Ενας νέος άνθρωπος δολοφονήθηκε, επειδή δεν πλήρωσε ένα εικοσάρικο βενζίνης και το αίμα του λέρωσε τα χέρια και πότισε τις στολές στα «κτήνη» που πατάνε τη σκανδάλη, οπλισμένοι από την πολιτική ενός συστήματος που τροφοδοτεί τον αυταρχισμό και την κρατική βία. (...)

Το αστικό κράτος ξεγυμνώνεται και ο αντιδραστικός του χαρακτήρας φανερώνεται στα συνεχιζόμενα περιστατικά βίας και αυταρχισμού.

Ειδικά σε μια περίοδο που το σύστημα δεν μπορεί να ωραιοποιήσει τα αδιέξοδά του, με τις συνέπειες της ενεργειακής φτώχειας, της ακρίβειας, της δυστυχίας να χτυπάνε βαριά τον λαό και τη νεολαία, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η προσπάθεια να θωρακίσει την εξουσία του χρησιμοποιώντας την κρατική βία, με εξόφθαλμα περιστατικά αστυνομικής βίας, με το φακέλωμα, την καταστολή. (...)

Δεν θα αποδεχτούμε το κράτος σε ρόλο «μπαμπούλα» να τρομοκρατεί και να δολοφονεί.

Να προσπαθεί να επιβάλει παντού τη σήψη του.

Με τη σαπίλα του συστήματος είμαστε εχθροί!

Δεν θα καταφέρει ποτέ να μας συμπαρασύρει στην αποκτήνωσή του!

Ούτε θα τη συνηθίσουμε ούτε θα την επιτρέψουμε.

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα θύματα της κρατικής βίας και τιμάμε τη μνήμη τους με συλλογική, οργανωμένη δράση ενάντια στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους μέχρι τη συνολική ανατροπή του.

Ολες οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος φανερώνουν ότι απέναντί μας δεν έχουμε απλώς μία εχθρική, αντιδραστική κυβέρνηση, κάποιους μεμονωμένους διεφθαρμένους πολιτικούς, κάποιους εισαγγελείς της ΕΥΠ, που απέκτησαν πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, κάποιους αστυνομικούς που ξέφυγαν από τα όρια, πιθανά επειδή είναι ανεκπαίδευτοι, όπως λέει προκλητικά ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ολα αυτά τα φαινόμενα υπάρχουν, αλλά δυστυχώς το πρόβλημα δεν αρχίζει και δεν τελειώνει εκεί, αλλιώς θα ήταν πολύ απλό να λυθεί.

Θα έφευγαν αυτοί και θα ερχόντουσαν άλλοι και αυτά τα φαινόμενα θα έμεναν ως μεμονωμένα...

Αν ήταν έτσι, όμως, πώς μπορεί να εξηγηθεί ότι, παρά τις υπαρκτές διαφορές ανάμεσα στα κόμματα του συστήματος, η σημερινή κυβέρνηση συνεχίζει αποφασιστικά στον ίδιο, επικίνδυνο, αντιλαϊκό δρόμο των προηγούμενων σε όλα τα μεγάλα ζητήματα που καθορίζουν τους όρους με τους οποίους ζει η νεολαία και ο λαός;

(...) Η πραγματικότητα είναι ότι αυτό που έχουμε απέναντί μας είναι ένα εχθρικό κράτος, το αστικό κράτος, που έχει για λόγο της ύπαρξής του την υπεράσπιση της εξουσίας των λίγων που πλουτίζουν από την εκμετάλλευση των πολλών, τη μεγιστοποίηση των κερδών τους, τη διαιώνιση της σαπίλας τους, το τσάκισμα όσων αμφισβητούν όλα αυτά.

Αυτός ο χαρακτήρας του αστικού κράτους είναι σταθερός και ανεξάρτητος από το ποιο κόμμα βρίσκεται κάθε φορά στο τιμόνι της διακυβέρνησης, όπως έχει αποδείξει τόσες και τόσες φορές η ίδια η ζωή στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες...

