Αυτό μαρτυρούν οι αποφάσεις που παίρνουν η μία μετά την άλλη οι αστικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο για μείωση της καραντίνας για τους νοσούντες με Covid, επιβάλλοντάς τους να πηγαίνουν για δουλειά πριν ακόμα αναρρώσουν! «Αν είστε ασυμπτωματικοί και έχετε μολυνθεί, θέλουμε να επανέλθετε στις δουλειές σας»: Αυτή ήταν η σύσταση του Αμερικανού επικεφαλής ιατρικού συμβούλου του Λευκού Οίκου Α. Φάουτσι, όταν την περασμένη βδομάδα έδινε ουσιαστικά «γραμμή» για να κυριαρχήσει η πιο χυδαία εκδοχή της «ατομικής ευθύνης» σε όλο τον κόσμο.

Από εκείνη τη μέρα ο «κύβος ερρίφθη», κάνοντας κατανοητό ακόμα και στον πιο δύσπιστο ότι οι αστικές κυβερνήσεις μπροστά στην προστασία της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και στον κίνδυνο να τους λείψουν εργατικά χέρια, δεν διστάζουν είτε να εξαφανίσουν τον κορονοϊό είτε να τον μετατρέψουν σε ένα απλό... «συναχάκι», με τους κάθε λογής «αρνητές» να ωχριούν μπροστά τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αντίστοιχος ΕΟΔΥ στις ΗΠΑ συστήνει η επιστροφή στην εργασία να γίνεται ακόμα και χωρίς διάγνωση με rapid test, αφού κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι διαπιστωμένα ενεργά κρούσματα θα επέστρεφαν στα πόστα τους, οπότε καλύτερα να κουκουλώνονται, χώρια βέβαια από τις ελλείψεις σε διαγνωστικούς ελέγχους. Σημειώνεται ότι την ίδια μέρα που ανακοινώνονταν τα παραπάνω, στις ΗΠΑ καταγραφόταν ρεκόρ 510.000 ημερήσιων κρουσμάτων και διαπιστώνονταν 1.762 θάνατοι, ενώ συνολικά οι θάνατοι ξεπερνούν πια τις 819.000.

Μετά τις ΗΠΑ σειρά είχε ο Καναδάς, όπου η κυβέρνηση το πήγε ένα βήμα παραπέρα, ανακοινώνοντας ότι «υπό προϋποθέσεις, οι θετικοί στον κορονοϊό εργαζόμενοι θα μπορούν να συνεχίσουν τη δουλειά», αφού «η εξάπλωση της "Ομικρον" είναι τόσο εκθετική, που τεράστιος αριθμός θα πρέπει να αποσυρθεί», κι αυτό το «κόστος» προφανώς είναι πολυτέλεια για την καπιταλιστική οικονομία.

Παρόμοιες είναι και οι συστάσεις από την ισπανική σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση - πρότυπο του ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι, με κυνισμό που σπανίζει, ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός, Π. Σάντσεθ, δικαιολογώντας το γεγονός ότι η καραντίνα μειώνεται στις 7 από τις 10 μέρες, ενώ στη Μαδρίτη οι υπάλληλοι του δήμου θα εργάζονται ακόμα και με θετικό τεστ, σημείωνε ότι πρέπει να βρεθεί μια ...ισορροπία μεταξύ της «δημόσιας υγείας και της οικονομικής ανάπτυξης».

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η κυβέρνηση της ΝΔ στην Ελλάδα. Στο βαθμό μάλιστα που ένα τέτοιο μέτρο εφαρμοστεί και για τους εργαζόμενους στην Υγεία, ο παραλογισμός απογειώνεται, αφού θα δούμε υγειονομικούς με ήπια συμπτώματα να περιθάλπουν νοσηλευόμενους, την ίδια στιγμή που χιλιάδες συνάδελφοί τους παραμένουν με αναστολή και απειλούνται με απόλυση ως «μη εμβολιασμένοι», τάχα για να μη διασπείρουν τον ιό στα δημόσια νοσοκομεία!

