- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Ανασκόπηση
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Ιστορία
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Eurokinissi |
«Πρώτη πρώτη» άλλωστε στην ατζέντα της νέας κυβέρνησης φιγουράρει η συμμετοχή στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους τον Ιούλη, όπου αναμένονται σημαντικές αποφάσεις για να δεθεί η Ουκρανία στο ευρωατλαντικό «άρμα», να μετατραπεί σε ντε φάκτο ΝΑΤΟικό έδαφος, με πολυμερείς ή διμερείς συμφωνίες για «εγγυήσεις ασφαλείας», αλλά και αποφάσεις για βαρύτερους, δυτικού τύπου εξοπλισμούς στο Κίεβο, με στόχο να μετασχηματιστούν οι ουκρανικές Ενοπλες Δυνάμεις κατά τα ΝΑΤΟικά πρότυπα.
Σε αυτά τα σχέδια η κυβέρνηση της ΝΔ, με τις πλάτες ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ετοιμάζεται να χώσει ακόμη βαθύτερα τον ελληνικό λαό: Με βάση και την κατάπτυστη Συμφωνία για τις Βάσεις μπροστά βρίσκεται η παραπέρα επέκταση των αμερικανοΝΑΤΟικών υποδομών που έχουν μετατρέψει όλη την Ελλάδα σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο, «αναβαθμίζεται» ο ρόλος υποδομών όπως π.χ. της Αλεξανδρούπολης ως το κατεξοχήν «στρατηγικό ΝΑΤΟικό λιμάνι» για τη διεκπεραίωση δυνάμεων προς το μέτωπο του πολέμου, πολλαπλασιάζονται οι ασκήσεις - «πρόβες πολέμου» των Ενόπλων Δυνάμεων με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Μπροστά είναι και οι παραπέρα παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία, η συμμετοχή Ελλήνων στρατιωτικών σε αποστολές εκτός συνόρων, όπως και στην εκπαίδευση των ουκρανικών στρατευμάτων, στη στελέχωση των δυνάμεων ταχείας επέμβασης του ΝΑΤΟ στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία και συνολικότερα στις «συνεισφορές» στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό που γίνεται όλο και πιο επιθετικός, με βάση το νέο δόγμα πολέμου της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Για τους σκοπούς αυτούς άλλωστε, «αδιαπραγμάτευτη» με βάση και τις πρόσφατες αποφάσεις του ΝΑΤΟ θεωρείται και η αιμορραγία του ελληνικού λαού για να συνεχίζεται ο «πρωταθλητισμός» σε εξοπλισμούς, προσανατολισμένους στα προτάγματα του ΝΑΤΟ.
Τα παραπάνω δίνουν και τον τόνο σε ό,τι αφορά τις διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά, για να διασφαλιστεί η ΝΑΤΟική συνοχή, αλλά και να «τρέξουν» σχέδια συνεκμετάλλευσης.
Καθώς μάλιστα οι διεργασίες σε αυτήν την κατεύθυνση επιταχύνονται, με φήμες να επιμένουν ότι αμέσως μετά τις εκλογές, και μέσα στο καλοκαίρι ακόμα, επίκειται επίσκεψη υψηλόβαθμου Αμερικανού παράγοντα στις δύο χώρες, για να ετοιμάσει το «τραπέζι». Ηδη μεσοβδόμαδα, μιλώντας στον «Alpha», ο Κυρ. Μητσοτάκης προανήγγειλε ότι στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ θα επιδιώξει συνάντηση με τον Πρόεδρο Ερντογάν, εφόσον και αυτός επανεκλεγεί, προκειμένου να γίνει ένα «restart» στις διαδικασίες και να συζητήσουν τη «βασική», όπως την χαρακτηρίζουν, διαφορά με την τουρκική αστική τάξη, τον καθορισμό ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας.
Προηγουμένως, ο τ. υπουργός Εξωτερικών, Ν. Δένδιας, έδινε μια ιδέα τού τι περιέχει η τάχα πιο σφιχτή ελληνική ατζέντα, όταν ερωτηθείς «αν θα ήταν μια λύση τα κλιμακωτά χωρικά ύδατα στο Αιγαίο» απαντούσε πως η UNCLOS (η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας) «δεν μας δίνει 12 μίλια, μας δίνει μέχρι 12 μίλια...».
Προεργασίες έχουν γίνει ήδη. Χαρακτηριστικά, τον Απρίλη ο Αμερικανός πρέσβης, Τζορτζ Τζέιμς Τσούνις, δήλωσε στο Φόρουμ των Δελφών «ενθουσιασμένος από το βάθος των δύο κυβερνήσεων, Ελλάδας και Τουρκίας», που, όπως είπε, «είναι έτοιμες να συνομιλήσουν με στόχο την αποκλιμάκωση των εντάσεων στις σχέσεις τους», κάτι που περιμένει να φανεί ακόμα περισσότερο μετά τις εκλογές. Προϊδεάζοντας, εξάλλου, για το εύρος των θεμάτων που θα μπουν στο τραπέζι, σημείωσε ότι «κανείς δεν έχει το μονοπώλιο του σωστού και του λάθους».