(...) Απέναντι στα παραπάνω, αντίπαλο δέος μπορεί να αποτελέσει μόνο το ΚΚΕ. Γιατί το ΚΚΕ έχει αναλάβει μια μεγάλη ευθύνη, που κανένα άλλο κόμμα δεν αναλαμβάνει και δεν θα μπορούσε να το κάνει.

Εχει αναλάβει την ευθύνη να μην έχει δεσμεύσεις απέναντι σε αυτό το σύστημα, στα κάθε λογής επιχειρηματικά συμφέροντα, στους διάφορους μηχανισμούς τους, στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Ναι, είμαστε έξω από όλα αυτά και δεν λερώνουμε τα χέρια μας, όπως περηφανεύονται άλλοι ότι κάνουν.

Εμείς είμαστε με την πλευρά των λαϊκών συμφερόντων. Εκεί αναλαμβάνουμε τις μεγαλύτερες ευθύνες και αν χρειαστεί βάζουμε και το κεφάλι μας στον ντορβά.

Αυτό τους ενοχλεί και γι' αυτό όλοι τους δεν χάνουν ευκαιρία να επιτεθούν στο ΚΚΕ, να το συκοφαντήσουν, όπως είδαμε να συμβαίνει αυτές τις μέρες, με αφορμή ένα επίδομα που έφερε προς ψήφιση η κυβέρνηση για τους ένστολους, προκειμένου να πάει τη συζήτηση εκεί που τη συμφέρει.

Τους το ξαναλέμε: Το ΚΚΕ σε τέτοιες παγίδες δεν πρόκειται να πέσει.

Και για όσους καλοπροαίρετα αναρωτήθηκαν, να το κάνουμε και από εδώ ξεκάθαρο: Η θέση μας για κατασταλτικούς μηχανισμούς όπως είναι τα ΜΑΤ, η ΔΙΑΣ, η ΟΠΚΕ, η Πανεπιστημιακή Αστυνομία κ.λπ., είναι πως όχι επίδομα δεν πρέπει να πάρουν, αλλά ούτε μισθό, αφού πρέπει εδώ και τώρα να διαλυθούν, να μην υπάρχουν μέσα στην Αστυνομία.

Και ας σκεφτούν καλύτερα τι λένε ορισμένοι για ένα κόμμα που όχι μόνο έχει στην πλάτη του ολόκληρες δεκαετίες, στις οποίες έχει βιώσει για τα καλά στο πετσί του τι θα πει κρατική βία, βασανιστήρια και καταστολή, αλλά και σήμερα σέρνονται στα δικαστήρια στελέχη του, μέλη της Κεντρικής του Επιτροπής, επειδή είναι πρωτοπόροι στις λαϊκές κινητοποιήσεις.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο αντίπαλο δέος στη σαπίλα τους, γιατί είναι το μόνο που έχει πρόγραμμα διεξόδου από αυτή, όταν όλοι οι άλλοι έχουν πρόγραμμα διαχείρισής της.

Ρωτούν κάποιοι: Δεν θα μπορούσε το ΚΚΕ να δώσει στήριξη ή ανοχή σε μια άλλη κυβέρνηση, για να απαλλαγούμε από τη σημερινή;

Απαντάμε: Στήριξη ή ανοχή σε μία κυβέρνηση που θα διαχειριστεί τη φτώχεια και την εκμετάλλευση σημαίνει συμβιβασμός με το σύστημα, που γεννά και αναπαράγει την αδικία.

Σημαίνει νομιμοποίηση της βαρβαρότητας και αποδοχή ότι η εξουσία του κεφαλαίου θα παραμείνει ανέγγιχτη όσο ο λαός θα πρέπει να είναι στο περιθώριο και κυρίως να βολεύεται με τα «ελάχιστα» και όχι με αυτά που έχει πραγματικά ανάγκη και αξίζει.

