Associated Press

Ηταν και οι πέντε φυλακισμένοι Κουβανοί παρόντες, στη γιγάντια διαδήλωση για την Ημέρα της Επανάστασης, στις 26 Ιούλη. Κατάστηθα, στο μέρος της καρδιάς της διαδηλωτών...

Οι πέντε αυτοί Κουβανοί πατριώτες έχουν αντιμετωπίσει μια σειρά κακοποιήσεις και εξευτελισμούς, καθώς και απομόνωση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τρεις απ' αυτούς έχουν βρεθεί στην απομόνωση για 17 μήνες, χωρίς να έχουν επαφή με τις οικογένειές τους.

Εχουν κατηγορηθεί ότι θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ενώ οι αρχές δε δίστασαν να τους κατηγορήσουν και για άλλα εγκλήματα, όπως συνωμοσία για τη διάπραξη φόνου.

Μέσα σ' αυτό το φόντο, οι πέντε συλληφθέντες έγραψαν γράμμα από τη φυλακή του Μαϊάμι, στις 17 Ιούνη 2001, που απευθύνεται στον αμερικανικό λαό:

«Είμαστε πέντε τίμιοι Κουβανοί, που για 33 μήνες και πέντε μέρες έχουμε υποστεί μια αυστηρή φυλάκιση, σε φυλακές ενός έθνους, όπου η εχθρότητα εναντίων μας είναι φανερή. Τώρα, μετά από μια δίκη, που με μεθόδους και διαδικασίες εξυπηρέτησε πολιτικούς στόχους, που κυριεύτηκε από έναν πραγματικό χείμαρρο κατασκευασμένης και επινοημένης προπαγάνδας, έχουμε αποφασίσει να απευθυνθούμε στον αμερικανικό λαό, ώστε να μάθει την αλήθεια, ότι είμαστε θύματα μιας τρομερής αδικίας.

Εχουμε κατηγορηθεί ότι θέτουμε σε κίνδυνο την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών και μας έχουν απαγγείλει μια σειρά κατηγορίες, μεταξύ των οποίων και εγκλήματα, όπως συνωμοσία για τη διάπραξη φόνου, που δεν μπορούν να αποδειχθούν, μιας και είναι ψευδείς, όμως υπάρχει η πιθανότητα να καταδικαστούμε σε δεκάδες χρόνια φυλάκισης ακόμα και σε ισόβια.

Ενα σώμα ενόρκων του Μαϊάμι, πράγμα που τα εξηγεί όλα, μας κήρυξε ενόχους για όλες τις κατηγορίες. Ομως, είμαστε απλά Κουβανοί πατριώτες και ποτέ δεν είχαμε σκοπό να βλάψουμε ούτε τις αξίες, ούτε την ακεραιότητα του αμερικανικού λαού.

Το μικρό μας έθνος, που ηρωικά έχει επιζήσει για τέσσερις δεκαετίες επιθέσεων και απειλών για την εθνική του ασφάλεια, με σχέδια συνωμοσίας, σαμποτάζ και αποσταθεροποίησης, έχει κάθε δικαίωμα να υπερασπίζεται τον εαυτό του από τους εχθρούς, που συνεχίζουν να χρησιμοποιούν το έδαφος των ΗΠΑ, για να σχεδιάζουν, να οργανώνουν και να χρηματοδοτούν τρομοκρατικές ενέργειες, παραβιάζοντας τους νόμους μας σ' αυτήν τη διαδικασία.

Η χώρα μας έχει το δικαίωμα στην ειρήνη, στο σεβασμό για την κυριαρχία και για τα πιο ιερά ιδανικά.

