Τέτοιες είναι οι κατευθύνσεις που δίνουν ο εργοδότες, γι' αυτό και φτάνουν στο σημείο να πηγαίνουν «αγκαζέ» με στελέχη των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στους εργαζόμενους υποδεικνύοντάς τους ουσιαστικά τα ψηφοδέλτια που ξέρουν ότι την «επόμενη μέρα» θα μεταφραστούν σε νέους φιλοεπιχειρηματικούς - αντεργατικούς νόμους.

Δεν είναι τυχαία λοιπόν η γενναιόδωρη φιλοξενία που απολαμβάνουν στελέχη των κομμάτων που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα σε μεγάλους χώρους δουλειάς, την ίδια στιγμή που αιτήματα του ΚΚΕ για περιοδείες απορρίπτονται, υποψήφιοί του συναντούν κλειστές πύλες ακόμα και σε χώρους από τους οποίους προέρχονται, ενώ σε όσες συζητήσεις γίνονται με εργαζόμενους, κάπου εκεί δίπλα υπάρχει και ο ...«μπάστακας» της εργοδοσίας να «επιτηρεί».

Τα παραδείγματα που δείχνουν ποιον εμπιστεύονται οι εργοδότες και ποιον δεν ανέχονται είναι πολλά. «Κορυφή του παγόβουνου» ήταν η περίπτωση του ιδιοκτήτη της επιχείρησης «NOS Insurance Services», ο οποίος συνοδεύοντας τον Αδ. Γεωργιάδη σε περιοδεία στην επιχείρησή του απείλησε και μάλιστα on camera τους εργαζόμενους λέγοντας: «Δεν υπάρχει επιλογή εδώ, η δουλειά μας, η καθημερινότητά μας, το μέλλον μας - εγώ θα τα πω άλλη μια φορά - εξαρτάται πάρα, πάρα πολύ από μια χώρα κυβερνημένη με μία σωστή κυβέρνηση». Και επέμεινε: «Εγώ δεν είμαι τόσο δημοκρατικός σε αυτά τα πράγματα, σας το έχω αποδείξει (...) Και επειδή είναι άδικο να την πληρώσουμε όλοι επειδή κάποιοι έχετε αποφασίσει να επαναστατήσετε για τους χ, ψ λόγους, πρέπει να το συζητήσουμε»...

Εύλογα σκέφτεται κανείς, αν φτάνουν με τέτοιο θράσος να ασκούν τέτοιους εκβιασμούς μπροστά στις κάμερες, τι γίνεται πίσω απ' αυτές; Να ορισμένα παραδείγματα, που το τελευταίο διάστημα μεταφέρθηκαν στην εφημερίδα μας με συγκεκριμένα μάλιστα στοιχεία:

-- Μεγάλη βιομηχανία από τον κλάδο του Μετάλλου έλεγε στο προσωπικό της: «Εχουμε μπει πλέον σε μια καλή ρότα, με δουλειές που παίρνουμε από το κράτος».

-- Σε άλλο εργοστάσιο, η προϊσταμένη λογιστηρίου έκανε συστάσεις στους εργάτες ότι «το θέμα είναι να μην έχουμε αστάθεια», επομένως να ψηφίσουν με κριτήριο τον σχηματισμό «σταθερής κυβέρνησης».

-- Σε βιομηχανία που συνεργάζεται με το κράτος για μεγάλο έργο στον Εβρο ο εργοδότης έλεγε στους εργαζόμενους: «Εκεί είναι και η προοπτική του εργάτη. Με την κυβέρνηση που μας συμφέρει».

-- Σε μεγάλη αμυντική βιομηχανία ο πρόεδρος της εταιρείας γκρινιάζει για «μη στήριξη» από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, καλώντας τους εργαζόμενους να ψηφίσουν για «κυβερνητική εναλλαγή» με ΣΥΡΙΖΑ και λοιπούς.

Χαρακτηριστικά είναι και όσα συμβαίνουν τις τελευταίες βδομάδες στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, που πλέον με τον νόμο που ψήφισαν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν περάσει στα χέρια της αμερικανικής ΟΝΕΧ.

Πρώτα ήταν οι φιέστες του Αδ. Γεωργιάδη, που μαζί με κάτι διευθυντές και εργατοπατέρες εκθείαζαν τη νέα εργοδοσία. Ακολούθησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Κυρ. Μητσοτάκης, που έστησε άλλη μια εκδήλωση με φόντο τις δεξαμενές. Την περασμένη βδομάδα στο ναυπηγείο βρέθηκαν δύο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ένα του ΠΑΣΟΚ, σε διαφορετικές μέρες. Από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο μεν Α. Νεφελούδης μίλησε για «δικαίωση αγώνων» και χαιρέτισε τη «σωφροσύνη των εργαζομένων». Ενώ επιτέθηκε στην κυβέρνηση επειδή προφανώς καπηλεύεται το έργο του ΣΥΡΙΖΑ καλώντας την «να αφήσει τα πανηγύρια», γιατί «καθυστέρησε τρία χρόνια». Ο δε Γ. Τσίπρας πήγε να χαρεί κι αυτός τη «νέα κατάσταση», να μιλήσει για τις «δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την αμυντική βιομηχανία».

Σαν «κερασάκι» ήρθε και ένα βίντεο - αφιέρωμα, δύο βδομάδες πριν από τις εκλογές, μια προκλητική διαφήμιση στη νέα εργοδοσία των ναυπηγείων από το κρατικό ΑΠΕ, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι. Πλάνα με μίνι συνεντεύξεις που εκθειάζουν τον ...«κ. Ξενόκωστα» «που έβαλε χρήματα» και άλλα παρόμοια, διακινούνται από το κρατικό δίκτυο, μαζί με αναφορές για το «μέλλον» σε μια ακόμα σαφή προειδοποίηση για τις εκλογές.

Λεπτομέρεια σε όλα τα παραπάνω; Τα ναυπηγεία με τον νόμο των ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκαν σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, ώστε η εργοδοσία να ξεσαλώνει ανενόχλητη, να ξεφορτώνεται εργασιακά δικαιώματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η νέα ιδιοκτησία βαρύνεται πλέον ακόμα και με την επιβολή προστίμου επειδή «τσέπωσε» τα Δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, ενώ ο νόμος προβλέπει το «κούρεμα» στα δεδουλευμένα.

Η ομοφωνία όλων τους εξηγείται και από τον ρόλο που καλούνται να παίξουν τα ναυπηγεία. Αλλωστε, η συμφωνία με την ONEX προβλέπει την αξιοποίησή τους ως βάσης για την υποστήριξη του αμερικανικού πολεμικού στόλου που επιχειρεί στη Μεσόγειο, δηλαδή μια ακόμα πηγή κινδύνων για τη χώρα και τον λαό. Και, όπως έχουν αποδείξει ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ σε τέτοια ζητήματα η ομοφωνία τους είναι στον «αυτόματο».

Την ίδια στιγμή, μόνο τυχαία δεν είναι η προσπάθεια να ενεργοποιηθεί μετά από 6 ολόκληρα χρόνια, αυτές τις μέρες, το εργοδοτικό παραμάγαζο με τον φερετζέ του «Σωματείου» και με επωνυμία «Ενωση υπαλλήλων εμπορίου - τροφίμων super market».

Πρόκειται για τον βασικό μηχανισμό παραγωγής συνδικαλιστικών αντιπροσώπων - «μαϊμού» από τα σούπερ μάρκετ, μέσα από τον οποίο εκλέγονται συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ σε μια από τις μεγαλύτερες ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα (ΟΙΥΕ) και στην ίδια τη ΓΣΕΕ.

Αυτές τις μέρες, λοιπόν, επανέρχονται οι εκβιασμοί της εργοδοσίας προς εργαζόμενους σε σούπερ μάρκετ να πάνε να ψηφίσουν για το συγκεκριμένο «σωματείο», ακόμα και με γραπτές συστάσεις για να επιλέξουν στις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες συγκεκριμένα νούμερα: «Ψηφίζετε το 1, το 5, το 8...», έγραφε το φιρμάνι της εργοδοσίας, ώστε να εκλεγούν συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και τα οποία μετά θα «διαπραγματεύονται» μαζί της για το ξεχείλωμα των ωραρίων, την οριστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, τη γενίκευση της δουλειάς - λάστιχο κ.λπ. Ολα εκείνα δηλαδή που πέρασαν οι κυβερνήσεις των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και δεν αμφισβητούνται από κανένα κόμμα του κεφαλαίου. Λογικό λοιπόν να αλληλοϋποστηρίζονται μεταξύ τους η εργοδοσία και οι συνδικαλιστές της ενόψει και των εκλογών.

