ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 11 Απρίλη 2023
Σελ. /28
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΚ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Μεγάλη προεκλογική συγκέντρωση στην Αγκυρα

Χαιρετισμό απηύθυνε ο Θ. Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κόμματος

Από τη μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚ Τουρκίας
Από τη μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚ Τουρκίας
Χιλιάδες μέλη και φίλη του ΚΚ Τουρκίας (ΤΚΡ) κατέκλυσαν την Κυριακή 9 Απρίλη το κλειστό γυμναστήριο «Ατατούρκ» της Αγκυρας, στη μεγάλη συγκέντρωση που οργάνωσε το ΤΚΡ στην τουρκική πρωτεύουσα, μπροστά στις εθνικές εκλογές που θα πραγματοποιηθούν στη χώρα στις 14 Μάη.

Στη συγκέντρωση συμμετείχε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ, βουλευτής και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κόμματος.

Κεντρικός ομιλητής στη συγκέντρωση ήταν ο ΓΓ της ΚΕ του TKP Κεμάλ Οκουγιάν, ο οποίος παρουσίασε τις θέσεις του ΤΚΡ για τις εκλογές και τη διέξοδο που έχει ανάγκη ο λαός απέναντι στο σύστημα της εκμετάλλευσης, για να μη βρεθεί ξανά κάτω από τα συντρίμμια, να μην αισθάνεται ανήμπορος απέναντι στους σεισμούς, στις πλημμύρες, στις επιδημίες ή στις οικονομικές κρίσεις.

Στη μεγάλη πολιτική εκδήλωση έδωσαν το «παρών» και ανακοινώθηκαν επίσημα οι 600 υποψήφιοι βουλευτές του ΚΚ Τουρκίας, ενώ το πρόγραμμα της συγκέντρωσης «έντυσαν» άνθρωποι των Γραμμάτων και της Τέχνης, με απαγγελίες ποιημάτων και μουσικό πρόγραμμα.

Οι λαοί μας χρειάζονται ισχυρό ΚΚ στην Τουρκία και στην Ελλάδα

Από το βήμα της συγκέντρωσης ο Θ. Παφίλης απηύθυνε θερμό, συντροφικό, αγωνιστικό χαιρετισμό εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ στα μέλη, στα στελέχη και στους φίλους του TKP.

Χαιρετισμό εκ μέρος του ΚΚΕ απηύθυνε ο Θ. Παφίλης
Χαιρετισμό εκ μέρος του ΚΚΕ απηύθυνε ο Θ. Παφίλης
Ανάμεσα σε άλλα επεσήμανε: «Η ζωή τα έφερε έτσι που μαζί Τούρκοι και Ελληνες κομμουνιστές δίνουμε την ίδια περίοδο μια σημαντική εκλογική μάχη τον Μάη, μιας και οι εκλογές στις δύο χώρες μας διεξάγονται με μόλις μία βδομάδα διαφορά.

Τι σημαίνει όμως η ψήφος στους κομμουνιστές στις σημερινές συνθήκες, που το κεφάλαιο εντείνει την εκμετάλλευση, που σπρώχνει τους λαούς στο σφαγείο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, όπως είναι αυτός ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει στην Ουκρανία; (...)

  • Ψήφος στους κομμουνιστές, τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα, σημαίνει ψήφος ενάντια στην ακρίβεια, στον πληθωρισμό που κατατρώει το λαϊκό εισόδημα.
  • Σημαίνει ψήφος ενάντια στις αντιδραστικές πολιτικές που εφάρμοσαν οι αντιλαϊκές δεξιές κυβερνήσεις, και ταυτόχρονα ψήφος καταδίκης των αυταπατών που σπέρνουν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, ότι δήθεν αυτό το βάρβαρο σύστημα μπορεί να αλλάξει, να εξανθρωπιστεί.
  • Ψήφος στους κομμουνιστές είναι ψήφος ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ενάντια στις μειώσεις των μισθών, των συντάξεων, της εξάλειψης των κοινωνικών κατακτήσεων.
  • Ψήφος στους κομμουνιστές είναι ψήφος ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στις αμερικανικές βάσεις, ενάντια στα πυρηνικά όπλα, ενάντια στο ΝΑΤΟ και σε κάθε άλλη ιμπεριαλιστική συμμαχία.
  • Ψήφος στους κομμουνιστές είναι ψήφος ενάντια σε όλα αυτά που εφαρμόζουν τόσο οι δεξιές όσο και οι σοσιαλδημοκρατικές αντιλαϊκές κυβερνήσεις».