Τα τέσσερα χρόνια που ζούμε σ' αυτήν τη χώρα, ποτέ δε σταματήσαμε να αναρωτιόμαστε γιατί οι δυο λαοί μας δεν μπορούν να ζουν με ειρήνη και πώς είναι δυνατόν τα μίζερα συμφέροντα της άκρας Δεξιάς, συμπεριλαμβανομένων τρομοκρατικών ομάδων και οργανώσεων που έχουν ιδρυθεί από τους Κουβανο-Αμερικάνους, να μπορούν να εντείνουν τις σχέσεις μεταξύ των δύο λαών, που είναι τόσο κοντά γεωγραφικά και που θα μπορούσαν εύκολα να διατηρήσουν σχέσεις, βασιζόμενες στο σεβασμό και την ισότητα.

Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής μας, είχαμε το χρόνο να σκεφτούμε τη συμπεριφορά μας σ' αυτήν τη χώρα και μπορούμε να πούμε, χωρίς ούτε ίχνος αμφιβολίας, ότι ούτε με τη συμπεριφορά μας, ούτε με τις ενέργειές μας παρεμβήκαμε, ούτε θέσαμε σε κίνδυνο την ασφάλεια του αμερικανικού λαού. Αυτό που σίγουρα πράξαμε ήταν να συνεισφέρουμε στο να ξεσκεπαστούν τρομοκρατικά σχέδια και ενέργειες ενάντια στο λαό μας, δηλαδή στην αποτροπή θανάτου αθώων Κουβανών και Αμερικάνων.

Γιατί χρειάζεται, Κουβανοί πατριώτες να είναι αναγκασμένοι να μένουν μακριά από τους αγαπημένους τους και να πρέπει να αναβάλουν να ζήσουν μια ζωή γεμάτη χαρά με τις οικογένειές τους και το λαό, ώστε να εκτελούν το ιερό καθήκον της προστασίας της πατρίδας τους;

Γιατί οι αρχές των ΗΠΑ ανέχονται τους τρομοκράτες, που δρουν ενάντια στη χώρα μας; Γιατί δεν ερευνούν ή δεν παίρνουν μέτρα ενάντια σε τρομοκρατικά σχέδια που καταγγέλλει η Κούβα ή να προσπαθήσουν να εμποδίσουν πολυάριθμες δολοφονικές απόπειρες ενάντια στους ηγέτες μας;

Γιατί οι σχεδιαστές αυτών και άλλων τρομοκρατικών ενεργειών είναι ακόμα ελεύθεροι στη Νότια Φλόριντα, όπως αποδείχτηκε κατά τη διάρκεια της δίκης;

Ποιος τους εκπαίδευσε και ποιος τους επιτρέπει να πραγματοποιούν τα σχέδιά τους;

Ποιοι είναι αυτοί, που πραγματικά θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής;».

«Είναι οι τρομοκρατικές ομάδες των Κουβανο-Αμερικανών και των πολιτικών και οικονομικών τους συμβούλων στην Αμερική, που ροκανίζουν την αξιοπιστία αυτής της χώρας, δίνοντας σ' αυτό το έθνος τη μορφή αδίστακτου και εξαπατώντας τους θεσμούς, με μια ανάρμοστη, προκατηλειμμένη, ασταθή συμπεριφορά. Είναι οι ίδιοι, που ματαιώνουν σοβαρές και ευαίσθητες επαφές για θέματα που αφορούν την Κούβα.

Τέτοιες ομάδες και οι σύμβουλοί τους έχουν ενωθεί για να δημιουργήσουν συγκρούσεις μεταξύ των δυο χωρών μας. Συνεχίζουν να προωθούν, τόσο νομοθετικά, όσο και εκτελεστικά, αυξανόμενα μέτρα επιθετικότητας ενάντια στην Κούβα.

Θέλουν να συνεχίσουν την ιστορία των επεμβάσεων, των σαμποτάζ, των βιολογικών επιθέσεων και άλλων παρόμοιων ενεργειών, ενώ δεν προσπαθούν καθόλου να δημιουργήσουν τέτοιες καταστάσεις, που να έχουν θετικές συνέπειες και για τους δυο λαούς μας.