Στην άλλη όχθη βρίσκονται τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ που πρέπει να «φτύσουν αίμα» για να μπουν σε έναν χώρο εργασίας.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση παρεμπόδισης της εισόδου στο Γενικό Νοσοκομείο Δράμας του υποψήφιου βουλευτή του ΚΚΕ και προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων του Νοσοκομείου, Γιάννη Παπαδόπουλου, από την διοικήτρια του νοσοκομείου, επικαλούμενη το γεγονός ότι έχει παραιτηθεί από τη δουλειά του όπως προβλέπεται να γίνεται προεκλογικά.

Ακόμα πιο τρανταχτή είναι η περίπτωση της εργοδοσίας γνωστού ξενοδοχείου της Αθήνας, που ζήτησε από εργαζόμενους να απολογηθούν γιατί παρευρέθηκαν στο εστιατόριο προσωπικού όπου κάνουν διάλειμμα και άκουσαν την ομιλία υποψήφιας βουλευτή του ΚΚΕ, η οποία πραγματοποίησε περιοδεία για να συνομιλήσει μαζί τους.

Στο χαρτί που έλαβαν οι εργαζόμενοι, η εταιρεία τούς επισήμανε: «Η ανωτέρω συμπεριφορά σας αποτελεί σοβαρό παράπτωμα, για το οποίο σας καλούμε να απολογηθείτε εγγράφως εντός τριών (3) εργάσιμων ημερών».

Κάπως έτσι επιβεβαιώνεται ότι η δημοκρατία φτάνει μέχρι την πύλη του χώρου δουλειάς. Από εκεί και πίσω κουμάντο κάνει το συμφέρον του εργοδότη. Και αυτοί που εκμεταλλεύονται τον εργαζόμενο έχουν κάνει επιλογή, έχουν τα κόμματά τους, τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ.

Οι ευλογίες της εργοδοσίας προς τα κόμματά της και οι απειλές στους εργαζόμενους για να μην έρθουν σε επαφή με το ΚΚΕ βγάζουν μάτι για το τι πραγματικά τους φοβίζει.

Αποτελούν ένα ακόμα βασικό κριτήριο για να πέσει «μαύρο» στα κόμματα του κεφαλαίου, να δοθεί ακόμα περισσότερη δύναμη στο ΚΚΕ.

Copyright 2017 The Associated

Για τους ίδιους αυτονόητους λόγους η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ ήταν χειρότερη από την προηγούμενη, γι' αυτό και το ΚΚΕ βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στην άγρια πολιτική της. Δεν είναι δύσκολο, επομένως, να φανταστεί κανείς πώς θα είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επικείμενες εκλογές.

Επειδή όμως τα στελέχη και τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ βαρυστομάχιασαν προεκλογικά με αυτές τις αυταπόδεικτες αλήθειες, θεωρώντας ότι η δική τους κυβέρνηση μαζί με τους ΑΝΕΛ ήταν κάτι σαν ...φιλολαϊκό διάλειμμα στο αντιλαϊκό «σίκουελ» της κυβερνητικής εναλλαγής, εμείς αφήνουμε να μιλήσουν γι' αυτήν την κυβερνητική θητεία οι καθ' ύλην αρμόδιοι, όσοι δηλαδή πρωταγωνίστησαν στις επαφές και στα παζάρια με τον ΣΥΡΙΖΑ. Καλή ανάγνωση...

Eurokinissi

Το 2022 σε συνέντευξή του ο πρώην υπουργός της Γερμανίας, ο τρισκατάρατος κατά τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, λέει:

«Ο Τσίπρας με την προκήρυξη νέων εκλογών (σ.σ. τον Σεπτέμβριο του 2015) έκανε ένα θαρραλέο βήμα και απέσπασε ξανά μία πλειοψηφία για την αντίθετη πολιτική από εκείνη με την οποία είχε εκλεγεί. Ηταν αξιοσημείωτη η προσφορά του, η οποία διευκόλυνε τη διάδοχη κυβέρνηση στη διαμόρφωση της βάσης για τη σταθεροποίηση της Ελλάδας. Αυτό αξίζει να αναγνωριστεί».

Τι εννοεί ως «αξιοσημείωτη προσφορά» ο Σόιμπλε; Μα το γεγονός ότι ο Τσίπρας αμέσως μετά το δημοψήφισμα του 2015 ψήφισε το τρίτο μνημόνιο...

