Οι συγκλονιστικές εξελίξεις και των τελευταίων ημερών, με τα αποτελέσματα της εγκληματικής πολιτικής που βιώνουν οι κάτοικοι όλης της χώρας, σήμερα με τις πλημμύρες, ιδιαίτερα στη Θεσσαλία, πριν με τις πυρκαγιές, επιβεβαιώνουν με δραματικό τρόπο την ανάγκη να χρεοκοπήσει η λογική «πάμε κι όπου βγει», να ζωντανέψει με την ενίσχυση του εργατικού - λαϊκού κινήματος ότι ήρθε η ώρα «να πάμε αλλιώς».

Οι ανισότητες που μεγαλώνουν και η απόσταση ανάμεσα στο πώς θα μπορούσαμε να ζούμε τον 21ο αιώνα και πώς ζούμε, σε μια κοινωνία όπου βασιλεύουν οι σάπιες αξίες του ατομισμού και του κέρδους, φτάνουν μέχρι την αποκτήνωση.

Στο έδαφος της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής που ζούμε σχεδόν καθημερινά, φτάσαμε στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας να πετάει κάποιος έναν άνθρωπο στη θάλασσα, τον 36χρονο Αντώνη, και ενώ τον βλέπει να πνίγεται μέσα στα απόνερα, να δίνει εντολή να ξεκινήσει κανονικά το πλοίο, αφού προφανώς για τις ακτοπλοϊκές εταιρείες «ο χρόνος είναι χρήμα».

Δεν μπορεί λοιπόν να χάνεται ούτε λεπτό, να μην αφήνεται καμία μάχη που να μην αξιοποιείται για να κατοχυρώνεται και να διευρύνεται το αδύναμο ακόμα αλλά υπαρκτό ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, με τη δική μας σχεδιασμένη, επεξεργασμένη παρέμβαση στο έδαφος των μεγάλων εργατικών - λαϊκών προβλημάτων.

Μέσα σε έναν αρνητικό πολιτικό συσχετισμό, που παραμένει, εκφράζεται πλέον μια δυναμική ανόδου της πολιτικής επιρροής του Κόμματος, η οποία δεν περιορίζεται στην εκλογική του επιρροή.

Αυτή η δυναμική αποτυπώνεται και στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για την Περιφέρεια Αττικής, όπου η αντιπαράθεση με την αντιλαϊκή πολιτική όλων των άλλων δυνάμεων δίνει τον τόνο, σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές για το λαό μας.

Αποτυπώνεται και στο ψηφοδέλτιο για τον δήμο του Πειραιά, όπου συμμετέχουν 200 αγωνιστές και αγωνίστριες, άνθρωποι του μόχθου και του ασυμβίβαστου αγώνα, άνθρωποι που έκαναν άλλες πολιτικές επιλογές στο παρελθόν και έχουν συναντηθεί με τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος.

Σε αυτό το ψηφοδέλτιο είναι η δύναμη του αγώνα που μπορεί να αντιπαρατάξει ο λαός του Πειραιά απέναντι στους «έμπειρους αυτοδιοικητικούς», όπως αυτοπαρουσιάζονται οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις. Αυτή η «εμπειρία» και τα πεπραγμένα τους είναι που μπορούν να αποκαλύψουν τι κρύβεται πίσω από τα μεγάλα προεκλογικά λόγια... Και των άλλων συνδυασμών στην Περιφέρεια, αλλά και για τη δημοτική αρχή Μόραλη των 9 χρόνων θητείας, τον υποψήφιο δήμαρχο του ΣΥΡΙΖΑ, Γαβρίλη, της πρότερης θητείας ως αντιπεριφερειάρχη Πειραιά 2014 - 2019.

«Ο Πειραιάς άλλαξε» είναι το κεντρικό σύνθημα της δημοτικής αρχής Μόραλη.

Ετσι είναι. Ο Πειραιάς αλλάζει και γίνεται μια πόλη πιο φιλόξενη για τις επενδύσεις και τις ανάγκες επιχειρηματικών ομίλων, κυρίως της ναυτιλίας, των μεταφορών, του Τουρισμού, και γι' αυτόν τον λόγο όλο και πιο αφιλόξενη για τον λαό, για την καθημερινότητά του και τις ανάγκες του.

