Το παράρτημα Πτολεμαΐδας του Πανελλήνιου Συλλόγου Αλληλεγγύης Συνταξιούχων ΔΕΗ (ΠΑΣΑΣ-ΔΕΗ) καλεί στη θεατρική παράσταση της θεατρικής Ομάδας του ΠΑΜΕ «Η Τρελή του Σαγιώ». Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 22 Ιουλίου, στις 21.30, στο ανοιχτό θέατρο του πάρκου εκτάκτων αναγκών στην Πτολεμαΐδα.

Ο Ζιρωντού γράφει το έργο το 1943, μέσα στη γερμανική φασιστική κατοχή, θέλοντας να δημιουργήσει ανάταση και αισιοδοξία στον λαό που υποφέρει τα πάνδεινα. Με έξυπνο χιούμορ και καυστική σάτιρα καταφέρνει να υπερασπιστεί την άποψη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.

«Η Τρελή του Σαγιώ» έρχεται να μας δώσει μια λύση, ίσως παραμυθένια, αλλά σίγουρα με τη μεγάλη αλήθεια ότι πρέπει και μπορούμε να σταματήσουν να μπαίνουν τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας.

Η εκκεντρική Παριζιάνα Ωρελύ ονειρεύεται έναν κόσμο παραδεισένιο, χωρίς εκμεταλλευτές. Αποφασίζει να τον διεκδικήσει. Στο πλευρό της οι εξίσου ιδιόρρυθμες φίλες της και απλοί καθημερινοί άνθρωποι της γειτονιάς της. Αντίπαλοί τους η ομάδα των κερδοσκόπων, που καταστρώνει σχέδιο για να πάρει στην κατοχή του το πετρέλαιο που νομίζει ότι υπάρχει στο υπέδαφος του Παρισιού.

Ποιος θα είναι ο νικητής; Δεν είναι δύσκολο να το φανταστούμε. Σίγουρα αυτοί που τολμούν να προχωρήσουν, να γυρίσουν τον τροχό της Ιστορίας.

Βλέπεις πως ο αγώνας μας

Τους φέρνει πάντα τρόμο

Συνέχισε να πολεμάς

Η νίκη είναι στον δρόμο.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Η Εθνική Λυρική Σκηνή προσφέρει τη δυνατότητα σε ανέργους να παρακολουθήσουν δωρεάν μια παραγωγή όπερας στο Ηρώδειο, με στόχο να κάνει τη λυρική τέχνη προσβάσιμη σε όλους.

Η διανομή των δωρεάν εισιτηρίων για τη γενική δοκιμή του «Ναμπούκκο» την Τρίτη 25 Ιούλη στο Ηρώδειο - με την επίδειξη δελτίου/βεβαίωσης ανεργίας και δελτίου ταυτότητας - θα γίνει στα ταμεία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» (λεωφ. Συγγρού 364, Καλλιθέα / τηλ. κέντρο: 213.0885.700), σήμερα Παρασκευή, από τις 11.00 έως τις 20.00.

Ο «Ναμπούκκο» θεωρείται μια από τις σπουδαιότερες όπερες του Τζουζέπε Βέρντι. Το έργο αυτό ανέδειξε τον Βέρντι ως τον σημαντικότερο Ιταλό συνθέτη του 19ου αιώνα, ενώ ταυτόχρονα μετατράπηκε σε σύμβολο του αγώνα για την ενοποίηση της Ιταλίας.

Η υπόθεση αφορά την αιχμαλωσία των Εβραίων από τον βασιλιά της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορα. Οπως σημειώνει ο σκηνοθέτης Λ. Μουσκάτο, «δεν υπάρχει επιθυμία για συμμόρφωση με την ιστορική ακρίβεια: Η αισθητική ταυτότητα των σκηνικών και των κοστουμιών έχει στόχο την απόδοση ενός αφηρημένου τόπου και χρόνου, ώστε να εστιάσει την προσοχή στην ουσία». Και συνεχίζει: «Η τραγωδία των Εβραίων που απελάθηκαν και υποδουλώθηκαν αφενός θυμίζει την τραγωδία των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, αφετέρου μοιάζει πολύ με τα βασανιστήρια που υιοθετήθηκαν στα σύγχρονα στρατόπεδα κράτησης, όπως στο Γκουαντάναμο».