Απλά πράγματα...

Ας συνεχίσουμε με κάτι άλλο...

Ντόναλντ Τραμπ. Το 2016 σε τηλεφωνική επικοινωνία, αφού έχει εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ, λέει στον Τσίπρα: «Παρακολουθώ τη δουλειά που κάνετε. Εχει καταπληκτικά αποτελέσματα. Είναι κρίσιμος ο ρόλος της Ελλάδας για την ειρήνη και την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχής, ιδιαίτερα σε μια περίοδο αυξανόμενης αποσταθεροποίησης».

Προφανώς εννοούσε όσα ακολούθησαν μέχρι το 2019 και συνεχίστηκαν μετά, δηλαδή το ότι η χώρα έγινε ένα απέραντο ορμητήριο του ΝΑΤΟ για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις...

Εκεί φαίνεται μπήκαν και οι βάσεις ώστε ο Τσίπρας στην επίσκεψή του στις ΗΠΑ να κάνει εκείνο το αξέχαστο στριπτίζ ξεπλύματος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, λέγοντας σε ζωντανή σύνδεση ότι «ο Τραμπ είναι διαβολικά καλός»...

Το 2016 ο Μάριο Ντράγκι, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το «γεράκι των αγορών» όπως τον έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση, κάνει μία ακόμα δήλωση αποθέωσης του Τσίπρα:

«Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πολύ καλύτερη, η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει σημαντική πρόοδο στις μεταρρυθμίσεις και στη δημοσιονομική προσαρμογή».

Και προσθέτει ότι το ελληνικό συνταξιοδοτικό σύστημα πρέπει να είναι βιώσιμο.

Τι εννοεί το ...γεράκι; Αυτό που κυνικά δήλωσαν τότε Τσίπρας - Τσακαλώτος, ότι δηλαδή οι σημερινοί 70άρηδες θα έχουν πεθάνει σε μερικά χρόνια και δεν θα «επιβαρύνουν» πλέον οικονομικά το σύστημα.

Αυτό ακριβώς δηλαδή που διατρέχει όλες τις «μελέτες» της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΟΟΣΑ, ΔΝΤ κ.λπ.) για τα ασφαλιστικά συστήματα, όπου τα «μοντέλα» που χρησιμοποιούν στις προβλέψεις τους αξιοποιούνται για τη νομιμοποίηση των αντιασφαλιστικών μέτρων που προτείνουν, για να είναι «βιώσιμο» το σύστημα.

Το 2016, ενόψει της πρώτης αξιολόγησης του μνημονίου του ΣΥΡΙΖΑ, ο διεθνής Τύπος οργιάζει με εγκωμιαστικά σχόλια. Ξεχωρίσαμε το πιο χαρακτηριστικό της εποχής. Η γερμανική εφημερίδα «Die Zeit» χαρακτηρίζει τον Τσίπρα «τον ανώτατο των τροϊκανών», επισημαίνοντας ότι «βήμα - βήμα ο Ελληνας πρωθυπουργός υλοποιεί τα συμπεφωνημένα». Που είναι το τσάκισμα του λαού με φόρους, περικοπές, ακρίβεια και μισθούς στα τάρταρα...

Στο πλευρό του Τσίπρα εκείνη την περίοδο είναι και τα περίφημα «hedge funds», που όπως γράφουν οι εφημερίδες της εποχής «είναι τα μοναδικά επενδυτικά κεφάλαια που μπορούν να ρίξουν χρήμα στην Ελλάδα και να φέρουν την προσδοκώμενη ανάκαμψη».

Το 2017 συνεχίζεται η αποθέωση από τον διεθνή Τύπο, αυτήν τη φορά για τους πλειστηριασμούς.

Σε ένα χαρακτηριστικό δημοσίευμα της «Frankfurter Allgemeine Zeitung» σημειώνεται πως «το γεγονός ότι μια αριστερή κυβέρνηση, όπως του ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε να φτιάξει γέφυρα πάνω από τον Ρουβίκωνα, ανοίγοντας τον δρόμο για πλειστηριασμούς, είναι ίσως για κάποιους ειρωνικό, δεν παύει ωστόσο να είναι και λογικό και συνεπές. Αυτό το καλοκαίρι οι ελληνικές τράπεζες άρχισαν να εισπράττουν χρέη πολιτών με κινητή και ακίνητη περιουσία, φτάνοντας μέχρι και σε πλειστηριασμούς. Κάτι που έμοιαζε αδύνατο είναι τελικά εφικτό...».

