Κως, Νέα Μάκρη, Χαλκιδική, Πειραιάς, Ρόδος, Σέρρες, Εύβοια και δεν έχει τέλος η λίστα των ανθρώπων που άφησαν την τελευταία τους πνοή πάνω σε καρότσες αγροτικών ή περιμένοντας στο σπίτι, στο οδόστρωμα επί ώρες την «Αμεση Βοήθεια». Και για όλα αυτά τα εγκλήματα κάθε κυβέρνηση ψάχνει για «σταθμάρχη», στοχοποιώντας εργαζόμενους, στήνοντας ΕΔΕ σε μια προσπάθεια να αποποιηθούν κάθε ευθύνη και να ενεργοποιήσουν τον «κοινωνικό αυτοματισμό».

Το χρονικό των προαναγγελθέντων αυτών εγκλημάτων γράφεται εδώ και χρόνια από μια βάρβαρη πολιτική που εφαρμόζεται όλο και πιο επιθετικά σε βάρος της υγείας του λαού.

Και σήμερα, με έναν νεκρό σχεδόν τη μέρα στην αναμονή για το ασθενοφόρο, βρίσκουν ευκαιρία διάφοροι «λαγοί» της ιδιωτικοποίησης να δείξουν ως «διέξοδο» τις ίδιες τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτό το χάλι.

«Να ανατάξουμε το σύστημα Υγείας», λέει για παράδειγμα η ΝΔ, με τον Κυρ. Μητσοτάκη να εξαγγέλλει ότι το σύστημα Υγείας θα είναι «πρώτη προτεραιότητα» την επόμενη 4ετία, προδιαγράφοντας την κλιμάκωση της επίθεσης. Το πρόγραμμα άλλωστε της ΝΔ, με τίτλο «νέο ΕΣΥ», υλοποιείται ήδη, προβλέποντας λουκέτα και συγχωνεύσεις για δημόσια νοσοκομεία και κλινικές, με κριτήριο το κατά πόσο «συμφέρει η λειτουργία τους», περαιτέρω ένταση της επιχειρηματικής δράσης και των άμεσων και έμμεσων πληρωμών, επέκταση των σχέσεων εργασίας - λάστιχο. Γενίκευση δηλαδή όλων εκείνων των μέτρων που αποδείχθηκαν εγκληματικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας και που στο ΕΚΑΒ έχουν τα τραγικά αποτελέσματα με τις αδικοχαμένες ζωές που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.

«Δεν συμφέρει να έχουμε δομές και να κάνουμε προσλήψεις μόνο για τρεις μήνες. Δεν μπορεί να κάθονται ιδιωτικά ασθενοφόρα όταν πεθαίνει ένας άνθρωπος, επειδή υπάρχουν εμμονές ενάντια στη συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα...», λένε πρώην υπουργοί και άλλα παπαγαλάκια, προαναγγέλλοντας τα επόμενα βήματα ιδιωτικοποίησης.

Ο θάνατος της 19χρονης εγκύου, όμως, που αβοήθητη ανέμενε μάταια το ασθενοφόρο, δεν έγινε σε κανένα απομακρυσμένο νησί, αλλά μισή ώρα από το κέντρο της Αθήνας. Στην Αττική, με τριάμισι εκατομμύρια πληθυσμό σταθερά και όχι κατά τους «καλοκαιρινούς μήνες», με μεγάλους χώρους δουλειάς και πυκνοκατοικημένες περιοχές, το ΕΚΑΒ λειτουργεί με λιγότερα από τα μισά αναγκαία ασθενοφόρα. Επομένως, το επιχείρημα των «απομακρυσμένων περιοχών», για τις οποίες θεωρείται «παράλογο» το να έχουν όλο τον χρόνο πλήρως στελεχωμένες δομές, καταρρίπτεται από την ίδια την πολιτική επιλογή των κυβερνήσεων για σμπαράλιασμα του δημόσιου συστήματος Υγείας.