Η μουσική διεύθυνση είναι του Πάολο Καρινιάνι και η σκηνοθεσία του Λέο Μουσκάτο. Στον ρόλο του τίτλου είναι οι Δημήτρης Πλατανιάς και Τάσης Χριστογιαννόπουλος.

Προπώληση στα ταμεία της ΕΛΣ, στα κεντρικά εκδοτήρια του Φεστιβάλ Αθηνών στο Σύνταγμα και ηλεκτρονικά στα aefestival.gr & viva.gr.

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Μετρονόμος» η συλλογή διηγημάτων «Προσωπικές οπτασίες» του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα και σκηνοθέτη Steve Bart. Η συλλογή αποτελείται από 14 μοναδικά διηγήματα, που ως δημιουργικό σημείο εκκίνησης έχουν αγαπημένα τραγούδια των αδερφών Κατσιμίχα.

Στις «Προσωπικές οπτασίες», ο Steve Bart παρουσιάζει πρωτότυπες ιστορίες, οι οποίες αντλούν έμπνευση από στίχους των Κατσιμίχα, αλλά δεν αποτελούν μονοσήμαντες διασκευές των τραγουδιών τους. Με αφορμή έναν στίχο, έναν τίτλο ή ακόμα και κάποιον χαρακτήρα αναπτύσσεται μια νέα αφήγηση. Η συνδυαστική αυτή προσέγγιση, εμπλουτισμένη με φωτογραφίες τραβηγμένες από τον ίδιο τον συγγραφέα, παρέχει μια απολαυστική εμπειρία ανάγνωσης που συνδυάζει τη λογοτεχνία με τη μουσική.

«...έτσι κι αλλιώς όλα είναι προσωπικές οπτασίες». Η υποκειμενική θεώρηση ενός αντικειμενικού κόσμου που ορισμένες φόρες γίνεται τόσο σκληρός και απόμακρος ανάγοντας την φαντασίωση ως την μόνη αρτηρία συναισθηματικής επιβίωσης. Ενα εμβληματικό τραγούδι που δεν αποστρέφει το βλέμμα από την πραγματικότητα αλλά την κοιτάζει κατάματα, την αναγνωρίζει, γι' αυτό και αναμετριέται καθαρτήρια μαζί της. Γι' αυτό και είναι ανεξάντλητο. Οι αδερφοί Κατσιμίχα, ίσως οι καλύτεροι story tellers του ελληνικού τραγουδιού, στην μακρόχρονη πορεία τους μας χάρισαν μελοποιημένες ιστορίες με χαρακτήρες, οι οποίοι στάθηκαν αξεχώριστα πλάι σε φίλους, γνωστούς ή ακόμα και περαστικούς που αιχμαλώτισαν φευγαλέα το βλέμμα και την σκέψη μας. Η αλήθεια των ιστοριών αυτών, το αισθητικό τους ίχνος και τα πολλαπλά αφηγηματικά τους επίπεδα καθιστούν εφικτή μια αξιοζήλευτη διακειμενικότητα στον χρόνο. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι οι ίδιοι οι (αντί-)ήρωες των τραγουδιών που ζητούν να «προεκταθούν» στις δυνητικές μυθοπλαστικές εκδοχές τους.

Κάτι τέτοιο ένιωσε ο Σταμάτης και αφέθηκε να εμπνευστεί από αυτούς. Αλλωστε τους ξέρει καλά. Εχοντας μεγαλώσει με τα τραγούδια των Κατσιμιχαίων ανέσυρε το αναδρομικό αποτύπωμά τους πάνω του και άρχισε να παραθέτει σκέψεις, στοχασμούς, έννοιες, φόβους και ανασφάλειες, με την μορφή μικρών διηγημάτων, τα οποία φέρουν οργανικά την αύρα της εποχής των τραγουδιών που τα ενέπνευσαν αλλά και «ταξιδεύουν» μέχρι ένα αναγνωρίσιμο σήμερα...

(Από το επίμετρο του Θανάση Χουλιαρά)