Ανοίγοντας τις εργασίες της 23ης Διεθνούς Συνάντησης των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων, ο Κεμάλ Οκουγιάν, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Τουρκίας, χαιρέτισε «τη δίκαιη και εύλογη αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού» και τόνισε: «Απαιτούμε τον άμεσο τερματισμό της ισραηλινής κατοχής και επιθετικότητας. Η συνάντησή μας μόλις αρχίζει, αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτά τα λόγια είναι η κοινή στάση όλων των κομμάτων που είναι παρόντα εδώ. Η επαναστατική μας θέληση και οι καρδιές μας είναι με τον λαό της Παλαιστίνης».

Σημείωσε ότι και στην Τουρκία έγινε προσπάθεια, από τα ΜΜΕ, χρησιμοποιώντας εν μέρει πραγματικές και άλλοτε ψεύτικες εικόνες, να δημιουργηθεί ένα κλίμα υπέρ του Ισραήλ και υπήρχαν ακόμη και κάποιες «αριστερές δυνάμεις» της Τουρκίας που πήραν αποστάσεις από την αντίσταση του λαού της Παλαιστίνης, με το πρόσχημα της «Χαμάς».

«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας», τόνισε, «δήλωσε άμεσα πως η παλαιστινιακή αντίσταση είναι δίκαιη και παρενέβη για να διαλύσει τη σύγχυση στο μυαλό των ανθρώπων. Ετσι μπορέσαμε να αντιμετωπίσουμε την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα σε κάποιο βαθμό».

Ο σ. Κ. Οκουγιάν αναφέρθηκε στον ρόλο του πολιτικού Ισλάμ στις εξελίξεις στις μουσουλμανικές χώρες, εκτιμώντας ότι η ανάπτυξή του είναι ένα ζήτημα που οφείλεται στην υποχώρηση του εργατικού κινήματος στον κόσμο σήμερα, όπως και «στην εγκατάλειψη των ταξικών θέσεων και της προοπτικής της επανάστασης». Το λεγόμενο πολιτικό Ισλάμ έχει επωφεληθεί από αυτήν την εξέλιξη και, όπως είπε χαρακτηριστικά, «καπηλεύεται την οργή των φτωχών».

Εκτίμησε ότι όταν εγκαταλείπεται και «παραμερίζεται η επικαιρότητα της επανάστασης, τότε διαπράττεται λάθος. Οταν κάποιοι τοποθετούνται κατά των ΗΠΑ χωρίς να θέτουν τον στόχο του σοσιαλισμού, τότε οδηγούνται στο να θεωρούν συμμάχους το πολιτικό Ισλάμ ή τις λεγόμενες εθνικές αστικές τάξεις. Από την άλλη, η τοποθέτηση της δημοκρατίας πάνω από τον σοσιαλισμό οδηγεί συχνά στη συνεργασία με τις ΗΠΑ ή την ΕΕ ή άλλες αστικές δυνάμεις. Αυτός είναι ένας φαύλος κύκλος», που οδηγεί ορισμένα κινήματα, που εμφανίζονται ως «εθνικο-απελευθερωτικά» να συνεργάζονται με τις ΗΠΑ και, από την άλλη πλευρά, κάποιοι να θεωρούν «αντιιμπεριαλιστή» τον Ερντογάν, όταν αυτός αντιπροσωπεύει για την εργατική τάξη της Τουρκίας το «βαθύ σκοτάδι».

Ο Κ. Οκουγιάν τόνισε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει άλλος στρατηγικός προσανατολισμός εκτός από μια σοσιαλιστική επαναστατική προοπτική στον 21ο αιώνα, πρέπει να είναι κλειστή η πόρτα σε οποιαδήποτε προσωρινή ή μόνιμη συνεργασία με την αστική τάξη».

Αναφερόμενος στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, τόνισε ότι αυτός «έχει δημιουργήσει βαθιά ρήγματα μεταξύ των Κομμουνιστικών Κομμάτων» και είναι λυπηρό πως υπάρχουν ΚΚ που δεν χρησιμοποιούν ως εργαλείο ανάλυσης αυτών των εξελίξεων την ταξική προσέγγιση.

Πρόσθεσε ότι «ο αντιιμπεριαλισμός αποκτά νόημα μόνο όταν συνδέεται με τη συγκεκριμένη ιστορική αποστολή. Το θέμα αυτό δεν μπορεί να αναβληθεί για μια περίοδο που θα προκύψουν ευνοϊκότερες συνθήκες. Σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να θυμόμαστε ότι πιο ευνοϊκές συνθήκες δεν θα υπάρξουν ποτέ. Το σύνθημα "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" είχε μεγάλη σημασία πριν από εκατό χρόνια. Εκατό χρόνια μετά, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στη βαρβαρότητα να είναι η μόνη επιλογή, χωρίς εναλλακτική λύση (...)

