Εκ μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, τον σύντροφο Λάζαρο αποχαιρέτησε ο Αρης Πλωμαρίτης, μέλος του ΚΣ, σημειώνοντας μεταξύ άλλων:

«Αποχαιρετάμε έναν αλύγιστο κομμουνιστή που στάθηκε όρθιος στων φρουρών του το πείσμα. Εναν σύντροφο που με τα λόγια και τη στάση του, σε όλη την πορεία της σκληροτράχηλης ζωής του, δεν συμμορφώθηκε ποτέ προς τας υποδείξεις για υποταγή και συμβιβασμό με την καπιταλιστική φρίκη (...) ο σύντροφος Λάζαρος αποτελούσε την ενσάρκωση όλων όσα μας έχουν συγκινήσει και μας έχουν εμπνεύσει. Οσα μας έχουν γεμίσει με αγάπη για τον λαό και τους αγώνες του.

Ο σύντροφος είχε σταθερό ενδιαφέρον για την ΚΝΕ και την πορεία της Οργάνωσης (...) Θα τον θυμόμαστε για το μόνιμο ενδιαφέρον του για να έρθει η νεολαία της περιοχής σε επαφή με την Ιστορία του λαού και της ταξικής πάλης στη χώρα μας. (...) Σύντροφε, και η δική σου περπατησιά στον κόσμο μας, το πώς αντιμετώπισες τα ανοσιουργήματα της αστικής τάξης, μας επιτρέπει σήμερα να έχουμε και εμείς "ένα γεράκι δύναμη" για να αντέχουμε στις σημερινές συνθήκες της ταξικής πάλης. Το ότι μπορούμε "να ονειρευόμαστε και εμείς τα σκάγια των άστρων" είναι γιατί και τα δικά σου μάτια τα κοίταξαν από το κολαστήριο της Μακρονήσου. Θα προσπαθούμε να είμαστε σεμνοί και τίμιοι αγωνιστές του λαού, όπως μας παραδειγμάτισε η ζωή σου και η αφοσίωσή σου στο Κόμμα».

Εκ μέρους των ΚΟ Ζωγράφου, όπου ο σ. Λάζαρος ήταν μέλος, μίλησε ο Ανδρέας Καραβίδας, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Ανατολικών Συνοικιών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» δήμου Ζωγράφου.

Οπως τόνισε, «για όλους εμάς ήσουν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας, της κομματικής μας ζωής. Είτε ως ΚΝίτες που πάντα είχες την έγνοια σου για τη νεολαία, είτε ως σύντροφοι στις Οργανώσεις του Ζωγράφου που ήσουν μέλος. Πάντα διαπαιδαγωγητικός με τον λόγο σου και το παράδειγμά σου, με τη συνέπειά σου. Με βαθιά θλίψη σε αποχαιρετούμε σήμερα, σύντροφε Λάζαρε. Το παράδειγμά σου, η πολύχρονη αγωνιστική ζωή σου μένουν ως μια μεγάλη παρακαταθήκη, για άντληση πείρας, γνώσης, δύναμης, αισιοδοξίας και αντοχής στη σκληρότητα της ταξικής πάλης.

Κέρδισες το πιο πολύτιμο παράσημο, εκπροσωπώντας, από όποιο πόστο σου ανέθετε το Κόμμα, τον λαό, όχι σε απόσταση αλλά ανασαίνοντας τις αγωνίες του, ζώντας μέσα σε αυτόν».

«Οι σεισμοί που θα έρθουν θα είναι λυτρωτικοί, σύντροφε Λάζαρε, και σ' αυτούς έχεις βάλει ογκόλιθο», πρόσθεσε.

