Το αίτημα της ονομαστικής ψηφοφορίας κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ επιδιώκοντας να σηματοδοτήσει και με αυτόν τον τρόπο ότι το νομοσχέδιο είναι ένας ακόμα κρίκος στις βαριές αλυσίδες που χαλκεύουν διαδοχικά οι κυβερνήσεις, η μία μετά την άλλη, στα λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες, με βάση τις Οδηγίες της ΕΕ, για να θωρακίζονται η απρόσκοπτη κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και η εξουσία του κεφαλαίου απέναντι στον «εχθρό λαό».

Αυτό ήταν που προσπάθησαν να συγκαλύψουν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και από κοντά το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ με τους σκυλοκαβγάδες τους (οι δύο τελευταίοι κατέθεσαν δε και αίτημα ονομαστικής ψηφοφορίας την Παρασκευή) στη διάρκεια της διήμερης συζήτησης με ...κορύφωση το παρακμιακό σόου που έστησαν οι Κυρ. Μητσοτάκης και Αλ. Τσίπρας.

Κάτω από τη λάσπη που εκτόξευσαν ο ένας στον άλλον, αφενός επιβεβαίωσαν ότι γίνεται πάρτι με τις παρακολουθήσεις και αφετέρου ότι από κοινού προσπαθούν να κρύψουν το μέγα σκάνδαλο: Τον βούρκο του θεσμικού πλαισίου που από κοινού διαμορφώνουν, ψηφίζοντας παρέα νόμους και ενσωματώνοντας Οδηγίες της ΕΕ που δίνουν το «ελεύθερο» να αλωνίζουν εγχώριοι και ξένοι μηχανισμοί παρακολούθησης του «εχθρού λαού» και μάλιστα σε συνθήκες όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων.

Οπως σχολίασε μιλώντας την Παρασκευή στην Ολομέλεια ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος, «με την εκτόξευση ερωτηματικών και αλληλοκατηγοριών ουσιαστικά πέταξαν λάσπη στον βούρκο των παρακολουθήσεων, ενώ επιχείρησαν να εξωραΐσουν την ΕΕ για το αντιδραστικό πλαίσιο που έχουν ψηφίσει όλοι τους και επιτρέπει τις προληπτικές παρακολουθήσεις όλων καθώς και την ελευθερία παραγωγής και κυκλοφορίας των κατασκοπευτικών λογισμικών συστημάτων».

Παράλληλα, παρουσιάζοντας και τα όσα ανέφερε η εισηγήτρια της Εξεταστικής Επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου (PEGA), προκύπτει ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά δεν υπάρχει χώρα της ΕΕ όπου να μη δρουν εταιρείες που κατασκευάζουν και εμπορεύονται λογισμικά παρακολουθήσεων.

Απάντηση έδωσε και στα περί «εθνικής ασφάλειας», έννοια που χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την παρακολούθηση του λαού, λέγοντας ότι είναι «αδειανό πουκάμισο», όταν την ίδια ώρα οι κυβερνήσεις παζαρεύουν την παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στο πλαίσιο της συνδιαχείρισης του Αιγαίου. Οπως τόνισε, η «εθνική ασφάλεια» που επικαλούνται ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι, αφορά τον κίνδυνο αμφισβήτησης της εξουσίας της άρχουσας τάξης.

Ενώ επισήμανε ακόμα ότι ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ25 έχουν ψηφίσει από τον γενικό κανονισμό προστασίας προσωπικών δεδομένων, μέχρι και την «αστυνομική Οδηγία» της ΕΕ, ανοίγοντας ακόμα πιο επικίνδυνους δρόμους για την επεξεργασία των πιο ευαίσθητων δεδομένων των εργαζομένων. Η μόνη ασφαλιστική δικλίδα για τον λαό, τόνισε, βρίσκεται στην πάλη του για την προστασία της ζωής του, τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.

Αναρωτιούνται ωστόσο μήπως η πολιτική του πρόταση, ο αγώνας για μια άλλη κοινωνία, τη σοσιαλιστική, δεν αποτελεί την απάντηση που έχει σήμερα άμεσα ανάγκη ο λαός. Μήπως πρέπει τώρα να αναζητήσουμε λύσεις για τα μικρά ή μεγάλα σύγχρονα εργατικά - λαϊκά προβλήματα και ας αφήσουμε «για αργότερα» τη συζήτηση για την ανατροπή του συστήματος.

Σε αυτά τα ερώτηματα το ΚΚΕ απαντάει. Λέει κατηγορηματικά «ναι, υπάρχει διέξοδος υπέρ του λαού! Ναι, ζωτικά λαϊκά προβλήματα είναι ώριμο αντικειμενικά να λυθούν»! Ομως εξίσου κατηγορηματικά εξηγεί πως εμπόδιο σε αυτή τη λύση μπαίνουν τα συμφέροντα της κοινωνικής μειοψηφίας, μιας χούφτας από παράσιτα που βλέπουν τις κρίσεις ως «ευκαιρία», τους πολέμους ως «δυνατότητες» για πλούτη, τις φυσικές καταστροφές και τις πανδημίες ως «νέα πεδία κερδοφορίας».

