Βυζιά και Σεισμοί
Βλέπω κι ακούω και σπαράζω πότε το ένα καταπλακωμένο μωρό του σεισμικού θεριού να σώζεται από τον ομφάλιο λώρο, πότε το άλλο απ' το βυζί της μάνας του, και την μικρή Aya από τον θηλασμό της γυναίκας του γιατρού. Κι όλα τούτα στο τόξο της συμφοράς, με τον πόλεμο και το κέρδος σε σχέση τόξου - χορδής, με βέλος τον θάνατο. Το χειρότερο, το μαζικότερο, το συνθλιπτικό από τα σωριασμένα τσιμεντένια σπίτια τραπουλόχαρτα, που ξεκλήρισε φαμίλιες φτωχών, προσφύγων κι απελπισμένων της γειτονιάς μας.
Η παγκόσμια καπιταλιστική συνείδηση, δεν λέω, ξύπνησε αμέσως. Γιατί άμεσα πάνω από το κόστος σε ανθρώπινες ζωές, που υπολογίζεται με εύρος μάρκας καζίνου, απλά και φιλάνθρωπα, από πενήντα έως και διακόσιες χιλιάδες νεκρούς, είδε το φως της σε υπολογιστές και αλγορίθμους, μιλώντας αμέσως για ζημιές και κέρδος απ' την υπολογισμένη αποκατάσταση κτιρίων μιας εικοσαετίας από σήμερα.
Κι εκεί που πήγα να συγκρίνω στο μυαλό μου πόσο τελικά «φθηνότερη» είναι η επένδυση στην ανακούφιση και την ανόρθωση εκατομμυρίων πληγέντων με το πανάκριβο εξοπλιστικό πολυεθνικό πρόγραμμα για την Ουκρανία, ήρθε και με αποτέλειωσε μια άλλη θηριωδώς σεισμική, επιστημονική πληροφορία. Σε μελέτη 34 άρθρων, από ΗΠΑ και Καναδά, έως την Κίνα, την Ινδία, την Κένυα, την Αίγυπτο, τη Νότια Κορέα, τη Δανία και το Ιράν, που δημοσιεύτηκε στο JAMA, μελετητές από το Χάρβαρντ, τη Γενεύη, την Ογκολογική Επιτροπή LANCET, καταλήγουν στο τεκτονικό συμπέρασμα ότι ο καρκίνος του μαστού είναι τοξικός, όχι μόνο για τους ασθενείς αλλά και για τις οικογένειές τους. Χαρακτηρίζεται μάλιστα ο ακριβότερος (!!!) των καρκίνων, γιατί συνεπάγεται υπέρογκες οικονομικές επιβαρύνσεις για το 78,8% των νοικοκυριών των ασθενών σε χώρες μέσου και χαμηλού εισοδήματος και περίπου στο μισό σε χώρες υψηλού. Εκατσαν και μελέτησαν την «οικονομική τοξικότητα της νόσου», εξαιτίας της ανάγκης για διαγνώσεις, ελέγχους, διαρκή παρακολούθηση και διεπιστημονική φροντίδα υγείας. Και επιστημονικότατα παραδέχονται ότι ακόμα κι εκεί που υπάρχει ιδιωτική ή και κρατική ασφάλιση, αυτός ο καρκινοσεισμός στον μαστό έχει, λόγω οικονομικών επιβαρύνσεων στην τσέπη της ασθενούς που επιζεί, αυξημένη θνησιμότητα και άθλια κλινικά αποτελέσματα. Αυτοί τόλμησαν τη σύγκριση που δεν τόλμησα εγώ... Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο καρκίνος του μαστού απαιτεί να βάλεις ιδιωτικά το χέρι στην τσέπη, τόσο βαθιά απ' όσο αν στην οικογένεια υπήρχε καρκίνος του παχέος εντέρου, του πνεύμονα, και του προστάτη μαζί!...
