Με τις φλόγες να καίνε ακόμα σπίτια και δάση και με τους κατοίκους να μετράνε τις πληγές τους στα αποκαΐδια, μόνο οργή προκαλούν οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης ότι «γίνεται ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό», ότι «φωτιές είχαμε και θα έχουμε», ότι «φέτος δόθηκαν 25 εκατ. ευρώ στους δήμους για πυροπροστασία» και ότι εξασφαλίστηκαν τα «περισσότερα μέσα από ποτέ».

Κάπως έτσι πάει να ξεπλυθεί από κάθε ευθύνη για τις μεγάλες καταστροφές, για τις οποίες αρκούσαν ο πρώτος καύσωνας του καλοκαιριού και τα λίγα συνηθισμένα μποφόρ της εποχής.

Πάνω - κάτω τα ίδια έλεγε η κυβέρνηση και στις προπέρσινες μεγάλες καταστροφές της Εύβοιας, όταν και τότε «η χώρα ήταν καλύτερα προετοιμασμένη από ποτέ», όμως σχεδόν το μισό νησί έγινε στάχτη, με κατοίκους και εργαζόμενους ακόμα να μαζεύουν τα κομμάτια τους.

Το «άλλοθι» και φέτος αναζητείται στην κλιματική αλλαγή και στα «πρωτόγνωρα φαινόμενα», η εύφλεκτη ύλη όμως που βάζει μπουρλότο στον φυσικό πλούτο και σε λαϊκές περιουσίες συσσωρεύεται χρόνια τώρα από την πολιτική που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις.

Μια πολιτική που αντιμετωπίζει το δάσος και τη γη ως εμπόρευμα, την ολοκληρωμένη προστασία ως «κόστος» προς εξορθολογισμό και τα σχέδια ισχυρών οικονομικών συμφερόντων που βάζουν στο μάτι ορεινούς όγκους ως επενδυτικές ευκαιρίες, με το Ταμείο Ανάκαμψης να γίνεται «καταλύτης» ειδικά για τις πράσινες μπίζνες. Αυτήν την πολιτική υπηρετούν οι δασοκτόνοι νόμοι όλων των κυβερνήσεων, που περνάνε αλυσιδωτά κατά παραγγελία των επιχειρηματικών ομίλων, όπως για «φαστ τρακ» άδειες, για εκπτώσεις στις περιβαλλοντικές μελέτες κ.ο.κ.

Και μπροστά σε ένα τέτοιο εγκληματικό φόντο, την κρίσιμη στιγμή που καίγεται ο τόπος, επιστρατεύεται ξανά η «ατομική ευθύνη», αφού όπως λέγεται από χτες, «όσα μέσα και να εξασφαλίσουμε, θα είναι ανεπαρκή όσο ο ...γείτονας δεν καθαρίζει το οικόπεδο...».

Αλήθεια, η «ατομική ευθύνη» του ...γείτονα φταίει για τις τουλάχιστον 4.500 κενές θέσεις στην Πυροσβεστική ή για το ότι πυροσβέστες που δεν ξέρουν πού να πρωτοπάνε για να επιχειρήσουν, μετατρέπονται πλέον και σε διασώστες σε ασθενοφόρα, αφού έτσι εξοικονομούνται «πόροι» και συντηρείται το πεδίο επιχειρηματικής δράσης;

Η «ατομική ευθύνη» και η κλιματική αλλαγή φταίνε που δεν έχουν ανοίξει έγκαιρα αντιπυρικές ζώνες, που χιλιάδες στρέμματα δάσους είναι απροσπέλαστα σε προσωπικό και οχήματα, αφού κάτι τέτοιο θα επιβάρυνε τα «πλεονάσματα»;

Η «ατομική ευθύνη» και η κλιματική αλλαγή φταίνε που περιοχές όπως η Νέα Ζωή και η Μάνδρα, οι οποίες από χτες είναι στις φλόγες, αποτελούν εκτάσεις με ακαθάριστο δάσος ανακατεμένο με κατοικίες και βιομηχανίες, ο χωροταξικός σχεδιασμός του κεφαλαίου δηλαδή, που αποτελεί τελικά ένα «κοκτέιλ» που γεννά φωτιά μέσα στη φωτιά;

Αυτό που αποδεικνύεται και φέτος με τον πιο τραγικό τρόπο είναι ότι ο λαός δεν έχει απέναντί του γενικά κάποιους «ανεύθυνους» και «ανεπαρκείς», αλλά ένα κράτος επιλεκτικά ανίκανο να προστατεύσει τα δάση και τους εργαζόμενους, απολύτως εχθρικό για τις ανάγκες τους, αφού είναι φτιαγμένο από την κορυφή μέχρι τα νύχια για να υπηρετεί τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.

Από χτες αποδεικνύεται όμως και ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν αλλού να «ακουμπήσουν», παρά μόνο στην οργάνωσή τους, στην αλληλεγγύη και τη διεκδίκηση, ότι μόνο έτσι ορθώνουν πραγματικό τείχος προστασίας.

Το σύνθημα «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό» φωτίζει και πάλι τη δράση συνδικάτων και άλλων φορέων, με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή για να σωθούν λαϊκές περιουσίες, να προστατευτούν οι εργαζόμενοι. Για να βρεθεί στο στόχαστρο ο πραγματικός αντίπαλος που τσακίζει τον λαό: Η ανάπτυξη, «πράσινη» ή «μαύρη», τα κέρδη και η δράση των επιχειρηματικών ομίλων.