Το δίλημμα είναι σαφές και απέναντι σε κάθε πρόβλημα στέκει το ερώτημα: `Η θα χάσει το κεφάλαιο για να κερδίσει ο λαός, ή θα κερδίζει το κεφάλαιο και ο λαός «μονά - ζυγά» θα είναι χαμένος.

Χωρίς αυτή την αλήθεια, οι εύλογοι προβληματισμοί κινδυνεύουν να εγκλωβιστούν ξανά στο χιλιοπαιγμένο παραμύθι όσων υποστηρίζουν πως μπορεί και η πίτα να είναι ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος. Και το κεφάλαιο δηλαδή να ευημερεί και για τον λαό να μην επιδεινώνονται οι όροι ζωής του.

Απάντηση δίνει μόνο ο αγώνας για κατάργηση του ΦΠΑ, των άδικων έμμεσων φόρων, για τη φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου, για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Ο αγώνας για να ανοίξει ο δρόμος που ο λαός θα μπορεί με την οικονομία στα χέρια του να παράγει για τις δικές του ανάγκες φτηνά και ποιοτικά προϊόντα. Πρέπει να χάσουν δηλαδή οι μεγαλοβιομήχανοι και μεγαλέμποροι.

Την ενεργειακή φτώχεια δεν καταπολεμούν ούτε μερικές προσωρινές επιδοτήσεις στους λογαριασμούς ρεύματος, που θα πληρώσει ξανά ο λαός από την άλλη τσέπη, ούτε η αύξηση των μετοχών του κράτους στη ΔΕΗ, την ώρα που «ευαγγέλιο» θα παραμένει η «πράσινη» ανάπτυξη και η πολιτική της «απελευθέρωσης», η Ενέργεια - εμπόρευμα.

Αντίθετα, η σύγκρουση με αυτή την πολιτική ΕΕ - κυβερνήσεων - κεφαλαίου αποτελεί προϋπόθεση για ρεύμα φτηνό για όλο τον λαό και για να μπουν εμπόδια στην πολιτική διεύρυνσης της ενεργειακής φτώχειας, αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος για Ενέργεια κοινωνικό αγαθό, για αξιοποίηση όλων των μορφών Ενέργειας με κριτήριο τις ανάγκες του λαού και την οικονομία στα δικά του χέρια. Πρέπει δηλαδή να χάσουν τα ενεργειακά μονοπώλια.

Απάντηση για την τραγική κατάσταση στην Υγεία, την «ταφόπλακα» που βάζει η κυβέρνηση με το νέο νομοσχέδιο στο δικαίωμα του λαού σε δωρεάν περίθαλψη, δεν μπορούν να δώσουν οι προτάσεις ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ για «αρμονική συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα», με «οδηγό» τις ευρωενωσιακές «καλές πρακτικές» των εμπορευματοποιημένων συστημάτων Υγείας.

Η διέξοδος για τον λαό βρίσκεται στην αμφισβήτηση αυτών των κατευθύνσεων και της εμπορευματοποίησης της Υγείας σε όλες τις εκδοχές, στον αγώνα για μαζικές προσλήψεις στα δημόσια νοσοκομεία με βάση τις ανάγκες και όχι το «κόστος». Μέσα από εκεί θα ανοίξει ο δρόμος για την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης και στην Υγεία, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία. Πρέπει λοιπόν κι εδώ να χάσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στην Υγεία.

Εκεί άλλωστε «αναγνωρίζεται» και η αγωνιστικότητα του ΚΚΕ, η συνέπειά του: Οτι είναι αταλάντευτα στην όχθη των λαϊκών συμφερόντων και δεν τα παζαρεύει. Γιατί δεν επιδιώκει, όπως άλλοι, να φέρει την αγωνία του λαού για την άμεση επίλυση των μεγάλων προβλημάτων του στα μέτρα του συστήματος, ψάχνοντας να αλλάξει μόνο ο τρόπος με τον οποίο ο λαός θα κληθεί να πληρώσει το μάρμαρο.

Αντίθετα μέσα από κάθε εργατικό - λαϊκό πρόβλημα, μικρό ή μεγάλο, δείχνει τον δρόμο για να αντιμετωπιστεί άμεσα η επίθεση που δέχεται ο λαός, αλλά και για να δοθεί ουσιαστική και ολοκληρωμένη απάντηση.

Γι' αυτό χρειάζεται η ενίσχυσή του παντού, και στις επερχόμενες εκλογές. Οσους περισσότερους κομμουνιστές βουλευτές και λιγότερους «Πάτσηδες» εκλέξει ο λαός, τόσο από καλύτερες θέσεις θα δίνει τις μάχες για τα προβλήματά του. Αυτό κρίνεται στις εκλογές από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων και όχι το ποιος θα κάθεται στον σβέρκο του για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, υλοποιώντας το «κοινό πρόγραμμα» όλων των αστικών κομμάτων.

Γι' αυτό έχει σημασία ο λαός να πιστέψει στη δύναμή του, ότι μόνο ο ίδιος μπορεί να σώσει τον εαυτό του και όχι να αναζητά «ψευτο-σωτηρίες» από αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Για να ανοίξει τον δρόμο και να περάσει στην αντεπίθεση, με τη σημαία των δικών του αναγκών, αντί να γυρίζει στο «μαγκανοπήγαδο» του σάπιου συστήματος που τον εξοντώνει.