Το αποτέλεσμα αυτών των επιθέσεων ενάντια στην Κούβα είναι ότι 3.478 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί και 2.099 ακρωτηριαστεί μεταξύ του 1959 και του 1999, χωρίς να υπολογίζουμε τις υλικές ζημιές.

Ωστόσο, συνεχίζουν τις καμπάνιες προπαγάνδας τους, προσφέροντας στον αμερικανικό λαό μια διαστρεβλωμένη εικόνα της Κούβας και προσπαθώντας να εμποδίσουν με διάφορες προφάσεις, νόμους και διατάξεις, το ελεύθερο ταξίδι των Αμερικανών στην Κούβα, ώστε να γνωρίσουν από πρώτο χέρι την κατάσταση εκεί. Επιπρόσθετα, θέτουν κάθε εμπόδιο για συνεργασία σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος, όπως είναι η παράνομη μετανάστευση και η διακίνηση ναρκωτικών, που φέρνουν τόσο πόνο στον αμερικανικό λαό.

Ολα αυτά συνδυάζονται με τις επίμονες απαιτήσεις για ακόμα πιο υψηλές χρηματοδοτήσεις από την κυβέρνηση, παίρνοντας τα χρήματα από τους Αμερικανούς φορολογούμενους, για να χρηματοδοτήσουν τις ενέργειές τους ενάντια στην Κούβα. Τα πελώρια ποσά που διαθέτουν σε διάφορες εκπομπές τηλεόρασης και ραδιοφώνου, καθώς και για τη χρηματοδότηση των στοιχείων τους στο νησί, αφαιρούν πηγές που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την επίλυση κοινωνικών προβλημάτων, που αντιμετωπίζουν οι Αμερικανοί.

Υπάρχουν πρόσφατα παραδείγματα πιέσεων αυτών των ομάδων προς την κοινότητα του Μαϊάμι, στις υπηρεσίες της κυβέρνησης και το νομικό σύστημα.

Θα ήταν προς το συμφέρον του αμερικανικού λαού να απαλλαγεί από αυτήν την άσχημη επιρροή τέτοιων εξτρεμιστών και τρομοκρατών που προκαλούν ζημιά στις ΗΠΑ, παραβιάζοντας τους νόμους.

Δεν έχουμε κάνει ποτέ τίποτα για τα χρήματα. Εχουμε ζήσει πάντα σεμνά και ταπεινά, ζώντας σύμφωνα με τις θυσίες του λαού μας.

Μας έχει πάντα παρακινήσει μια δυνατή συναίσθηση της ανθρώπινης αλληλεγγύης, αγάπης προς την πατρίδα μας και περιφρόνηση γι' αυτό που πηγαίνει ενάντια στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

Οι κατηγορούμενοι σ' αυτήν τη δίκη δε μετανοούν με κανέναν τρόπο γι' αυτά που έπραξαν για την υπεράσπιση της χώρας μας. Δηλώνουμε ότι είμαστε αθώοι και βρίσκουμε θάρρος στο γεγονός ότι έχουμε τιμήσει το καθήκον προς το λαό μας και την πατρίδα μας. Οι αγαπημένοι μας κατανοούν το βάθος των ιδεών μας που μας οδηγούν και με περηφάνια θα δεχτούν τις θυσίες μας προς την Ανθρωπότητα, στον αγώνα αυτό ενάντια στην τρομοκρατία και για την ανεξαρτησία της Κούβας».

Στο «Νησί της Επανάστασης», η υπόθεση με τους Κουβανούς κατηγορούμενους στις ΗΠΑ έχει προκαλέσει την αντίδραση του λαού. Γι' αυτό το λόγο, η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να ενημερώσει όσο πιο λεπτομερέστατα μπορεί το λαό, διοργανώνοντας συζητήσεις από ειδικούς στην τηλεόραση.

