Μανώλης Καλομοίρης

Στο πλαίσιό του, φέτος, φιλοξενεί μεγάλα ονόματα και μουσικά σχήματα από το εξωτερικό, όπως την Οπερα «Aegean», τη Φιλαρμονική Ορχήστρα Βουδαπέστης, τον Vovka Ashkenazy κ.ά., αλλά και νέους καλλιτέχνες, όπως ο βραβευμένος Ιάπωνας πιανίστας Masa Yuki Tayama. Εξάλλου, και φέτος το Φεστιβάλ συνεχίζει τη συνεργασία του με την Κύπρο κι έτσι, με την υποστήριξη του υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου, θα συμμετέχει η Λυρική Σκηνή Λεμεσού, παρουσιάζοντας ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα από την κυπριακή παράδοση μέχρι τον Βέρντι. Αξίζει να σημειωθεί πως το ακριτικό αυτό Φεστιβάλ θα κλείσει στην Αθήνα, με συναυλία στο Ηρώδειο της Φιλαρμονικής Ορχήστρας Βουδαπέστης, υπέρ των πυροπαθών της Σάμου. Ξεχωριστή «πινελιά» του Φεστιβάλ είναι το σεμινάριο πιάνου, που θα πραγματοποιήσει ο διάσημος πιανίστας Αλέν Λεφέβρ, από 23-27 Ιουλίου, στο Καρλόβασι (αίθουσα Δημαρχείου).

Παρόντες, όμως, στο Φεστιβάλ θα είναι και αξιόλογοι Ελληνες καλλιτέχνες, όπως ο πιανίστας Βασίλης Τσαμπρόπουλος, η Σαβίνα Γιαννάτου, ο Γιώργος Τζώρτζης, ο Κώστας Μακεδόνας, ο Δημήτρης Μπάσης, ο Ανδρέας Συμβουλόπουλος κ.ά.

Μάρκος Βαμβακάρης

«Στους δρόμους του Μάρκου», οδηγούν οι «Μουσικές διαδρομές», που διοργανώνει και φέτος, για δεύτερη συνεχή χρονιά, ο Δήμος Ανω Σύρου, σε συνεργασία με τα υπουργεία Πολιτισμού και Αιγαίου, καθώς και με φορείς του Δήμου. Μια αναφορά στο ρεμπέτικο και το δρόμο που χάραξε ο Μάρκος Βαμβακάρης στη μουσική μας κληρονομιά αποτελούν οι εκδηλώσεις, που θα διαρκέσουν μέχρι το Σεπτέμβριο. Στη γενέτειρα, εξάλλου, του μεγάλου λαϊκού δημιουργού, από το 1995, λειτουργεί το Μουσείο Μάρκου Βαμβακάρη. Σήμερα, στο γήπεδο Ανω Σύρου, θα γίνει συναυλία - αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία, με τη συμμετοχή του Γιάννη Κούτρα, ενώ στις 29/7 συναυλία του Θοδωρή Ξυδιά, με συμμετοχή των Γεράσιμου Ανδρεάτου, Αντιγόνης Ευστράτογλου, Γιάννη Σάρδη.

Οι εκδηλώσεις θα συνεχιστούν με ρεμπέτικη βραδιά την 1/8 από το μουσικό σχήμα «Ραστ» (περιοχή Κινίου), ενώ στις 3/8 θα πραγματοποιηθεί συναυλία - αφιέρωμα στον Γρηγόρη Μπιθικώτση (γήπεδο Ανω Σύρου). Ακολουθεί στις 11/8 ελληνική μουσική βραδιά από το συγκρότημα «Αργοναύτες» στην περιοχή Γαλησσά της Ανω Σύρου και στις 12/8 με το ίδιο συγκρότημα στην περιοχή Κινίου. Στις 19/8 έχει προγραμματιστεί συναυλία του Λάκη Χαλκιά (γήπεδο Ανω Σύρου), ενώ το πρόγραμμα των εκδηλώσεων θα κλείσει στις 2/9 με μουσική βραδιά από τον Θοδωρή Ξυδιά, με λαϊκά, νησιώτικα και ρεμπέτικα τραγούδια.

