Η αποτρόπαια δολοφονία του 19χρονου Αλκη Καμπανού στου Χαριλάου είναι γνωστό στους πάντες στη Θεσσαλονίκη ότι δεν αποτελεί μεμονωμένο γεγονός. Είναι ένας ακόμα κρίκος σε μια μακριά και βουτηγμένη στο αίμα αλυσίδα, στην οποία περιλαμβάνονται πολλά περιστατικά, άλλα συμπλοκών και «ραντεβού» μεταξύ χούλιγκανς, άλλα στυγνών, καταδρομικών επιθέσεων, ακόμα και σε δημόσιους χώρους, με θύματα ακόμα και παιδιά 14 ετών.

Δημοσιεύματα που αναπαράχθηκαν εκτενώς έθεσαν την αρχή του «κύκλου της βίας» - όπως τον αποκάλεσαν - στη Θεσσαλονίκη με την επίθεση που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβρη του 2019 στη Νέα Κρήνη, σε σύνδεσμο οπαδών του ΠΑΟΚ. Εκτοτε έχουν ακολουθήσει σειρά συμπλοκών, επεισοδίων και επιθέσεων, ανάμεσά τους και η δολοφονία του 28χρονου Βούλγαρου Τόσκο Μποζατζίσκι, ο οποίος τραυματίστηκε θανάσιμα από αυτοκίνητο που πέρασε πάνω από το αναίσθητο σώμα του, αφότου δέχτηκε «οπαδική» επίθεση κοντά στο Μέγαρο Μουσικής, και μάλιστα μέρα μεσημέρι, κατά τη διάρκεια ταξιδιού στη Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσει αγώνα του Αρη.

Ρόπαλα, τσεκούρια, μαχαίρια, ακόμα και πυροβόλα όπλα έχουν χρησιμοποιηθεί όλο αυτό το διάστημα, σε επεισόδια με πολλούς τραυματίες από τις δυτικές συνοικίες της πόλης μέχρι και την Καλαμαριά. Ωστόσο αξίζει να σημειωθεί πως ο 23χρονος που συνελήφθη ως βασικός ύποπτος για τη δολοφονία του 19χρονου Αλκη είναι κατηγορούμενος για αντίστοιχη επίθεση που συνέβη ακόμα πιο νωρίς. Ο ίδιος, άτομο γνωστό στις αρχές, έχει παραπεμφθεί σε δίκη που εκκρεμεί για περιστατικό «οπαδικής βίας» που συνέβη τον Μάρτη του 2019 και πάλι στου Χαριλάου, όπου πέντε άτομα επιτέθηκαν σε δύο οπαδούς του Αρη. Ο ένας από τους δύο δέχτηκε χτύπημα με μαχαίρι στο μπούτι, ενώ ο δεύτερος πρόλαβε και διέφυγε. Ο κατάλογος αντίστοιχων περιστατικών στη Θεσσαλονίκη μπορεί να φτάσει δεκαετίες πίσω στον χρόνο.

Μέσα στη βδομάδα ο λαός, σοκαρισμένος από τη δολοφονία ενός παιδιού 19 ετών, έγινε δέκτης μιας χιλιοπαιγμένης «κασέτας». Υποκριτικές ανακοινώσεις και σχολιασμοί από ΠΑΕ, αθλητικά ραδιόφωνα, εφημερίδες και sites, ευχολόγια με το γενικόλογο «όχι στη βία», ξανά η συζήτηση περί ανάγκης απονομής δικαιοσύνης, ενίσχυσης της καταστολής, εφαρμογής των νόμων, και, όπως πάντα, ως «κερασάκι στην τούρτα», η ανάσυρση του μύθου της Θάτσερ που δήθεν χτύπησε τον χουλιγκανισμό στην Αγγλία. «Κασέτα» δηλαδή που επικεντρώνεται στις επιπτώσεις της σήψης και όχι στις αιτίες της, που έχουν δημιουργήσει μια σαπίλα - δήθεν κουλτούρα με τα «πεσίματα», τα «ραντεβού» και τα «σκηνικά» στα οποία πρωτοστατούν μαχαιροβγάλτες δολοφόνοι.

«Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το ποδόσφαιρο;», είπαν πολλοί μέσα στη βδομάδα, θέλοντας να αναδείξουν ότι οι συμμορίες με τους μαχαιροβγάλτες δεν έχουν καμία σχέση με την μπάλα. Κι όμως, μπορεί να μην έχουν σχέση με το αγαπημένο άθλημα του λαού, με τον αθλητισμό γενικότερα, έχουν όμως με όλο αυτό το σύμπλεγμα σήψης που βρίσκεται γύρω από το ποδόσφαιρο και άλλα αθλήματα.

Αυτό το «οικοσύστημα», με τις ομάδες - εταιρείες, τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους ανταγωνισμούς τους, τον τζόγο, τα στημένα και τα σκάνδαλα, τον χορό δισεκατομμυρίων με τα συμβόλαια, τις διαφημίσεις και τους μιντιάρχες, είναι δημιούργημα της μετατροπής του ποδοσφαίρου σε εμπόρευμα που πουλιέται και καταναλώνεται.

Σε αυτό το σύμπλεγμα σήψης που δημιούργησε γύρω από το ποδόσφαιρο η εμπορευματοποίησή του, είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι για τους μεγαλοεπιχειρηματίες - ιδιοκτήτες οι οπαδικοί στρατοί με τους μαχαιροβγάλτες.