Υπάρχει η κοινή άποψη ότι όσο οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν παίρνουν μέτρα για καμία πράξη που έχει αποκαλυφθεί, ούτε καταδικάζουν τους εγκληματίες που κυκλοφορούν ελεύθερα στους δρόμους του Μαϊάμι, η Κούβα έχει κάθε δικαίωμα να συλλέγει πληροφορίες για να υπερασπίσει τη ζωή του λαού της.

Η «Γκράνμα Ιντερνάσιοναλ», σε άρθρο της στις 21 Ιούνη 2001, προσπαθεί να καταγράψει μια σειρά από τρομοκρατικές ενέργειες ενάντια στο λαό και τους ηγέτες της Κούβας, δικαιώνοντας την πράξη των πέντε Κουβανών.

Μεταξύ άλλων αναφέρει: «Τη δύσκολη χρονιά για την Κούβα, το 1993, όταν ο οικονομικός πόλεμος εντάθηκε, άρχισε και ένας νέος κύκλος βίαιων ενεργειών ενάντια στους βιομηχανικούς, κοινωνικούς και, ιδιαίτερα, τουριστικούς τομείς της χώρας.

Ανάμεσα σ' αυτά, που είχαν την απόλυτη ανοχή των αρχών των ΗΠΑ, ήταν οι συνεχιζόμενες διεισδύσεις ανθρώπων από τη μαφία που μετέφεραν όπλα και εκρηκτικά, χρηματοδοτούμενοι από το Κουβανικο-Αμερικανικό Εθνικό Ιδρυμα (CANF). Σε όλες τις περιπτώσεις, αυτοί οι άνθρωποι απαλλάχτηκαν από τις ευθύνες τους.

Το 1994, όταν η κουβανική οικονομία έφθασε στο κατώτατο σημείο της και άρχιζε μια μικρή βελτίωση, περισσότερες από 10.000 βίαιες πράξεις καταγράφηκαν και άρχισε η υποκίνηση της παράνομης φυγής από τη χώρα.

Επίσης, δε θα πρέπει να ξεχάσουμε και τη χρήση μικρού αεροσκάφους του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, που χρησιμοποιήθηκε για να ψεκαστούν οι αγροτικές φυτείες της Κούβας με το καταστρεπτικό περιεχόμενο του Thrips palmi.

Εχουν καταγραφεί 25 παραβιάσεις του κουβανικού εναέριου χώρου και των διεθνών νορμών από την τρομοκρατική οργάνωση "Αδέλφια στη Διάσωση", καθώς και τρομοκρατικές ενέργειες μεταξύ 1997-2000, που οργανώθηκαν στο έδαφος των ΗΠΑ και είχαν την ανοχή των αρχών των ΗΠΑ.

Χαρακτηριστικό είναι πως κατά τη διάρκεια του 1997, αυτά τα στοιχεία, υποστηριζόμενα και χρηματοδοτούμενα από το CANF, σχεδίασαν την τοποθέτηση βομβών στα ξενοδοχεία "Melia Cohiba", "Capri» και "Nacional" στην Αβάνα και στο "Sol Palmera" στο Βαραδέρο, καθώς και στα γραφεία της "Cubanacan" στο Μεξικό και του "Havanatur" στις Μπαχάμες.

Τον ίδιο χρόνο, εκρηκτικά εξερράγησαν στο εστιατόριο "La Bodeguita del Medio" και στα ξενοδοχεία "Triton", "Chateau Miramar" και "Copacabana" στην Αβάνα, ενώ στο τελευταίο ένας Ιταλός τουρίστας έχασε τη ζωή του.

Μετά από έρευνα αυτών των εγκλημάτων, δύο πολίτες του Σαλβαδόρ και τρεις από τη Γουατεμάλα συνελήφθησαν, και όλοι τους είχαν κάποιες επαφές με τον αντεπαναστάτη Λουίς Ποσάντα Καρίλες.