Μήπως, όμως, αυτό σημαίνει ότι το ΚΚΕ αδιαφορεί για την έστω μικρή βελτίωση της θέσης των εργαζομένων και της νεολαίας εδώ και τώρα, όπως λένε ορισμένοι;

Καλά... θα μπορούσαμε να απαντήσουμε σε αυτό απλά και μόνο αναφέροντας τις 5 τροπολογίες του ΚΚΕ που απέρριψαν χωρίς συζήτηση μέσα σε δυο βδομάδες η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τροπολογίες που αφορούσαν άμεσα μέτρα ανακούφισης του λαού, όπως το πάγωμα των πλειστηριασμών, η κατάργηση του ΦΠΑ στα απαραίτητα είδη του σούπερ μάρκετ κ.λπ.

Αλλά, είπαμε, υπάρχουν και οι δεσμεύσεις που δεν σταματάνε ακόμα και όταν είσαι στην αντιπολίτευση...

Σας καλούμε, όμως, να αναρωτηθείτε:

Πότε και πώς κέρδισαν κάτι οι εργαζόμενοι, όπως αυτοί στην «e-food», στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, στην COSCO, στη ΛΑΡΚΟ, οι οικοδόμοι, οι εκπαιδευτικοί κ.λπ.;

Οταν οργανώθηκαν και πάλεψαν σαν μια γροθιά, με τους κομμουνιστές πάντα στην πρώτη γραμμή, ή όταν έκατσαν και περίμεναν μια κυβέρνηση να τους προσφέρει κάτι;

Πώς έμειναν στα χαρτιά αντιλαϊκοί και αντεργατικοί νόμοι, σαν τον νόμο για τις διαδηλώσεις ή τον νόμο Χατζηδάκη;

Περιμένοντας τον ΣΥΡΙΖΑ που υπερψήφισε τα μισά τους άρθρα να έρθει και να τους καταργήσει, όπως θα έκανε και με τα μνημόνια, ή στην πράξη, στον δρόμο του αγώνα, στον χώρο δουλειάς, στη Γενική Συνέλευση του σωματείου και του φοιτητικού συλλόγου, εκεί που πάντα γίνονται κουρελόχαρτο τέτοιοι νόμοι;

Πότε έσωσαν τα σπίτια τους από τις τράπεζες οι λαϊκοί άνθρωποι;

Οταν ψήφισαν για μια άλλη κυβέρνηση, που τελικά ήρθε και τους φόρτωσε με ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και ιδιώνυμο αδίκημα όταν αγωνίζεσαι ενάντιά τους ή όταν απευθύνθηκαν στο σωματείο, στο ΠΑΜΕ, στους κομμουνιστές, στους άλλους λαϊκούς ανθρώπους της γειτονιάς τους και πήραν μαζί τα κοράκια στο κυνήγι;

Ποια πολιτική επιλογή θα κάνει αυτούς τους αγώνες πιο δυνατούς από την επομένη των εκλογών;

Αυτή που θα στείλει στη Βουλή περισσότερους Πάτσηδες και Καϊλές, περισσότερους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να μας βγάζουν κηρύγματα περί ρεαλισμού και να πηγαίνουν στους βιομήχανους του ΣΕΒ να τους λένε ότι εγγυώνται την κοινωνική συνοχή;

`Η αυτή που θα στείλει στη Βουλή περισσότερους σαν τον Χρήστο Κατσώτη, που έφραξε τον δρόμο στον δικαστικό επιμελητή στο σπίτι της χαμηλοσυνταξιούχου στου Ζωγράφου, περισσότερα στελέχη του ΚΚΕ σαν τον Βάλσαμο Συρίγο που δικάζεται για παρεμπόδιση πλειστηριασμών, σαν την Αφροδίτη Ρέτζιου, πρόεδρο των νοσοκομειακών γιατρών της χώρας;

Ποια αξίζει να είναι η πρώτη ψήφος των χιλιάδων μαθητών που θα έχουν για πρώτη φορά δικαίωμα συμμετοχής στις επόμενες εκλογές;

