Να αποδοθεί ο λόφος Κοπανά στον λαό απαιτεί η «Λαϊκή Συσπείρωση» Βύρωνα.

Σημειώνει ότι «η απόφαση του Αρείου Πάγου σχετικά με διεκδικήσεις ιδιωτών στον λόφο Κοπανά, που εκδόθηκε στις 22 Ιούνη, είναι αρνητική για τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού και δικαιώνει όσους έχουν βάλει στο μάτι όλη την έκταση! Ετσι, μετά την απαράδεκτη απόφαση του Εφετείου πριν από 3 χρόνια, και ο Αρειος Πάγος επιχειρεί να κατοχυρώσει σε ιδιώτες όσα ο λαός της πόλης μας μαζί με τους κατοίκους του Υμηττού απέκτησε μέσα από σκληρούς αγώνες».

«Τώρα είναι ώρα ευθύνης για όλους! Να συνεδριάσει άμεσα το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης για ενημέρωση», τονίζει η «Λαϊκή Συσπείρωση» και προσθέτει:

«Υπενθυμίζουμε ότι πριν από 3 χρόνια, η "Λαϊκή Συσπείρωση":

- Προειδοποιούσε όλους όσοι συντάσσονταν με την άποψη που έλεγε ότι μέσω του δικαστικού αγώνα θα βρεθεί λύση και αναδείκνυε ότι το δίκιο μας θα κριθεί στους αγώνες!

- Αναδείκνυε ότι στη συντριπτική πλειοψηφία οι δικαστικές αποφάσεις στρέφονται ενάντια στα λαϊκά δικαιώματα και ευνοούν τα μεγάλα συμφέροντα.

- Διατράνωνε σε όλους τους τόνους ότι η μοναδική λύση ήταν - και θα είναι - η νομοθετική παρέμβαση που θα κλείσει οριστικά το θέμα και θα αποδίδει την περιοχή στον λαό.

- Εφερε το θέμα μέσω της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ στη Βουλή με Ερώτηση - παρέμβαση για οριστική λύση.

- Στήριξε τις μεγάλες και πολύμορφες κινητοποιήσεις του συντονιστικού των φορέων και των κατοίκων της πόλης με όλες της τις δυνάμεις.

Εκείνη την περίοδο, όσοι σήμερα πέφτουν από τα σύννεφα, μαζί και η πλειοψηφία των δημοτικών παρατάξεων του δήμου μας, έστηναν κοκορομαχίες πολύ μακριά από την ουσία, όπως, για παράδειγμα, το ποιο δικηγορικό γραφείο θα εκπροσωπήσει τον δήμο στον Αρειο Πάγο κ.ά., υπονομεύοντας στην πραγματικότητα τον αγώνα που δινόταν. Τώρα, τι λένε όλοι αυτοί; Τώρα θυμήθηκαν ορισμένοι ότι τη λύση πρέπει να τη δώσει η κυβέρνηση;

Πλέον είδαμε όλοι τι σημαίνει να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε άλλους, είτε αυτοί λέγονται δικαστήρια είτε "παράγοντες" που εχθρεύονται τους αγώνες. Το σύνθημα που κυριάρχησε στις κινητοποιήσεις του λαού της πόλης και έλεγε "Αυτός ο λόφος, αυτά τα γήπεδα και αυτά τα θέατρα είναι δικά μας, δεν μπορεί κανείς να μας τα πάρει!" παραμένει επίκαιρο και ήρθε η ώρα να ακουστεί πολύ πιο δυνατά! Οπως τους λέγαμε και σε ανακοίνωσή μας τον Απρίλη του 2021, έτσι τους λέμε και τώρα: Ούτε να σας περνάει από το μυαλό ότι θα επιτρέψουμε να χαθούν οι χώροι αυτοί, όσες δικαστικές αποφάσεις και αν υπάρξουν. Οι χώροι αυτοί κατακτήθηκαν με αγώνες και με αγώνες θα παραμείνουν στα χέρια μας ώστε να τους απολαμβάνει ο λαός της περιοχής!».

Την συντρόφισσα Καίτη Δημητριάδου, που «έφυγε» αυτές τις μέρες από τη ζωή, αποχαιρετούν οι Κομματικές Οργανώσεις Ηλιούπολης του ΚΚΕ, σημειώνοντας:

«Η συντρόφισσα Καίτη ήταν ευαίσθητη και δυναμική. Την πόναγε το άδικο μα και την εξόργιζε ταυτόχρονα. Δεν ανεχόταν να βλέπει τη φτώχεια, τους πολέμους, την προσφυγιά και να μην κάνει κάτι γι' αυτό.