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Μουσικές διαδρομές... στους δρόμους του Μάρκου», περιλαμβάνεται και η διοργάνωση τριήμερου (21-23/9) συνεδρίου για το ρεμπέτικο τραγούδι, τη μετεξέλιξή του και την πορεία της ελληνικής μουσικής παράδοσης.

Δεν περίμενα ότι οι διανοούμενοι θα είναι στις μέρες «το λάδι στα γρανάζια αυτού του συστήματος κι όχι η άμμος», όπως είχε πει μια ψυχή. Δεν περίμενα ότι θα συνωστίζονταν έξω από το γραφείο του υπουργού Πολιτισμού για ένα χάδι που θα τους καθησυχάσει. Δεν περίμενα ότι θα σέρνονταν σε τραπέζια όπου δεν τους σέβονται, να είναι διασκεδαστές, να τα δίνουν όλα για μια φωτογραφία με την κόρη του τάδε εφοπλιστή, να συμφωνούν σε ό,τι ακούν και να το βουλώνουν.

Δεν περίμενα οι θλιβεροί μεταμοντέρνοι να ζαλίζονται από ευτυχία, ανεβαίνοντας την κλίμακα της εξουσίας, όπου στο τέλος της τους περιμένει το μέγα βραβείο, πάνω στο οποίο αναγράφεται: «Κάνε την πάπια»!

Παρ' όλα αυτά ακάθεκτος συνεχίζει ο Μιχάλης Κατσαρός: «Οταν ακούω κάποτε στα βέβαια αυτιά μου/ ήχους παράξενους ψιθύρους μακρινούς/ όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια/ λόγους ατέλειωτους ύμνους και κρότους/ όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία/ για νόμους ευαγγέλια για μια ζωή με τάξη/ όταν ακούω να γελούν/ όταν ακούω πάλι να μιλούν/ εγώ πάντα σωπαίνω./ Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη/ κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες/ κι όλοι θα προσμένουνε σίγουρα τη φωνή/ θ' ανοίξω το στόμα μου/ θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράκτες/ στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια/ οι νέοι έξαλλοι θ' ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους/ ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία./ Πάλι σας δίνω όραμα».

Δεν περίμενα η λογοτεχνική πιάτσα να γεμίσει Πρατικάκηδες, που, αντί να τυπώνουν, χύνουν το μελάνι τους όπου βρουν, και εκδίδουν κάθε έξι μήνες από ένα βιβλίο μόνο και μόνο για να προλαβαίνουν κάθε φορά την προθεσμία για το ετήσιο κρατικό βραβείο. Εκτός των «αριστουργημάτων» τους, δημοσιεύουν και κείμενα σε διάφορα περιοδικά, όπου αποκαλύπτουν πώς γνωρίστηκαν με μεγάλους ποιητές και πώς τους στάθηκαν μέχρι... νοσοκομείου! Στον ελεύθερο χρόνο τους κρέμονται από τα καλώδια των τηλεφώνων, όχι βέβαια σαν ιδανικοί αυτόχειρες, αλλά απασχολώντας συνέχεια τα μέλη της δύσμοιρης επιτροπής των κρατικών βραβείων. (Αγαπητοί φίλοι της Επιτροπής, δώστε τους επιτέλους το βραβείο. Οχι πως θ' αλλάξει ο Μανωλιός, αλλά για δυο λόγους: για την ψυχή της μάνα σας και για το γνωμικό «κάνε το καλό και ρίχ' το στο γιαλό»). Και μη χειρότερα...

«Αντισταθείτε σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι/ και λέει: Καλά είμαι εδώ./ Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι/ και λέει: Δόξα σοι ο Θεός./ Αντισταθείτε στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών/ στον κοντό άνθρωπο του γραφείου/ στην εταιρεία Εισαγωγαί - Εξαγωγαί/ στην κρατική εκπαίδευση/ στο φόρο/ σε μένα ακόμα που σας ιστορώ./

Αντισταθείτε σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις/ πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι/ σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει/ έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν/ σε μένα ακόμα που σας ιστορώ./ Αντισταθείτε πάλι σ' αυτούς που λέγονται μεγάλοι (...)».