Το κυριότερο είναι ότι τέτοιοι προκλητικοί ισχυρισμοί διατυπώνονται μόλις λίγο καιρό μετά την πανδημία, που απέδειξε το ακριβώς αντίθετο. Οτι ένα σύστημα Υγείας που λειτουργεί απολύτως δωρεάν, με κριτήριο την ουσιαστική πρόληψη και προστασία του λαού και όχι το εγκληματικό «κόστος - όφελος», πρέπει να είναι πλήρως ανεπτυγμένο και στελεχωμένο, ανεξάρτητα από «εποχές» και «πληρότητες». Πρέπει να είναι δομημένο όχι μόνο για να καλύπτει τις τρέχουσες ανάγκες - που σήμερα βέβαια ούτε αυτό δεν γίνεται - αλλά να έχει και τις απαραίτητες εφεδρείες για να καλύπτει το σύνολο των αναγκών, είτε χαρακτηρίζονται «τακτικές» είτε «έκτακτες».

Τι μπαίνει εμπόδιο στην παραπάνω ζωτική λαϊκή ανάγκη; Η στρατηγική των κυβερνήσεων, η διαρκής υποχρηματοδότηση, η εξασφάλιση των «μίνιμουμ» παροχών ώστε από τη μία να εξοικονομούνται πόροι για την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων και, από την άλλη, να δημιουργείται «χώρος» για την ανάπτυξη επιχειρηματικής δράσης από τους κλινικάρχες και τους μεγαλεμπόρους της Υγείας.

Υπενθυμίζεται ότι σε αυτήν την κατεύθυνση ψηφίστηκε πέρυσι από την κυβέρνηση της ΝΔ το νομοσχέδιο με το οποίο ανατίθενται σε ιδιώτες οι «δευτερογενείς διακομιδές» (μεταξύ νοσοκομείων και από τα νοσοκομεία στα σπίτια), σε συνέχεια ανάλογης τροπολογίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ του 2016, που έδινε τη δυνατότητα για σύναψη τέτοιων συμβάσεων.

Μήπως όμως αυτή η βαρβαρότητα δεν είναι αποτέλεσμα των «κοστολογημένων προγραμμάτων», για τα οποία τσακώνονται η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ; Ποιο «κοστολόγιο» με κριτήριο τη «δημοσιονομική σταθερότητα» και την προσέλκυση επενδύσεων επιτρέπει την αναγκαία στελέχωση σε προσωπικό και υποδομές του ΕΚΑΒ και συνολικά του συστήματος Υγείας;

Χαρακτηριστικά είναι όσα έλεγε ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας την Παρασκευή, παρουσιάζοντας για μια ακόμα φορά το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και ξεκόβοντας κάθε προσδοκία για ουσιαστική ενίσχυση των νοσοκομείων. Το «απολύτως κοστολογημένο» πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, ξεκαθαρίζει ότι «ο αριθμός των απαιτούμενων προσλήψεων είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που προτείνουμε».

Και επειδή «ρεαλιστικό» κατά τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να χάνεται κόσμος στη «διαλογή ασθενών» είτε του ΕΚΑΒ είτε των ΜΕΘ, ο Αλ. Τσίπρας συμπλήρωνε ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι «ρεαλιστικό», αφού «κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας μέσα στα πλαίσια των δημοσιονομικών δυνατοτήτων». Και εξήγησε: «Θα μπορούσαμε να πούμε, διπλασιασμός των εργαζομένων. Δεν το λέμε, διότι ξέρουμε ότι υπάρχουν περιορισμένες δημοσιονομικές δυνατότητες».

Να λοιπόν πώς τα «κοστολογημένα προγράμματα» πνίγουν κάθε ανάγκη των εργαζομένων, αφού γίνεται καθαρό ότι αυτά δεν προβλέπουν ούτε την εξάλειψη των χρόνων αναμονής, ούτε τις αναγκαίες δομές σε νησιά και απομακρυσμένες περιοχές, ούτε καν το πολυπόθητο από τον λαό δημόσιο νοσοκομείο στην Ανατολική Αττική.

Κρίνοντας από αυτήν τη συναίνεση ανάμεσα στα κόμματα του κεφαλαίου γύρω από την επιχειρηματική δράση στην Υγεία, τις περικοπές και τους «κόφτες», προδιαγράφεται η ακόμα χειρότερη επόμενη μέρα για την Υγεία του λαού. Και αποδεικνύεται ότι μόνο συγκυριακά δεν ήταν τα «μορατόριουμ» του ΣΥΡΙΖΑ και τα καλέσματα για «συγκυβέρνηση στην Υγεία» κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Για αυτήν τη χειροτέρευση της επόμενης μέρας δεσμεύονται άλλωστε η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη στρατηγική τους για την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών ομίλων και για την προώθηση των «βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών».

Με τον λαό να έχει απέναντί του μια κυβέρνηση και μια «συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση» που θα αλληλοϋποστηρίζονται, το δίλημμα είναι πιο καθαρό από ποτέ: «'Η με τα κέρδη των λίγων ή με τις ζωές των πολλών».

Στις 25 Ιούνη, με κριτήριο τη θωράκιση της ζωής του λαού και όχι της κερδοφορίας των ομίλων, οι εργαζόμενοι μια επιλογή έχουν: Ισχυρό ΚΚΕ, που δεν βάζει σε κανένα «ζύγι» την Υγεία και την Πρόνοια. Ετσι θα δοθεί από καλύτερες θέσεις η μάχη ενάντια στην επιχειρηματική δράση και στην περαιτέρω υποβάθμιση που φέρνει, η πάλη για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία υψηλού επιπέδου για τον λαό.

Ο «Ριζοσπάστης» μιλά με τον Βασίλη Δρανιά, εκλεγμένο με την «Ταξική Αγωνιστική Συσπείρωση» στο ΔΣ του «Σωματείου Εργαζομένων ΕΚΑΒ» στην Αττική, αναδεικνύοντας τη δραματική και διαχρονική υποστελέχωση, η οποία δεν αντιμετωπίζεται με τα μπαλώματα που προκρίνει η Διοίκηση, με τις εθελοντικές μετακινήσεις και την υπερεργασία των εργαζομένων.

Και εξηγεί: «Καθημερινά 30 με 40 ασθενοφόρα βρίσκονται με βλάβη, παρκαρισμένα στα ιδιωτικά συνεργεία ή στην ΚΥ του ΕΚΑΒ Αττικής. Οι δραματικές καθυστερήσεις επισκευής στα ιδιωτικά συνεργεία έχουν παγιωθεί και πολλές φορές ξεπερνούν ακόμη και τους έξι μήνες. Την ίδια ώρα το συνεργείο της Κεντρικής Υπηρεσίας έχει μείνει με 5 συνολικά μηχανικούς, ενώ στο παρελθόν διέθετε 16.

Ταυτόχρονα, η έλλειψη επαρκούς αριθμού και εξειδικευμένου προσωπικού επηρεάζει σοβαρά την ικανότητα ανταπόκρισης και την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει το ΕΚΑΒ. Πανελλαδικά, οι κενές οργανικές θέσεις διασωστών πληρωμάτων ασθενοφόρων είναι περισσότερες από 700, βάσει των αναγκών που αποτυπώνονται στον απαρχαιωμένο οργανισμό του ΕΚΑΒ του 1989, ενώ είναι κοινώς αποδεκτό ότι οι ανάγκες σε προσωπικό είναι κατά πολύ μεγαλύτερες. Από το 2016 έχουν αποχωρήσει περισσότεροι από 550 μόνιμοι διασώστες και έχουν προσληφθεί μόλις 46 μόνιμοι, ενώ οι υπόλοιπες προσλήψεις αφορούν σε επικουρικό προσωπικό, των οποίων οι συμβάσεις λήγουν τέλος του χρόνου».