Σε αυτές τις εκλογές, που έχει την ανοιχτή στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αναδεικνύει το «υπερκομματικό» του προφίλ, αφού είναι ευχαριστημένοι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι από τον ρόλο του δημάρχου και την πολιτική που ακολουθεί. Είναι ευχαριστημένα τα παραδοσιακά κόμματα του συστήματος, που έχουν κυβερνήσει με έναν «υπερκομματικό» τρόπο, για την εξυπηρέτηση τέτοιων συμφερόντων.

Είναι ευχαριστημένοι και από τη στάση της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά, που στήριξε όλα τα σημαντικά θέματα που τέθηκαν στα Δημοτικά Συμβούλια, όπως τα τεχνικά προγράμματα του 2020 και 2021, την ίδρυση του αναπτυξιακού οργανισμού, δηλαδή την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση υπηρεσιών του δήμου, με τη συμμετοχή του ίδιου του επικεφαλής της (με την παραχώρηση της θέσης από την τότε παράταξη της ΝΔ, καθώς δεν τη δικαιούνταν η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ από το εκλογικό της ποσοστό).

Δεν είναι ακριβώς «νέα αρχή» η αλλαγή επικεφαλής με την υποψηφιότητα Γαβρίλη, που όταν άλλαζε από αντιπεριφερειάρχης το 2019, ο Μόραλης «έσταζε μέλι» για την πολύ καλή συνεργασία τους.

Εμβληματικό παράδειγμα της διακομματικής συμφωνίας, παρά τις επιμέρους αντιθέσεις, είναι οι εξελίξεις και τα επιχειρηματικά σχέδια στο λιμάνι του Πειραιά. Τα «master plan» της COSCO, η επέκταση της κρουαζιέρας στην Πειραϊκή, η λειτουργία των καζανιών σε Κερατσίνι και Πέραμα και πολλά ακόμη, είναι έργο όλων των κυβερνήσεων στη σειρά, με την εξειδίκευση και προώθησή του από τις δημοτικές και περιφερειακές αρχές, με αποφάσεις και αντίστοιχη γενναία χρηματοδότηση, όπως για παράδειγμα τα πάνω από 130 εκατ. για την επέκταση του Επιβατικού Λιμένα Κρουαζιέρας στην Πειραϊκή από την περιφερειακή αρχή Δούρου (ΣΥΡΙΖΑ) και στη συνέχεια του Πατούλη (ΝΔ), όπου μέχρι σήμερα γίνονται σημαντικές, σθεναρές κινητοποιήσεις φορέων και κατοίκων της περιοχής.

Είναι οι αστικές αναπλάσεις που με ευρεία πλειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο προωθούν τον στόχο «Πειραιάς - πόλη πρότυπο» ως ναυτιλιακό κέντρο και ως τουριστικό προϊόν, που ήδη έχει συνέπειες για τον λαό, μεταξύ άλλων στα πανάκριβα νοίκια για τους κατοίκους και τους επαγγελματίες, τους χιλιάδες φοιτητές του Πανεπιστημίου Πειραιά, που δεν έχει ούτε μισή φοιτητική εστία.

Για παράδειγμα, η ανάπλαση στην περιοχή του Αγίου Διονύση που ολοκληρώθηκε τα προηγούμενα χρόνια έχει νοητό σύνορο τον δρόμο που χωρίζει τα έργα και τις αναπλάσεις που έγιναν στις αυλές των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που απλά περνούν οι κάτοικοι της Αγιάς Σοφιάς, της Παλιάς Κοκκινιάς, των Καμινίων για να φτάσουν στις γειτονιές όπου ζουν και όπου κυριαρχεί η εγκατάλειψη στα πάντα (δρόμους, ηλεκτροφωτισμό, ελάχιστοι ελεύθεροι χώροι - πράσινο, κ.λπ.).