Οργανώθηκε στο ΚΚΕ, στον χώρο δουλειάς της στο Νοσοκομείο "Αμαλία Φλέμινγκ", όπου μαζί με άλλους συντρόφους - συναδέλφους της γιατρούς μοιραζόταν τις ίδιες αγωνίες, τα ίδια οράματα, για έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Η Καίτη ήταν αιματολόγος, εξαιρετική επιστήμονας με αρχές, αξίες και ιδανικά, που ποτέ δεν πρόδωσε μέχρι το τέλος της ζωής της.

Πάλεψε για αυτά μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και ως στέλεχος του Κόμματος σε διάφορες θέσεις ευθύνης. Γραμματέας της ΚΟ Αγίου Κωνσταντίνου Ηλιούπολης, ενώ υπήρξε και μέλος της Αχτιδικής Επιτροπής των Ανατολικών Συνοικιών της ΚΟ Αττικής.

Είχε πρωτοπόρα δράση στο αντιπολεμικό κίνημα. Για πολλά χρόνια ήταν πρόεδρος του Παραρτήματος της Επιτροπής Ειρήνης (ΕΕΔΥΕ) Ηλιούπολης».

Την αντίθεσή τους στην κατάργηση των νομικών προσώπων που διαχειρίζονταν το πανεπιστημιακό δάσος στο Περτούλι, προκειμένου να παραδοθούν τα ίδια τα δάση και οι περιοχές - φιλέτο στα επιχειρηματικά συμφέροντα, εκφράζουν μαζικοί φορείς του Περτουλίου.

Στην ανακοίνωσή τους σημειώνουν μεταξύ άλλων: «Εδώ και έναν χρόνο έχει ψηφιστεί από την κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ένα άρθρο έκτρωμα (296, νόμος 4957/2022) που καταργεί την αυτοτέλεια του Ταμείου Διαχείρισης Αγροκτήματος και Διαχείρισης Πανεπιστημιακών Δασών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ένα ταμείο που περιλαμβάνει και το δικό μας δάσος συνολικής έκτασης 33.000 στρεμμάτων.

Γι' αυτή την εγκληματική πολιτική υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, με αποκορύφωμα πέρυσι να έχει απομείνει για τη φύλαξη όλων των εγκαταστάσεων, αλλά και του δάσους, ένας δασοφύλακας κι ένας φύλακας κτιρίων. Μέσα στην "αγωνία" τους αυτή διέγραψαν στο Περτούλι 70 περίπου χρόνια πανεπιστημιακής άσκησης και έρευνας, ξέχασαν 40 - 50 οικογένειες δασεργατών, ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφετέριες, ενώ αποτελειώνουν και όσους κτηνοτρόφους απέμειναν. Η ζωή έχει δείξει πως όταν καταργούνται τέτοια ΝΠΔΔ, όσο υπονομεύεται η Παιδεία και υποβαθμίζονται τοπικές κοινωνίες, από πίσω κρύβονται αρπακτικά που περιμένουν να αποτελειώσουν - στο όνομα του κέρδους - ό,τι άφησε όρθιο η ανάπτυξή τους».

Οι μαζικοί φορείς τονίζουν επιπλέον ότι «δεν θα επιτρέψουμε τον τόπο που μεγαλώσαμε, που δουλεύουμε, που κάναμε οικογένειες, να τον διαλύσουν για τα κέρδη κάποιων. Ζητάμε:

- Να ανασταλεί και να καταργηθεί ΤΩΡΑ το άρθρο 296. Να ξεκινήσουν άμεσα οι εργασίες (υλοτομία, καυσόξυλα).

- Να συνεχιστεί το προηγούμενο καθεστώς με ενίσχυση της χρηματοδότησης και πλήρη εξασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων των δασεργατών.

- Να γίνει πρόσληψη μόνιμου προσωπικού δασοφυλάκων, προσωπικό δασαρχείου, συντηρητών (φυλάκων κτιρίων).

- Να ενισχυθεί η χρηματοδότηση για την έρευνα, τη συντήρηση των δασικών δρόμων και των έργων ύδρευσης.

- Να εκσυγχρονιστούν η εστία και η λέσχη, να καλύπτονται πλήρως και δωρεάν οι ανάγκες των φοιτητών που κάνουν το καλοκαίρι την πρακτική τους άσκηση».