάβος δεν δίνει τα επιδόματα ούτε το ανθυγιεινό ούτε το τέκνων», υποστηρίζει εργαζόμενος ο οποίος ξεκίνησε να δουλεύει στο νοσοκομείο το 2012 μέσω εργολάβου. Συνάδελφός του καταγγέλλει ότι «αυτήν τη στιγμή υπάρχει εργολάβος που αντικαθιστά όσους έχουν βγει σε αναστολή και από τους 30 που απασχολεί, όλοι δηλώνονται "τυχαία" ως ανύπαντροι και χωρίς τέκνα». Αλλοι υποστηρίζουν ότι υπογράφουν συμβάσεις κάθε μήνα. Παράλληλα, επισημαίνουν ότι δεν θα προσληφθούν εργαζόμενοι με προβλήματα υγείας, με αναπηρία, με αποτέλεσμα να καταδικαστούν να ζουν στο περιθώριο, ως άνθρωποι δεύτερης και τρίτης κατηγορίας.

Στην αποθήκη ο συνολικός αριθμός των εργαζομένων παραμένει σταθερός σε σχέση με το παρελθόν, με τους συμβασιούχους όμως να αποτελούν πλέον την πλειοψηφία. Ομως, «ο φόρτος εργασίας έχει αυξηθεί κατακόρυφα λόγω της αύξησης της επισκεψιμότητας του νοσοκομείου και της προσθήκης μιας νέας πτέρυγας στη λειτουργία του», επισημαίνουν οι εργαζόμενοι.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση συστάθηκε η Επιτροπή Αγώνα, προσπαθώντας «να ενώσουμε τις φωνές μας. Ο εργαζόμενος ωριμάζει όταν αρχίζουν να καταρρέουν τα ψέματα ένα ένα. Οταν βλέπει εκείνους που του χτυπούν φιλικά την πλάτη να αθετούν τις υποσχέσεις τους. Τότε αντιλαμβάνεται ότι δεν θα αλλάξει κάτι αν ο ίδιος δεν αλλάξει κάτι», τονίζει ο Αλέξανδρος Μάρκου, μέλος της Επιτροπής. Οργανώθηκαν κινητοποιήσεις και απεργίες στην είσοδο του νοσοκομείου, παραστάσεις διαμαρτυρίας στη διοίκηση, ενημερώσεις σε φορείς, σε συντονισμό με συμβασιούχους άλλων νοσοκομείων και ανάληψη κοινών πρωτοβουλιών.

Αυτή η «ωρίμανση» δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Οπως τονίζουν συμβασιούχες στην καθαριότητα, όλα ξεκίνησαν το 2019 με τις καθαρίστριες της απογευματινής βάρδιας. «Πρακτικά 10 εργαζόμενες έπρεπε να καθαρίσουν όλο το νοσοκομείο. Υπήρχαν περιπτώσεις εξάντλησης. Τότε ξεκινήσαμε μια προσπάθεια να διεκδικήσουμε καθημερινά πράγματα, όπως να έχουμε τα υλικά καθαριότητας στην ώρα μας, να μη δουλεύουμε υπερωρίες. Η Επιτροπή γεννήθηκε από την ανάγκη να αντιμετωπίσεις μικρά καθημερινά ζητήματα που δυσκολεύουν τη δουλειά σου». Μια καθαρίστρια τονίζει ότι «ήταν πολύ δύσκολα γιατί υπήρχε ο φόβος, το άγχος ότι μετά θα σε μεταφέρουν σε δύσκολο πόστο, με απειλές ότι θα σε στιγματίσουν».

Παράλληλα, φούντωνε η αγανάκτηση, «γιατί μπαίνεις μπροστά συνέχεια και την ίδια στιγμή απειλείσαι διαρκώς να μείνεις χωρίς δουλειά», σχολιάζει μια καθαρίστρια και συνεχίζει: «Εχω δώσει όλο μου τον εαυτό εδώ μέσα. Στις ΜΕΘ, για παράδειγμα, αν δεν μπει πρώτα η καθαρίστρια δεν μπαίνει ούτε γιατρός ούτε νοσηλευτής και βγαίνεις τελευταία. Νιώσαμε την ανάγκη να αναγνωριστεί αυτή η προσφορά μας».