Θυμάμαι εκείνο το σχολικό τραγουδάκι «τι είναι η πατρίδα μας, μην είναι τα ψηλά βουνά, μην είναι οι κάμποι...», και τώρα που γερνάω και δεν βυζαίνω, κι έλαχε να μην έχω και καρκίνο του μαστού, αλλά τον βλέπω και τον ζω σε δυστυχώς πάμπολλες γυναίκες γύρω μου, φωνάζω, δεν τραγουδάω: «Τι είναι η πατρίδα μας, μην είναι η υγεία, η δωρεάν περίθαλψη, παρακολούθηση, επιστημονική στοργή, για κάθε άτυχο βυζί που μια μέρα το πλάκωσε αυτό το Κ. ...» του Καρκίνου, του Καπιταλισμού, του Κόστους, του Κέρδους.
Γυναίκες κι άνδρες προτάξτε τα στήθη σας. Να γίνεται σεισμός, φριχτός και τρομερός και να μην πέφτει ούτε ο άνθρωπος, ούτε το σπίτι.
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Για όσους με γνωρίζουν προσωπικά, η είδηση της υποψηφιότητάς μου με το ΚΚΕ δεν θα αποτελέσει έκπληξη. Από τα πολύ νεανικά μου χρόνια, μέσα από τους προσωπικούς μου προβληματισμούς, τα διαβάσματά μου στην Ιστορία και τη Λογοτεχνία, την αναδίφηση της δράσης ανθρώπων από την ιδιαίτερη πατρίδα μου, ιδιαίτερα την ακλόνητη προσήλωσή τους σε ιδανικά και αξίες, που τους έστελναν από την εξορία μέχρι το εκτελεστικό απόσπασμα, πολύ εύκολα επέλεξα τον ίδιο, ίσως δύσκολο και ανηφορικό, αλλά πολύ όμορφο δρόμο. Που ήταν και έγινε και για μένα, δρόμος τιμής και καθήκοντος. Το δρόμο της Κομμουνιστικής Αριστεράς και της κοινωνικής ανατροπής.
Δεν γνωρίζω ακριβώς το γιατί, αλλά η επιλογή μου υπήρξε η πιο φυσική, η πιο εύκολη απόφαση της ζωής μου. Και ας ήταν οι χειρότερες πολιτικές συνθήκες αυτές που επικρατούσαν την περίοδο αυτή.
Να σημειωθεί ότι, όταν άρχισα να παρακολουθώ την πολιτική ειδησεογραφία με την προμήθεια ραδιοφώνου, ήταν όταν είχε εκλεγεί η κυβέρνηση της Ενωσης Κέντρου (1η Γυμνασίου). Ακολούθησαν τα Ιουλιανά και η «αποστασία» και λίγο μετά η επιβολή της χούντας της 21ης Απρίλη του '67 (μαθητής πλέον στη σημερινή 1η Λυκείου). Σε αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, οι συμβουλές ήταν «να μην μπλέξεις», «να μην σε πάρει η μπάλα των εύκολων διώξεων», «να μη βρεθείς στη μύτη του ενωμοτάρχη ή του χαφιέ».
Παρά όμως τις αρνητικές προϋποθέσεις και άλλες ακόμα που προέρχονταν από το καθεστώς παρανομίας του ΚΚΕ και όλης της Αριστεράς, πολλά από τα παιδιά της ηλικίας μας αναζητούσαν και επέλεγαν τον δύσκολο δρόμο. Θυμάμαι τη χαρακτηριστική αναφορά - παρότρυνση του Καζαντζάκη που την διάβαζαν και την σχολίαζαν οι νέοι και οι νέες της εποχής, ότι «άμα είσαι νέος, μπορείς μονάχος σου να σώσεις τον κόσμο! Αν δεν σωθεί ο κόσμος, εσύ θα φταις!!».
Η φυσική συνέχεια λοιπόν ήταν να βρεθώ μέλος και στέλεχος της ΚΝΕ, μέλος και στέλεχος του ΚΚΕ. Για πολλά χρόνια και από διάφορες θέσεις. Σε μία εποχή ανάπτυξης των εργατικών και κοινωνικών αγώνων, ισχυρής διεκδίκησης κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, αλλά και πολιτικών προτεραιοτήτων για την καπιταλιστική ολοκλήρωση της χώρας, που άρχισαν να την ενστερνίζονται οι πολιτικές παρατάξεις του Κέντρου, αλλά και το τμήμα της λεγόμενης «ανανεωτικής» αριστεράς, στη χώρα μας αλλά και ευρύτερα στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Ο ιδεολογικός συμβιβασμός, η πολιτική και οικονομική στασιμότητα ή και οπισθοδρόμηση του υπαρκτού σοσιαλισμού δημιούργησαν τις προϋποθέσεις λαθών στη γενικότερη στρατηγική και τακτική της Αριστεράς.