Ο καπιταλισμός είναι βαρβαρότητα σε όλες του τις μορφές και σε απόλυτους όρους, και κάθε στρατηγική που αποσκοπεί στην κοινωνική ανέλιξη μέσα στον καπιταλισμό είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.

Η μόνη αποτελεσματική στρατηγική σήμερα είναι η προοπτική της σοσιαλιστικής επανάστασης και οι όποιες θέσεις και οι τρέχουσες κατακτήσεις πρέπει να καθορίζονται σύμφωνα με αυτήν τη στρατηγική. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να ξεφύγουμε από τη σκιά του αστικού κοινοβουλευτισμού ή του εθνικισμού ή του πολιτικού Ισλάμ ή των κονδυλίων της ΕΕ ή της ιδεολογίας της μεσαίας τάξης. Με αυτόν τον τρόπο η ανθρωπότητα δεν θα έχει να επιλέξει μεταξύ Μπάιντεν και Τραμπ, "Χαμάς" και σιωνισμού, Ζελένσκι και Πούτιν, καθεστώτος των Μουλάδων και ΗΠΑ, Ερντογάν και αστικής αντιπολίτευσης που στηρίζεται στον Σόρος».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο Κ. Οκουγιάν στην ανάγκη αντιμετώπισης του αντικομμουνισμού σε όλο τον κόσμο. Δίνοντας ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σημείωσε ότι «σήμερα υπάρχει μια ανοιχτή και αποκρουστική αντικομμουνιστική επίθεση από την ουκρανική κυβέρνηση, με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να βρίσκονται πίσω από αυτήν.

Ο αντικομμουνισμός διαιωνίζεται και στη Ρωσία με πολύ επιδέξιες μεθόδους. Για παράδειγμα, σε όλες σχεδόν τις ταινίες και τηλεοπτικές σειρές για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που παράγονται στη Ρωσία με τη συνεργασία ή τη στήριξη των κρατικών θεσμών, οι στρατιωτικοί αξιωματούχοι παρουσιάζονται ως ήρωες, ενώ οι κομματικοί ηγέτες ή οι κομισάριοι παρουσιάζονται ως εγωιστές, απάνθρωποι και καταχραστές. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτό είναι πιο αποτελεσματικό από τον ανοιχτό και ωμό αντικομμουνισμό».

Ο Κ. Οκουγιάν αναφέρθηκε στη δράση του ΚΚ Τουρκίας μετά τους καταστροφικούς σεισμούς. Μια δράση αλληλεγγύης που γνώρισε ευρύτερη αναγνώριση και έδωσε τη δυνατότητα στο ΚΚΤ να οικοδομήσει νέες Οργανώσεις στις σεισμόπληκτες περιοχές.

Οπως είπε, «μετά από 80 χρόνια απαγόρευσης, το ΚΚ Τουρκίας έχει γίνει μια σημαντική πραγματικότητα αυτής της χώρας, ολοκληρώνοντας 20 χρόνια αγώνα και συνεχίζουμε την πορεία μας. Η Τουρκία είναι μια χώρα με πολλές δυσκολίες για εμάς. Ενώ η χώρα μας, που εδώ και χρόνια θεωρείται φυλάκιο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, διατηρεί αυτό το χαρακτηριστικό, αποκτά επίσης έναν αυτοκρατορικό, νεοοθωμανικό χαρακτήρα ως προϊόν των επεκτατικών αναγκών της ραγδαία ενισχυόμενης τουρκικής αστικής τάξης. Στόχοι όπως "πρώτα η δημοκρατία", "πρώτα το κουρδικό ζήτημα", "πρώτα το τέλος της εξάρτησης από τις ΗΠΑ", "πρώτα η ήττα του πολιτικού Ισλάμ", είναι στόχοι που αλληλοεξουδετερώνονται και εμποδίζουν την ανεξάρτητη ανάπτυξη του εργατικού κινήματος».

Σημείωσε ότι το ΚΚΤ έχει χαράξει αντικαπιταλιστική γραμμή και παλεύει για τον σοσιαλισμό στην Τουρκία και ότι «από εδώ και στο εξής, κάθε ριζική αλλαγή στην Τουρκία θα έχει μόνο σοσιαλιστικό χαρακτήρα. Είμαστε σίγουροι γι' αυτό (...) Η ιστορία της Τουρκίας είναι, κατά κάποιον τρόπο, μια ιστορία αντεπαναστάσεων, όμως εμείς την ερμηνεύουμε και ως "κυοφορία της επανάστασης" και συνεχίζουμε τον αγώνα μας σύμφωνα με την ιστορική μας αποστολή».