«Η προσέλευση του κόσμου είναι εντυπωσιακή. Παλεύουμε μαζί με το ΚΚΕ στον δρόμο της ανατροπής γιατί δεν σωπαίνει μέσα μας "η ομορφιά του κόσμου"». Αυτά τα λόγια «υποδέχονταν» τους χιλιάδες που κατέφθαναν στο ΣΕΦ για τη μεγάλη συναυλία - αφιέρωμα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Σταύρο Ξαρχάκο.

Και πράγματι το ΣΕΦ γέμισε απ' άκρη σ' άκρη... Ηταν χιλιάδες αυτοί που ήρθαν να πουν το δικό τους «ευχαριστώ» σε έναν από τους κορυφαίους της ελληνικής μουσικής. Οι εξέδρες στο «πέταλο» πίσω από τη σκηνή, που είχαν σκεπαστεί με μακριά κόκκινα πανιά για να μείνουν κενές, δεν άργησαν να «αποκαλυφθούν» και να καταληφθούν από εκατοντάδες θεατές, που έφτασαν στο στάδιο όταν όλες οι θέσεις είχαν γεμίσει.

Παρέες που έδωσαν ραντεβού στο χώρο δεν συναντήθηκαν ποτέ! Ακροβολίστηκε ο καθένας όπου έβρισκε ένα μέρος να σταθεί, να γίνει μέρος αυτής της υπέροχης μυσταγωγίας. Από τους εκατοντάδες που έμπαιναν μπουλούκι στο ΣΕΦ κάθε λίγα λεπτά, καταλάβαινες πότε έφτανε ο Ηλεκτρικός στο σταθμό του Φαλήρου, ή πότε άδειαζε ένα κομβόι από τα πούλμαν των συνοικιών!

Λίγη ώρα αργότερα και πριν το λόγο πάρει ο Δημήτρης Κουτσούμπας, με καθυστέρηση λόγω της μεγάλης προσέλευσης, δεν έπεφτε καρφίτσα ούτε στους διαδρόμους του κάτω διαζώματος, στα σκαλιά, παντού. Κοιτάζοντας από κάτω προς το δεύτερο διάζωμα, έβλεπες κόσμο να κάθετε και τα πόδια τους να κρέμονται σαν τσαμπιά απο τα κάγκελα. Ολοι με μεγάλη ανυπομονησία να γίνουν αυτόπτες μάρτυρες αυτού που θα ακολουθούσε και που τους αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο. Το αδιαχώρητο και στη σάλα, όπου κατέφευγαν όσοι μάταια αναζήτησαν την τύχη τους στις εξέδρες.

Ο ενθουσιασμός μεγάλος. Τα μάτια καρφωμένα μια στην σκηνή και μια στην γιγαντοοθόνη της οροφής, όπου εναλλάσσονταν «κοντινά» και «μακρινά» πλάνα από όλα τα σημεία του κατάμεστου σταδίου.

Ηταν χιλιάδες αυτοί που έσμιξαν τις φωνές τους με τους σπουδαίους ερμηνευτές σε τραγούδια αγαπημένα, σε τραγούδια που έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές, που έχουν σημαδέψει μεγάλες στιγμές. Τραγούδια που κρατάνε ανοιχτό το παράθυρο στο όνειρο, τραγούδια που μας ανεβάζουν λίγο ψηλότερα...

Ολες οι γενιές έδωσαν το «παρών». Από τους μεγαλύτερους που έχουν σιγοτραγουδήσει αμέτρητες φορές τραγούδια του μέχρι πολύ νεότερους, φοιτητές και μαθητές, που τώρα έρχονται σε επαφή με το τεράστιο έργο του. Ανάμεσά τους γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές του 6ου Δημοτικού Σχολείου Χολαργού που φέρει το όνομα του Στ. Ξαρχάκου, οι οποίοι έστειλαν και λουλούδια στον μαέστρο. 20.000 άνθρωποι έδωσαν το «παρών» σε αυτή την ιστορική συναυλία, που μετά από χρόνια θα λέμε «ήμουν και εγώ εκεί».

