Eurokinissi

Το κτίριο που παραχωρήθηκε από το 1982 στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων για τα γραφεία του

Με Υπουργική Απόφαση, η οποία δημοσιεύτηκε στις 11 Αυγούστου, η Λ. Μενδώνη επικαλείται «λόγους προστασίας του ακινήτου μνημείου και της ιδιοκτησίας του Ελληνικού Δημοσίου, που επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον», επειδή έγινε από τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων «παραχώρηση της χρήσης σε τρίτους» και πραγματοποίηση από αυτούς «συγκεκριμένης εκδήλωσης στον χώρο...», αναφερόμενη στην εκδήλωση για το πολύνεκρο ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου που πραγματοποιήθηκε στον κήπο του κτιρίου, στις 18 Ιουλίου. Στην απόφαση της υπουργού σημειώνεται χαρακτηριστικά ότι «(...) η εκδήλωση εντός δημόσιου ακίνητου - μνημείου δεν συνδεόταν ούτε με τα επιστημονικά, εργασιακά και οικονομικά συμφέροντα των αρχαιολόγων - μελών του ΣΕΑ, ούτε με την αρχαιολογία, τις αρχαιότητες, τα μνημεία και την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας, ούτε με τις επιστήμες, τις τέχνες και τις πολιτιστικές δράσεις, αλλά αφορούσε σε πρόσφατο πραγματικό περιστατικό, το οποίο είχε λάβει πολιτικές διαστάσεις (...)».

Εύλογα με ανακοίνωσή της η «Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία» υπουργείου Πολιτισμού (ΔΑΣ ΥΠΠΟΑ) χαρακτηρίζει την απόφαση «απόπειρα τρομοκρατίας και εκβιασμού» προς τα μέλη του Συλλόγου, δηλώνοντας παράλληλα ότι «αποτελεί μονόδρομο για όλα τα μέλη του ΣΕΑ η αντίθεση και αντίσταση σε κάθε μορφή λογοκρισίας και εκφοβισμού από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ, η οποία με το πρόσχημα της παραχώρησης του κτιρίου από το ΥΠΠΟ στον ΣΕΑ, θεωρεί ότι έχει δικαίωμα να υπαγορεύει το περιεχόμενο των δράσεων ενός Συλλόγου εργαζομένων - επιστημόνων και με αυτόν τον τρόπο να παρεμβαίνει στη λειτουργία του και να κατευθύνει τις αποφάσεις των οργάνων του. Ζητάμε από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ να σταματήσει τον κατήφορο του αυταρχισμού που έχει πάρει και να ανακαλέσει την απόφαση».

Οπως σημειώνεται στην ανακοίνωση, «η υπουργός, αφού αρχικά με την αποστολή προσωπικών επιστολών της προς τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, τα εγκαλούσε με διάφορα προσχήματα (οικονομικό αντίτιμο, οικονομική ζημία του ΥΠΠΟ, καταπάτηση αρχαιολογικού νόμου κ.ά.) να λογοδοτήσουν στην ουσία για τη διοργάνωση εκδήλωσης στο κτίριο του ΣΕΑ που αφορούσε στο εγκληματικό ναυάγιο της Πύλου, προχώρησε στη συνέχεια στην έκδοση απόφασης ανάκλησης παραχώρησης του κτιρίου, προς "γνώση και συμμόρφωση"», φτάνοντας στο σημείο να ζητά να της γνωστοποιήσουν τα μέλη του ΔΣ εάν η συγκεκριμένη εκδήλωση πραγματοποιήθηκε κατόπιν απόφασης του ΔΣ (!) ή της Γενικής Συνέλευσης!

Να ανακληθεί η απόφαση της υπουργού Παιδείας για την έξωση από την έδρα του, στο κτίριο που του είχε παραχωρηθεί από το 1982, ζητά ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, που σε ανακοίνωση αναφέρει ότι το κτίριο «ήταν και είναι ανοιχτό σε κάθε δημοκρατική αντίληψη, σε κάθε δράση που προάγει τον πολιτισμό και τον ανθρωπισμό» και ότι ο Σύλλογος «θα συνεχίσει να επιδιώκει, με κάθε τρόπο, τον διάλογο με την κοινωνία: Η αρχαιολογία, όπως εμείς την ασκούμε, είναι μια επιστήμη των ανθρώπινων κοινωνιών, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος», δεν θα υποκύψει «σε καμία λογοκρισία».

Ο ΣΕΑ ανακοινώνει την πρόθεσή του να προσφύγει στα αρμόδια δικαστήρια για την ακύρωση της απαράδεκτης απόφασης, η οποία όπως εκτιμά επιχειρεί να πλήξει τη δράση του σωματείου που έχει αναπτυχθεί για όλα τα μεγάλα θέματα που αφορούν τον πολιτισμό.

«Να μην περάσει η τρομοκρατία και η παρεμπόδιση της δράσης των εργαζομένων αρχαιολόγων», καλεί και το ΠΑΜΕ, που με ανακοίνωσή του απαιτεί από το υπουργείο Πολιτισμού να πάρει πίσω την απόφαση έξωσης του ΣΕΑ, σημειώνοντας:

«Η φίμωση και οι εκβιασμοί της κυβέρνησης και της υπουργού Πολιτισμού να πέσουν στο κενό. Πρόκειται για εργοδοτική τρομοκρατία που στόχο έχει να βάλει φρένο στην προσπάθεια οργάνωσης της πάλης των εργαζομένων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Είναι αίσχος η κυβέρνηση να θέλει να απαγορεύσει τις δραστηριότητες και τις εκδηλώσεις του συλλόγου και των εργαζομένων, όπως αυτές για το έγκλημα στην Πύλο που πνίγηκαν δεκάδες μετανάστες. Αυτό το χρησιμοποιεί ως αφορμή για την έξωση του συλλόγου από το κτίριο που στεγάζει τα γραφεία του.