Και συμπληρώνει: «Παρά τα κενά, τις απαράδεκτες - πολλές φορές κι επικίνδυνες - συνθήκες οι διασώστες του ΕΚΑΒ εργαζόμαστε με αυταπάρνηση, δίνοντας άνισο αγώνα για τη διάσωση της ανθρώπινης ζωής. Δυστυχώς, καθημερινά γινόμαστε αποδέκτες παραπόνων και καταγγελιών για τις μεγάλες καθυστερήσεις για τις οποίες δεν έχουμε καμία ευθύνη. Είναι εξοργιστικό, λοιπόν, να βλέπουμε για άλλη μια φορά την πολιτική ηγεσία να προσπαθεί να μετακυλήσει την ευθύνη σε εμάς τους εργαζόμενους προκειμένου να συγκαλύψει τις δικές της εγκληματικές ευθύνες. Καλούμε τους ασθενείς, τους εργαζόμενους, όλο τον λαό να σταθεί στο πλευρό μας και να διεκδικήσουμε».

Η πραγματικότητα λοιπόν είναι αμείλικτη: Στην Αττική, των 3,7 εκατομμυρίων κατοίκων, αντιστοιχούν μόλις 50 ασθενοφόρα. Το 2011 επιχειρούσαν συνολικά 70 για την πρωινή και απογευματινή βάρδια. Το 2019 μειώθηκαν στα 55 και το 2023 μετά βίας επιχειρούν 45 - 50!

Αγορά ασθενοφόρων έχει να γίνει από το 2015. Την περίοδο 2019-2022 έγιναν 450 συνταξιοδοτήσεις και μόλις 46 προσλήψεις προσωπικού, ενώ οι ελλείψεις που καταγράφονται είναι πάνω από 500.

Εν έτει 2023 χωρίς ασθενοφόρο παραμένουν νησιά όπως: Μήλος, Κέα, Κύθνος, Σέριφος, Σίφνος, Αμοργός. Το ΕΚΑΒ επιχειρεί με μόλις ένα ασθενοφόρο σε Κάλυμνο, Κω, Λέρο, Μύκονο, Νάξο, Πάρο, Σάμο, Σύρο, Σαντορίνη και Τήνο. Στη Χίο και στην Ικαρία το προσωπικό δεν επαρκεί για δεύτερο ασθενοφόρο σε όλες τις βάρδιες. Ενώ στην Ιο, στην Κάρπαθο και στα Κύθηρα το ΕΚΑΒ με 1-2 διασώστες λειτουργεί μερικά 8ωρα.

«Ερχόμαστε αντιμέτωποι με την κίνηση στους δρόμους, με βλάβες στα οχήματα, έχοντας κατά νου και την αγωνία των ανθρώπων που περιμένουν την άμεση βοήθεια, όπου τις περισσότερες φορές η αναμονή είναι μεγάλη.

Η Αμεση Βοήθεια πρέπει να είναι άμεση στο σημείο και κατά τη διακομιδή κάνουμε ό,τι προβλέπεται και ταχύτατα φεύγουμε για το αντίστοιχο νοσοκομείο εφημερίας. Εκεί, ανάλογη κατάσταση. Γιατροί και νοσηλευτές θα δουν όσο γίνεται περισσότερα περιστατικά. Κι εκεί λίγοι και χωρίς επαρκή εξοπλισμό. Ολοι μας δουλεύουμε με άγχος και γρήγορα - πόσοι συνάδελφοι έφυγαν από κοντά μας. Πόσο θα συνεχίσει αυτό και πόσο θα αντέξουμε;», λέει με αγωνία στον «Ριζοσπάστη» ο Διονύσης Σοφός, επικουρικός διασώστης στο ΕΚΑΒ, που εργάζεται σε πλήρωμα ασθενοφόρου από τον Αύγουστο του 2020.