Ο Θ. Παφίλης υπογράμμισε ότι όπως είχε προειδοποιήσει το ΚΚΕ, η ζωή διέψευσε πανηγυρικά όσους και στην Τουρκία διατείνονταν ότι «η εκλογική νίκη του "αριστερού" ΣΥΡΙΖΑ θα άλλαζε δήθεν τα πράγματα για τον λαό προς το καλύτερο. (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση ψήφισε και εφάρμοσε ένα "βουνό" από νέους αντιλαϊκούς νόμους (...) προχώρησε σε συμφωνία για γιγάντωση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα. Και έπειτα παρέδωσε τη "σκυτάλη" των αντιλαϊκών κυβερνητικών μέτρων στο δεξιό κόμμα της ΝΔ».

Με αφορμή τους πρόσφατους καταστροφικούς σεισμούς στην Τουρκία και το έγκλημα με τα τρένα στα Τέμπη, ο Θ. Παφίλης τόνισε ότι η λύση για τους λαούς δεν είναι να αλλάζουν κάθε τόσο τον «μηχανοδηγό» του «τρένου», αλλά να αλλάξουν τις «ράγες» πάνω στις οποίες κινούνται οι χώρες τους, απέναντι στην εγκληματική πολιτική του αστικού κράτους, που υπηρετεί το καπιταλιστικό κέρδος.

Εξέφρασε για άλλη μια φορά την αλληλεγγύη των κομμουνιστών και όλου του ελληνικού λαού στους σεισμόπληκτους της Τουρκίας. Επεσήμανε το πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης που απλώθηκε σε όλη την Ελλάδα, με μπροστάρηδες το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ.

«Πλήθος δραστηριοτήτων έδειξε πως οι δύο λαοί, της Ελλάδας και της Τουρκίας, δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, μπορούν και πρέπει να ζήσουν ειρηνικά κι αυτό μπορεί να γίνει βγάζοντας από τη μέση όλα εκείνα τα συμφέροντα των αστικών τάξεων, των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που διαρκώς εμποδίζουν κάτι τέτοιο», πρόσθεσε.

Τόνισε ακόμα ότι «οι κομμουνιστές και στις δύο χώρες έχουμε την ίδια "θετική ατζέντα", αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για την κοινωνία του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, που θα καλύπτει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών».

Και κλείνοντας υπογράμμισε: «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής, με ισχυρό ΚΚ, όπως λέει το εκλογικό σύνθημα του ΚΚΕ! Η εργατική τάξη της Τουρκίας έχει το ΚΚ Τουρκίας, το δικό της Κόμμα, και αυτό καλείται να ψηφίσει στις εκλογές.

Οι λαοί χρειαζόμαστε σήμερα ισχυρό ΚΚ στην Τουρκία, ισχυρό ΚΚ στην Ελλάδα, σε κάθε χώρο δουλειάς, στα συνδικάτα, σε κάθε λαϊκή γειτονιά, και στις εκλογές του Μάη, ώστε "να τα αλλάξουμε όλα"!

Καλή δύναμη στον αγώνα σας! Ζήτω το ΚΚ Τουρκίας και το ΚΚΕ!

Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός!».


ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Με την ίδια «ευκολία»

Πώς γίνεται με την ίδια ευκολία που ο σοσιαλδημοκρατικός ΣΥΡΙΖΑ έβγαζε «στο κλαρί» του Υπερταμείου τις μεγαλύτερες κρατικές επιχειρήσεις διαχείρισης νερού (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ), η νεοφιλελεύθερη ΝΔ να εξαγγείλει ότι θα τις επαναφέρει στο κράτος;

Πώς γίνεται δηλαδή η «ιδιωτικοποίηση» να εναλλάσσεται με την «κρατικοποίηση» με τέτοια ευκολία, από κυβερνήσεις που υποτίθεται ότι τις χωρίζει «άβυσσος»;

* * *

Την απάντηση τη δίνει η ίδια η πολιτική που υπηρετούν και οι δύο σε σχέση με τη διαχείριση του νερού, της οποίας η ραχοκοκαλιά είναι η με κάθε τρόπο ένταση της εμπορευματοποίησης, δηλαδή η λειτουργία με καθαρά εμπορικά - επιχειρηματικά κριτήρια.

Κι αυτό αποδεικνύεται και με το εμβληματικό παράδειγμα του νερού, αφού οι αστικές κυβερνήσεις υπηρετούν την παραπάνω πολιτική δίχως δόγματα και «ιδεοληψίες»: Είτε μέσω της απευθείας παράδοσης σε επιχειρηματικούς ομίλους, όπως προβλεπόταν να γίνει με το Υπερταμείο, είτε μέσω του ίδιου του αστικού κράτους που λειτουργεί για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων και όχι βέβαια για τα λαϊκά συμφέροντα. Σε αυτή την κατεύθυνση, πότε επιλέγεται ως πιο αποδοτική λύση η πρώτη και πότε η δεύτερη.