Και, βέβαια, αυτό που βγάζει μάτι το τελευταίο διάστημα είναι η «υπερκομματική μούγκα» που έχει πέσει, πλην ΚΚΕ, για την ολοένα και βαθύτερη εμπλοκή του λιμανιού του Πειραιά στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, με την επικίνδυνη πρόσφατη αποκάλυψη για λειτουργία κέντρου logistics του ΝΑΤΟ στο Κερατσίνι, μεσοτοιχία με τις εγκαταστάσεις του κινεζικού μονοπωλίου της COSCO, με απρόβλεπτες συνέπειες εντός των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων και ανταγωνισμών που είναι σε εξέλιξη.

Αυτήν τη σιωπή σπάνε σταθερά οι δράσεις του ΚΚΕ στην πόλη, οι κινητοποιήσεις των εργατικών σωματείων, του ΕΚΠ, άλλων φορέων που σταθερά «υποδέχονται» αγωνιστικά τα ΝΑΤΟικά αεροπλανοφόρα και όχι, όπως καλούν τον λαό του Πειραιά διάφορα ΜΜΕ, «καμαρώνοντάς τα...».

Στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή του, βλέπουμε τα ρεκόρ κερδοφορίας των μεγάλων ομίλων να σπάνε, τα εκατομμύρια που δίνονται για επενδύσεις και τη χλιδή για κάποιους λίγους τη στιγμή που η καθημερινότητα για τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, μικρούς ΕΒΕ και μικρεμπόρους, τη νεολαία, διαρκώς δυσκολεύει.

Ολα τα προηγούμενα χρόνια η δράση του Κόμματος και των εκλεγμένων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» ανέδειξε διεκδικήσεις, μπήκαν μπροστά στο κίνημα για την ικανοποίησή τους.

Η περιφερειακή και η δημοτική αρχή πάντα σε αυτά δηλώνουν αναρμόδιοι, ούτε λόγος για διεκδίκηση, ουσιαστική, κονδυλίων από το κράτος για τη στήριξη λαϊκών αναγκών που επείγουν. Γιατί αυτά έχουν κόστος για το κεφάλαιο, στο οποίο και κατευθύνονται παχυλές επιχορηγήσεις και παίρνονται fast track αποφάσεις για να τρέχουν οι επενδύσεις του.

Οσο λοιπόν τρέχουν αυτά τα σχέδια, βγάζει μάτι η απουσία έργων πνοής για τον λαό του Πειραιά, όπως τα σχολεία, οι παιδικοί σταθμοί, η λαϊκή στέγη, οι ελεύθεροι χώροι αναψυχής και άθλησης, οι χώροι πρασίνου.

Φαίνεται από την απουσία αντιπλημμυρικών έργων και ολοκληρωμένου σχεδιασμού, όπως αποδείχθηκε δυστυχώς και πάλι αυτήν τη βδομάδα, που πλημμύρισε το «Μεταξά», βούλιαξαν οι κεντρικοί δρόμοι και επιβάτες στον πρόσφατα κατασκευασμένο σταθμό του Μετρό στα Μανιάτικα εγκλωβίστηκαν στον σταθμό, που έχει μόνο μία έξοδο!

Φαίνεται από το ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για τη σχολική στέγη, όπου δεν έχει φτιαχτεί κανένα νέο σχολείο εδώ και δέκα χρόνια, την ώρα που έχει χαθεί ο λογαριασμός από τις αγοραπωλησίες ακινήτων και οικοπέδων για επιχειρηματική αξιοποίηση.

Στα σχολεία του δήμου έχουν να γίνουν προσεισμικοί έλεγχοι 20 χρόνια. Με την ανυπαρξία πρόβλεψης για τη δημιουργία νέων κτιρίων για τη 2χρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή, παιδιά 4-5 χρονών στοιβάζονται σε κοντέινερ και προκάτ, που τοποθετήθηκαν στις αυλές των σχολείων ως «προσωρινά» και είναι ακόμα εδώ, ενώ δεν υπάρχει ούτε μισό ευρώ στον δήμο και καμία πρόβλεψη σε κανένα τεχνικό πρόγραμμα.

