Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο: «Με το ΝΠΙΔ παρέχεται μεγαλύτερη ευελιξία προς όφελος των ασθενών, ιδίως ως προς τη διοικητική λειτουργία και την προσέλκυση δωρεών και πόρων, χωρίς να αλλάζει ο δημόσιος χαρακτήρας. Ο,τι γίνεται, γίνεται στο πρότυπο άλλων επιτυχημένων ΝΠΙΔ, όπως το Νοσοκομείο "Παπαγεωργίου", που λειτουργεί πλήρως ενταγμένο στο ΕΣΥ, ή το Ωνάσειο Παιδοκαρδιοχειρουργικό Κέντρο, που συστάθηκε με την ίδια νομική μορφή επί ημερών της προηγούμενης κυβέρνησης».

Γιατί όμως υπάρχει τέτοιο ενδιαφέρον για την αντιμετώπιση του παιδικού καρκίνου από την οικογένεια της δωρήτριας, που στην περιοχή όπου δραστηριοποιούνται οι επιχειρήσεις τους υπάρχουν τα υψηλότερα ποσοστά καρκίνου στον νομό Αττικής;

Γιατί επιλέγεται αυτό το σχήμα από την κυβέρνηση της ΝΔ, παίρνοντας «μαθήματα» από τα αντίστοιχα «έργα και ημέρες» της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ;

Η μορφή του ΝΠΙΔ αντιστοιχεί στην πολιτική που εφαρμόζεται και διαμορφώνει τις δημόσιες μονάδες Υγείας ως «αυτοχρηματοδοτούμενες οικονομικές μονάδες». Στον τίτλο θα υπάρχει η λέξη «δημόσιο», όμως θα λειτουργούν με τους κανόνες της επιχειρηματικότητας και με πλήρη εμπορευματοποίηση των εργασιών τους. Αυτό υπαγορεύεται από τη βασική πολιτική κατεύθυνση όλων των αστικών κομμάτων για τον δραστικό περιορισμό της κρατικής χρηματοδότησης των δημόσιων μονάδων Υγείας.

Αυτές οι μονάδες, προκειμένου να είναι «βιώσιμες», θα πρέπει να περιορίζουν τις δαπάνες λειτουργίας τους στη βάση του «κόστους - οφέλους» και να επιδιώκουν την αύξηση των εσόδων τους από τις παντός είδους πωλήσεις των εργασιών τους.

Αύξηση εσόδων και διατήρηση της «βιωσιμότητας» σημαίνει:

• Πολιτική μείωσης του «κόστους εργασίας», δηλαδή λιγότερο και «ευέλικτο» εργατικό και επιστημονικό δυναμικό, ελαστικά εργαζόμενοι, «ευέλικτος» χρόνος εργασίας.
• Διεύρυνση των εργασιών που αποφέρουν έσοδα (απογευματινά ιατρεία και χειρουργεία) άμεσα και εξολοκλήρου από τους ασθενείς.
• Επιλογή ανάπτυξης αυτών των τμημάτων, εργαστηρίων κ.λπ. που υπόσχονται αύξηση των εσόδων και, ταυτόχρονα, υποβάθμιση αυτών που δεν αξιολογούνται με τα ίδια κριτήρια ως «παραγωγικά».

Υπάρχει λοιπόν το αντικειμενικό στοιχείο που απορρέει από τους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας, από τους οποίους δεν εξαιρείται ο καπιταλιστικός δημόσιος τομέας της Υγείας. Τι αλλάζει; Οτι αυτή η καθόλου νέα μορφή εγγυάται την «ευελιξία» που εξασφαλίζει η μορφή των ΝΠΙΔ και αντιστοιχεί με την επιτάχυνση της προσαρμογής του «δημόσιου χαρακτήρα των νοσοκομείων» στους κανόνες της επιχειρηματικότητας και της εμπορευματοποίησης των εργασιών τους. Αυτοί οι κανόνες λειτουργίας «ωρίμασαν» στο πλαίσιο της μορφής των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ), όμως τώρα αυτή αποτελεί ένα «κέλυφος» που εμποδίζει, ενώ η μορφή των ΝΠΙΔ απελευθερώνει τη δυνατότητα παραπέρα εφαρμογής τους. Οσοι υπερασπίζονται τα ΝΠΔΔ και ταυτόχρονα την Υγεία ως «κόστος», που πρέπει να «εξορθολογιστεί» και να «νοικοκυρευτεί», ουσιαστικά κοροϊδεύουν τον λαό, αφού αποσυνδέουν τη μορφή από το περιεχόμενο.

