Μέσα στο σκηνικό που διαμορφώνει η προεκλογική περίοδος, στην ατζέντα της δημόσιας συζήτησης κυριαρχούν οι τόνοι του «κίτρινου», καθώς η αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μοιάζει με βαρέλι δίχως πάτο, με αφορμή τη σοβαρή καταγγελία σε βάρος του μέχρι πρότινος ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Γεωργούλη, για βιασμό και σωματική βλάβη.

Η συγκεκριμένη καταγγελία έγινε το 2020 στις βελγικές αρχές, ενώ βρέθηκε στη δημοσιότητα τη Δευτέρα 17 Απρίλη με αφορμή το αίτημα για άρση της ασυλίας του ευρωβουλευτή. Ο ίδιος έκανε λόγο για «ψευδή και προσβλητική επίθεση, που πραγματοποιείται - μάλλον όχι τυχαία - λίγες ημέρες πριν από τις εθνικές εκλογές».

Η συγκεκριμένη εξέλιξη στάθηκε αφορμή να φουντώσουν πληροφορίες και δημοσιεύματα και για άλλες καταγγελίες σε βάρος του ευρωβουλευτή από εργαζόμενους στο γραφείο του, σχετικά με εργασιακό εκφοβισμό και κακοποιητική συμπεριφορά.

Μια πολύ σοβαρή καταγγελία αξιοποιείται για μια αποκρουστική προεκλογική αντιπαράθεση γύρω από το ποιο κόμμα έχει τους περισσότερους και τους λιγότερους κακοποιητές, ποιο κόμμα τούς διώχνει πιο γρήγορα ή τους καλύπτει περισσότερο. Μια σειρά παρεμβάσεις στελεχών τους συναγωνίζονται σε χυδαιότητα.

Μέσα στο κλίμα αυτό, «εκτός κάδρου» μένουν μια σειρά κρίσιμα ζητήματα που επιβάλλουν οι περιστάσεις και η έκταση του προβλήματος της βίας κατά των γυναικών: Τα πολλαπλά εμπόδια που συναντούν οι γυναίκες οι οποίες καταγγέλλουν περιστατικά βίας, οι μακρόχρονες και πολυδάπανες διαδικασίες, η έλλειψη ολόπλευρης οικονομικής, συμβουλευτικής, νομικής, κοινωνικής στήριξης, η στοιχειώδης προστασία των προσωπικών τους δεδομένων.

Στην «αρένα» των τηλεοπτικών εκπομπών μόνο οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ βάζουν στο επίκεντρο το πιο ουσιαστικό ζήτημα: Aν «σέρνεται» για 3 χρόνια στις ...«σοβαρές» δικαστικές αρχές του Βελγίου η καταγγελία μιας γυναίκας, στελέχους του ΠΑΣΟΚ και εργαζόμενης στην Κομισιόν, η οποία γυναίκα αντιμετωπίζει μέχρι και τη διαρροή των προσωπικών της δεδομένων, με τη δημοσιοποίηση του ονόματος, της ιδιότητας και των φωτογραφιών της στα μέσα ενημέρωσης, τι εμπόδια συναντά μια νέα εργαζόμενη, μια σερβιτόρα, μια γυναίκα του μεροκάματου για να καταγγείλει παρόμοια περιστατικά;

Με φόντο αυτές τις εξελίξεις, η αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ξεδιπλώνεται με εκατέρωθεν αντεγκλήσεις που προσπαθούν να «ζυγίσουν» τα «κρίματα» που βαραίνουν τον καθέναν τους, με τα υπονοούμενα, τις αλληλοκατηγορίες και τους συμψηφισμούς να δίνουν και να παίρνουν.

Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ προτάσσει τα «γρήγορα αντανακλαστικά» που επέδειξε και την «άμεση αντίδρασή» του ώστε να τεθεί ο καταγγελλόμενος εκτός κόμματος. «Εμείς είμαστε και θα είμαστε με τα θύματα», διαμηνύουν τόσο ο Αλ. Τσίπρας όσο και μια σειρά στελέχη του.

Ωστόσο, τα αντίπαλα «στρατόπεδα» αφήνουν αιχμές για το κατά πόσο οι «φήμες» είχαν φτάσει στα αυτιά των στελεχών του στο Ευρωκοινοβούλιο ήδη από το 2020. Αιχμές τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ «επιστρέφει», με υπονοούμενα που «δείχνουν» προς το ΠΑΣΟΚ.

Παράλληλα, μια σειρά αναρτήσεις υποψηφίων του, που βλέπουν πολιτικές σκοπιμότητες στην υπόθεση και «στημένο γεγονός», κάθε άλλο παρά δικαιώνουν τις ανακοινώσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την «ξεκάθαρη στάση» που κρατά. Μεταξύ αυτών και η αδιανόητη ανάρτηση που αναπαρήγαγε πρωτοσέλιδο φυλλάδας γνωστής για τη χυδαιότητά της.

Η δε ΝΔ διαμηνύει ότι δεν θέλει να «πολιτικοποιήσει» το θέμα, κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ότι μετέρχεται την πρακτική της γενίκευσης «προσωπικών» συμπεριφορών. «Εμείς δεν είμαστε ΣΥΡΙΖΑ», δήλωσε ο Κυρ. Μητσοτάκης και πρόσθεσε ότι «ίσως τώρα κάποιοι συνειδητοποιούν πόσο βαθύς και σκοτεινός ήταν ο λάκκος τον οποίο έσκαβαν για άλλους». Την ίδια στιγμή, υπουργοί της κυβέρνησης, μαζί με στελέχη του ΠΑΣΟΚ, κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για τη διαρροή των στοιχείων της καταγγέλλουσας, ενώ ανακοινώσεις του κυβερνώντος κόμματος εστιάζουν στις προαναφερθείσες αναρτήσεις υποψηφίων και χαρακτηρίζουν την υποκρισία «ταυτοτικό στοιχείο» για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οσο για τη συζήτηση που έχει ανοίξει, στη σκιά των εξελίξεων, για τον τρόπο ανάδειξης των ευρωβουλευτών και την επαναφορά της λίστας έναντι της σταυροδοσίας, υπενθυμίζουμε το εξής: Στις ευρωεκλογές του 2019 ο ηθοποιός Αλ. Γεωργούλης βρέθηκε στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, όπως ο ίδιος είχε δηλώσει, είχε βρεθεί σε συζητήσεις και με τη ΝΔ, οι οποίες τότε δεν κατέληξαν στην υποψηφιότητά του με το «γαλάζιο» ψηφοδέλτιο. Το κριτήριο της «αναγνωρισιμότητας» δεν αφορά μόνο τους ψηφοφόρους, αλλά και τις ηγεσίες των αστικών κομμάτων...

Η συγκεκριμένη εξέλιξη ήρθε να προστεθεί στην οργή και τον αποτροπιασμό που προκαλούν το τελευταίο διάστημα οι περιπτώσεις κακοποίησης και σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανήλικων κοριτσιών, οι πρόσφατες καταγγελίες γυναικών και κοριτσιών που είδαν φωτογραφίες τους - είτε πραγματικές είτε κατασκευασμένες - να διακινούνται ανάμεσα στα μέλη διαδικτυακής «κοινότητας», τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, οι δολοφονίες γυναικών από νυν ή πρώην συζύγους και συντρόφους τους.

Απέναντι σε αυτήν τη βαρβαρότητα που γεννούν η «αρένα» και η σήψη της εκμεταλλευτικής κοινωνίας, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν εντάξει στην αποκρουστική αντιπαράθεση το υποβαθμισμένο και υποστελεχωμένο δίκτυο δομών για την πρόληψη και την προστασία των κακοποιημένων γυναικών και των παιδιών τους.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει φτιάξει δομές και κέντρα φιλοξενίας για τις κακοποιημένες γυναίκες, είναι δίπλα τους ενεργά», υποστήριξε σε τηλεοπτική της εμφάνιση η εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, Π. Τσαπανίδου, σε μια προσπάθεια να υπερθεματίσει για την ευαισθησία του ΣΥΡΙΖΑ στα σχετικά ζητήματα. Αμέσως εξανέστη η υφυπουργός Εργασίας της ΝΔ, Μ. Συρεγγέλα, που κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ για «παραπληροφόρηση» και «ανευθυνότητα» στην αντιμετώπιση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, καθώς το δίκτυο δομών προϋπήρχε της διακυβέρνησής του.

Είναι πρόκληση να διαπληκτίζονται οι εκπρόσωποι των δύο κομμάτων όταν σε όλη τη χώρα υπάρχουν μόνο 44 συμβουλευτικά κέντρα και 19 ξενώνες φιλοξενίας, με 420 κλίνες, και παράλληλα ο αριθμός των γυναικών - θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας που προχώρησαν σε καταγγελία έφτασε το 2021 τις 7.375.

Ο αποκρουστικός τους καβγάς αφήνει «απέξω» τα τεράστια προβλήματα στελέχωσης και λειτουργίας των δομών, αφού με ευθύνη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων η χρηματοδότησή τους εξαρτάται από τα ευρωπαϊκά προγράμματα με ημερομηνία λήξης. Οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες σε αυτόν τον τόσο ευαίσθητο τομέα δουλεύουν σε συνθήκες ομηρίας, πολλοί ακόμα και για 10 χρόνια, με συμβάσεις που έχουν ημερομηνία λήξης και η ανανέωσή τους εξαρτάται από την παράταση της χρηματοδότησης.

Πώς «στηρίζουν ενεργά» την κακοποιημένη γυναίκα, όταν αντιμετωπίζει έναν «Γολγοθά» από τη στιγμή που βρίσκει το κουράγιο να απεγκλωβιστεί από μια βίαιη, παθογόνα σχέση μέχρι τελικά να στηριχθεί οικονομικά, νομικά, συμβουλευτικά; Αυτό το χρονικό διάστημα μοιάζει με αιώνα μπροστά στον κίνδυνο που την απειλεί.

Ακόμα και οι λειτουργικές ανάγκες των συμβουλευτικών σταθμών και των ξενώνων, η μεταφορά των κακοποιημένων γυναικών και των παιδιών τους μακριά από τον κίνδυνο που τους απειλεί, η αναγκαία νομική στήριξή τους, αρχίζουν και τελειώνουν στα όρια των «αντοχών της οικονομίας», δηλαδή όσο επιτρέπει η πολύπλευρη στήριξη των αναγκών του κεφαλαίου.

Επομένως, όσο εξοργιστικοί είναι οι ισχυρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ ότι «έχει φτιάξει» δομές, άλλο τόσο προκλητικοί είναι οι πανηγυρισμοί της ΝΔ ότι «διασφάλισε» τη συνέχιση της λειτουργίας του δικτύου μέσα από τη νέα προγραμματική περίοδο του ΕΣΠΑ 2021 - 2027.

Κρύβουν ότι τόσο η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ όσο και εκείνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κινούνται στις «ράγες» της ευρωπαϊκής στρατηγικής, όπου τα αναγκαία μέτρα και οι υποδομές για την πρόληψη και προστασία των γυναικών και των παιδιών από τη βία υποτάσσονται στη λογική του «κόστους» για το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Βασική κατεύθυνση είναι η ανάθεση αυτού του ευαίσθητου τομέα σε ΜΚΟ και η απόσυρση του κράτους από την ευθύνη να χρηματοδοτεί σχετικές δομές και να παρέχει δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες. Γι' αυτό, όσο κι αν διαφημίζουν τα «εθνικά σχέδια» και τις «δράσεις» τους, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν κοινωνική πρόληψη και προστασία των γυναικών από την πολύμορφη βία. Πόσο μάλλον να αντιμετωπίσουν ριζικά τα αίτια που γεννούν και αναπαράγουν τα αποκρουστικά φαινόμενα.

Κόντρα στην παραπάνω πολιτική, που έχουν υπηρετήσει με συνέπεια όλες οι κυβερνήσεις, το ΚΚΕ διεκδικεί την ένταξη της χρηματοδότησης των δομών στον κρατικό προϋπολογισμό, με γενναία αύξηση των κονδυλίων, μονιμοποίηση των εργαζομένων και προσλήψεις του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού.

Κυρίως, το ΚΚΕ μάχεται αταλάντευτα ενάντια στους οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες που γεννούν τους δράστες - «τέρατα» και αφήνουν τις γυναίκες απροστάτευτες στα αποτρόπαια και φρικιαστικά εγκλήματα, στη σεξουαλική βία και κακοποίηση.

Ενα ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ παντού, στον καθημερινό εργατικό - λαϊκό αγώνα και στις βουλευτικές εκλογές, σημαίνει ότι δυναμώνει το αγωνιστικό ρεύμα για να σπάσει ο «φαύλος κύκλος» της εκμετάλλευσης, της βίας, της γυναικείας ανισοτιμίας. Εκεί γίνονται «μάθημα ζωής» οι αξίες της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, ο αλληλοσεβασμός κόντρα στην αστική ηθική και τις «αξίες» της, όπως ο ανταγωνισμός, ο εγωιστικός τρόπος ζωής, η κοινωνική απομόνωση και η αλλοτρίωση, που διαπερνούν ακόμα και τις διαπροσωπικές σχέσεις.

Εκεί χτίζεται το θάρρος, η αντοχή, πραγματική ασπίδα προστασίας για κάθε γυναίκα ώστε να σταθεί στα πόδια της, οικονομικά και κοινωνικά ανεξάρτητη, ώστε να αλλάξει τη ζωή της μαχόμενη.