Το 1997, υπήρξαν σχέδια για τη δολοφονία του Προέδρου Φιντέλ Κάστρο κατά την 7η Ιβηρο-Αμερικανική Σύνοδο στη Βενεζουέλα. Οι συνωμότες ανακαλύφθηκαν με μια σειρά όπλα, δικάστηκαν στο Πουέρτο Ρίκο, αλλά κρίθηκαν αθώοι.

Αλλη μια απόπειρα δολοφονίας του Φιντέλ Κάστρο σχεδιάστηκε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Δομινικανή Δημοκρατία τον Αύγουστο του 1998.

Ο μακρύς αυτός κατάλογος μπορεί να συμπεριλάβει και τη σύλληψη ομάδων αντεπαναστατών το Νοέμβρη του 2000 στον Παναμά, που διεύθυνε ο ίδιος ο Ποσάντα Καρίλες και στόχο είχε τη δολοφονία του Κουβανού Προέδρου και, φυσικά, έθετε σε κίνδυνο και τη ζωή εκατοντάδων Παναμέζων μαθητών, κατά τη διάρκεια της 10ης Ιβηρο-Αμερικανικής Συνόδου. Η υπόθεση αυτή δεν έχει λήξει, και απαιτεί την απονομή δικαιοσύνης. Η κυβέρνηση του Παναμά έχει αρνηθεί την έκδοση του Ποσάντα στην Κούβα.

Μεταξύ 1990 και 2001, οι κουβανικές αρχές έμαθαν για 16 συνωμοσίες ενάντια στη ζωή του Φιντέλ, 8 συνωμοσίες ενάντια στις ζωές άλλων ηγετών της Επανάστασης, και 140 τρομοκρατικές ενέργειες.

Μερικές απ' αυτές τις ενέργειες ματαιώθηκαν, αποθαρρύνθηκαν, παρεμποδίστηκαν κυρίως από τη δουλιά της κρατικής ασφάλειας της χώρας και των μυστικών υπηρεσιών, σε συνεργασία με τους Κουβανούς πατριώτες που ρίσκαραν τη ζωή τους στις ΗΠΑ για να αποκτήσουν πληροφορίες γι' αυτές τις επιχειρήσεις.

Αυτοί οι νέοι άνδρες, δεν έχουν διαπράξει έγκλημα. Αυτό που έκαναν ήταν να σώσουν τους λαούς της Κούβας και των ΗΠΑ από την τρομοκρατική δράση της μαφίας του Μαϊάμι», καταλήγει η εφημερίδα.

Τη σύσταση μιας κυβερνητικής επιτροπής που θα αναλάβει να φέρει σε πέρας επαφές με το ιρανικό καθεστώς σχετικά με θέματα οικονομίας, εμπορίου και ανθρωπιστικών ζητημάτων, διέταξε, σύμφωνα με την εφημερίδα «Βακίνσκι Ραμπάχι», όργανο της προεδρίας, ο Αζερμπαϊτζανός Πρόεδρος Γκαϊντάρ Αλίεφ. Η απόφαση κοινοποιήθηκε λίγα 24ωρα μετά την ένταση που δημιουργήθηκε ανάμεσα στις δύο χώρες με αφορμή τα πετρελαϊκά κοιτάσματα της Κασπίας, και από πολλούς εκτιμήθηκε ως «κίνηση καλής θέλησης» προς την Τεχεράνη, με στόχο να την κατευνάσει.