Η κυβέρνηση της ΝΔ - και όχι μόνο - ισχυρίζεται ότι αυτό το κριτήριο λειτουργίας υπάρχει παντού στον κόσμο και ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση. Μα ακριβώς με αυτό το κριτήριο σε αρκετά καπιταλιστικά κράτη καταργήθηκαν κλινικές, εργαστήρια, ακόμα και ολόκληρα νοσοκομεία, διότι δεν εξασφάλιζαν τα απαιτούμενα έσοδα και σε αντίθεση με τις ανάγκες υγείας του πληθυσμού. Ομως και στην Ελλάδα έχουμε τις πρώτες «τροχιοδεικτικές βολές», με τα αντίστοιχα κλεισίματα και συγχωνεύσεις μονάδων Υγείας, με το κριτήριο της χαμηλής «πληρότητας», της «επικάλυψης» υπηρεσιών μεταξύ των μονάδων Υγείας, των «κοντινών αποστάσεων» κ.λπ. Κλεισίματα και συγχωνεύσεις που ο λαός βρήκε μπροστά του με τις θανατηφόρες συνέπειες της πανδημίας COVID-19.

Η σύσταση του Παιδοογκολογικού Κέντρου ως ΝΠΙΔ αποτελεί συνέχεια των άλλων ΝΠΙΔ, όπως τα Νοσοκομεία «Παπαγεωργίου» και Ωνάσειο, το Ωνάσειο Παιδοκαρδιοχειρουργικό Κέντρο, το Νοσοκομείο Σαντορίνης, αλλά και τρία Νοσοκομεία (Παιδιατρικό Θεσσαλονίκης, Σπάρτης, Κομοτηνής) όπου παρά την προσωρινή (;) ματαίωση των διαγωνισμών, αποδεικνύεται ότι συστηματικά επεκτείνεται η νομική αυτή μορφή, στο πλαίσιο της αντιλαϊκής πολιτικής που υπηρετούν στην Υγεία όλες οι αστικές κυβερνήσεις και η οποία αντιστοιχεί με τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.

Ενα δείγμα της «ευελιξίας» αποτελεί ο τρόπος στελέχωσης του Νοσοκομείου Σαντορίνης (ιδρύθηκε ως Ανώνυμη Εταιρεία επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ): Με εποχική «ενίσχυση», μέσω αποσπάσεων προσωπικού από άλλες μονάδες Υγείας, κυρίως για την κάλυψη των αναγκών του τουριστικού κεφαλαίου, και όχι με πλήρη στελέχωση για τις ανάγκες του πληθυσμού όλο τον χρόνο.

Αλλο παράδειγμα είναι το Ωνάσειο, που κι αυτό έχει «δημόσιο χαρακτήρα» αλλά η λειτουργία του έχει πλήρη επιχειρηματικά χαρακτηριστικά. Π.χ. οι επισκέψεις και οι εξετάσεις στα εξωτερικά ιατρεία πληρώνονται εξολοκλήρου από τους ασθενείς, ενώ υπάρχουν πακέτα πληρωμών για τους ασθενείς που θα χειρουργηθούν, προκειμένου να αναβαθμίσουν τη «θέση» τους και να έρθει το ραντεβού πιο κοντά.

Η κυβέρνηση διατυμπανίζει ότι «όλες οι υπηρεσίες θα παρέχονται δωρεάν στους πολίτες, στους άπορους και στους ανασφάλιστους». Πρόκειται για χοντρό ψέμα. Ολοι οι ασθενείς θα πληρώνουν τα νοσήλια μέσω του ΕΟΠΥΥ, που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι χρηματοδοτούν μέσω των ασφαλιστικών εισφορών. Αλλά και οι δαπάνες για τους ανασφάλιστους παραπέμπονται στον νόμο που επιβαρύνει τον ΕΟΠΥΥ, δηλαδή τους ασφαλισμένους.

Αλλωστε, στους πόρους της χρηματοδότησης του Κέντρου πρώτα απ' όλα αναφέρονται τα έσοδα από τα νοσήλια. Αυτό αντιστοιχεί με την πολιτική περιορισμού ή και μηδενισμού της κρατικής χρηματοδότησης για τις ανάγκες της περίθαλψης των ασθενών.

Η αναφορά στο νομοσχέδιο για έσοδα - πέραν των νοσηλίων - από «συναφείς ιατρικές πράξεις» αφήνει ανοιχτό το ζήτημα των άμεσων πληρωμών των ασθενών και των οικογενειών τους, για εργασίες που δεν περιλαμβάνονται στα νοσήλια και στην αποζημίωση από τον ΕΟΠΥΥ.

Στο νομοσχέδιο αναφέρονται επίσης «έσοδα από συνέδρια, ανακοινώσεις, δημοσιεύσεις. Εσοδα από ερευνητικά πρωτόκολλα, καθώς και από άλλες δραστηριότητες τις οποίες το Κέντρο υλοποιεί για την ιατρική έρευνα».