Αυτού του είδους οι διαφορετικές μας αντιλήψεις, οδήγησαν στη διαγραφή μου το 1985.
Πιστώνω στις ηγεσίες του ΚΚΕ τη σθεναρή τους αντίσταση σε όλη αυτήν την περίοδο στον ιδεολογικό και πολιτικό εκφυλισμό, που οδήγησε μεγάλα και ιστορικά κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης σε πλήρη εξαφάνιση ή στην καλύτερη περίπτωση την μετατροπή τους σε όργανα της κυρίαρχης τάξης ή και στην πιο δεξιά εκδοχή της σύγχρονης υποταγμένης σοσιαλδημοκρατίας. Και αποτελεί το σημερινό ΚΚΕ, παράθυρο ελπίδας, τροφοδότης της πιο δημιουργικής για τον άνθρωπο ιδεολογίας, ο φορέας που θα συνενώσει τις δυνάμεις της προόδου, της κοινωνικής αλλαγής, τις δυνάμεις της επανάστασης.
Αποτελεί το ΚΚΕ, στις σημερινές πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες τον φορέα διαφύλαξης, συντήρησης, τροφοδοσίας της κομμουνιστικής ιδεολογίας, των ευγενέστερων ιδεών, που γίνονται όπλο των εργαζομένων όπου Γης.
Εχουμε διαφορές με το ΚΚΕ; Ναι. Αν ψάξουμε θα βρούμε. Αλλά συμπίπτουμε, και συμπίπτουμε απόλυτα, στην παραπάνω διαπίστωση που τη θεωρούμε καθοριστική για το σήμερα και το αύριο, για την προοδευτική πορεία της χώρας και του λαού της. Καθοριστική για την κατάκτηση και υπεράσπιση κάθε κοινωνικού δικαιώματος, για να σπάσουν οι αλυσίδες της εκμετάλλευσης των αδύναμων, των νέων, των πολλών. Για να υπάρχει η ελπίδα της νίκης. Για να τρέφεται η ελπίδα για το καλό, για το μέλλον του δίκιου.
Συμπίπτουμε ακόμα στην ταπεινότητα, στη σεμνή ταύτισή μας με τους απλούς ανθρώπους, στην αγωνιστική ανιδιοτέλεια, στην προσήλωση στην υπεράσπιση του φτωχού και του αδύνατου. Για αυτούς τους απλούς λόγους, αποδέχομαι την πολύ τιμητική πρόσκληση και πρόταση του ΚΚΕ. Να δώσω ό,τι μπορώ με τις φτωχές μου δυνάμεις στην εκλογική επιτυχία του ψηφοδελτίου στην Πάτρα και την Αχαΐα. Μαζί με εξαίρετους, ικανότατους και νεότερους από εμένα συντρόφους, θα δώσουμε τον αγώνα τιμής. Για το καλό και το δίκιο! Για τη δύναμη του λαού. Για την ανθρώπινη ελευθερία, για την προκοπή, για το μέλλον!
Του
Χρήστου ΠΑΤΟΥΧΑ*
*Ο Χρ. Πατούχας είναι υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στην Αχαΐα, συνταξιούχος, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Ανυπότακτη Πολιτεία»
Η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ την Τετάρτη 15 Φλεβάρη, στις 6.30 μ.μ., διοργανώνει σύσκεψη Ικαριωτών και Φουρνιωτών στην αίθουσα της Ενωσης Λογιστών - Ελεγκτών Περιφέρειας Αττικής (Κάνιγγος 27, Αθήνα, 5ος όροφος). Θα μιλήσει ο Λεωνίδας Βαρδαρός, σκηνοθέτης, υποψήφιος με το ΚΚΕ στον νομό Σάμου, και ο Βαγγέλης Μαρούπας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Feeds
