Στα «εμβληματικά» έργα που υλοποιούνται αυτήν την περίοδο, με σκοπό να μετατρέψουν τη χώρα σε διεθνή προορισμό τουρισμού «υψηλών βαλαντίων», αναφέρθηκε ο Γ. Αναγνώστου, τονίζοντας πως αυτόν τον στόχο ο λαός θα τον πληρώσει πολύ ακριβά.

Οπως σημείωσε, η γη παραδίδεται έναντι πινακίου φακής στους ομίλους, τράπεζες και άλλα «κοράκια» θησαυρίζουν, «μεγάλες επενδύσεις» πραγματοποιούνται με χρήματα του λαού από την υπερφορολόγηση και τα ματωμένα πλεονάσματα. Οι εργαζόμενοι στις Κατασκευές πληρώνουν με το αίμα τους, με απανωτά εργοδοτικά εγκλήματα, αφού μέτρα ασφαλείας και προστασίας της υγείας των εργατών παραλείπονται μπροστά στη φούρια των παραδοτέων και των deadlines...

Ταυτόχρονα «εμείς που χτίζουμε αυτά τα έργα, εμείς που σηκώνουμε πολυκατοικίες, δεν έχουμε τη δυνατότητα με το τσακισμένο εισόδημά μας να ονειρευτούμε ένα σύγχρονο διαμέρισμα, να ονειρευτούμε ότι θα μπορέσουμε στην οικογένεια μας να εξασφαλίσουμε το απλό και το ελάχιστο: Ενα κεραμίδι για να κοιμάται τα βράδια. Αφού, ιδιαίτερα τώρα και μετά την ανάπλαση σε ένα σωρό περιοχές, το κόστος για μια νέα κατοικία, είτε για νοίκι είτε για αγορά, έχει εκτιναχθεί...», ενώ ακόμα και το κόστος επισκευής και συντήρησης ενός σπιτιού είναι σχεδόν απαγορευτικό για το λαϊκό βαλάντιο.

«Την "ανάπτυξή" τους την πληρώνουμε πολύ ακριβά», συνέχισε, «γιατί τη στιγμή που εμείς παράγουμε όλο αυτόν τον πλούτο και υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να παράξουμε ακόμα περισσότερα και να ζήσουμε όχι μόνο καλύτερα, αλλά όπως μας αξίζει, βλέπουμε την καθημερινότητά μας να περιτριγυρίζεται με ένα σωρό προδιαγεγραμμένα εγκλήματα, όπως στα Τέμπη, στη Μάνδρα, στο Μάτι... Οι τραγικές εικόνες με χιλιάδες νεκρούς, κατεδαφισμένες ολόκληρες πόλεις κ.λπ., στους πρόσφατους καταστροφικούς σεισμούς στην Τουρκία στα σύνορα με τη Συρία, έφεραν ξανά στην επιφάνεια άσχημες μνήμες από τα χτυπήματα του Εγκέλαδου και εδώ στη χώρα μας».

Ολα αυτά, ανέδειξε, γιατί «κριτήριο του τι, αν, πώς και πού θα παραχθεί είναι τα κέρδη των λίγων, ενώ το κράτος τους μέσα από την πολιτική "κόστους - οφέλους" ζυγίζει και κοστολογεί ακόμα και την ίδια τη ζωή μας και των παιδιών μας».

Και πρόσθεσε: «Το σύνθημα "Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής" σήμερα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ», αναφερόμενος σε παραδείγματα όπου το ταξικό κίνημα βρέθηκε στην πρώτη γραμμή και έμπρακτα εξέφρασε την αλληλεγγύη του σε όσους πλήττονται είτε άμεσα είτε έμμεσα από τα «κοράκια» και τους τραπεζίτες, τα κέρδη τους και το κράτος τους, σε όσους πλήττονται από φυσικές καταστροφές.

Παραδείγματα που όπως τόνισε «αναδεικνύουν ότι αναλαμβάνουμε μεγάλη ευθύνη για την οργάνωση της πάλης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων του λαού, του αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, ακριβώς γιατί είμαστε "κολλημένοι" και δεσμευμένοι στα λαϊκά δικαιώματα και συμφέροντα».

Αναφερόμενος στο ζήτημα της αντισεισμικής θωράκισης συνολικά της λαϊκής κατοικίας, της φοιτητικής και σχολικής στέγης, των υποδομών, επεσήμανε την απαίτηση του ταξικού κινήματος να παρθούν εδώ και τώρα ουσιαστικά μέτρα με ευθύνη του κράτους για ουσιαστικούς προσεισμικούς ελέγχους και αντισεισμική θωράκιση, προσθέτοντας πως εμπόδιο στην κατεύθυνση αυτή είναι το ίδιο το σύστημα του καπιταλισμού, που παρά τις τεράστιες σύγχρονες παραγωγικές δυνατότητες καταδικάζει τους λαούς να ζουν σε συνθήκες προηγούμενων αιώνων.

«Αυτό λοιπόν που χρειάζεται είναι να κάνουμε έξωση στην πολιτική που αντιμετωπίζει το δικαίωμα στη στέγη, στις υποδομές, στην αντισεισμική θωράκιση ως εμπόρευμα και αντί για ενοικιαστές να γίνουμε ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουμε και της ίδιας της ζωής μας. Για το ΚΚΕ, η σύγχρονη και ασφαλής κατοικία είναι ανάγκη και δικαίωμα όλων των εργαζομένων. Γι' αυτό, με ψήφο στο ΚΚΕ ισχυροποιούμε τη δική μας δύναμη!», κατέληξε.

Για την κατάσταση της σχολικής στέγης μίλησε η Στέλλα Βαλαβάνη, σημειώνοντας ως προς τη σημασία της πως ένα παιδί, από τα 6 του χρόνια μέχρι τα 18 του, βρίσκεται καθημερινά επί 6 τουλάχιστον ώρες σε έναν χώρο μέσα στον οποίο θα πρέπει να μάθει να σκέφτεται, να επικοινωνεί μέσω της Γλώσσας με τους γύρω του, να αντιλαμβάνεται την αντικειμενική πραγματικότητα με τους νόμους που την διέπουν, να αθλείται, να ψυχαγωγείται και όποια άλλη δραστηριότητα είναι απαραίτητη για την ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του.

«Προφανώς, η διαμόρφωση αυτού του χώρου, του Δημόσιου Σχολείου του, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στο να αισθανθεί αυτόν τον χώρο δικό του, να τον αγαπήσει», τόνισε, προσθέτοντας πως ειδικά για τα προνήπια η πρώτη επαφή με το σχολείο είναι ακόμα πιο σημαντική. Στην πραγματικότητα όμως η θέσπιση της δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής το 2018 δεν συνοδεύτηκε από ουσιαστική προετοιμασία, με αποτέλεσμα χιλιάδες προνήπια όλης της Αττικής να γνωρίζουν για πρώτη φορά το σχολείο σε αίθουσες κλουβιά, σε κοντέινερς ατάκτως ερριμμένα σε προαύλιους χώρους Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων, σε αίθουσες εκδηλώσεων σε Δημοτικά.

«Παράλληλα - σημείωσε - με ευθύνη του κράτους, των κυβερνήσεων, των δημοτικών αρχών της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, όπως και της Περιφερειακής Διοίκησης του κ. Πατούλη, με τα ακροδεξιά εξαπτέρυγά του, ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή με σχολεία κακοσυντηρημένα, παρατημένα, επικίνδυνα, με σοβάδες να πέφτουν...».

Αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε σχολεία που φιλοξενούν υπερδιπλάσιους των προδιαγραφών τους μαθητές, για αμφιθέατρα και κοντέινερς που μετατρέπονται σε τάξεις, για σχολεία με διπλοβάρδιες, για τάξεις με έως και 28 μαθητές, υπογραμμίζοντας πως παρ' όλα αυτά «δεν υπάρχει σχέδιο για ανέγερση νέων σχολείων στην έκταση της ανάγκης που αντικειμενικά υπάρχει στην Αττική».

Τόνισε πως «όλα αυτά έχουν αιτία την πολιτική που ακολουθήθηκε από δημοτικές και περιφερειακές αρχές και κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ. Χαρακτηριστικά, με τον "Καλλικράτη" και τον "Κλεισθένη", η συντήρηση των σχολείων μετακυλίστηκε στους δήμους, χωρίς όμως να τους δοθούν και τα κατάλληλα κονδύλια. Και μάλιστα, μέσω μνημονίων αποψιλώθηκαν οι Τεχνικές τους Υπηρεσίες. Καμία από τις δημοτικές αρχές της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ σε όλη την Αττική δεν έχει διεκδικήσει με αποφασιστικότητα χρήματα για τις σχολικές υποδομές, παρά μόνο αρκούνται στη διαχείριση και στήριξη του υπάρχοντος καθεστώτος. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή να θυμίσουμε ότι ήταν το μοναδικό κόμμα που καταψήφισε τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που αφορούσαν την Τοπική Διοίκηση, τον "Καλλικράτη" και τον "Κλεισθένη", προβλέποντας όλα τα παραπάνω».

Τόνισε την ανάγκη σύστασης ενιαίου δημόσιου φορέα που να έχει την ευθύνη για τα σχολεία, εξασφαλίζοντας την αναγκαία κατασκευή των σχολείων σε κάθε περιοχή, όσο και τη συντήρηση και αναβάθμιση των υπαρχόντων. Την ανάγκη άμεσης ολοκλήρωσης του αντισεισμικού ελέγχου όλων των βαθμών, γενναίας χρηματοδότησης και σχεδιασμού, που θα εξυπηρετεί τις μεγάλες ανάγκες για σύγχρονη σχολική στέγη.

«Το αυτονόητο για τα παιδιά μας, να φοιτούν σε σύγχρονα και ασφαλή σχολεία, ξέρουμε καλά και από την ίδια μας την πείρα ότι απαιτεί οργανωμένη δράση, διεκδίκηση, σύγκρουση με όλους όσοι αντιμετωπίζουν τα παιδιά μας ως κόστος για εξοικονόμηση», σημείωσε, προσθέτοντας πως οι γονείς διαθέτουν πια πείρα, βλέπουν καθημερινά, στην πράξη και όχι στα λόγια, ότι η δράση δυνάμεων του ΚΚΕ στους χώρους της Εκπαίδευσης είναι το εχέγγυο και για τη συνέχεια και για τη μαζικότητα, αλλά και για την όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική προοπτική της διεκδίκησης για την ικανοποίηση όλων όσα έχουν ανάγκη τα παιδιά μας. «Γιατί στη ζωή των παιδιών μας δεν κάνουμε εκπτώσεις. Δεν υπάρχει πολυτέλεια για άλλο χαμένο χρόνο. Καλούμε όλους σας να σκεφτείτε, να προβληματιστείτε και να συμπορευθείτε μαζί μας, με το ΚΚΕ, σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας. Και στους καθημερινούς αγώνες αλλά και στις εκλογές», κατέληξε.

Η θεμελιώδης ανάγκη για στέγαση είναι άλλο ένα πεδίο κονιορτοποίησης του λαϊκού εισοδήματος, τόνισε ο Αντώνης Καββαδίας στην παρέμβασή του, στηλιτεύοντας «την αχαλίνωτη εμπορευματοποίηση σε ό,τι έχει να κάνει με τη στέγαση, όπου η κατοικία, αντί να αποτελεί βασικό και αδιαπραγμάτευτο κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα, μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε εμπόρευμα, σε επενδυτικό προϊόν και όχημα κερδοσκοπίας».

Επεσήμανε ότι η πρόσβαση στην κατοικία εξαρτάται πλέον όλο και περισσότερο από τον τραπεζικό δανεισμό, με ένα πλέγμα γύρω από την αγορά των ακινήτων το οποίο οδηγεί τους «από κάτω» σε ακόμα μεγαλύτερη ασφυξία, ενώ από την άλλη δημιουργεί ακόμα περισσότερες κοινωνικές ανισότητες και αυξάνει τις συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού. Την ίδια ώρα που οι τράπεζες παρουσιάζουν ανυπολόγιστα κέρδη, απεγνωσμένοι δανειολήπτες εξωθούνται να αποτελέσουν τη νέα γενιά των «κόκκινων» δανείων, μέσω της αύξησης των επιτοκίων δανεισμού.

«Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι - το βλέπουμε καθημερινά στη δουλειά μας, στους υπολογιστές μας - ότι ετοιμάζεται ένας νέος κύκλος επίθεσης του κεφαλαίου. Ηδη όλοι ξέρουμε ότι ετοιμάζεται νέα επιδρομή στα λαϊκά σπίτια, με 700.000 πλειστηριασμούς να "τρέχουν" αμέσως μετά τις εκλογές, μέσω κυρίως των funds, στα οποία φρόντισαν και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ να χαρίσουν τα "κόκκινα" δάνεια. Και αν το αστικό αφήγημα - είτε από δεξιά είτε από "αριστερά" - ισχυρίζεται ότι η πλειοψηφία αφορά αυτούς που ονομάζουν "στρατηγικούς κακοπληρωτές", εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η συντριπτική πλειοψηφία αφορά σπίτια και μικρομάγαζα λαϊκών οικογενειών που "κοκκίνισαν" με τη θύελλα της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και της καπιταλιστικής ανάπτυξης για τους λίγους», συνέχισε.

Για να προσθέσει: «Το παιχνίδι στήνεται και μεταξύ των μεγάλων "παικτών" στην αγορά του real estate, μέσω του λεγόμενου gentrification, δηλαδή του δήθεν εξευγενισμού ολόκληρων αστικών περιοχών. Ενας "εξευγενισμός" βέβαια που απαιτεί τον εκτοπισμό των ευάλωτων και οικονομικά αδύναμων πληθυσμών και επιχειρήσεων από μια γειτονιά, λόγω της ανόδου των τιμών, της αλλαγής του καταναλωτικού προτύπου και των χρήσεων, μέσω της αδυναμίας δηλαδή για ανταπόκριση στο νέο επίπεδο διαβίωσης που διαμορφώνεται σε ολόκληρες περιοχές.

Πάνω σε αυτήν τη λογική, λοιπόν, οδήγησαν τα λαϊκά στρώματα στον τραπεζικό δανεισμό, δημιούργησαν προγράμματα όπως αυτό της Golden Visa, "απελευθέρωσαν" τους πλειστηριασμούς, την ώρα που φροντίζουν να νομοθετούν "φωτογραφικές" θεσμικές και πολεοδομικές διευκολύνσεις για τους μεγάλους "παίκτες" της στέγασης και της αστικής ανάπλασης.

Ξέρουμε όμως και ακόμα καλύτερα, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, ότι μπροστά στη νέα ταξική επίθεση που ετοιμάζουν ήμασταν και θα είμαστε εκεί για να υπερασπιστούμε κάθε αδύναμο συνάνθρωπό μας, κάθε χτυπημένη από την κρίση τους οικογένεια (...) Ηταν και θα είναι εκεί με ακόμα μεγαλύτερο πείσμα οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, με ένα σωρό δικαστήρια στις πλάτες τους, για να δώσουν το χέρι σε όποιον ρίχνει κάτω το σύστημά τους.

Και γι' αυτό, λοιπόν, τώρα ΚΚΕ. Για να γίνουμε ακόμα μεγαλύτερος εφιάλτης σε όλους αυτούς και τις κυβερνήσεις τους, που θέλουν να μας πείσουν ότι κανονικότητα είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Τώρα ΚΚΕ, γιατί ο λαός μας ξέρει ότι την επομένη των εκλογών, εκτός από την ψήφο του, θα βρει στη θέση τους και τους κομμουνιστές».