Απέδωσε τις καθυστερήσεις στις διώξεις των εγκλημάτων σε φαινόμενα όπως «η επικάλυψη των αρμοδιοτήτων των υπηρεσιών και η πολυνομία», την δε συγκάλυψη την απέδωσε και στις «διαχρονικές αγκυλώσεις της ελληνικής κοινωνίας αλλά και της ελληνικής οικογένειας», σε μια κατάπτυστη προσπάθεια να «διαχύσει» τις ευθύνες γενικά κι αόριστα στον λαό.

Ισχυρίστηκε ότι «σε αυτά, ακριβώς, τα ανοιχτά ζητήματα παρεμβαίνει τώρα το Εθνικό Σχέδιο Δράσης», ενώ έταξε και κάποιες δομές φροντίδας ανηλίκων, με πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης, λέγοντας πως «συστήνονται δύο κέντρα ημερήσιας περίθαλψης κακοποιημένων παιδιών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Στις δύο αυτές πόλεις, όπως και στον Πειραιά, θα ιδρυθούν δύο ακόμα ειδικά κέντρα υποστήριξης της οικογένειας και εννέα επιπλέον επικεντρωμένα στην αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας», είπε. Προσπέρασε ωστόσο την ένδεια τέτοιων δομών πανελλαδικά, αλλά και το γεγονός ότι όπου στήνονται τέτοιες δομές, σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες το προσωπικό είναι αποδεκατισμένο. Ενώ η χρηματοδότηση (280.000 ευρώ ετησίως για το καθένα για τα δύο Κέντρα Ημέρας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη) δεν επαρκεί για να καλύψει τις ογκούμενες ανάγκες.

Παραπέρα, αποσιωπώντας τους κοινωνικούς παράγοντες που αφήνουν τα παιδιά ευάλωτα στη σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση και γεννούν τους δράστες - τέρατα, κατέφυγε εκ νέου σε γενικότητες του τύπου «ξέρουμε πολύ καλά ότι συχνά η πηγή αυτών των προβλημάτων, ναι, ξεκινά από την ανέχεια, από τα σοβαρά οικογενειακά, ψυχολογικά, ψυχιατρικά προβλήματα, ενώ ταυτόχρονα τα τροφοδοτεί η κοινή αδιαφορία. Συχνά τα πολιορκεί η κοινή παρανομία».

Πρόσθεσε ότι «πράγματι, τα οικονομικά ευάλωτα περιβάλλοντα, ναι, γίνονται συχνά ευάλωτα και στην παιδική εκμετάλλευση. Γι' αυτό και η στοχευμένη στήριξή τους είναι απαραίτητη. Αλλά δεν αρκεί. Γι' αυτό και το Σχέδιό μας απλώνεται και στο πεδίο της ενημέρωσης, της αλλαγής συμπεριφορών, της ιατρικής επιφυλακής, της ανίχνευσης συναφών προβλημάτων», δείχνοντας ξανά το δέντρο για να κρύψει το δάσος, το κοινωνικό έδαφος και την πολιτική τους που αφήνουν εκτεθειμένα τα παιδιά στην κακοποίηση κάθε είδους.

«Εθνικό Σχέδιο Δράσης» η κυβέρνηση της ΝΔ, «Εθνικός Ψηφιακός Μηχανισμός κατά της Παιδικής Κακοποίησης και Σεξουαλικής Κακοποίησης» ο ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου οι βασικοί άξονες παρουσιάστηκαν χτες στις Επιτροπές από την βουλευτή του Θ. Φωτίου και ελάχιστα διαφέρουν από αυτούς του «Σχεδίου» της κυβέρνησης της ΝΔ, αφού βασικός πυρήνας είναι η διάχυση ευθυνών παντού, ΜΚΟ, «ανεξάρτητα κέντρα» κ.ο.κ.

Για παράδειγμα, όσον αφορά την πρόληψη, η Θ. Φωτίου παρουσίασε ως «μεγάλο όπλο την ενημέρωση και εκπαίδευση», μέσω «μεγάλης καμπάνιας με σύνθημα "το παιδί της διπλανής πόρτας είναι και δικό μας παιδί"».

Την ίδια ώρα, το «σχέδιο» που παρουσίασε προβλέπει μεν στα χαρτιά «γενναιόδωρη μεγάλη παρέμβαση του κράτους», όχι βέβαια για τη στήριξη και δημιουργία κρατικών δομών αλλά ...«στην κοινότητα, δηλαδή στους δήμους, με ένα μεγάλο νέο δίκτυο εξειδικευμένων κοινωνικών δομών και υπηρεσιών όπως, για παράδειγμα, 300 ανεξάρτητων διεπιστημονικών μονάδων αναφοράς και ανίχνευσης περιστατικών σεξουαλικής κακοποίησης, τουλάχιστον μιας ανά δήμο και Περιφέρεια».