Τότε, σε άλλη μια ένδειξη της... σκληρής αντιπολίτευσης που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ μετεκλογικά, τα στελέχη του μιλούσαν για «Πρέσπες του Αιγαίου», ενώ ο Ευ. Βενιζέλος από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ ζητούσε να «αντιστραφεί ο διάλογος» με την Τουρκία, εκκινώντας από την «εξομάλυνση» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και όχι από το Κυπριακό, προκειμένου να επιλυθούν πρώτα τα «πιο εύκολα ζητήματα», όπως είναι η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, και στη συνέχεια «να τεθούν υπό διαπραγμάτευση και τα πιο δύσκολα εντός του ΝΑΤΟικού πλαισίου».
Στο πλαίσιο δηλαδή όπου μπαίνουν για σφαγή τα ελληνικά και κυπριακά κυριαρχικά δικαιώματα προκειμένου η Τουρκία να μείνει αγκιστρωμένη στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο. Σημειωτέον, μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής του Ιούλη, προηγείται η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών της λυκοσυμμαχίας την Τετάρτη και των Αμυνας στα μέσα Ιούνη, ενώ η αμερικανική πρεσβεία ετοιμάζει δεξίωση προς τιμήν της 4ης Ιουλίου, στις 29 Ιούνη στην Αθήνα, τέσσερις μέρες ακριβώς μετά τις εκλογές, με πάνω από 1.500 προσκεκλημένους, και της επόμενης κυβέρνησης αλλά και της επόμενης αντιπολίτευσης, αξιωματικής και μη, δηλαδή της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και λοιπών πλην ΚΚΕ, για τα σχετικά διαπιστευτήρια.
Η κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής που θα «τρέξει» από τις 26 Ιούνη περιγράφεται άλλωστε και από τις δεσμεύσεις που απορρέουν από την Εκθεση της Κομισιόν και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Ενδεικτική για την αντιλαϊκή «σκυτάλη» που περνάει από χέρι σε χέρι, με «πακέτο» όλες αυτές τις δεσμεύσεις, είναι η επιστολή του Κυρ. Μητσοτάκη, την Πέμπτη, προς τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό, Ι. Σαρμά, όπου περιγράφεται το «κουστούμι» που έχουν ράψει για τον λαό τα κόμματα του κεφαλαίου μέσα από τα μνημόνια διαρκείας.
Συγκεκριμένα, ο Μητσοτάκης ενημέρωσε τον Σαρμά ότι «εντός του Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η αξιολόγηση του τρίτου αιτήματος της χώρας μας προς το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, για την εκταμίευση συνολικού ύψους 1,72 δισ. ευρώ». Πρόκειται για την αξιολόγηση των επιδόσεων στην εφαρμογή του «υπερμνημονίου», το οποίο, πέρα από τα 350 βαριά αντιλαϊκά «προαπαιτούμενα» που προβλέπει μέχρι και το 2026, θα φορτώσει στις λαϊκές πλάτες νέα μεγάλα χαράτσια για την αποπληρωμή του.
Παραπέρα, ενημερώνει ότι για τον Ιούνη προγραμματίζονται συναντήσεις των τεχνικών κλιμακίων των ελληνικών αρχών με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ESM), «στο πλαίσιο της 3ης έκθεσης της μετα-προγραμματικής Εποπτείας, η οποία αναμένεται να οριστικοποιηθεί και να δημοσιευθεί στο τέλος του τρίτου τριμήνου του τρέχοντος έτους», επιβεβαιώνοντας ακριβώς ότι τα μνημόνια διαρκείας του κεφαλαίου και της ΕΕ είναι και θα είναι εδώ.
Στο μεταξύ, δεν περνά απαρατήρητη η πρεμούρα τους να πάρουν πάνω και από 175 έδρες, όσο πιο κοντά γίνεται στις 180 που απαιτούνται, ώστε η Βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές να προτείνει άρθρα του Συντάγματος προς αναθεώρηση, στην οποία θα προχωρήσει η επόμενη. Σημαία τους έχουν κάνει αυτή του άρθρου 16, ώστε να γίνει εφικτή η ίδρυση ιδιωτικών - «μη κρατικών» πανεπιστημίων, έχοντας και την αβάντα από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, που δηλώνουν «ανοιχτοί» να το συζητήσουν.
Παραπέρα, στην Υγεία βάζουν ως πρόταγμα την υλοποίηση μιας «πλούσιας μεταρρυθμιστικής ατζέντας», με αντιδραστικές αλλαγές, διευρύνοντας την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών, με τις συστάσεις της Εαρινής Εκθεσης της Κομισιόν για παράδειγμα να προβλέπουν την ενεργοποίηση μέχρι τον Σεπτέμβρη του «κόφτη» για την πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία (βλέπε σελ. 7 και 14).
Στους στόχους, από τη μία, να εμποδιστεί ένα αποτέλεσμα «παντοδυναμίας» της ΝΔ από τις κάλπες της 25ης Ιούνη και, από την άλλη, να διασωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως ο βασικός εκφραστής της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας, κατέληξε με συνοπτικές διαδικασίες η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος την περασμένη Πέμπτη.
Στο πλαίσιο αυτό, και με την ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ να αξιοποιείται για την «κατοχύρωσή» του έναντι της απειλής από το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και σε μια κάλπικη «αντιπολίτευση» για το πώς θα εφαρμοστεί το αντιλαϊκό πρόγραμμα της επόμενης μέρας, ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύει ξανά κάλπικα διλήμματα του τύπου «πρόοδος - συντήρηση», καλέσματα «δημοκρατικής πανστρατιάς», αλλά και μπόλικο εκφοβισμό για τη «δεξιά που έρχεται εκδικητική».
Ταυτόχρονα, και με βάση την ομιλία του Αλ. Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται τη σταθερότητα ως κόμμα εξουσίας, και όχι «συμπλήρωμα της δεξιάς», σε μια αναφορά τοποθετήσεων στελεχών του ΠΑΣΟΚ για συγκυβέρνηση με τη ΝΔ ή «κόμμα διαμαρτυρίας», σε μια προκλητική αναφορά στο ΚΚΕ.
Η επίθεση του Αλ. Τσίπρα στο ΚΚΕ περιλάμβανε άλλωστε και τη λαθροχειρία ότι το Κόμμα ευθύνεται για την καθίζηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και τη σταθεροποίηση της ΝΔ, ενώ προειδοποίησε ότι δεν θα υποστείλει αυτήν την κριτική.
Αναφερόμενος στις αιτίες του αρνητικού αποτελέσματος επικαλέστηκε μεταξύ άλλων τη συκοφαντία ότι δέχθηκε «μονομέτωπο» εναντίον του από το ΚΚΕ, κάτι που, όπως ισχυρίστηκε, άνοιξε «διάδρομο» στη ΝΔ. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει ανοίξει ...λεωφόρο στην ενίσχυση της ΝΔ αλλά και την επαναφορά του ΠΑΣΟΚ, με την πολιτική που ακολούθησε και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση, ο Αλ. Τσίπρας επικαλέστηκε ως αιτία της κατάρρευσης την άρνηση των άλλων δυνάμεων για «κυβέρνηση συνεργασίας». Ετσι, βολικά, φόρτωσε ξανά σε άλλους τα αποτελέσματα της δικαίωσης που παρείχε ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση στα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, στη συνέχιση της εμπλοκής στα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ, αλλά και τη στήριξη άνω των μισών νομοσχεδίων της ΝΔ κ.ο.κ.
Υπέδειξε ακόμα ως αιτίες της ήττας το ότι η ΝΔ κατάφερε να επιβάλει δική της ατζέντα στην προεκλογική αντιπαράθεση, αλλά και την έλλειψη συνοχής και συγκρότησης στην εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην προσπάθειά του να τονώσει τη συσπείρωση στις γραμμές του κόμματός του φιλοτέχνησε το προφίλ του «θύματος» μεγάλων συμφερόντων, λέγοντας ότι η κυβέρνηση της ΝΔ σχεδιάζει «να προχωρήσει ακόμα και σε αλλαγές στο Σύνταγμα σε βαθιά συντηρητική κατεύθυνση, να ξεμπερδέψει με τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι ο μόνος αντίπαλος», και ότι τάχα τον πολεμάνε γιατί δεν είναι ...υποτακτικός ηγέτης.
Εκανε, τέλος, συστάσεις στα στελέχη του να βάλουν τέλος στην αμετροέπεια και τις αντιπαραθέσεις, να φιλοτεχνήσουν προφίλ σοβαρότητας και υπευθυνότητας «όπως αρμόζει σε στελέχη και σε κόμματα που διεκδικούν την κυβερνητική εξουσία», και απαντώντας σε μια εσωκομματική συζήτηση για τον προσανατολισμό που πρέπει να πάρει, είπε ότι δεν πρέπει να στραφούν «ούτε προς το κέντρο ούτε προς τα αριστερά αλλά προς τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα», για να διεκδικήσουν με περισσότερες αξιώσεις κάποιο κυβερνητικό χρίσμα.
