Στον έναν χρόνο από την απώλεια του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, την Παρασκευή 2 Σεπτέμβρη, η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ επέλεξε να τον τιμήσει με μια συναυλία σε έναν χώρο με ιδιαίτερο συμβολισμό: Στις πρώην φυλακές του Ωρωπου. Τον Ωρωπό, που ο Μίκης έβαλε στα στόματα του κόσμου σε όλη την Ελλάδα, συμβάλλοντας στη διάσωση της συλλογικής μνήμης για τη σκοτεινιά της χούντας, τη βαρβαρότητα των εκτοπισμών, των φυλακίσεων, των βασανιστηρίων. Σ' αυτόν τον χώρο συνέρρευσε πλήθος κόσμου, όλων των ηλικιών, για να τιμήσει τον μεγάλο δημιουργό. Δίπλα από τη μεγάλη τοιχογραφία που δημιούργησε ο εικαστικός Γιώργος Σκουρλής (atek), μετά από πρωτοβουλία του ΚΚΕ σε συνεργασία με τον δήμο Ωρωπού, που πλέον δεσπόζει στον χώρο. Πλάι στο κελί του Μίκη, που ήταν ανοιχτό, στολισμένο με ντοκουμέντα του αντιδικτατορικού αγώνα και πλήθος κόσμου το επισκέφτηκε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, αντήχησαν οι συγκλονιστικές μουσικές του μεγάλου συνθέτη, σε μια συναυλία με τραγούδια άρρηκτα δεμένα με τη λαϊκή πάλη. Στη συναυλία - αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη παρευρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.

Στην εκδήλωση μίλησε ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και έπειτα έδωσε τη σκυτάλη στη μουσική.

Με ρυθμικό χειροκρότημα από τις πρώτες νότες, το κοινό συμμετείχε ολόθερμα στη μεγάλη συναυλία, που άρχισε με το ξεσηκωτικό ορχηστρικό του Μίκη «Η Λαμπρή», για να συνεχίσει με τη φωνή της Μαριλίζας Λούντζη στο «Καρτέρεμα» από τα «18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας», με τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου να περιγράφουν ακριβώς τον συμβολισμό του χώρου και της εποχής: «Ετσι με το καρτέρεμα μεγάλωσαν οι νύχτες που το τραγούδι ρίζωσε και ψήλωσε σαν δέντρο. Κι αυτοί μες απ' τα σίδερα κι αυτοί μακριά στα ξένα κάνουν πικρό να βγάλουν το "αχ" και βγαίνει φύλλο λεύκας».

Ακολούθησε το σπαραχτικό «Βασίλεψες αστέρι μου», από τον «Επιτάφιο», «Το γελαστό παιδί», αλλά και το «Διότι δεν συνεμορφώθην», που ο Μίκης έγραψε στον χώρο όπου έγινε η εκδήλωση.

Με «Ρωμιοσύνη» πήρε τη σκυτάλη ο Δημήτρης Κανέλλος και από το «Οταν σφίγγουν το χέρι» συνέχισε με «Αξιον εστί» και Ελύτη, στρέφοντας το μικρόφωνο στον κόσμο, που ένωσε τις φωνές στο «Ενα το χελιδόνι» και λίγο αργότερα το ίδιο επαναλήφθηκε στο «Σφαγείο» από «Τα τραγούδια του Ανδρέα», σε στίχους του ίδιου του Μίκη, γραμμένο μέσα στην περίοδο της χούντας.

Η Πολυξένη Καράκογλου από τον «Μικρό λαό» και τα «Λιανοτράγουδα» πέρασε στο κατανυκτικό «Σε πότισα ροδόσταμο» από την ευτυχή συνάντηση του Μίκη Θεοδωράκη με τον Νίκο Γκάτσο, για να ξεσηκώσει έπειτα τον κόσμο στο χειροκρότημα και στον παλμό με «Τα τραγούδια του Αγώνα», «Ο Λεβέντης» σε στίχους Νότη Περγιάλη και «Οι πρώτοι νεκροί» σε στίχους Αλέκου Παναγούλη.

Με επικά τραγούδια της «Ρωμιοσύνης» ανέβηκε στη σκηνή ο Κώστας Τρανταφυλλίδης, ερμηνεύοντας με δύναμη, πάθος και ευαισθησία τα «Τραβήξανε ψηλά», «Θα σημάνουν οι καμπάνες», καθώς και κομμάτια από τον «Επιτάφιο» και τα «Λιανοτράγουδα», εισπράττοντας θερμό χειροκρότημα.

«Στης νύχτας το μπαλκόνι» μας ταξίδεψε με τη χαρακτηριστική φωνή της η Βιολέτα Ικαρη και έπειτα «Σ' αυτή τη γειτονιά», στη «Μέρα Μαγιού», αλλά και στον «πόνο του κόσμου» που έγινε «αδερφός», όπως έγραψε ο Τάσος Λειβαδίτης στο «Την πόρτα ανοίγω το βράδυ».