Ανέφερε ακόμα ότι «τα παιδιά - θύματα, όταν υπαίτιος είναι το οικογενειακό περιβάλλον, συνήθως φιλοξενούνται σε νοσοκομεία και ιδρύματα. Ομως θεραπευτικό περιβάλλον, μόνο μια ανάδοχη οικογένεια μπορεί να προσφέρει». Ωστόσο η ενίσχυση κατά προτεραιότητα της αναδοχής κακοποιημένων παιδιών, στην πραγματικότητα, στα σημερινά πλαίσια, περισσότερο ως ένας ακόμα δρόμος διολίσθησης από την υποχρέωση για ανάλογες κρατικές κοινωνικές δομές θα μπορούσε να λειτουργήσει, παρά ως ουσιαστικό μέτρο προστασίας για τα παιδιά.

Αντίστοιχου τύπου ήταν και οι προτάσεις που παρέθεσε ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ Μ. Κατρίνης, του οποίου η βασική αγωνία ήταν ότι «η παιδική κακοποίηση κάθε μορφής πλήττει την κοινωνική συνοχή», δηλαδή τη σταθερότητα του σάπιου συστήματος. Ετσι ανέφερε ότι πρέπει να δοθεί «ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση των δασκάλων, νηπιαγωγών και γονέων για να αναγνωρίζουν την κακοποίηση», έκανε λόγο για «σύσταση τμημάτων παιδικής προστασίας στους ΟΤΑ Α΄ και Β΄ βαθμού και συμβουλευτικού σταθμού παιδιού, εφήβου και οικογένειας στους δήμους», όμως δεν ανέφερε ποιος θα τα χρηματοδοτεί όταν είναι γνωστή η οικονομική κατάσταση των ΟΤΑ από τη συνεχή υποχρηματοδότηση. Αναφέρθηκε ακόμα στη «θεσμική κατοχύρωση ενιαίου πρωτοκόλλου, καθώς και ενιαίου ποινικού μητρώου για τη διαχείριση περιστατικών κακοποίησης και εκμετάλλευσης ανηλίκων με διατομεακή συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων» και άλλα παρόμοια εύηχα, που όμως λίγη σχέση έχουν με την πραγματική και ουσιαστική προστασία του παιδιού.

«Αν κάτι δείχνουν οι αποκαλύψεις για το έγκλημα σε βάρος ενός 12χρονου παιδιού είναι μία ακόμα απόδειξη ανάμεσα στις πολλές για το πόση φρίκη μπορεί να γεννήσει αυτή η κοινωνία της ταξικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης και πόσο εχθρικό για τον λαό έχει εξελιχθεί πια στην εποχή μας αυτό το αστικό καπιταλιστικό κράτος όταν φτάνει και αφήνει ακόμα και μικρά παιδιά να είναι τόσο ευάλωτα στη βία κάθε μορφής» σημείωσε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής.

Επισήμανε ότι όλα τα παραπάνω προσπαθούν να συγκαλύψουν επιμελώς η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα που κάνουν συνεχώς λόγο γενικά για κοινωνική ευθύνη, βγάζοντας από τη συζήτηση τις πραγματικές αιτίες, κρύβοντας το κοινωνικό πλαίσιο και τους οικονομικούς όρους που ευνοούν και υποθάλπουν τέτοια εγκληματικά φαινόμενα, ξεπλένοντας συνολικά το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα στον βούρκο του οποίου υπάρχει και η παιδική κακοποίηση.

Ειδικά για το «Σχέδιο» της κυβέρνησης σημείωσε ότι βρίθει από δράσεις ενημέρωσης, έχει σε πρώτο ρόλο τους ιδιώτες και τις ΜΚΟ, την ώρα που τα παιδιά δεν γνωρίζουν πού να απευθυνθούν για να καταγγείλουν τα βάσανά τους, μιας και τα εμπόδια που συναντούν φτάνουν μέχρι και την αστυνομική αδιαφορία και αυθαιρεσία.

Σημείωσε ότι σήμερα υπάρχει όλη η απαραίτητη επιστημονική γνώση για τον εντοπισμό ενός κακοποιημένου παιδιού και τόνισε ότι το ΚΚΕ θα συνεχίσει να παλεύει για την εξάλειψη κάθε μορφής βίας σε βάρος των παιδιών, κάτι που μόνο η κοινωνία του σοσιαλισμού μπορεί να το πετύχει, γιατί έχει στο επίκεντρο τον εργαζόμενο άνθρωπο και την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών.