Από πρόσφατη παρέμβαση φορέων στο υπουργείο Παιδείας

Οπως σημείωσε, απέναντι σε μια ζοφερή κατάσταση, οι διεκδικητικές πρωτοβουλίες που πάρθηκαν το προηγούμενο διάστημα αποτελούν ανάσα ελπίδας και αισιοδοξίας ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο όταν εμπιστευόμαστε τη δύναμή μας. Μεταξύ άλλων, ανέφερε πως οι ανάγκες θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους και της επιχειρηματικής λειτουργίας, παράδειγμα της οποίας είναι το ζήτημα της μεταφοράς των μαθητών, η οποία γίνεται με πούλμαν που δεν έχουν τις κατάλληλες προδιαγραφές και προσωπικό με την απαραίτητη ειδίκευση, με περιπτώσεις που τα παιδιά δεν μπορούν να πάνε σχολείο. «Ξέρουμε σαν γονείς και σαν εκπαιδευτικοί ότι το πρώτο σκαλί στο σχολείο είναι το σκαλί που πατά το παιδί στο πούλμαν», σημείωσε χαρακτηριστικά για να υπογραμμίσει τη σημασία της δωρεάν ασφαλούς μεταφοράς για τον χώρο της Ειδικής Αγωγής.

Τόνισε πως η υποχρηματοδότηση έχει αποτέλεσμα την υποστελέχωση των σχολείων και δομών, την ύπαρξη του αντιπαιδαγωγικού θεσμού των αναπληρωτών. Τα τμήματα είναι υπεράριθμα με δεδομένο πως η αντιμετώπιση πρέπει να είναι εξατομικευμένη, οι θεραπείες δεν γίνονται στα σχολεία όπως θα έπρεπε και ο γονιός πηγαίνει το παιδί από κέντρο σε κέντρο επί πληρωμή, κάτι που παίρνει άλλες διαστάσεις ειδικά φέτος.

«Με ψίχουλα δεν γίνεται δωρεάν Παιδεία! Πολύ περισσότερο για την Ειδική Αγωγή», σημείωσε η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής Στ. Βαλαβάνη επισημαίνοντας πως τα Ειδικά Σχολεία ποτέ δεν ανοίγουν τον Σεπτέμβρη, αφού λείπουν από αυτά οι ειδικοί παιδαγωγοί, το ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό, το ειδικό βοηθητικό προσωπικό (με τους εργαζόμενους να απασχολούνται κατά 70% με ελαστικές εργασιακές σχέσεις), τα μέσα μεταφοράς και όλες οι υλικοτεχνικές υποδομές, για να γίνει συστηματική παρέμβαση με βάση την αναπηρία του κάθε παιδιού.

«Για εμάς, οι διαφορετικές ανάγκες των παιδιών στην Ειδική Αγωγή δεν είναι το πρόβλημα, αλλά είναι η καθοδηγητική πυξίδα, για να διαμορφώσεις τα κατάλληλα εκπαιδευτικά προγράμματα, στον κατάλληλο σχολικό χώρο με τους κατάλληλα ειδικευμένους παιδαγωγούς και επιστήμονες. Στην πραγματικότητα, τα παιδιά με μέτριες και σοβαρές Ειδικές Μαθησιακές Ανάγκες (ΕΜΑ), επειδή ξεκινούν από άνιση και διαφορετική βάση σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά, χρειάζονται από το εκπαιδευτικό σύστημα "ανισότιμη", δηλαδή προνομιακή μεταχείριση», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Ανέπτυξε το σύνολο των αιτημάτων της Ομοσπονδίας που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες, για στελέχωση με προσωπικό με σταθερές μόνιμες εργασιακές σχέσεις, υποδομές και εξοπλισμό, γενναία χρηματοδότηση, κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στον χώρο.

Από το βήμα της συνέντευξης κατήγγειλε το απαράδεκτο καθεστώς όπου όταν ένας μαθητής χρήζει παράλληλης στήριξης και σχολικού νοσηλευτή δεν μπορεί να έχει και τους δύο, αλλά να επιλέξει ή την υγεία ή τη μόρφωση του παιδιού.

