Η οργάνωση και ο πανελλαδικός συντονισμός των κινητοποιήσεων, για τα δίκαια αιτήματα επιβίωσης των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων, θα συζητηθούν στην πανελλαδική σύσκεψη που οργανώνει η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, την Κυριακή 8 Γενάρη, στις 12 το μεσημέρι, στη Νίκαια Λάρισας.

Για την προετοιμασία της σύσκεψης ολοκληρώνονται αυτές τις μέρες οι συνεδριάσεις Διοικητικών Συμβουλίων Συλλόγων και Ομοσπονδιών, γίνονται ενημερωτικές περιοδείες και συσκέψεις στα χωριά.

Στο επίκεντρο όλης αυτής της δραστηριότητας βρίσκεται η συζήτηση για την ανάγκη κλιμάκωσης και συντονισμού του αγώνα που δίνουν οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους, απέναντι στην πολιτική που ακολουθούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις, που έχει ως αποτέλεσμα να βιώνουν «το μαρτύριο της σταγόνας», προσπαθώντας να παραμείνουν στα χωράφια, να κρατήσουν τα κοπάδια τους καταχρεωμένοι.

Κόντρα στους διάφορους «καλοθελητές» που αναπαράγουν τις συκοφαντίες της κυβέρνησης για «εθιμικές» κινητοποιήσεις και «κομματικά υποκινούμενους», η σύσκεψη που οργανώνεται, αποτελεί συνέχεια μιας πολύμηνης αγωνιστικής δραστηριότητας, που επιβεβαιώνει ότι το οργανωμένο αγροτικό κίνημα δεν εμφανίζεται μόνο μια φορά τον χρόνο αλλά είναι συνεχώς παρόν και αναπτύσσει σταθερά μια πολύμορφη αγωνιστική δράση.

Είναι χαρακτηριστικές οι συντονισμένες δράσεις σε πολλές περιοχές της χώρας για τα προβλήματα που αφορούσαν τους ροδακινοπαραγωγούς, τους μηλοπαραγωγούς, τους σταφιδοπαραγωγούς, το πανελλαδικό συλλαλητήριο στην «Agrotica» στη Θεσσαλονίκη, οι κινητοποιήσεις έξω από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στην Αθήνα, το μπλόκο που έστησαν οι Καρδιτσιώτες αγρότες για 12 μέρες στις αρχές Δεκέμβρη, καθώς και άλλες παρεμβάσεις στον ΕΛΓΑ, σε Περιφέρειες κ.λπ.

Στο επίκεντρο αυτής της δραστηριότητας βρέθηκαν τα αιτήματα για τη μείωση του κόστους παραγωγής, κατώτατες εγγυημένες τιμές που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής, να εξασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης στον αγρότη και προσιτές τιμές των προϊόντων του στη λαϊκή κατανάλωση, την αναπλήρωση εισοδήματος, την εξόφληση του συνόλου των αποζημιώσεων του ΕΛΓΑ και την αλλαγή του κανονισμού του, ώστε να ασφαλίζει και να αποζημιώνει την παραγωγή και το κεφάλαιο από όλες τις φυσικές καταστροφές και νόσους στο 100%, με επαρκή κρατική χρηματοδότηση, τη μη περικοπή άμεσων και συνδεδεμένων ενισχύσεων, όπως προβλέπεται στη νέα ΚΑΠ.

Με όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι βλέπουν τα προβλήματά τους να παραμένουν και να οξύνονται.

Το ακριβό πετρέλαιο, με την τιμή του να βρίσκεται εδώ και έναν χρόνο κοντά στα 2 ευρώ, ο τριπλασιασμός της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος, οι μεγάλες αυξήσεις σε ζωοτροφές, λιπάσματα, αγροτικά μέσα και εφόδια, που οδηγούν τον αγροτοκτηνοτρόφο όχι μόνο να μην έχει ικανοποιητικό εισόδημα, αλλά πολλές φορές να μην μπορεί να καλύψει τα έξοδά του.

Την ίδια στιγμή, τα προϊόντα τους πουλήθηκαν φέτος σε εξευτελιστικές τιμές, κάτω από το κόστος παραγωγής, είτε παραδόθηκαν στις βιομηχανίες και τους εμπόρους με το αίσχος των ανοιχτών τιμών, χωρίς να ξέρουν οι αγρότες πόσο, πότε και αν θα πληρωθούν.

Ενδεικτικές είναι οι τιμές με τις οποίες πουλήθηκαν φέτος ορισμένα προϊόντα σε σχέση με πέρσι, όπου υπήρχε μικρότερο κόστος παραγωγής: Τα μήλα πουλήθηκαν φέτος από 0,15 έως 0,25 ευρώ το κιλό, από 0,4 ευρώ πέρσι, τα κεράσια 1 ευρώ από 1,35, τα ροδάκινα 0,30 ευρώ από 0,38, τα δαμάσκηνα 0,1 ευρώ από 0,6, τα αχλάδια 0,3 ευρώ από 0,6. Αλλά και βασικά προϊόντα, όπως το βαμβάκι, έφτασαν τον Νοέμβρη να πουλιούνται στην ίδια ή και χαμηλότερη τιμή από πέρσι.