Φαίνεται από την παραχώρηση και των τελευταίων δημόσιων χώρων σε ιδιώτες, όπως η πλατεία Καρπάθου στην Καλλίπολη, η ΧΡΩΠΕΙ, η παραλία της Φρεατίδας με απαράδεκτους αποκλεισμούς για ΑμεΑ, τη στιγμή που το πράσινο έχει εξαφανιστεί από την πόλη και οι γονείς αναζητούν μάταια ένα πάρκο για να παίξουν με τα παιδιά τους, που για να αθληθείς πρέπει κυριολεκτικά να πας εκτός των ορίων του δήμου Πειραιά.

Ταυτόχρονα ξεχωρίζει η δημοτική αρχή για την υψηλή φορολόγηση των λαϊκών νοικοκυριών του Πειραιά μέσω των πανάκριβων δημοτικών τελών για κατοικία και μικρή επαγγελματική στέγη, που είναι στα ίδια επίπεδα με την Κηφισιά, την Εκάλη και τη Φιλοθέη.

Αγνοούν επιδεικτικά την πρόταση των εκλεγμένων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» κάθε χρόνο να φορολογήσει με τον ανώτερο συντελεστή τις μεγάλες επιχειρήσεις (ναυτιλιακές, τράπεζες, ξενοδοχεία κ.λπ.) στον Πειραιά και να μειώσει τον συντελεστή για τη λαϊκή κατοικία και τα μικρομάγαζα. Επίσης, με φτηνές δικαιολογίες απορριπτόταν κάθε χρόνο η πρόταση για δημιουργία ζωνών δημοτικών τελών, για να υπάρχει πιο δίκαιη φορολόγηση ανά περιοχή, βάσει των αντικειμενικών αξιών.

Κόντρα σε αυτήν την καθημερινότητα βρίσκονται διαχρονικά το εργατικό - λαϊκό κίνημα και εκεί μπροστά και οι εκλεγμένοι δημοτικοί και κοινοτικοί σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στον Πειραιά:

Γιατί η «Λαϊκή Συσπείρωση» Πειραιά δεν έχει καμία δέσμευση σε επιχειρηματικά συμφέροντα που ΟΛΟΙ οι άλλοι υπηρετούν χωρίς συστολή και ντροπές στην πόλη... Γι' αυτό μπορεί χωρίς δεύτερες σκέψεις να μπαίνει μπροστά και να αναδεικνύει τις δυνατότητες που έχει ο Πειραιάς, σε όλους τους τομείς της καθημερινότητάς μας. Να είναι μια πόλη για τις ανάγκες των ανθρώπων του.

Γιατί ήταν και είναι η μαχητική αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ, στην Περιφέρεια, στη δημοτική αρχή Μόραλη και στους πολύτιμους υποστηρικτές της, με πρώτη και καλύτερη την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Γιατί οι μόνες φορές που ζοριζόταν η πλειοψηφία στον δήμο ήταν όταν γίνονταν κινητοποιήσεις από κατοίκους, εργαζόμενους συσπειρωμένους στα σωματεία τους, στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά, όπου ηγούνται οι ταξικές δυνάμεις. Ολων αυτών η φωνή είναι η «Λαϊκή Συσπείρωση» στον δήμο και στην Περιφέρεια!

Γι' αυτούς τους λόγους πρέπει να ενισχυθεί η «Λαϊκή Συσπείρωση», ώστε να δυναμώσει το αντίπαλο δέος στην αντιλαϊκή πολιτική κυβερνήσεων - ΕΕ - περιφερειακών και δημοτικών αρχών.

Η «Λαϊκή Συσπείρωση» απευθύνει πλατύ κάλεσμα αγώνα, συμπόρευσης και κοινής πάλης σε κάθε λαϊκό άνθρωπο που προβληματίζεται και καταλαβαίνει πως και στον Πειραιά κάτι πρέπει να αλλάξει.

Και αυτό μπορεί να γίνει με διακριτή άνοδο των ποσοστών της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην Περιφέρεια Αττικής, τη μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας, με κατάκτηση περισσότερων δήμων στον ευρύτερο Πειραιά, με περισσότερους αγωνιστές δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους που θα είναι δίπλα στον λαό, στις ανάγκες του, με καθαρές θέσεις, διεκδικήσεις, εγγύηση για την επόμενη μέρα.

Για να σπάσουμε την αυτοδυναμία της αντιλαϊκής πολιτικής στον δήμο και στην Περιφέρεια!