Εκ μέρους του ΣΦΕΑ ο αντιπρόεδρός του, Σπύρος Χαλβατζής, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΦΕΑ θα σε θυμόμαστε πάντα στην πρώτη γραμμή να κρατάς το πανό του Συνδέσμου, εσύ ένας εκατοντάχρονος αγωνιστής, μαχητής, κομμουνιστής. Θα σε θυμόμαστε πάντα με σεβασμό, με αγάπη και περηφάνια θα προσπαθούμε να βαδίσουμε στα χνάρια σου. Σύντροφε Λάζαρε, άφησες σπουδαία παρακαταθήκη για τις γενιές που θα 'ρθουν. Θα ακολουθήσουμε το αγωνιστικό και αταλάντευτο παράδειγμά σου».

Εκ μέρους της ΠΕΚΑΜ, της οποίας ο Λάζαρος Κυρίτσης ήταν ιδρυτικό μέλος, τον επικήδειο εκφώνησε η Γεωργία Μαχαίρα, γραμματέας του ΔΣ, η οποία στάθηκε ανάμεσα σε άλλα στην προσφορά του σε αυτό το κομμάτι.

Οπως σημείωσε: «Σήμερα η ΠΕΚΑΜ αποχαιρετά με μεγάλο σεβασμό τον Λάζαρο Κυρίτση! Ιδρυτικό μέλος της ΠΕΚΑΜ και ψυχή του Μουσείου Μακρονησιωτών! Τον πρωτοπόρο αγωνιστή, τον μαχητή, τον σύντροφο που έταξε σκοπό της ζωής του να ανθρωπέψει ο Ανθρωπος και έτσι η ζωή του έγινε αξεχώριστη από τη δράση του ΚΚΕ! (...) Οταν μιλούσε για την Αντίσταση αλλά και για τη ζωή στην κόλαση της Μακρονήσου, είχε μοναδικό τρόπο να περιγράφει γεγονότα μεταλαμπαδεύοντας την αισιοδοξία της κομμουνιστικής αγωνιστικής ζωής κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες. Ο Λάζαρος Κυρίτσης δεν ήρθε για να ζήσει απλά και να πεθάνει! Ηρθε για να μείνει για πάντα μαζί μας! (...)

Ηταν ένας υπέροχος άνθρωπος, γιατί ήταν κομμουνιστής, άνθρωπος συνώνυμο των αγώνων και θυσιών του ΚΚΕ, με την άκρατη συνέπεια, την ευθυκρισία, την αίσθηση του υψηλού χρέους, τη διαρκή και ασταμάτητη δράση του, χαρίσματα που απλόχερα τα μοίραζε με εκείνο το χαμόγελο της Αγάπης! (...)

Ηταν στην πρώτη γραμμή της λειτουργίας και δράσης της ΠΕΚΑΜ. Από τα απλά και καθημερινά, όπως η βάρδια για τη λειτουργία του Μουσείου, μέχρι τη σταθερή παρουσία του σε κάθε δραστηριότητα που έχει το σωματείο. Ηταν πάντα μπροστά στις διεκδικήσεις να διατηρηθεί η Μακρόνησος ως τόπος ιστορικής μνήμης και να απαλλαγεί από τους καταπατητές της, να ανοίξουν τα αρχεία του στρατού και να φανεί η ιστορική αλήθεια για τη σφαγή της Μακρονήσου. Πάνω απ' όλα όμως, ήταν η συμβολή του στη διάδοση της ιστορικής αλήθειας στη νέα γενιά. (...)

Αγαπητέ, ακριβέ μας σύντροφε Λάζαρε, είμαστε περήφανοι που σε γνωρίσαμε. Σε ευχαριστούμε για την παρακαταθήκη που μας αφήνεις με τη στάση ζωής σου».

Εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, τον σύντροφο Λάζαρο αποχαιρέτησε ο Βαγγέλης Κούκλης, πρόεδρος του Παραρτήματος Ζωγράφου, στο οποίο διετέλεσε πρόεδρος επί μακρά σειρά ετών, μέχρι και τον περασμένο Νοέμβρη.