Σήμερα, λοιπόν, και αφού η κυβέρνηση της ΝΔ ενέταξε και τη διαχείριση του νερού στη «Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας», αφού η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των φορέων ύδρευσης έχει απογειωθεί, η εργολαβοποίηση γενικεύεται και αποτελεί «κανονικότητα» το νερό να γίνεται πηγή πλουτισμού για επιχειρηματικούς ομίλους (βλ. επιχειρήσεις εμφιάλωσης), η κυβέρνηση εξαγγέλλει την επιστροφή των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο κράτος.

* * *

Δεν είναι βέβαια ελληνική πρωτοτυπία η παραπάνω «ευκολία». Αλλωστε, πολλή συζήτηση έγινε πρόσφατα για την κρατικοποίηση της γαλλικής επιχείρησης ηλεκτρισμού, με τον ΣΥΡΙΖΑ να καταγράφει άλλη μια «φιλολαϊκή» επιλογή, σημειώνοντας ότι «ο Μακρόν κρατικοποιεί την EDF ενώ ο Μητσοτάκης ιδιωτικοποίησε τη ΔΕΗ».

Ο φαύλος κύκλος ιδιωτικοποιήσεων - κρατικοποιήσεων στον καπιταλισμό περιλαμβάνει πολλά ακόμα παραδείγματα, όπως π.χ. τους σιδηρόδρομους στη Β. Αγγλία, τις Τράπεζες στην Ελλάδα με το ΤΧΣ κ.ο.κ.

Κι όσο τέτοιες εναλλαγές δεν έχουν τέλος, φανερώνοντας τα όλο και πιο θολά όρια ανάμεσα στα «μείγματα» που προτάσσουν πότε οι σοσιαλδημοκράτες, πότε οι φιλελεύθεροι και πότε και οι δυο μαζί, τόσο οι ανάγκες του εργαζόμενου λαού διευρύνονται και δεν βρίσκουν «χώρο» για την ικανοποίησή τους. Αποδεικνύουν επίσης πόσο αποπροσανατολιστικό είναι να προβάλλεται ως ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό το αίτημα της «κρατικοποίησης», χωρίς να απαντιέται στην ουσία του το ερώτημα για ποιο κράτος ακριβώς μιλάμε...

* * *

Για παράδειγμα, ειδικά σε σχέση με τα παραπάνω, ο λαός έχει ανάγκη από την απρόσκοπτη πρόσβαση σε ποιοτικό νερό. Να μην εξαρτάται η ικανοποίηση αυτής της ζωτικής του ανάγκης ούτε από επιχειρηματικούς σχεδιασμούς, ούτε από τις καιρικές συνθήκες. Ούτε από το πότε οι κατασκευαστικές εταιρείες κρίνουν «συμφέρον» ή «ασύμφορο» ένα έργο, ούτε από την υποστελέχωση των επιχειρήσεων ύδρευσης και άρδευσης, με τις υποδομές να ρημάζουν και τις βλάβες να ταλαιπωρούν τον λαό και να βάζουν σε κίνδυνο ακόμα και την υγεία του. Ούτε από τα τιμολόγια που υπακούν από τη μία στην κερδοφορία επιχειρήσεων και από την άλλη στη λογική «κόστους - οφέλους» και εξοικονόμησης πόρων, όπως ξεκαθάριζε ο Κυρ. Μητσοτάκης στη συνέντευξη που ανακοίνωσε την «κρατικοποίηση των ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ».

Την ικανοποίηση αυτής της ζωτικής ανάγκης εμποδίζει το σημερινό σάπιο αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του, που «εργάζονται» νύχτα - μέρα για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας, για τη δημοσιονομική σταθερότητα και το μοίρασμα της πίτας στους επιχειρηματικούς ομίλους. Την εμποδίζει η ίδια η δράση των ομίλων, το κυνήγι του κέρδους, που οδηγεί σε εγκλήματα, όπως δείχνει και η πιο πρόσφατη πείρα του λαού σε όλα τα μέτωπα: Από τις μεταφορές και την Υγεία μέχρι την Ενέργεια, την προστασία από φυσικές καταστροφές, εργατικά ατυχήματα και τόσα ακόμα.

Αυτά είναι τα εμπόδια που πρέπει να βρεθούν στο στόχαστρο, διαμορφώνοντας και κριτήριο ψήφου μπροστά στις εκλογές, μαζί με την ένταση της διεκδίκησης για νερό κοινωνικό αγαθό, δηλαδή κοινωνική ιδιοκτησία και όχι εμπόρευμα.

Τον δρόμο δηλαδή που μόνο το ΚΚΕ φωτίζει ότι μπορεί να γίνει σήμερα πράξη από τον ίδιο τον λαό, ώστε να απολαμβάνει όλες τις σύγχρονες δυνατότητες που εξασφαλίζονται από την εξέλιξη της επιστήμης και σε σχέση με τη διαχείριση του νερού.


Δ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