Αυτή που θα ερμηνευθεί ως παραίτηση από τα όνειρά τους για να σπουδάσουν και να ζήσουν σε μια κοινωνία δίκαιη και ανθρώπινη, χωρίς εκμετάλλευση, προσφυγιά, ρατσισμό και φασισμό, όπου η μόρφωση θα είναι δικαίωμα για όλους και όχι εμπόρευμα, ή η κόκκινη ψήφος της ελπίδας, της αισιοδοξίας και της ανατροπής;

(...) Για άλλη μια φορά ΕΝΑ είναι το σύνθημα που πρέπει να ακουστεί δυνατά μέσα στα πανεπιστήμια όλης της χώρας, τόσο δυνατά όσο ακούστηκε και στις τελευταίες φοιτητικές εκλογές:

Μόνοι τους και όλοι μας!

Μόνοι τους, τα αστικά κόμματα που ευθύνονται, με την πολιτική τους, για τη σημερινή κατάσταση στα πανεπιστήμια. Τα κόμματα που αντιγράφουν Οδηγίες από το «ευαγγέλιο» της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τις απαιτήσεις του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, μετατρέποντας τα ΑΕΙ σε επιχειρήσεις, τους φοιτητές σε πελάτες και τη γνώση σε ακριβό εμπόρευμα.

Ολοι μας, όσοι θέλουμε και παλεύουμε για ένα διαφορετικό πανεπιστήμιο, που θα μορφώνει ολοκληρωμένα και θα είναι δωρεάν, θα προωθεί την ελεύθερη διάχυση της επιστήμης και της έρευνας προς όφελος των κοινωνικών αναγκών.

Εδώ, από την Πάτρα, που ο λαός και η νεολαία ξέρει να δίνει μάχες και να τις κερδίζει, να αλλάζει τον συσχετισμό σε συμπόρευση με τους κομμουνιστές...

Εδώ από την πόλη που έχει δώσει απανωτά χαστούκια στην πολιτική όλων των κυβερνήσεων, με δήμαρχο τον Κώστα Πελετίδη, με το Εργατικό Κέντρο στα χέρια των εργατών και όχι του εργοδοτικού συνδικαλισμού, με πρώτη την «Πανσπουδαστική ΚΣ» στους φοιτητικούς συλλόγους...

Δίνουμε το σύνθημα για να γίνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά! Η νεολαία να μην είναι στο περιθώριο, αλλά να πρωταγωνιστήσει, με δυνατό ΚΚΕ, διεκδικώντας τη μόρφωση, τη δουλειά, τη ζωή που μας αξίζει!

Σε αυτόν τον αγώνα θα είμαστε ξανά μαζί!

(...) Είμαστε αισιόδοξοι ότι η συμπόρευση νέων ανθρώπων με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ θα δυναμώσει το επόμενο διάστημα ακόμη περισσότερο και θα εκφραστεί σε όλες τις μάχες που έχουμε να δώσουμε.

Αυτό φαίνεται μέχρι στιγμής και από το μεγάλο άνοιγμα που πραγματοποιούμε ενόψει του 13ου Συνεδρίου της Οργάνωσής μας, που θα πραγματοποιηθεί στις 10 με 12 Φλεβάρη του 2023.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η διακίνηση του τεύχους του «Οδηγητή», με το οποίο δημοσιεύθηκαν οι Θέσεις του ΚΣ για το Συνέδριό μας, έφτασε σε δεκάδες χιλιάδες νέους και νέες.

Σας καλούμε όλους να μελετήσετε τις Θέσεις, να μας πείτε τη γνώμη και τους προβληματισμούς σας, να πάρετε μέρος στον Δημόσιο Προσυνεδριακό Διάλογο.

Να πάρετε ακόμα πιο αποφασιστικά και μαχητικά τη θέση σας στο πλάι και στις γραμμές της ΚΝΕ, για να κάνουμε όλοι μαζί πράξη το σύνθημα του Συνεδρίου: ΚΝΕ δυνατή παντού, ΚΚΕ δυνατό παντού και ειδικά στη νεολαία, για να κάνουμε τα σκοτάδια φως!