Το «οικοσύστημα» γίνεται ακόμα πιο βρώμικο, καθώς η εγκληματική δραστηριότητα των μαντρόσκυλων αυτών, όπως είναι αναμενόμενο, δεν περιορίζεται στις κερκίδες και γύρω από αυτές, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το εμπόριο ναρκωτικών που ανθίζει στα «φυτώρια» αυτά, απονεκρώνοντας τη νεολαία με την οποία έρχεται σε επαφή.

Δεν είναι έτσι καθόλου τυχαίο που μέσα σε αυτά τα «φυτώρια» ο φασισμός βρίσκει «λίπασμα», μολύνει τα μυαλά των νέων με το δηλητήριό του. Από αυτήν την άποψη έχει μεγάλη σημασία που στην κοινή τους επιστολή οι βετεράνοι των ποδοσφαιρικών ομάδων της Θεσσαλονίκης περιλαμβάνουν τόσο τη δολοφονία του 19χρονου Αλκη, όσο και τη δολοφονική δράση των φασιστικών συμμοριών στα σχολεία της Θεσσαλονίκης. Αλλωστε, δεν πέρασε απαρατήρητο ότι η επίθεση στα ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης μοιραζόταν χαρακτηριστικά με επεισόδια όπως αυτά που βλέπουμε στα γήπεδα.

Η οργανωμένη και κατευθυνόμενη βία των συμμοριών που αποκαλούνται «οπαδοί» είναι εργαλείο στα χέρια των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αυτοί είναι που τους οπλίζουν το χέρι για τα συμφέροντά τους στις μεταξύ τους κόντρες, τους «γυμνάζουν» στα γήπεδα, στα πάρκα και τις γειτονιές, για να αναλάβουν στη συνέχεια καθήκοντα ταγμάτων εφόδου ενάντια στη νεολαία και τον λαό που διεκδικούν, ενάντια στους οργανωμένους τους αγώνες.

Οι φίλαθλοι όλων των ομάδων, που δικαίως αηδιάζουν και αγανακτούν, πρέπει να καταδικάσουν αυτά τα επεισόδια και να απομονώσουν όλα αυτά τα εγκληματικά στοιχεία. Τα συνθήματα που ακούγονται από εργατικά σωματεία και μαθητικές κοινότητες, ότι «δεν θα επιτρέψουμε το δηλητήριο του φασισμού στις γειτονιές μας!», ότι «δεν θα ανεχτούμε τα σχολεία των παιδιών μας να γίνουν εκκολαπτήρια κάθε φασίστα!», χρειάζεται να γίνουν σύνθημα και στα χείλη των οπαδών όλων των ομάδων: «Εξω οι δολοφόνοι και φασίστες από τα γήπεδα».

Μόνο η πάλη του λαού μπορεί να ξεριζώσει τη σαπίλα που γεννά η εμπορευματοποίηση και είναι πολλές οι φορές που η λαϊκή παρέμβαση στο ποδόσφαιρο είχε καταλυτικό ρόλο.

Οι θέσεις του ΚΚΕ, για την κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στον χώρο του αθλητισμού, είναι που μπορούν να έρθουν αντιμέτωπες με την αιτία του προβλήματος.

Αμεσου χαρακτήρα είναι το αίτημα για τη μεταφορά των ανώνυμων αθλητικών εταιρειών (ΠΑΕ - ΚΑΕ) στο υπουργείο Ανάπτυξης, προκειμένου να ελέγχονται τα οικονομικά τους και τα περιουσιακά τους στοιχεία, χωρίς τη χρήση ευεργετικών διατάξεων, όπως συμβαίνει σήμερα, αλλά και για την κατάργηση του στοιχηματισμού αθλητικών αγώνων.

Βέβαια το σύστημα ούτε θέλει ούτε μπορεί να ξεριζώσει τη μήτρα αυτής της σαπίλας, το εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο. Και ποιος δεν έχει ακούσει τη φράση «αν θέλουν τους μαζεύουν αμέσως», κάθε φορά που έρχονται στη δημοσιότητα παρόμοια περιστατικά; Ολοι κατανοούν ότι το φαινόμενο της οπαδικής βίας απολαμβάνει για τους παραπάνω λόγους τη στήριξη των επιχειρηματιών και την ανοχή των μηχανισμών του κράτους τους, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που η αστική Δικαιοσύνη τους έχει ρίξει «στα μαλακά».

Και ακριβώς επειδή η τελευταία δολοφονία ήταν θέμα χρόνου να συμβεί, ο λαός και η νεολαία πρέπει αποφασιστικά και οργανωμένα με την πάλη τους να στοχεύσουν στις αιτίες, το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα που έχει μετατρέψει το ποδόσφαιρο σε αρένα επιχειρηματικών συμφερόντων. Μόνο με στόχο τις ριζικές αλλαγές, την ολική κατάργηση του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου, τη διάλυση των ΠΑΕ και την απόδοση των ποδοσφαιρικών και άλλων γηπέδων στον λαό μπορεί το ποδόσφαιρο και τα άλλα αθλήματα να απαλλαγούν από τα φαινόμενα αυτά, να γίνει μια πραγματική εξυγίανση του αθλητισμού.

Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας στο επίκεντρο της οποίας θα βρίσκεται η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, όπου τη θέση του αθλητισμού των μεγαλοεπιχειρηματιών και των αθλητικών και πολιτικών παραγόντων με τους οποίους διαπλέκονται θα πάρει η καθιέρωση και στήριξη του μαζικού - λαϊκού αθλητισμού, ως σύγχρονη ανάγκη και δικαίωμα του λαού και της νεολαίας.