Μια τέτοια απόφαση θα νομιμοποιήσει πλήρως την εργοδοσία, που μήνες τώρα ξεσαλώνει στους χώρους δουλειάς, εκβιάζοντας εργαζόμενους είτε να κρύβουν ότι είναι θετικοί και να δηλώνουν «άδεια», για να «μην πάει πίσω η δουλειά», είτε ακόμα και να εργάζονται με συμπτώματα.

Κάτι ψελλίσματα των «ειδικών» ότι αυτές οι αποφάσεις παίρνονται επειδή δεν διαπιστώνονται τόσο βαριές νοσήσεις από τη μετάλλαξη «Ομικρον» είναι τουλάχιστον υποκριτικά, αφού ακόμα καλά - καλά δεν έχει μελετηθεί και το μόνο που είναι σίγουρο είναι η ιλιγγιώδης μεταδοτικότητά της που, όπως φαίνεται, φοβίζει καταρχήν τη μεγαλοεργοδοσία για ελλείψεις εργατικών χεριών.

Χαρακτηριστική είναι άλλωστε η αποκάλυψη από ΜΜΕ των ΗΠΑ ότι ο αμερικανικός CDC (αντίστοιχος ΕΟΔΥ) είχε δεχτεί πιέσεις από επιχειρηματικούς ομίλους να συντομεύσουν την περίοδο απομόνωσης για να περιοριστούν οι ελλείψεις προσωπικού. Ενδεικτικά, αμερικανικά δημοσιεύματα αναφέρουν πως η αεροπορική εταιρεία «Delta» απέστειλε σχετική επιστολή για 5ήμερη απομόνωση, χωρίς καν τη διεξαγωγή τεστ!

Διόλου ανεξήγητη δεν είναι επομένως αυτή η αποθέωση του ανορθολογισμού, με τον οποίο άλλωστε οι εργαζόμενοι είναι αντιμέτωποι από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η πανδημία.

Εξηγείται από το κριτήριο της διαχείρισης, που δεν είναι άλλο από τη θωράκιση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αυτή είναι η προτεραιότητα και όχι η προστασία της υγείας του λαού. Και αν αυτή η μεγάλη αλήθεια φαινόταν μια φορά όταν τα κρούσματα ήταν μερικές εκατοντάδες καθημερινά στην Ελλάδα ή μερικές χιλιάδες σε άλλες χώρες, σήμερα με τα απανωτά ρεκόρ διεθνώς δεν κρύβεται πια. Τον ίδιο παραλογισμό άλλωστε έζησαν οι εργαζόμενοι και στις δύο τουριστικές σεζόν, με τα «πρωτόκολλα» να προσαρμόζονται αναλόγως και τον ιό να παύει να ...μεταδίδεται εκεί που μαζεύονται τα κέρδη των εφοπλιστών, των μεγαλοξενοδόχων, των αερομεταφορέων και των tour operators.

Ετσι εξηγείται γιατί, ενώ η εξέλιξη της πανδημίας τις τελευταίες ειδικά βδομάδες φέρνει στην επιφάνεια την ανάγκη για περισσότερα μέτρα προστασίας, για αποφασιστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, ένταση των ελέγχων, ιδιαίτερα στους μεγάλους χώρους δουλειάς, στήριξη της ΠΦΥ ώστε να «τρέξουν» οι εμβολιασμοί, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ακόμα και η όποια ιχνηλάτηση έχει τιναχθεί στον αέρα, με εκατοντάδες κρούσματα να παρουσιάζονται ως «ορφανά», ενώ η κατάσταση χειροτερεύει σε χώρους δουλειάς, σχολεία, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς κ.α., με τον προϋπολογισμό του 2022 να «σιγουρεύει» το περαιτέρω ξεχαρβάλωμα της δημόσιας Υγείας.

Πάνω σ' αυτό το έδαφος της παντελούς έλλειψης μέτρων προστασίας με ευθύνη του κράτους, απογειώνεται και η ατομική ευθύνη, η οποία παίρνει και νέες μορφές. Για παράδειγμα, ο ασθενής θα πρέπει πλέον να κάνει αυτοδιάγνωση για το πόσο σοβαρά νοσεί, ώστε να γυρίσει στη δουλειά σε πέντε μέρες, ενώ είναι βέβαιο ότι θα το κάνει με την εργοδοσία πάνω από το κεφάλι του.

Χώρια που σε περίπτωση υποτροπής - μιας και δεν θα έχει αναρρώσει πλήρως - κράτος και εργοδότες απαλλάσσονται από οποιαδήποτε ευθύνη και αυτή φορτώνεται εξολοκλήρου στον εργαζόμενο ασθενή. Δηλαδή, και βρεγμένος και γδαρμένος, για να μη χρειάζεται το σύστημα να πληρώνει άδειες και να μην επηρεάζεται η λειτουργία των μεγάλων επιχειρήσεων από τα κρούσματα σε εργαζόμενους, που τις επόμενες μέρες αναμένεται να αυξηθούν δραματικά.

Σ' αυτήν την άθλια και επικίνδυνη πολιτική διαχείριση της πανδημίας εντάσσονται λοιπόν τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση την περασμένη βδομάδα, με τον ΣΥΡΙΖΑ να διαπιστώνει ότι είναι στη σωστή κατεύθυνση, αλλά «καθυστερημένα», ενώ δεν είναι τίποτα παραπάνω από ανακύκλωση αναποτελεσματικών παρεμβάσεων, πάντα στον «αστερισμό» της χρεοκοπημένης ατομικής ευθύνης.

Κι αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι δεν υπάρχει «πρωτόκολλο» το οποίο να υπονομεύει την κερδοφορία των ομίλων για την προστασία του λαού, παρά μόνο το αντίθετο: Ο λαός είναι όλο και πιο εκτεθειμένος, αφού οι ανάγκες του χάνουν στο «ζύγι» της θωράκισης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Και την ίδια στιγμή ακόμα και η πανδημία αξιοποιείται για να «τρέξουν» αντιδραστικοί σχεδιασμοί για ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία, δηλαδή του παράγοντα που οδήγησε στο σημερινό χάλι νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας και άλλες υγειονομικές μονάδες.

Δεν περνάει τέλος απαρατήρητο ότι το «think tank» του ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει σ' αυτήν τη φάση να βάλει πλάτη εξ ονόματός του στη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση, προτείνοντας μάλιστα τη συνεργασία με τη ΝΔ, επειδή - όπως λέει επιφανής επιστήμονας που συμμετέχει σ' αυτό - η όποια επιτυχία ή αποτυχία δεν θα είναι της κυβέρνησης, αλλά «εθνική».

Ενας ακόμα χρόνος πανδημίας ολοκληρώνεται αυτές τις μέρες, με τον λαό στη χώρα μας, όπως και οι λαοί όλου του κόσμου, να ζει ένα μαρτύριο διαρκείας που δεν του αξίζει. Ενα μαρτύριο που μέσα από τις αντιφάσεις και τις παλινωδίες της αστικής διαχείρισης το «φωνάζει» από παντού: Δεν υπάρχει ούτε μισό σημείο που η ζωτική ανάγκη να βγουν οι εργαζόμενοι όρθιοι από αυτή την τραγωδία να τέμνεται με τα πρωτόκολλα της εργοδοσίας, με τις προτεραιότητες των εμπορευματοποιημένων συστημάτων Υγείας.

Οι διεκδικήσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος για ουσιαστικά μέτρα προστασίας από την πανδημία, για να πάψουν πια να χάνονται ζωές στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας, αποκτούν όλο και πιο ζωτική σημασία. Στοχεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο, το ίδιο το βάρβαρο σύστημα που εν έτει 2022 μετατρέπει σε «πολυτέλεια» ακόμα και τη στοιχειώδη προστασία του λαού, με ορμητική είσοδο στην πάλη νέων δυνάμεων, μπορούν να ξημερώσουν καλύτερες μέρες. Να βρεθεί ο λαός και οι ανάγκες του στο προσκήνιο.