Μια συναυλία που απέδειξε για ακόμα μια φορά την αξία που δίνει το ΚΚΕ στην Τέχνη, που φανέρωσε έμπρακτα ότι το ΚΚΕ μπορεί να τιμήσει σε βάθος και έκταση το έργο κορυφαίων δημιουργών όπως του Στ. Ξαρχάκου.

Με την παρουσία τους στο ΣΕΦ το Σάββατο το βράδυ, χιλιάδες κόσμου τίμησαν τον εμβληματικό δημιουργό, που με το έργο του συναντήθηκε με τη ζωή του λαού μας και εξύψωσε το πνεύμα του. Χειροκρότησαν ξανά και ξανά τον συνθέτη που το έργο του αποτελεί συνεισφορά και στον αγώνα του ΚΚΕ για να ανθρωπέψει ο άνθρωπος.

«Σταύρο Ξαρχάκο, με αφορμή αυτή τη μεγάλη συναυλία που γράφει ιστορία για τη σύγχρονη Ελλάδα, θέλουμε να σου πούμε, εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, ότι σε ευχαριστούμε από το βάθος της καρδιάς μας, γιατί με την τέχνη, το ήθος και τη στάση σου μας μαθαίνεις να μην ανεχόμαστε την ασκήμια, να αγαπάμε το καλό και να αποκηρύσσουμε το κακό σε κάθε του μορφή, αισθητική, ηθική, κοινωνική», σημείωσε μεταξύ άλλων ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, στην ομιλία του, πριν δώσει τον λόγο στον ίδιο τον σύνθετη, ο οποίος χαρακτήρισε και αυτός με τη σειρά του ιστορική αυτήν τη βραδιά.

Και αμέσως μετά το Στάδιο πλημμύρισε από μουσική... Ανάταση και θέρμη γέμισαν τον τεράστιο χώρο, καθώς χιλιάδες και χιλιάδες κόσμου αποθέωναν τον μεγάλο συνθέτη και τους άξιους συντελεστές.

Τα χειροκροτήματα μπλέκονταν με τις μελωδίες και τα τραγούδια, όταν ο ένας μετά τον άλλο οι σπουδαίοι ερμηνευτές, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Μανώλης Μητσιάς, η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Μίλτος Πασχαλίδης και η Ηρώ Σαΐα έπαιρναν τη θέση τους, ερμηνεύοντας μοναδικά, δείχνοντας την εκτίμηση και τον σεβασμό τους στον μαέστρο, απολαμβάνοντας και οι ίδιοι αυτήν τη βραδιά.

Και ο Σταύρος Ξαρχάκος αεικίνητος πάνω στη σκηνή να διευθύνει για κοντά δυο ώρες τους σπουδαίους μουσικούς του, τον Νεοκλή Νεοφυτίδη (πιάνο), τον Βασίλη Δρογκάρη (ακορντεόν), τον Ηρακλή Ζάκκα (μπουζούκι, μαντολίνο), τον Δημήτρη Ρέππα (μπουζούκι, μαντολίνο), τον Παντελή Ντζιάλα (ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα), τον Αλέξανδρο Καψοκαβάδη (κλασική κιθάρα, νυκτά έγχορδα), τον Γιώργο Παππά (λαούτο, νυκτά έγχορδα), τον Βαγγέλη Πασχαλίδη (σαντούρι), τον Γιάννη Δίσκο (πνευστά), τον Στέφανο Χατζηαναγνώστου (φλάουτο), τον Δημήτρη Καζάνη (βιολί), τον Χάρη Κελλάρη (ηλεκτρικό μπάσο) και τον Τάκη Βασιλείου (ντραμς, κρουστά). Την ηχοληψία έκαναν οι Γιώργος Κορρές, Γιώργος Κολεβέντης, Αντώνης Ζαχόπουλος, ενώ τον φωτισμό η Μαρία Αθανασοπούλου.

Και το χειροκρότημα ανάμεσα στα τραγούδια όλο και δυνάμωνε... Από το «Μάνα μου Ελλάς» και το «Αυτόν τον κόσμο τον καλό» και τη «Χοντρομπαλού», σε τραγούδια - ύμνους για τους αγώνες του λαού μας. «Νυν και αεί» από τον ομώνυμο δίσκο σε στίχους του Νίκου Γκάτσου, «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή» με τους λογοκριμένους στίχους: «Τις βραδιές συνθήματα γράφαμε στους τοίχους, πέφταμε φωνάζοντας "κάτω οι Γερμανοί"». Αλλά και το «Προσκύνημα», το τραγούδι που προστέθηκε στις παραστάσεις του «Μεγάλου μας Τσίρκου», μετά την κατάρρευση της χούντας για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου.