Την ίδια ώρα, τα προϊόντα φτάνουν στο ράφι και τη λαϊκή κατανάλωση πολλές φορές ακριβότερα. Ενδεικτικά, μερικά στοιχεία από το Παρατηρητήριο Τιμών για τον Οκτώβρη και τον Νοέμβρη του 2022: Πορτοκάλια: 0,3 ευρώ τιμή παραγωγού - 0,89 ευρώ στο σούπερ μάρκετ. Ντομάτες: 0,5 ευρώ τιμή παραγωγού - 2,1 ευρώ στη λιανική. Αχλάδια: 0,35 ευρώ τιμή παραγωγού - 1,66 στη λιανική. Πατάτες: 0,5 ευρώ τιμή παραγωγού - 0,98 στη λιανική. Κολοκυθάκια: 0,6 ευρώ τιμή παραγωγού - 1,73 στη λιανική. Γάλα αγελαδινό: 0,6 ευρώ τιμή παραγωγού - 1,36 στη λιανική.

Ταυτόχρονα, κάθε φορά που το χαλάζι ή η πλημμύρα τούς καταστρέφει τη σοδειά, οι αγρότες ακούν τις κυβερνήσεις να τους λένε ότι δεν δικαιούνται αποζημίωση στο 100%, αφού ο κανονισμός του ΕΛΓΑ δεν αναγνωρίζει και δεν αποζημιώνει το σύνολο των καταστροφών, ενώ και τα όποια ψίχουλα δίνονται με μεγάλη καθυστέρηση. Οσο για τα απαραίτητα έργα για την ασφάλεια της παραγωγής από φυσικούς κινδύνους, αυτά δεν υλοποιούνται με ταχύτητα, επειδή δεν είναι ανταποδοτικά για το κεφάλαιο και το κράτος τα αντιμετωπίζει ως κόστος.

Αλλά και η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ από 1η Γενάρη 2023 κινείται σε πολύ χειρότερη κατεύθυνση από σήμερα, με περικοπή εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, μεγαλύτερα εμπόδια σε νέες ενισχύσεις κ.λπ. Συνοδεύεται από περικοπή συνδεδεμένων ενισχύσεων σε προϊόντα ή ένταξη άλλων προϊόντων που όμως δεν αφορά όλες τις περιοχές της χώρας, ώστε με την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» η κυβέρνηση να στρέφει τον έναν αγρότη απέναντι στον άλλο.

Στο φόντο λοιπόν των νέων αδιεξόδων για τους βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφους, μπροστά και στις επερχόμενες εκλογές, έχουν αρχίσει να τριγυρνούν στα χωριά και οι γνωστοί ...«σωτήρες», υποσχόμενοι ξανά «λύσεις», ενώ είναι αυτοί που ευθύνονται για τα προβλήματά τους. Τέτοιοι είναι, για παράδειγμα, οι κυβερνητικοί βουλευτές που καλούν σε αναμονή και αποδοχή των ψίχουλων που δίνει η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που καλούν τους αγρότες να εναποθέσουν τις ελπίδες τους στην κυβερνητική εναλλαγή, από την οποία «κάηκε η γούνα τους» όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Ολοι τους δηλώνουν ότι συμπάσχουν με τους αγροτοκτηνοτρόφους, όμως αρνούνται να στηρίξουν τις δίκαιες διεκδικήσεις τους, γιατί - όπως λένε - αυτές βρίσκονται εκτός «των δημοσιονομικών πλαισίων» και των «αντοχών της οικονομίας». Την ώρα όμως που οι «αντοχές της οικονομίας» περιορίζουν σε ψίχουλα τα όσα δίνονται στον λαό, δεκάδες δισ. ευρώ δίνονται στους επιχειρηματικούς ομίλους μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης. Αλλωστε, τη χρηματοδότηση των δικών τους επενδύσεων, την «απελευθέρωση» της Ενέργειας και την «πράσινη μετάβαση» πληρώνει ο λαός με την απογείωση του πληθωρισμού και την ακρίβεια στην Ενέργεια και στα βασικά αγαθά.

Σήμερα έχει συγκεντρωθεί σημαντική πείρα στους βιοπαλαιστές της υπαίθρου για να διακρίνουν ότι τα προβλήματά τους ούτε προσωρινά είναι ούτε συγκυριακά ούτε «εισαγόμενα», αντίθετα αποτελούν γι' αυτούς μόνιμο βραχνά, αποτέλεσμα της διαχρονικής πολιτικής από όλες τις κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, της εφαρμογής της ΚΑΠ της ΕΕ, των προτεραιοτήτων που έχουν να υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.

Απέναντί τους έχουν τους εμποροβιομήχανους, τα μονοπώλια, τους τραπεζίτες, που ελέγχουν την αγροτική παραγωγή, καθορίζοντας τι και πώς θα παραχθεί με βάση τη δική τους κερδοφορία.

Ολοι αυτοί, με τις πλάτες και τους νόμους των κυβερνήσεων και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου και της ΕΕ, εκμεταλλεύονται τον μόχθο και κερδοσκοπούν σε βάρος των βιοπαλαιστών αγροτοκτηνοτρόφων, πουλώντας πανάκριβα τα μέσα και εφόδια και αγοράζοντας την παραγωγή κοψοχρονιά.

Είναι ο ανταγωνισμός για το κέρδος εντός της ΚΑΠ της ΕΕ, που επιταχύνει τη συγκέντρωση και τη συγκεντροποίηση της παραγωγής, της γης προς όφελος των μεγαλοαγροτών και των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον αγροδιατροφικό τομέα και παράλληλα προωθεί το ξεκλήρισμα των πιο αδύναμων οικονομικά συναδέλφων τους, την ερήμωση των χωριών τους.

Ολες οι συμφωνίες, πάνω απ' όλα η ΚΑΠ, όλα τα προγράμματα, όλα τα κίνητρα που δίνονται σε αγρότες και κτηνοτρόφους δεν έχουν σκοπό να εξασφαλίσουν την παραμονή τους στην αγροτική παραγωγή μέσω της εργασίας της δικής τους και της οικογένειάς τους. Δίνονται τόσο όσο ακόμα χρειάζεται στα μονοπώλια της μεταποίησης και της εμπορίας να διατηρούν γύρω τους και μια στεφάνη καταχρεωμένων βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων, από τους οποίους αγοράζουν πρώτες ύλες όσο όσο.

Αντίστοιχα, «συνεργατικά σχήματα», «συμβολαιακή γεωργία» και «διεπαγγελματικές», που λανσάρονται από ΕΕ - κυβερνήσεις ως πανάκεια, υπηρετούν τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των μονοπωλίων μέσω της ακόμα μεγαλύτερης συγκέντρωσης της παραγωγής και της γης.

Τις κατευθύνσεις της ΚΑΠ και τις αστικές προτεραιότητες, π.χ. της «εξωστρέφειας της οικονομίας», δηλαδή της ανάπτυξης της παραγωγής με κατεύθυνση όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών αλλά την κερδοφορία, προωθώντας τις εξαγωγές που φέρνουν μεγαλύτερα κέρδη με την εξασφάλιση υψηλότερων τιμών, τη συνεχή αναδιάρθρωση των καλλιεργειών με γνώμονα το συμφέρον των ομίλων, πληρώνει συνολικά ο λαός και όχι μόνο οι βιοπαλαιστές αγρότες, που βλέπει να μένουν αναξιοποίητες τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα για την τροφοδοσία των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων με φθηνά και ποιοτικά προϊόντα.

Κοινή πεποίθηση της πλειοψηφίας των αγροτών είναι ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, αλλά ταυτόχρονα και ότι κανένας αγώνας δεν είναι «μια κι έξω».

Αλλωστε, οι βιοπαλαιστές αγρότες από την ίδια τους την πείρα διαπιστώνουν ότι μόνο με τα τρακτέρ στους δρόμους και τον πανελλαδικά συντονισμένο αγώνα, τη συμπόρευση με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα κατάφεραν στο παρελθόν να αποσπάσουν συγκεκριμένα μέτρα που τους έδωσαν μικρή ανάσα απέναντι στην καταιγιστική αντιλαϊκή επίθεση από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, να καθυστερήσουν μέτρα που είχαν σχεδιαστεί και δρομολογηθεί σε βάρος τους.

Αυτός είναι ο δρόμος που μπορεί να δώσει και σήμερα διέξοδο, στον αντίποδα της λογικής της αναμονής για «λύσεις από τα πάνω», μέσα από κυβερνητικές εναλλαγές.

Η πείρα από τις κινητοποιήσεις των προηγούμενων χρόνων, το πλαίσιο πάλης που επεξεργάστηκε η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, η καθοριστική συμβολή Συλλόγων και Ομοσπονδιών στην οργάνωση της πάλης, μαζί με την προσπάθεια για τη μαζικοποίηση, το δυνάμωμά τους και τη δημιουργία νέων εκεί που δεν υπάρχουν, είναι τα «εφόδια» στα οποία μπορούν να στηριχτούν για να κλιμακώσουν τον αγώνα που δίνουν ώστε να μπορούν να παράγουν για να ζουν, και ο λαός να έχει πρόσβαση στα προϊόντα τους σε προσιτές τιμές.