Οπως σημείωσε: «Ο σύντροφος Λάζαρος ήταν ένας ξεχωριστός κομμουνιστής ανάμεσα σε χιλιάδες ξεχωριστούς αγωνιστές και κομμουνιστές που ατσαλώθηκαν στη θυελλώδη δεκαετία του '40 και στην Ελλάδα των μετέπειτα πέτρινων χρόνων (...) Ηταν καταπώς λέει ο Τάσος Λειβαδίτης: "Ενας Ανθρωπος τόσο πολύ ξεχωριστός που άξιζε να ζήσεις μια ολόκληρη ζωή, μόνο και μόνο για να τον συναντήσεις κάποτε..."».

Με τα λόγια του συντρόφου Λάζαρου, στην εκδήλωση για τα εκατοστά του γενέθλια, αναφέρθηκε στην ένταξή του στο ΕΑΜ, στην αλύγιστη και περήφανη στάση του στα ΕΜΠΕΔΑ, στο κελί 15 του Χαϊδαρίου και στο 300 Τάγμα του Αγιου Παντελεήμονα, στη μεταφορά του στο κολαστήριο της Μακρονήσου, στη σύλληψή του στη χούντα, σημειώνοντας πως «στα χρόνια που ακολούθησαν, ιδιαίτερα ως πρόεδρος του Παραρτήματος, πρόσφερε απλόχερα τις γνώσεις του, την εμπειρία του και με την ξεχωριστή συνέπειά του μέχρι και την τελευταία Γενική Συνέλευση, το ξεχωριστό του Ηθος, την Ανθρωπιά του αποτελούσε Δάσκαλο και ζωντανό παράδειγμα για όλα τα μέλη του Παραρτήματος και όχι μόνο. Νιώθουμε βαριά την κληρονομιά που μας αφήνει! Υποσχόμαστε ότι θα προσπαθήσουμε να φανούμε αντάξιοι» και αναφέρθηκε στο ότι «ο βασικός του σκοπός ήταν να εμπνεύσει τη νέα γενιά, για να ακολουθήσουν μια στάση ζωής που ταιριάζει σ' αυτούς που οραματίζονται και παλεύουν για μια άλλη κοινωνία, μέσα στην οποία θα μπορέσει επιτέλους να ανθρωπέψει ο άνθρωπος».

Το δικό τους «αντίο» είπαν στον πατέρα τους οι κόρες του, Αγλαΐα και Λεμονιά Κυρίτση.

Η Αγλαΐα Κυρίτση μεταξύ άλλων ανέφερε: «Εσύ είσαι εδώ και παντού, η συμβουλή και το παράδειγμα, η αγκαλιά που πάντα υπήρχε χώρος να κουρνιάσουν η λύπη και η χαρά. Ορισμός της πίστης στα ιδανικά μέσα από το Κόμμα μας, το ΚΚΕ. Είσαι το ίνδαλμα της επαναστατημένης εφηβείας μας... Ηθελες να σταθούμε στα πόδια μας μόνες, αποφασιστικές. Πώς μπορούμε να πούμε αντίο σε έναν διαχρονικό μαχητή της ζωής; Οταν σε ρωτούν πώς έφτασες στα 103 χρόνια απαντούσες έφαγα πολλή αγάπη. Είσαι η έμπνευσή μας, ο φάρος για το παρόν και το μέλλον, ο πατέρας και ο σύντροφός μας».

Η Λεμονιά Κυρίτση σημείωσε: «Η ζωή σου ήταν μια κατάθεση ζωής στον άνθρωπο. "Να είστε ωφέλιμοι στην κοινωνία, χαρίστε αξίες στα παιδιά σας" έλεγες. Με την μάνα συνοδοιπόρο ήσασταν μια γροθιά. Εκείνο το μεγάλο τραπέζι στο επισκεπτήριο, στον Κορυδαλλό, τα χρόνια της δικτατορίας, το έκανες να φαίνεται μικρό. Δεν θέλω να σου πω αντίο, θα ανταμώσουμε στο φως του ήλιου».