«Εχοντας το νου μας στο παιδί, οι εκπαιδευτικοί, μαζί με τους γονείς, το αναπηρικό κίνημα δεν θα σταματήσουμε να διεκδικούμε το αυτονόητο: Ολα τα παιδιά να είναι στα δημόσια σχολεία και στη δομή που έχουν ανάγκη, με παιδαγωγούς με μόνιμη σχέση εργασίας, για να αποκτήσουν και την αναγκαία παιδαγωγική σχέση. Δεν βολευόμαστε με τίποτα λιγότερο από αυτό». Τα παραπάνω σημείωσε η Θεοδ. Δριμάλα, πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ «Ρόζα Ιμβριώτη».

Μεταφέροντας την εικόνα από τα Ειδικά Σχολεία στην περιοχή του σωματείου, σημείωσε πως στο ιστορικό Ειδικό Δημοτικό «Ρόζα Ιμβριώτη» παραμένουν 19 παιδιά που αναμένουν ακόμα να γίνει το δρομολόγιο για το σχολείο τους, ενώ χωρίς μεταφορά με ευθύνη του κράτους είναι τα παιδιά του νηπιαγωγείου. Το Ειδικό Σχολείο του Βύρωνα παραμένει 15 χρόνια χωρίς στέγη, ενώ ένα μήνα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς παραμένουν κενά σε ΕΒΠ, Λογοθεραπευτές, Εργοθεραπευτές, Φυσιοθεραπευτές στα Ειδικά Σχολεία και τεράστια κενά στην παράλληλη στήριξη.

«Η χρονιά φέτος δεν ξεκίνησε για όλους τους μαθητές ισότιμα. Προβλήματα υποδομών, εκπαιδευτικά κενά, ελλείψεις σε βοηθητικό προσωπικό, σε σχολικούς νοσηλευτές, παράλληλες στηρίξεις που μοιράζονται σε δύο και τρία παιδιά», σημείωσε η Ντ. Λιάκου, πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Γ. Σεφέρης».

Οπως ανέφερε, μεταξύ άλλων, για τέσσερεις μαθητές στο Ειδικό Σχολείο Μεταμόρφωσης δεν είναι εξασφαλισμένη η μεταφορά, σε μαθητές στο Ειδικό Σχολείο Ν. Ιωνίας γίνονται θεραπείες στον διάδρομο, στο Ειδικό Νηπιαγωγείο Ηρακλείου δεν λειτουργεί το ολοήμερο τμήμα διότι μετακινήθηκε η εκπαιδευτικός, οι θεραπείες έργου γίνονται με το σταγονόμετρο μόνο δύο φορές τη βδομάδα και συνεχώς αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών ως συνέπεια μετεγγραφών μαθητών ακόμα και από την Α' Αθήνας. Στο ΕΕΚ Ηρακλείου το δυναμικό των μαθητών είναι διπλάσιο απ' όσο προβλέπεται», ανέφερε χαρακτηριστικά και αναφέρθηκε και στα κτιριακά ζητήματα των Ειδικών Νηπιαγωγείων Ν. Ηρακλείου και Ν. Ιωνίας, τους ακατάλληλους για τη λειτουργία που καλούνται να επιτελέσουν χώρους, την υποδομή του 1ου και 2ου ΚΕΔΑΣΥ Β' Αθήνας.

Η Δήμητρα Κατσιμάνη, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Γονέων 6ου Δημοτικού και Νηπιαγωγείου Αθήνας, σημείωσε πως σήμερα 17 μαθητές νηπιαγωγείου βρίσκονται εκτός φοίτησης, σπίτια τους, γιατί έχει υπερκορεστεί το Ειδικό Νηπιαγωγείο και δεν έχει βρεθεί λύση.