Λογικό, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε μάχη για να περάσουν τα «κόκκινα» δάνεια στα funds και θέσπισε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, με τους οποίους βγάζουν το ψωμάκι τους τα «κοράκια» μέχρι και σήμερα...

Το 2017 ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της ΕΕ, Πιέρ Μοσκοβισί, αρθρογραφεί και την τιμητική της έχει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ...

Γράφει λοιπόν ένα ακόμα «γεράκι της αγοράς»: «Από το καλοκαίρι του 2015, διακόσια και πλέον μέτρα ελήφθησαν από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα με στόχο τη μεταρρύθμιση της χώρας, κάτι σχεδόν απίθανο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, περιλαμβανομένης της Γαλλίας... Ποια ευρωπαϊκή χώρα γνώρισε μια τέτοια προσαρμογή;».

Τα εύσημα που αποδίδονται στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποδεικνύουν ότι αποτελεί «το δέκα το καλό» για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως και σήμερα.

«Με Τσίπρα - Τσακαλώτο όλα έγιναν πιο εύκολα».

Η δήλωση αυτή ανήκει στον πρόεδρο του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, το 2018, κάνοντας απολογισμό της θητείας του.

Λίγες μέρες μετά, ο πρέσβης των ΗΠΑ σε συνέντευξή του αποθεώνει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για την αφοσίωσή της στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, όπως και για τη «σημαντική πρόοδο σε ζητήματα δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων».

Κερασάκι στην τούρτα εκείνων των ημερών του Φεβρουαρίου, αυτό που είπε ο επί 6ετία επικεφαλής του EuroWorking Group, Τ. Βίζερ:«Τα πράγματα, σε σχέση με την υλοποίηση του προγράμματος, βελτιώθηκαν ανέλπιστα τον τελευταίο χρόνο... Αυτό δεν συνέβη στην Ελλάδα με καμία άλλη κυβέρνηση».

Αυτές είναι μερικές μόνο από τις τοποθετήσεις αξιωματούχων της ΕΕ και των ΗΠΑ που στάζουν μέλι για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αναγνωρίζοντας την αποφασιστικότητά της στην προώθηση της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής.

Το 2018, μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, ο Τσίπρας λαμβάνει ένα ενδιαφέρον τηλεγράφημα από την Αγκελα Μέρκελ:

«Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ, το γεγονός ότι με τον συνάδελφό σας Ζόραν Ζάεφ επιτύχατε μια συμφωνία για ένα νέο όνομα αναφορικά με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας αποτελεί για μένα λόγο να χαρώ ιδιαίτερα.

Η συνεννόηση αυτή δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια ιστορική συμφωνία και συγχαίρω θερμά εσάς και τις κυβερνήσεις σας γι' αυτήν την επιτυχία.

Η Γερμανία θα συνοδεύσει την εφαρμογή αυτής της συμφωνίας με μεγάλο ενδιαφέρον και θα τη στηρίξει έμπρακτα».

Η συμφωνία δηλαδή που ανοίγει επικίνδυνους δρόμους και για τους δύο λαούς είναι ...η χαρά της Μέρκελ.

Βέβαια, ο ίδιος ο Τσίπρας είχε δηλώσει για την Μέρκελ: «Είναι μια πολιτικός που έχει συναίσθηση της ευθύνης και παρότι είναι στο κεντροδεξιό κόμμα είναι ανοιχτόμυαλη, όπως φάνηκε από τη στάση της στο Προσφυγικό».

***

Ενα είναι βέβαιο. Οτι με αυτές τις αποσκευές και τις συστάσεις στο βιογραφικό του, ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί και ανταγωνίζεται με τη ΝΔ για το ποιος θα είναι η επόμενη κυβέρνηση, «χειρότερη όλων των χειρότερων» για τον λαό.

«Αυτήν τη φορά πρέπει να μας εμπιστευτείτε, γιατί δεν θα έχουμε την τρόικα και τα μνημόνια να μας εμποδίζουν στην εφαρμογή του προγράμματός μας, όπως το 2015 - 2019». Με αυτό το επιχείρημα, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να «σβήσει» με το σφουγγάρι τη διαδρομή του μέχρι σήμερα και να ξαναπάρει «λευκή επιταγή» παραπλανώντας προοδευτικούς, αριστερούς ανθρώπους που έχουν σοβαρές διαφωνίες με την κυβερνητική του πολιτική.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι τη ζωή του λαού την καθορίζουν οι μεγάλες δεσμεύσεις των κομμάτων που διεκδικούν τη διακυβέρνηση και όχι τα παχιά προεκλογικά λόγια ή τα «συγγνώμη δεν ήξερα» που λένε μετά. Και οι μεγάλες δεσμεύσεις, τα μνημόνια των μνημονίων, είναι αυτές απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους, στους βιομηχάνους, στους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες. Αυτές που κάθε τόσο οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί καταθέτουν στις συνελεύσεις του ΣΕΒ και άλλων ενώσεων και επιμελητηρίων, είναι οι δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Οι δεσμεύσεις οι μεγάλες, λοιπόν, βρίσκονται στο ίδιο το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, στο αντιλαϊκό κράτος του και για αυτό καθορίζουν το πρόγραμμα της κάθε επόμενης κυβέρνησης, όποια σύνθεση και αν αυτή έχει. Σε αυτά δεσμεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, με αυτό το κριτήριο ψήφισε μνημόνια και αντιλαϊκά μέτρα, σε αυτό είναι δεσμευμένο και το «πρόγραμμά του», που θα κληθεί να εφαρμόσει.

Τα συχαρίκια άλλωστε που 'χει πάρει δεν αφήνουν ...αμφιβολίες, από τον «διαβολικά καλό» Ντ. Τραμπ και τον πρέσβη του στην Αθήνα μέχρι τον σφαγέα των εργασιακών δικαιωμάτων του γαλλικού λαού, Εμ. Μακρόν. Και από τον κεντρικό τραπεζίτη Γ. Στουρνάρα, που πρόσφατα θύμισε την προσήλωση όλων των «συστημικών κομμάτων» στη «συνετή δημοσιονομική πολιτική», μέχρι τους ίδιους τους βιομηχάνους, τους μεγαλοξενοδόχους και λοιπούς καπιταλιστές, που έχουν «δεμένο τον γάιδαρό τους» για το τι πολιτική θα ακολουθήσει η επόμενη κυβέρνηση. Συγχαρητήρια έλαβε για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ από τον Αδ. Γεωργιάδη για τη στήριξή του στην πώληση των Ναυπηγείων Ελευσίνας και τη μετατροπή τους σε Ειδική Οικονομική Ζώνη. Συγχαρητήρια και από τον Λάτση, που έβαλε «στο χέρι» το Ελληνικό για μια ακόμα εμβληματική επένδυση σε βάρος της ανάγκης του λαού για ελεύθερους χώρους, για φθηνή και ποιοτική κατοικία.

Επομένως, το ζήτημα είναι τι θέση παίρνει ο καθένας στην πράξη απέναντι στο δίλημμα «με τα κέρδη τους ή με τις ζωές μας, τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων;».

Σε αυτό το δίλημμα απάντησε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ το 2015 - 2019, φέρνοντας τελικά την ψήφιση του 3ου μνημονίου μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Με το ίδιο κριτήριο, για έξι μήνες το 2015 ξέπλενε όσους κατά τ' άλλα ...εμπόδιζαν τον ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει το πρόγραμμά του: Βάφτισε τα μνημόνια «δανειακές συμβάσεις», την τρόικα «θεσμούς». Ξεκαθάριζε, διά στόματος Βαρουφάκη, ότι το 70% των μνημονίων ήταν «αυτονόητες μεταρρυθμίσεις», ψήφιζε τη «μνημονιακή γέφυρα».

Τελικά, η ψήφιση του 3ου μνημονίου, και στη συνέχεια η πιστή εφαρμογή του, μέσα από την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει υπερήφανα ότι οδήγησε τη χώρα σε ανάπτυξη και «δημοσιονομική σταθερότητα», έχοντας ματώσει τον λαό, δεν ήταν ούτε «ελιγμός» ούτε «διάλειμμα» σε μια κατά τ' άλλα «προοδευτική πορεία».

Οσοι έχουν ακόμα αμφιβολίες, μπορούν απλώς να ψάξουν τις απαντήσεις στα ερωτήματα:

• Γιατί παρόλο που δεν είχε «μνημονιακές δεσμεύσεις» τα 4 χρόνια που ήταν αντιπολίτευση, παρόλο που δεν κυβερνούσε ώστε να έχει άλλες «πιέσεις», απέρριψε μαζί με τη ΝΔ κάθε πρόταση νόμου, κάθε τροπολογία του ΚΚΕ που πραγματικά μπορούσε να ανακουφίσει τους εργαζόμενους; Τροπολογίες όπως για την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, των νόμων που απαγορεύουν τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, για την απαγόρευση των πλειστηριασμών, για την κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας κ.ο.κ.
• Γιατί τα στελέχη του κοκορεύονται ότι «κληροδότησαν» στην επόμενη κυβέρνηση το περίφημο μαξιλαράκι των 37 δισ., αφού είναι προϊόν της εφαρμογής μιας αντιλαϊκής πολιτικής ματωμένων πλεονασμάτων που υποτίθεται πως υποχρεώθηκαν να εφαρμόσουν;
• Γιατί χωρίς να «δεσμεύεται» από κανένα μνημόνιο άνοιξε τον δρόμο στη Στρατηγική Συνεργασία Ελλάδας - ΗΠΑ για να μετατραπεί η χώρα σε ορμητήριο ιμπεριαλιστικών ΝΑΤΟικών σχεδίων;
• Γιατί σήμερα, ενώ λέει πως δεν υπάρχουν μνημονιακές υποχρεώσεις, δεν λέει τίποτα για την κατάργηση όλων αυτών των μνημονιακών νόμων που βαραίνουν τη ζωή του λαού και των εργαζομένων;
• Γιατί σήμερα ιδρώνει να αποδείξει ότι το πρόγραμμά του δεν κοστίζει, ότι είναι ισορροπημένο και κοστολογημένο, εγκεκριμένο άνωθεν από «προοδευτικούς» ηγέτες όπως ο Σολτς; Γιατί πασχίζει να διαβεβαιώσει ότι κάθε παροχή που υπόσχεται θα συνοδεύεται και από το αντίστοιχο ισοδύναμο μέτρο, δηλαδή ό,τι θα δίνει από τη μια τσέπη θα το παίρνει από την άλλη;

Είναι όμως άραγε αλήθεια ότι δεν υπάρχουν μνημονιακού τύπου δεσμεύσεις; Προφανέστατα όχι!

• Εδώ είναι τα «Ευρωπαϊκά Εξάμηνα» που έχουν πάρει τη μνημονιακή σκυτάλη, με κεντρικά ζητήματα την θωράκιση των τραπεζών απέναντι στα «κόκκινα» δάνεια, μέσα από τους πλειστηριασμούς.
• Εδώ είναι οι δεσμεύσεις για την επόμενη κυβέρνηση, για πρωτογενή πλεονάσματα έως και 4 δισ. ευρώ, είτε με αύξηση της φορολογίας είτε με μείωση των κρατικών δαπανών. Είτε με μεγαλύτερους και περισσότερους φόρους, είτε με νέες περικοπές, που αφορούν ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες του λαού.
• Εδώ είναι οι δεσμεύσεις που απορρέουν από το Ταμείο Ανάκαμψης και το Σύμφωνο Σταθερότητας, με τα πάνω από 350 προαπαιτούμενα για περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, για ένταση της εμπορευματοποίησης του νερού, για ΣΔΙΤ στην Υγεία, για αντεργατικές αλλαγές με ένταση της ευελιξίας, για εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση.

Αρα, λοιπόν, για την «επόμενη μέρα» είναι έτοιμες από σήμερα και όλες οι δικαιολογίες, όχι μόνο για την υπαναχώρηση ακόμα και από όσα παρουσιάζονται ως «φιλολαϊκές υποσχέσεις», αλλά και για την υλοποίηση νέων (υποτίθεται) «εκτός προγράμματος» αντιλαϊκών μέτρων.

Δεν υπάρχει επομένως περιθώριο για άλλες αυταπάτες και για νέες απογοητεύσεις. Οι ίδιοι οι καιροί επιβάλλουν την ανάγκη για ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ στην κάλπη και παντού. Αυτό θα είναι και το αποτέλεσμα που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την ετοιμότητα και τη δύναμη του λαού να αντιπαλέψει την πολιτική του κεφαλαίου και οποιασδήποτε κυβέρνησης, να ανοίξει δρόμο για τα δικά του πραγματικά συμφέροντα και τις ανάγκες.