Μετά τον Γεωργιάδη και η υπουργός Πολιτισμού τον ακολουθεί για να ποινικοποιήσει τη δράση των εργαζομένων αρχαιολόγων.

Τώρα να αποσυρθεί η απόφαση έξωσης».

Η Ρώτα γεννήθηκε στην Αθήνα (11/6/1932) και κατάγεται από μουσική οικογένεια. Εγγονή του Σπαρτιάτη μαέστρου μαντολινάτας Κυριάκου Μουραμπά, κόρη της πιανίστριας Καίτης Μουραμπά-Πασχάλη και ανιψιά των επίσης μαέστρων Γεωργίου Βιτάλη και Χρήστου Μουραμπά. Σπούδασε αρχικά με τη μητέρα της και κατόπιν στο Ωδείο Αθηνών στην τάξη του εκ Ρωσίας καθηγητή Δημήτρη Μαρή (δίπλωμα, 1956) και στη συνέχεια στην Ακαδημία της Βιέννης (δίπλωμα του 1961) με τον Ζαϊντλεχόφερ. Εναν χρόνο μετά τιμάται από τον Δήμο της Βιέννης με ειδικό δίπλωμα «για τις υπηρεσίες που προσέφερε στη μουσική ζωή της Βιέννης». Επίσης, πήρε μαθήματα και στην Ακαδημία της Κολωνίας (1963, '64) ως υπότροφος της γερμανικής DAAD.

Εδωσε πολλά ρεσιτάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βιέννη, Κολωνία κ.α.) με πλούσιο ρεπερτόριο από το μπαρόκ έως τη σύγχρονη συνθετική δημιουργία. Φυσικά πολλά έργα του συζύγου της, Νικηφόρου Ρώτα, τον οποίο παντρεύτηκε στα 1956 αποκτώντας τρία παιδιά. Την ζωγράφο Κατερίνα Ρώτα, τον συνθέτη Βασίλη Ρώτα και τη βιολονίστρια Μιχαέλα Ρώτα. Εμφανίστηκε με τις Κρατικές Ορχήστρες Αθηνών και Θεσσαλονίκης στο 2ο κοντσέρτο του Σαιν-Σανς και ηχογράφησε για την Ελληνική Ραδιοφωνία, ενώ σε δίσκο κυκλοφόρησε τα έργα του Ρώτα, Τρίο για βιολί, βιολοντσέλλο, πιάνο και Σονάτα (1983, ΜΟΥΣΑ LPM7 LP). Οπως μας πληροφορεί ο συνθέτης - συγγραφέας - μουσικολόγος Τάκης Καλογερόπουλος (1946-2009) στο 7τομο Λεξικό του της Ελληνικής Μουσικής «από τον Ορφέα έως Σήμερα» (εκδ. «Γιαλλελής»), αξιομνημόνευτο έμεινε το ρεσιτάλ της στην «Τέχνη» (Θεσσαλονίκη, 6 Δεκεμβρίου 1967).

Ως παιδαγωγός του πιάνου η Ρώτα έδωσε πάνω από 40 διπλώματα και πτυχία. Γνωστότεροι απόφοιτοι της τάξης της είναι οι: Παναγιώτης Γιαννακάκης, Αχιλλέας Γουάστωρ, Γεωργία Μούση, Γιώργος Βλαστός μ.ά.

Στα 2017, σε ηλικία 85 χρόνων ηχογράφησε τις «Ενβανσιόν» του Μπαχ, αφιερώνοντάς τες στους αγαπημένους της μαθητές. Η ερμηνεία της αυτή χαρακτηρίζεται από απλότητα, μεστότητα, ωριμότητα που έρχεται στον εκτελεστή, όταν φτάνει στο πνευματικό του απόγειο, χωρίς φιοριτούρες που οι περισσότεροι καταφεύγουμε σε νεότερες ηλικίες, ελλείψει πείρας και ανάλογης φιλοσοφικής σκέψης. Οσο για τα 85 της χρόνια, μην παραξενευόμαστε, αφού και η παλιά της δασκάλα στην μονωδία, Λούλα Μαύτα (1900-1994) στην ίδια ηλικία ηχογράφησε γερμανικά «ληντ» και ελληνικά δημώδη τραγούδια με φωνή γάργαρη σαν κρυστάλλινο νεράκι της πηγής!

Στη μνήμη μας μένει πάντα η Ρώτα στο Ωδείο Αθηνών, όντας εμείς μαθητές εκεί, να συνοδεύει διπλώματα και πτυχία από το 2ο πιάνο δίνοντας βιεννέζικες παραδοσιακές ερμηνευτικές στιβαρές και λιτές εκτελέσεις στα κοντσέρτα του Μπετόβεν και του Μότσαρτ, αλλά και τους ρομαντικούς Γκρηγκ και Σούμαν, θαυμάζοντας πάντοτε τον Μαλκουζίνσκι και τον Μπαντούρα-Σκόντα και με το εκρηκτικό της ταμπεραμέντο να μην «τσιγκουνεύεται» τα λόγια της σε προβεβλημένους συναδέρφους της που δεν ήτανε στο επίπεδο που εκείνη ήθελε, καλλιτεχνικά και ως προσωπικότητες, αλλά εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους, «παραμύθιαζαν» τους μαθητές τους, όπως έλεγε η ίδια. Ηταν όμως δίκαιη και στα αυτιά μας αντηχεί ακόμη το δυνατό «μπριόζικο» γέλιο της.