Κατέγραψε ζητήματα υποδομών στο σχολείο, με προαύλια χωρίς καμία υποδομή δημιουργικής απασχόλησης για τα παιδιά, έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού με επανάληψη κάθε χρονιά του σκηνικού αγωνίας για κάλυψη ειδικοτήτων που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη και εξέλιξη των παιδιών. Οπως είπε, ακόμα υπάρχουν μόνο εργοθεραπευτής, λογοθεραπευτής σε αντιστοιχία 40 παιδιών. «Ενα ολόκληρο σύστημα δείχνει να εφησυχάζει με τις θεραπείες που γίνονται τις απογευματινές ώρες με τους ιδιώτες», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στο πρόβλημα λειτουργίας ΕΕΕΕΚ στον δήμο Αθήνας, για το οποίο υπάρχουν αποφάσεις ίδρυσης και δεν έχει λυθεί το ζήτημα της προσωρινής στέγασης.

Στην εκπαίδευση ατόμων με προβλήματα όρασης που, όπως τόνισε, χαρακτηρίζεται από την απουσία ενός οργανωμένου σχεδίου επιστημονικής προσέγγισης, αναφέρθηκε ο Κυριαζής Ρουσακάκης, μέλος της Γραμματείας της ΣΕΑΑΝ και του ΔΣ του Πανελλήνιου Συνδέσμου Τυφλών. Μίλησε για πλήρως ακατάλληλες εγκαταστάσεις στη Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης, αναφέρθηκε στην απουσία δομών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και στην ανάγκη να γίνουν παρεμβάσεις στο παλιό κτίριο του ΚΕΑΤ, ώστε να συμβάλει στην κάλυψη αναγκών, σημείωσε πως το κλείσιμο του οικοτροφείου του πλήττει οικογένειες από την Περιφέρεια, όπου δεν υπάρχουν δομές για άτομα με προβλήματα όρασης. Οπως τόνισε, τα παιδιά που φοιτούν στη γενική εκπαίδευση είναι αντιμέτωπα με ελλείψεις εξειδικευμένου προσωπικού που έρχεται πολύ μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς.

Ο ομιλητής αναφέρθηκε στην αξιοποίηση και πρόσβαση στις τεράστιες εξελίξεις στην τεχνολογία και την επιστήμη, σημειώνοντας ότι μία οθόνη braille κοστίζει πάνω από 3.000 ευρώ, υπάρχει εκτυπωτής που μπορεί να μετατρέψει εικόνες σε ανάγλυφη μορφή, δεν διατίθεται ωστόσο στο ΚΕΑΤ. Μίλησε, επίσης, και για τις ελλείψεις στην ανώτατη εκπαίδευση, όπου οι μονάδες προσβασιμότητας είναι υποστελεχωμένες και υποχρηματοδοτημένες, ενώ ο φοιτητής καλείται να πληρώσει 10 ευρώ τη σελίδα, για να εκτυπωθεί το βιβλίο που χρειάζεται.

Για συνεχιζόμενη απαξίωση κάθε δημόσιας δομής, με βάση τη στρατηγική των κυβερνήσεων και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, έκανε λόγο η Γεωργία Κουρή, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή. Η εφαρμογή αυτής της στρατηγικής ευθύνεται για τη γιγάντωση της ιδιωτικής Ειδικής Αγωγής σημείωσε.

«Παιδιά και έφηβοι έρχονται στους ιδιωτικούς χώρους αποκαμωμένοι από το πρωινό πρόγραμμα του σχολείου που αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες τους», σημείωσε και ανέπτυξε τα προβλήματα που δημιουργεί η έλλειψη ενιαίας σφαιρικής αντιμετώπισης που θα απαντά στις ανάγκες του παιδιού και της οικογένειας. Ανέφερε πως γονείς δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά στα έξοδα των κέντρων αλλά και της ιδιωτικής παράλληλης στήριξης και στάθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και οι εργαζόμενοι στην ιδιωτική Ειδική Αγωγή με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Τόνισε ότι οι εργαζόμενοι παλεύουν για αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς, για υπογραφή κλαδικής σύμβασης, χωρίς αυταπάτες, καθώς πραγματικά σύγχρονο και αναγκαίο σήμερα είναι ένα δημόσιο δωρεάν σύστημα Ειδικής Αγωγής με δομές πλήρως στελεχωμένες, με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης.