Περίσσεψαν και στη χώρα μας τα πανηγύρια όλου του φάσματος της σοσιαλδημοκρατίας για το αποτέλεσμα των εκλογών στην Πορτογαλία, με την αυτοδυναμία για το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) του Αντ. Κόστα, πρωθυπουργού της χώρας από το 2015.

Χαρακτηριστικά, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, ο οποίος είχε στείλει και προεκλογικό μήνυμα στήριξης που παιζόταν στις συγκεντρώσεις των σοσιαλδημοκρατών, συνεχάρη τον Κόστα «για τη μεγάλη νίκη στις εκλογές απέναντι στις δυνάμεις της συντηρητικής Δεξιάς», προσθέτοντας ότι η νίκη αυτή αποτελεί σημαντικό θετικό μήνυμα για τις «προοδευτικές δυνάμεις» σε όλη την Ευρώπη.

Αντίστοιχα, ο επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ, Ν. Ανδρουλάκης, συγχαίροντας το PS και τον Κόστα, ανέφερε ότι «μαζί μπορούμε να συνεχίσουμε να αλλάζουμε την Ευρώπη»...

Τα παραπάνω συνοδεύτηκαν με μια σειρά από τοποθετήσεις και «αναλύσεις» για τα «μηνύματα» για την Ευρώπη και την Ελλάδα από τις πορτογαλικές εκλογές, προσθέτοντας μάλιστα στον «θετικό» λογαριασμό την «προοδευτική κυβέρνηση» της Ισπανίας, την εκλογή του Γερμανού σοσιαλδημοκράτη Σολτς, τη διαφαινόμενη ανάκαμψη των Εργατικών στη Βρετανία κ.ά.

Πέρα από τις «παραλλαγές», κοινή συνισταμένη όλων είναι η προσπάθεια όχι μόνο να «ξεχαστεί» ο καθοριστικός ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας στη συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης στην Πορτογαλία και σε όλη την Ευρώπη, αλλά να προβληθεί η σοσιαλδημοκρατία ως εναλλακτική, ως η κυβερνητική δύναμη που μπορεί τάχα να υπηρετεί ταυτόχρονα την καπιταλιστική ανάπτυξη και τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Ως τέτοιο παράδειγμα «αξιόπιστης πολιτικής δύναμης που προσφέρει αποτελέσματα και λύσεις» παρουσιάζεται κατά κόρον η κυβέρνηση Κόστα στην Πορτογαλία, η «προοδευτική κυβέρνηση» μειοψηφίας των σοσιαλδημοκρατών που από το 2015 έως τον Οκτώβρη του 2021 είχε τη στήριξη του Πορτογαλικού ΚΚ (PCP), τον Οικολόγων - Πράσινων (PEV) και του «Αριστερού Μπλοκ».

Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση Κόστα συνέχισε και εμβάθυνε την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων «της δεξιάς», υπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου, πολλές φορές μάλιστα ψηφίζοντας αντεργατικά μέτρα με τη στήριξη της δεξιάς αντιπολίτευσης. Παράλληλα πήρε και ορισμένα μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, μέτρα για την «κοινωνική συνοχή», τα οποία, όπως είδαμε ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας και της διεθνούς κρίσης του 2020, προωθήθηκαν διεθνώς από όλες τις αστικές κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως «ιδεολογικού προσήμου» και χωρίς να αναιρούν την επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων.

Ορισμένα στοιχεία για την κατάσταση του πορτογαλικού λαού είναι ενδεικτικά: Το 2019 πάνω από 2 εκατ. άνθρωποι (σε 10 εκατ. πληθυσμό) βρίσκονταν σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, κατάσταση που επιδεινώθηκε με την πανδημία. Ακόμα και με την προεκλογική αύξηση του κατώτατου μισθού, αυτός έφτασε μόλις στα 705 ευρώ, ενώ μεγάλο μέρος του πορτογαλικού λαού ζει με ακόμα λιγότερα: Πάνω από 1,6 εκατομμύρια άνθρωποι συνολικά, αλλά και το 9,5% των εργαζομένων ζουν με εισοδήματα κάτω από το επίσημο επίπεδο της φτώχειας. Το 2020, περισσότεροι από 1,5 εκατ. συνταξιούχοι έλαβαν συντάξεις κάτω από τον κατώτατο μισθό, ενώ το κόστος ζωής αυξάνεται συνεχώς.

Την ίδια ώρα που «διαφημίζεται» η μείωση του ποσοστού ανεργίας, αυξήθηκε κατά σχεδόν 10% από το 2015 ο αριθμός των προσωρινών, «ελαστικών» και κακοπληρωμένων συμβάσεων, ενώ συνολικά περίπου το 22% των θέσεων εργασίας στην Πορτογαλία ταξινομούνται ως «προσωρινές» και «επισφαλείς»... Τα προνόμια και οι επιδοτήσεις στο κεφάλαιο, βέβαια, ακολουθούν την εντελώς αντίστροφη πορεία την ίδια περίοδο, ενώ η νέα κυβέρνηση ετοιμάζεται να διαχειριστεί και τα πρώτα πακέτα του Ταμείου Ανάκαμψης για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Πέρα από τα «έργα και τις ημέρες» των κυβερνήσεων Κόστα που ξεσκεπάζουν τις αποπροσανατολιστικές «αναλύσεις» περί «εναλλακτικής», όπως και το παραμύθι ότι η συμμετοχή ή στήριξη ενός Κομμουνιστικού Κόμματος σε μια «προοδευτική» κυβέρνηση μπορεί να ασκήσει πίεση για φιλολαϊκή πολιτική, τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών καταρρίπτουν για πολλοστή φορά και το επιχείρημα ότι με μια τέτοια «αντιδεξιά - αντινεοφιλελεύθερη» πολιτική, ένα Κομμουνιστικό Κόμμα ενισχύει τις δυνάμεις του και ριζοσπαστικοποιεί λαϊκές συνειδήσεις.

Χαρακτηριστικά, την ίδια ώρα που το PS «απογειώθηκε» από το 32,3% των ψήφων το 2015 στο 36,3% το 2019 και στο 41,7% το 2022, η συμμαχία Πορτογαλικού ΚΚ - Οικολόγων Πρασίνων από το 8,3% του 2015 έπεσε στο 6,3% το 2019 και στο 4,4% το 2022... Ακόμα και με αυτό το αποτέλεσμα, το Πορτογαλικό ΚΚ αναφέρει ότι μετεκλογικά το PS θα πρέπει «είτε να καταλήξει σε συμφωνίες με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα είτε να συγκλίνει με την αριστερά, με το CDU, για να απαντήσει στα προβλήματα της χώρας»! Την ίδια ώρα και το «Αριστερό Μπλοκ», που επίσης στήριζε τις κυβερνήσεις Κόστα, από 9,5% το 2019 έπεσε στο 4,5% φέτος, ενώ στην τρίτη θέση «εκτοξεύτηκε» για πρώτη φορά στην Πορτογαλία η ακροδεξιά με το κόμμα Chega!

Το Πορτογαλικό ΚΚ και το «Αριστερό Μπλοκ» εισέπραξαν την απογοήτευση για την αντιλαϊκή πολιτική των σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων, ενώ η καμπάνια τους ενάντια στη «δεξιά» και η προβολή των «κατακτήσεων» της κυβέρνησης Κόστα δούλεψαν αντικειμενικά υπέρ του PS, που αξιοποίησε το γνωστό χαρτί της «χρήσιμης αριστερής ψήφου» για «να μην ξανάρθει η δεξιά», φόρτωσε στα δύο αυτά κόμματα την ευθύνη των πρόωρων εκλογών (καταψήφισαν τον κρατικό προϋπολογισμό τον Οκτώβρη του 2021) και «έπαιξε» το επιχείρημα της σταθερής κυβέρνησης, σε συνθήκες που διακυβεύεται η διαχείριση της πορείας της καπιταλιστικής ανάπτυξης και των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης...

Σε αντίθεση με την καλλιέργεια αυταπατών και τα «μηνύματα» που αναπαράγουν και στην Ελλάδα τα επιτελεία της σοσιαλδημοκρατίας, το παράδειγμα της Πορτογαλίας διαψεύδει για μια ακόμα φορά τους ισχυρισμούς περί «προοδευτικών κυβερνήσεων» στο έδαφος του καπιταλισμού, αποκαλύπτει τον ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας και τις συνέπειες από τη συμμετοχή ή στήριξη ΚΚ σε αστικές κυβερνήσεις. Επιβεβαιώνει ξανά την επιτακτική ανάγκη για επαναστατική ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος, την ανάγκη να δυναμώσει η πάλη ενάντια στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του όλων των αποχρώσεων, για τη ριζική ανατροπή.