Σειρά πήραν, στη συνέχεια, αγαπημένα τραγούδια από την αρχή κιόλας της δημιουργικής του διαδρομής, όπως «Τα τρένα που φύγαν», «Ασπρη μέρα και για μας», «Ονειρο δεμένο»... Αλλά και τραγούδια σημαδεμένα από τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη, όπως το «Εβαλε ο Θεός σημάδι», «Πώς να σωπάσω», «Γεια σου χαρά σου Βενετιά» και βέβαια τραγούδια από το εμβληματικό «Ρεμπέτικο», όπως «Στου Θωμά το μαγαζί» και «Το δίχτυ».

Ξεχωριστές στιγμές της συναυλίας ήταν ο τρόπος με τον οποίο αποδόθηκε το «Ητανε μια φορά», με τους σπουδαίους μουσικούς να αναλαμβάνουν και χρέη ερμηνευτών και το «Καίγομαι - καίγομαι», στο οποίο όλο το Στάδιο συνόδευε το τραγούδι με ανοιχτούς τους φακούς των κινητών του... Αλλά και το «Εμείς που μείναμε» που ερμήνευσαν όλοι μαζί.

Εμείς που μείναμε

στο χώμα το σκληρό

για τους νεκρούς θ' ανάψουμε λιβάνι

κι όταν χαθεί μακριά το καραβάνι

του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη,

στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό.

Εμείς που μείναμε

θα τρώμε το πρωί

μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι,

ένα τσαμπί σταφύλι από τ' αμπέλι

και δίχως πια του φόβου το τριβέλι,

μπροστά θα προχωράμε στη ζωή.

Εμείς που μείναμε

θα βγούμε μια βραδιά

στην ερημιά

να σπείρουμε χορτάρι

και πριν για πάντα

η νύχτα να μας πάρει

θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι

και κούνια για τ' αγέννητα παιδιά.

Με το τέλος της συναυλίας ο Δ. Κουτσούμπας ανέβηκε στη σκηνή και πρόσφερε στον Στ. Ξαρχάκο έναν πίνακα του κομμουνιστή εικαστικού Γιώργη Βαρλάμου από τα περίφημα «Αγριολούλουδά» του, επαναλαμβάνοντας για μια ακόμα φορά ένα θερμό και μεγάλο ευχαριστώ στον μεγάλο δημιουργό που προσέφερε και συνεχίζει να προσφέρει στον τόπο.

«Κι άλλο, κι άλλο» ήταν η επιταγή του κόσμου που γέμισε απ' άκρη σ' άκρη το ΣΕΦ και πράγματι οι καλλιτέχνες δεν τους χάλασαν χατίρι... Μαζί με τον Δ. Κουτσούμπα στη σκηνή, γίνανε όλοι μια φωνή και μαζί τους όλος ο κόσμος, τραγουδώντας τη «Φτωχολογιά», την «Απονη ζωή», τα «Μάτια Βουρκωμένα» και την «Υπομονή»...

Οταν πια τα φώτα άναψαν, κανείς δεν ήθελε να φύγει. Κι όσοι την παρακολουθήσαμε, ήμασταν πλέον βέβαιοι πως ζήσαμε μια ιστορική συναυλία...

Τον Δ. Κουτσούμπα υποδέχτηκαν στο Στάδιο η Χριστίνα Τσιλιγκίρη, πρόεδρος του ΣΕΦ, και ο διευθύνων σύμβουλος Δημήτρης Μπαρδάκας.

Ακόμα ο Δ. Κουτσούμπας συνομίλησε θερμά με τους συντελεστές της μεγάλης συναυλίας, ενώ, ανάμεσα σε αυτούς με τους οποίους συναντήθηκε ήταν ο κινηματογραφιστής Νίκος Καβουκίδης, ο σκηνοθέτης Κώστας Φέρρης και ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Μίμης Δομάζος.