Με τα τραγούδια του εμβληματικού «Μαουτχάουζεν», του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ξεκίνησε η Ρίτα Αντωνοπούλου την καθηλωτική ερμηνεία της, που απέσπασε παρατεταμένο ζεστό χειροκρότημα.

Συγκινημένη ευχαρίστησε τον κόσμο, λέγοντας ότι «είναι μια μέρα σήμερα γεμάτη Θεοδωράκη», αφού το πρωί είχε παρευρεθεί στο μνημόσυνο του μεγάλου συνθέτη και στο σπίτι στον Γαλατά Χανίων, και στη συνέχεια στον τόσο συμβολικό χώρο των φυλακών του Ωρωπού. Ετσι, με απέραντη συγκίνηση ερμήνευσε και τη συγκλονιστική «Αυλή» και το «Ποιος τη ζωή μου» του Μάνου Ελευθερίου.

Ωσπου ήρθε η ώρα να ανέβουν όλοι οι καλλιτέχνες στη σκηνή και να ενώσουν τις φωνές τους στην «Επιστολή», που έδωσε και τον τίτλο της συναυλίας, με τον στίχο «κοντά σας όλη μου η ζωή...», και φυσικά στο «Μην ξεχνάς τον Ωρωπό»...

Τους μουσικούς του συγκροτήματος παρουσίασε ο μαέστρος της βραδιάς Μανώλης Ανδρουλιδάκης. Επαιξαν οι: Γιώργος Κατσίκας, Περικλής Μαλακατές, Νίκος Παπαναστασίου, Στάθης Σαββίδης, Ορφέας Τσακτσίρας, Μαρίνα Τσοκάνη.

Η βραδιά έκλεισε με την ευχή: Καλούς αγώνες! - Φεύγουμε κρατώντας στο στόμα ένα τραγούδι και στο μυαλό και στην καρδιά τα «μεγάλα μεγέθη»...

Μετά την ολοκλήρωση της συναυλίας ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, χαιρέτησε και συνεχάρη τους καλλιτέχνες.

Πολλές εκδηλώσεις τιμής στον μεγάλο μουσικοσυνθέτη έγιναν τις προηγούμενες μέρες.

Στο πλαίσιο αυτό, το βράδυ της Κυριακής στην Πάτρα διοργανώθηκε μια ξεχωριστή συναυλία στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ 2022. Το Δημοτικό Θερινό Θέατρο πλημμύρισε από κόσμο όλων των ηλικιών, που αντάμωσαν τη μουσική του ανθρώπου που «έντυσε» την Ιστορία της Ελλάδας «φορώντας» της νότες και ήχο.

Προλογίζοντας, ο δήμαρχος Πάτρας Κώστας Πελετίδης τόνισε ότι το έργο του μεγάλου μουσικοσυνθέτη «μένει αθάνατο, γιατί συνδέθηκε όσο κανένα άλλο, με τους αγώνες του λαού μας σε όλο τον 20ό αιώνα». Υπογράμμισε επίσης ότι η πόλη θα συνεχίσει να τιμά τον μεγάλο δημιουργό, θυμίζοντας την απόφαση να δοθεί το όνομά του στο Δημοτικό Ωδείο.

Η Μπέττυ Χαρλαύτη μάγεψε με τη μοναδική ερμηνεία της, ενώ εξαιρετική ήταν και η Χορωδία του Δημοτικού Ωδείου, που συμμετείχε υπό τη διεύθυνση της Λίνας Γερονίκου. Στην εκδήλωση ξεχώρισε και το βίντεο με πλάνα από τη συνεργασία της Μπέττυς Χαρλαύτη με τον Μίκη, ενώ η ίδια συγκίνησε τον κόσμο παρουσιάζοντας για πρώτη φορά δύο νέα τραγούδια του μεγάλου συνθέτη, ηχογραφημένα μετά τον θάνατό του.

Τριήμερο φεστιβάλ με τίτλο «Μίκης Θεοδωράκης - ΑΡΚΑΔΙΕΣ Ζάτουνα» άρχισε την Παρασκευή στην Αθήνα και συνεχίστηκε το Σαββατοκύριακο στη Ζάτουνα Αρκαδίας, όπου ο Μίκης έζησε 14 μήνες εξόριστος από τη δικτατορία.

Οι εκδηλώσεις του φεστιβάλ περιλάμβαναν μεταξύ άλλων συναυλία με την Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», μουσική βραδιά με την παιδική - εφηβική χορωδία του Στέφανου Καρδιόλακα, έκθεση υλικών στο Μουσείο Μίκη Θεοδωράκη Ζάτουνας, αλλά και διήμερο συμπόσιο με γενικό θέμα «Ο Μίκης του πνεύματος, του πολιτισμού και της πολιτικής», όπου έκαναν παρεμβάσεις εκπρόσωποι της Τοπικής Διοίκησης, της πολιτικής, συλλόγων, φορέων κ.ά.