Δεν είναι η πρώτη φορά που δημιουργείται ένταση ανάμεσα στις παράκτιες χώρες της Κασπίας. Πρόκειται, απλώς, για το τελευταίο «επεισόδιο» μιας σειράς που φαίνεται ότι θα διαρκέσει για πολύ. Στα τέλη Ιούλη, ένα σκάφος του ιρανικού Λιμενικού σε περιπολία ρουτίνας διέταξε να εγκαταλείψει την περιοχή ερευνητικό σκάφος του Αζερμπαϊτζάν, που διεξήγαγε μετρήσεις στο πετρελαϊκό κοίτασμα «Αράζ - Αλόφ - Σαργκ» για λογαριασμό της βρετανικής πετρελαϊκής εταιρίας BP, ισχυριζόμενο ότι βρίσκεται σε ιρανικά χωρικά ύδατα. Η ένταση αποκλιμακώθηκε γρήγορα με την αποχώρηση του αζερμπαϊτζανού ερευνητικού σκάφους επαναφέροντας, όμως, στο προσκήνιο το μέγα ζήτημα των πλούσιων πετρελαϊκών κοιτασμάτων της Κασπίας, την ανυπαρξία συγκεκριμένου νομικού καθεστώτος εκμετάλλευσής τους και την ιδιαίτερα ευαίσθητη κατάσταση που επικρατεί.

Το Μπακού συνεργάζεται, εκτός από την BP και με άλλες δυτικές πετρελαϊκές εταιρίες, προκειμένου να εκτιμηθεί και να αρχίσει η εκμετάλλευση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων που ισχυρίζεται ότι βρίσκονται εντός των χωρικών του υδάτων. Η Τεχεράνη έχει, επανειλημμένως, κατηγορήσει την αζερμπαϊτζανή ηγεσία ότι υποκύπτει στις αμερικανικές πιέσεις που στοχεύουν στην κατασκευή πετρελαϊκού αγωγού από το Μπακού προς το τουρκικό λιμάνι Τσεϊχάν, ο οποίος θα θέτει στο περιθώριο τη Ρωσία και το Ιράν, δύο από τις χώρες που διεκδικούν μερίδιο στην Κασπία.

Η απόφαση για σύσταση κυβερνητικής επιτροπής συνεργασίας με το Ιράν έγινε δεκτή με ικανοποίηση από την Τεχεράνη. Ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών, Καμάλ Καραζί, εξέφρασε τη θετική στάση της κυβέρνησής του και κάλεσε το Αζερμπαϊτζάν, αλλά και όλες τις παράκτιες χώρες της Κασπίας να αποφύγουν τις αντιπαραθέσεις και τις κινήσεις προσεταιρισμού πετρελαϊκών κοιτασμάτων που διεκδικούνται από όλους, κάνοντας έκκληση «να παραμείνει η Κασπία θάλασσα της ειρήνης και της συνεργασίας». Ανάλογη έκκληση αποφυγής έντασης και εξεύρεσης λύσεων με το διάλογο» απηύθυνε και το Καζαχστάν.

Τα πετρελαϊκά κοιτάσματα της Κασπίας διεκδικούν πέντε παράκτιες χώρες: η Ρωσία, το Ιράν, το Καζαχστάν, το Τουρκμενιστάν και το Αζερμπαϊτζάν. Μία πρώτη επιτροπή που είχε δημιουργηθεί για την κατάληξη ενός κοινού νομικού πλαισίου αξιοποίησης και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων της χώρας διαλύθηκε πριν από περίπου ένα χρόνο, εν μέσω διαφωνιών και αντιπαραθέσεων. Εκτοτε έχουν γίνει ορισμένες προσπάθειες αποκατάστασης της συνεργασίας και εξεύρεσης λύσης, χωρίς, όμως, συγκεκριμένα αποτελέσματα, με εξαίρεση ότι οι ηγεσίες όλων των εμπλεκομένων χωρών αποδέχονται, σε διπλωματικό επίπεδο, την αναγκαιότητα ηρεμίας και στοιχειώδους συνεννόησης, στόχος που αναδεικνύεται ότι είναι αρκετά δύσκολος με δεδομένες τις ακατάπαυστες παρεμβάσεις και απόπειρες εμπλοκής των ΗΠΑ. Αναμένοντας το επόμενο «επεισόδιο», η εύθραυστη ηρεμία επανήλθε στην Κασπία.