Εδώ υπάρχει το εξής βασικό ζήτημα: Σε αυτό το εξειδικευμένο Κέντρο θα γίνονται μελέτες και έρευνες οι οποίες αφορούν την υγεία του παιδικού πληθυσμού, και μάλιστα σε σοβαρές διαταραχές της, ακόμα και με κίνδυνο για τη ζωή τους. Αυτές οι έρευνες και μελέτες όμως από τις οποίες προκύπτουν νέα επιστημονικά επιτεύγματα θα αποτελούν «πατέντες» των ερευνητών, του Κέντρου και της όποιας ιδιωτικής φαρμακοβιομηχανίας. Αυτό σημαίνει ότι η εφαρμογή τους θα γίνεται με «όρους αγοράς». Είναι κι αυτό ένα στοιχείο της σαπίλας της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Για παράδειγμα, στον τομέα της έρευνας νέων θεραπευτικών μεθόδων υπάρχει έντονη δραστηριότητα διεθνώς. Ανοσοθεραπεία, γονιδιακή θεραπεία, εξατομικευμένη φαρμακευτική θεραπεία. Αυτές οι μέθοδοι αποτελούν πεδίο σκληρού ανταγωνισμού ανάμεσα στις φαρμακοβιομηχανίες, είναι μέρος της λεγόμενης «καινοτομίας», το αποτέλεσμα της οποίας θα αποτελεί «πατέντα» αυτών των επιχειρηματικών ομίλων και νέα πεδία υψηλής κερδοφορίας τους.

Το συγκεκριμένο «Ογκολογικό Κέντρο Παίδων "Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη - ΕΛΠΙΔΑ"» εξασφαλίζει από το νομοσχέδιο τη μοναδικότητα και αποκλειστικότητα στον τομέα του παιδικού καρκίνου, «απορροφώντας» τα σχετικά τμήματα των δύο παιδιατρικών νοσοκομείων, συνεπώς και την αποκλειστικότητα στον τομέα της έρευνας από την οποία θα εξασφαλίζει πρόσθετα έσοδα. Ουσιαστικά, τα προνόμια που του παρέχονται στη λειτουργία του και στην αποστολή του το διαμορφώνουν ως έναν πανίσχυρο κρίκο της «έρευνας και καινοτομίας» προς όφελος της φαρμακοβιομηχανίας.

Ενα Κέντρο που θα χρηματοδοτείται από τη φορολογία του λαού για το προσωπικό του (μέσω του υπουργείου Υγείας), θα αποζημιώνεται από τον λαό για τις εργασίες του, έμμεσα μέσω του ΕΟΠΥΥ και άμεσα για «σχετικές ιατρικές πράξεις», όμως το πεδίο της έρευνας και των μελετών στους ασθενείς που θα περιθάλπει θα αποτελεί «ιδιοκτησία» του Κέντρου και των φαρμακοβιομηχανιών που θα τις αγοράζουν.

Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης της ΝΔ ότι το Δημόσιο θα έχει τον έλεγχο του Κέντρου και την πλειοψηφία (4 στους 7) στο ΔΣ είναι αλήθεια. Ποιον έλεγχο όμως;

Προφανώς το αστικό κράτος με τους τέσσερις εκπροσώπους του στο ΔΣ, υπό τον πρόεδρο και άλλα 2 μέλη που ορίζονται από το «κοινωφελές ίδρυμα», θα ελέγχουν την αποτελεσματική λειτουργία του Κέντρου, σύμφωνα με τους κανόνες της επιχειρηματικότητας και της εμπορευματοποίησης των εργασιών του. Αλλωστε αυτό το εχθρικό κράτος τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων υπηρετεί, επομένως και οι εκπρόσωποί του στο ΔΣ εναρμονισμένοι στην υλοποίηση αυτής της πολιτικής θα είναι.

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση της ΝΔ και το «κοινωφελές ίδρυμα» αξιοποιούν τον ευαίσθητο τομέα του παιδικού καρκίνου, τα σύνθετα προβλήματα των οικογενειών παιδιών με καρκίνο, προκειμένου να αποκτήσουν «κοινωνική ανοχή» για τις αντιλαϊκές επιδιώξεις τους, αποδεικνύει ότι είναι αδίστακτοι, γιατί αδίστακτα αντιλαϊκό είναι το σύστημα που υπηρετούν.

Η απόρριψη του νομοσχεδίου είναι αυτονόητη. Ταυτόχρονα, χρειάζεται να δυναμώσει η λαϊκή πάλη για ανάπτυξη σε πανελλαδικό επίπεδο όλων των αναγκαίων δημόσιων μονάδων Υγείας, πλήρως στελεχωμένων και εξοπλισμένων, που θα παρέχουν απολύτως δωρεάν όλες τις σύγχρονες υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης για τον παιδικό καρκίνο. Με ανάπτυξη της έρευνας που τα αποτελέσματά της θα τα απολαμβάνει δωρεάν ο λαός, ενώ θα διαχέονται ως νέα γνώση σε όλους τους επιστήμονες σχετικά με το αντικείμενο του παιδικού καρκίνου.

Αυτό απαιτεί ισχυρό ΚΚΕ στις εκλογές και στο λαϊκό κίνημα, για να είναι ισχυρός ο λαός να αντιπαλέψει με καλύτερους όρους τη δεδομένη αντιλαϊκή πολιτική της όποιας κυβέρνησης προκύψει, αλλά και να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή ανάπτυξη, με λαϊκή εξουσία που θα αντιστοιχίσει το αποκλειστικά κρατικό σύστημα Υγείας με τις σύγχρονες και μεταβαλλόμενες λαϊκές ανάγκες στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.