Η συγκρότηση της Επιτροπής, μέσα από μαζική Γενική Συνέλευση με όλους τους συμβασιούχους, νοσηλευτές, καθαρίστριες, φύλακες, συνάντησε πάρα πολλά εμπόδια και τρικλοποδιές από μέλη της διοίκησης του Σωματείου που πρόσκεινται στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

«Μας έλεγαν "ποιοι είστε εσείς, δεν έχετε καμία αρμοδιότητα". Μας απειλούσαν ότι άμα θέλουν θα μας βάλουν στο Σωματείο». Αλλη εργαζόμενη στην καθαριότητα σχολιάζει ότι έγινε προσπάθεια να τους παρουσιάσουν ως τεμπέληδες (!) γιατί «πολλοί συμβασιούχοι έπαιρναν αναρρωτικές επειδή κορίτσια έμειναν έγκυες, πολλά παιδιά είχαν θέματα με αναπηρίες και ασθένειες, όπως καρκινοπαθείς». Σύμφωνα με τις καθαρίστριες, η πλειοψηφία των μελών του ΔΣ του Σωματείου υπονομεύει το αίτημά τους για μόνιμη και σταθερή δουλειά όταν από τη μια διεκδικούν να δοθεί μοριοδότηση σε όποια καινούργια προκήρυξη βγει και από την άλλη, με την ψήφο του προέδρου του Σωματείου, στηρίζει την παράδοση υπηρεσιών του νοσοκομείου σε εργολάβο.

Στον αντίποδα, «πολλοί συνάδελφοι αορίστου μάς στήριξαν, αν και υπάρχουν ακόμη κάποιοι που μας βλέπουν απαξιωτικά», υποστηρίζει μια καθαρίστρια, τονίζοντας ότι «έχουμε καταξιωθεί με τη δουλειά μας. Εχουμε εξειδικευτεί». Ενώ θυμάται την ηθική και ουσιαστική στήριξη από εργαζόμενους, αφού «στα ασφαλιστικά μέτρα ένα από τα χαρτιά που κατατέθηκαν ήταν οι υπογραφές των προϊσταμένων των τμημάτων που ζητούσαν να μην απολυθούμε, να παραμείνει το προσωπικό».

Μέσα από αυτόν τον αγώνα, υποστηρίζουν οι καθαρίστριες, ενώθηκαν περισσότερο οι συνάδελφοι μεταξύ τους. Γνωρίστηκαν καλύτερα με τα προβλήματα του καθενός στο σπίτι. Υπάρχει αλληλεγγύη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Εχουν κερδίσει τον σεβασμό στην εργασία.

Παράλληλα, έχουν κατακτήσει να υπάρχει μία συνεννόηση με συμβασιούχους στο Νοσοκομείο «Χατζηκώστα» στα Γιάννενα και στο Νοσοκομείο της Αρτας, βρήκαν στήριξη και αλληλεγγύη από το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων και τα σωματεία του, με κορύφωση το μεγάλο πανηπειρωτικό συλλαλητήριο στις 10 Νοέμβρη, στο οποίο συμμετείχαν και απηύθυναν χαιρετισμό.

Αυτός ο αγώνας έχει ορισμένα αποτελέσματα. Με ασφαλιστικά μέτρα αποτράπηκε η απόλυση, στις 30 Νοέμβρη, 200 και πλέον συμβασιούχων με δίμηνη παράταση των συμβάσεων ΣΟΧ χωρίς σχετικό νομοθετικό πλαίσιο. Ετσι κερδήθηκε χρόνος να πιεστεί η διοίκηση του νοσοκομείου και να αποφασίσει παράταση των συμβάσεών τους μέχρι τις 31 Μάρτη, όταν ο εργολάβος είναι ήδη στο νοσοκομείο.

Ο αγώνας τους αναδεικνύει τη δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι όταν αγωνίζονται ταυτόχρονα για την κάλυψη των δικών τους αναγκών αλλά και των ασθενών, όταν δεν αναθέτουν την επίλυση των προβλημάτων τους σε επίδοξους «σωτήρες». Αυτόν τον αγώνα είναι αποφασισμένοι να τον συνεχίσουν, καλώντας σε ακόμα μεγαλύτερη στήριξη από εργαζόμενους συναδέλφους τους.