Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτυπώνει και επιβεβαιώνει τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων για τον λαό. Οχι επειδή η ΝΔ διατήρησε την εκλογική της δύναμη και ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τη μισή σχεδόν δική του, ή επειδή μειώθηκε συνολικά το ποσοστό της σοσιαλδημοκρατίας στη Βουλή. Αλλά επειδή συνεχίζει να μην κλονίζεται και να μην αμφισβητείται μαζικά η εξουσία των επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου.

Αυτό άλλωστε εκφράζεται και εκλογικά. Με το γεγονός ότι παραμένουν συντριπτική πλειοψηφία τα κόμματα εκείνα που η στρατηγική τους συγκλίνει ενάντια στα πραγματικά εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Που τα προγράμματά τους, ανεξάρτητα από υπαρκτές διαφορές και αποχρώσεις, υπηρετούν την πολιτική στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, παρά το γεγονός ότι η ψήφισή τους δεν σημαίνει και συναίνεση του λαού στο πρόγραμμα και στην πολιτική τους. Αυτό το «με βαριά καρδιά» που συναντήσαμε κατά κόρον σε έναν κόσμο που επέλεγε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ είναι χαρακτηριστικό.

Στοιχείο του ίδιου αρνητικού συσχετισμού είναι η απογοήτευση και η μοιρολατρία που συστηματικά καλλιεργεί ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας, τροφοδοτώντας τη λογική του μικρότερου κακού και ως κριτήριο ψήφου. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό το κριτήριο «βάρυνε» για να στηρίξουν εκλογικά τη ΝΔ εργατικές - λαϊκές δυνάμεις που εγκατέλειψαν τον ΣΥΡΙΖΑ, διαπιστώνοντας ότι δεν υπάρχουν μεταξύ τους στρατηγικές διαφορές. Είναι η λογική τού «δεν υπάρχει εναλλακτική», που καλλιέργησαν συστηματικά αυτές οι δυνάμεις, με την κυβερνητική - και όχι μόνο - θητεία τους, την παρέμβασή τους στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Στοιχείο αυτού του αρνητικού συσχετισμού είναι βεβαίως και η ενισχυμένη παρουσία στη Βουλή του ακροδεξιού και φασιστικού χώρου, μια ακόμα αρνητική εξέλιξη αυτών των εκλογών, που δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό.

Δεν πέφτουμε βέβαια από τα σύννεφα. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι παρ' όλα τα θετικά βήματα που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια στην πορεία της ταξικής πάλης, στην ανάπτυξη των εργατικών - λαϊκών αγώνων, την άνοδο του κύρους του ΚΚΕ, απέχουμε πολύ από τη διαμόρφωση ενός μαζικού ρεύματος χειραφέτησης από την αστική πολιτική.

Ομως, όσο αρνητικός κι αν είναι ο συσχετισμός, δεν είναι τόσο ακλόνητος όσο φαίνεται. Το αστικό πολιτικό σύστημα θα αντιμετωπίσει δυσκολίες το επόμενο διάστημα, εξαιτίας των ίδιων των κοινωνικών, πολιτικών και διεθνών εξελίξεων.

Στο ίδιο το αποτέλεσμα των εκλογών καταγράφονται ορισμένα στοιχεία που φανερώνουν κινητικότητα.

• Η Νέα Δημοκρατία έχασε 138.000 ψήφους από το 2019. Ωστόσο η κινητικότητα ανάμεσα σε ψηφοφόρους δικούς της και άλλων αστικών κομμάτων είναι μεγαλύτερη, κάτι που φαίνεται και από στοιχεία των exit polls. Επίσης εξέλεξε 158 βουλευτές, όσους είχε και το 2019.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ, σε σύγκριση με τις εκλογές του 2019, έχασε περισσότερες από 851.000 ψήφους. Σε απόλυτους αριθμούς επέστρεψε στα μεγέθη του Μάη του 2012. Είχε εκλέξει 86 βουλευτές το 2019, που σημαίνει ότι έχασε τη μισή σχεδόν κοινοβουλευτική του ομάδα. Από τα exit polls επιβεβαιώνεται ότι ένα 10% όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το 2019, επέλεξαν τη ΝΔ στις εκλογές της περασμένης Κυριακής.
• Το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ενισχυμένο σε σχέση με το 2019 κατά 160.000 ψήφους περίπου και αύξησε τις έδρες του στις 38, από 22 το 2019. Ωστόσο δεν εμφανίζει κάποια ιδιαίτερη δυναμική ως αστική εναλλακτική, ενώ φαίνεται ότι έχει μεγάλες δυσκολίες στην Αττική και σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα.

Βεβαίως, αυτή η κινητικότητα στην πλειοψηφία της πήγε στην αποχή ή σε ψήφους διαμαρτυρίας (δεν αναφερόμαστε βεβαίως σε όσους στήριξαν φασιστικά μορφώματα) ενώ το ΚΚΕ συσπειρώνει ένα σχετικά μικρό τμήμα της (+100.000 σε σχέση με το 2019).

Η τάση όμως αυτής της εκλογικής ενίσχυσης δεν είναι τυχαία ούτε περιστασιακή. Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι το ΚΚΕ κατάφερε να διατηρήσει το μεγαλύτερο μέρος της ανόδου που κατέγραψε τον Μάη - παρ' όλη την αποχή, μειώθηκε κατά 25.000 ψήφους - αλλά και από τη δυναμική που εμφανίζει σε μεγάλα αστικά κέντρα, όπου καταγράφει ποσοστά πολύ υψηλότερα από το πανελλαδικό του.

Μέσα σ' αυτόν τον αρνητικό για τους εργαζόμενους και τον λαό συσχετισμό, η δυναμική ενίσχυσης του ΚΚΕ έχει ευρύτερη απήχηση από την εκλογική της έκφραση, διαμορφώνει μεγαλύτερες δυνατότητες και καλύτερες προϋποθέσεις για τη δράση του Κόμματος.

Ο δρόμος για την πραγματική ανατροπή του αρνητικού για τον λαό συσχετισμού δυνάμεων περνάει μέσα από την ενίσχυση του ρεύματος αμφισβήτησης της αστικής πολιτικής, του ταξικού της χαρακτήρα, των κομμάτων και των κυβερνήσεων που την υπηρετούν, του κράτους του κεφαλαίου. Του ρεύματος που δεν αναζητά νέους σωτήρες από μια κυβερνητική εναλλαγή, του ρεύματος που αναζητά λύση στα σημερινά προβλήματα μέσα από τον οργανωμένο αγώνα, τη συμμετοχή στο κίνημα, τη συλλογική δράση, την ταξική πάλη!

Οπως σημείωνε και η Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ μετά τις εκλογές στις 21 Μάη, «η διέξοδος βρίσκεται στον δρόμο της ταξικής πάλης, στη μάχη για την αλλαγή του αρνητικού πολιτικού συσχετισμού. Αυτό είναι το περιεχόμενο της καθημερινής δράσης των κομμουνιστών-στριών, των μελών της ΚΝΕ, των φίλων, οπαδών, συμπορευόμενων με το Κόμμα: Η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τα βήματα στην προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας, η συγκρότηση ενός μεγάλου ρωμαλέου εργατικού - λαϊκού κινήματος που δεν θα περιορίζεται μόνο στην απόκρουση της επίθεσης, αλλά θα ανοίγει τον δρόμο της ανατροπής αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, με ευρύτερη συσπείρωση γύρω από την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, το Πρόγραμμά του για την εργατική - λαϊκή εξουσία, για τη σοσιαλιστική προοπτική».