Εκ μέρους του ΚΚΕ παρευρέθηκε και μίλησε στην ενότητα του συμποσίου με τίτλο «Ο Μίκης της πολιτικής. Οι αγώνες του» ο βουλευτής του Κόμματος Γιώργος Λαμπρούλης.

Είναι πολύ μεγάλη η τιμή που μου κάνει σήμερα το Κόμμα μας να μπορώ να συμμετάσχω σε αυτήν τη μεγάλη πολιτική εκδήλωση προς τιμήν του Μίκη Θεοδωράκη. Το έργο του και η συμβολή του στην ταξική πάλη είναι ανεκτίμητο και θα μένει αναλλοίωτο στους αιώνες. Θεωρώ ότι είναι πολύ σπουδαία και η συμβολή του ΚΚΕ στο να τιμάται ο μεγάλος μας αυτός συνθέτης όπως του πρέπει.

Είναι μια πολύ περίεργη μέρα, το πρωί ήμασταν στο μνημόσυνο, ήρθαμε κατευθείαν απ' τα Χανιά εδώ, είναι μία μέρα γεμάτη Θεοδωράκη... Και είναι ανάμεικτα τα συναισθήματα γιατί απ' τη μια υπάρχει αυτό το βάρος της απώλειας και, από την άλλη, υπάρχει μια πολύ μεγάλη χαρά και δύναμη μέσα μου, που μπορούμε να συμμετέχουμε σε τέτοιες εκδηλώσεις, να είμαστε όλοι και πάλι μαζί ενωμένοι και να μιλήσουμε με τα τραγούδια της καρδιάς μας, που τα νιώθουμε τόσο βαθιά μέσα μας όλοι, μες στο πετσί μας. Οπότε πιστεύω πως θα είναι το καλύτερο κλείσιμο της ημέρας αυτό σήμερα.

Η σημερινή συναυλία εδώ σε αυτό το μέρος σημαίνει ότι οι καλλιτέχνες πέρα απ' την καλλιτεχνική τους υφή και τη δημιουργία τους πρέπει να είναι άνθρωποι οι οποίοι συμβαδίζουν με τις εποχές, βρίσκονται στους δρόμους δίπλα στον λαό για να μπορούν να καταλαβαίνουν τις ανάγκες του και να δημιουργούν δίπλα του. Οπως ακριβώς έκανε και ο Μίκης, που ήταν ένας ογκόλιθος στην ελληνική μουσική, ένας άνθρωπος ο οποίος όρισε τον τρόπο που ακούμε μουσική, όρισε το τι σημαίνει ποίηση και μελοποιημένη ποίηση... Είναι χρέος μας να τον μελετάμε και να γινόμαστε καλύτεροι μέσα από την τέχνη του.

Ενας χρόνος από τον χαμό του μεγάλου μας συνθέτη, του Μίκη Θεοδωράκη, και είμαστε εδώ για να τον τιμήσουμε έξω απ' το κελί του, να τον τραγουδήσουμε, να τον τιμήσουμε για τους αγώνες του και για την πλούσια κληρονομιά που μας άφησε.

Για μένα είναι τριπλή η συγκίνηση γιατί, πρώτον, είμαι σε μια τόσο σημαντική εκδήλωση για τον Μίκη που κάνει το ΚΚΕ, δεύτερον, ένας χρόνος χωρίς τον Μίκη και πραγματικά δεν μπορείς να το πιστέψεις και, τρίτον, σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει και μια δισκογραφική δουλειά μου που είχαμε ετοιμάσει με τον Μίκη και με την ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», με 11 εμβληματικά ζεϊμπέκικα του Μίκη και τρέμουνε και τα λόγια μου...

Η σημερινή συναυλία σημαίνει σχεδόν τα πάντα. Η νεότερη ιστορία μας και αυτός ο ιστορικός χώρος και ο λόγος που βρισκόμαστε εδώ πέρα, μας γεμίζει, δεν μας αφήνει περιθώριο άλλων αισθημάτων. Είναι τόσο συγκινητικό όλο αυτό που δεν ξέρω αν θα καταφέρω να τα πω όπως πρέπει. Νομίζω πως εμένα ειδικά, που είμαι και παιδί πολιτικών προσφύγων, είναι πολύ μεγαλύτερη η συγκίνηση γιατί θυμάμαι τους παππούδες μου, τους λόγους που αγωνίστηκαν και είναι ένας λόγος παραπάνω που βρίσκομαι στον Ωρωπό σήμερα.