Τώρα είναι ανάγκη να δυναμώσει ακόμα περισσότερο ο αγώνας ενάντια στη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού, να βρεθεί στο στόχαστρο η εμπλοκή της χώρας μας στο έγκλημα, με ευθύνη της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων που στέκονται στο πλευρό του θύτη, του κράτους του Ισραήλ.

Γιατί όμως οι λαοί έχουν κάθε λόγο να αναμετρηθούν με την κυβέρνηση, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ που «βάζουν πλάτη» στο έγκλημα;

Δεν είναι μόνο ζήτημα ανθρωπισμού, δεν είναι μόνο η οργή και αγανάκτηση για τους χιλιάδες νεκρούς.

Είναι ζήτημα αλληλεγγύης, είναι ζήτημα αντίδρασης στη σφαγή που διεξάγεται. Είναι αλληλεγγύη και στον λαό του Ισραήλ που μαζικά αντιδρά στην πολιτική της κυβέρνησής του.

Ταυτόχρονα είναι και συνειδητοποίηση ότι ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια τελικά στον καπιταλισμό, είναι κοινός, είναι διεθνής. Γιατί η στήριξη του Παλαιστινιακού λαού και του αγώνα του ενάντια στην κατοχή είναι αγώνας ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ με τη συμμετοχή του Ισραήλ και άλλων δυνάμεων στην περιοχή σε βάρος των λαών. Ο αγώνας σε κάθε χώρα απαιτεί τη στήριξη των εργατικών - λαϊκών κινημάτων σε όλο τον κόσμο, γιατί εξάλλου δεν υπάρχουν «διεθνείς σωτήρες».

Και τώρα, καλούνται να πληρώσουν και επιπτώσεις από το άλλο πολεμικό μέτωπο, με τον νέο γύρο αύξησης τιμών στην Ενέργεια, νέες δαπάνες για τη στήριξη του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ.

Ομως, ακριβώς λόγω της εμπλοκής στον πόλεμο και της συνενοχής της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων στο έγκλημα του Ισραήλ, η χώρα μας γίνεται αντικειμενικά στόχος αντιποίνων και «συμμετρικών» ή «ασύμμετρων» απειλών.

Η χώρα μετατρέπεται σε πολεμικό ορμητήριο για τη θηριωδία στην Παλαιστίνη, η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα στηρίζουν τη στρατηγική συμμαχία και το κράτος του Ισραήλ: Αυτά είναι που φέρνουν τον λαό και τη χώρα πιο κοντά στον πόλεμο και τις επιπτώσεις του, και όχι ο εργατικός - λαϊκός αγώνας ενάντια στο μακελειό.

Σε αντίθεση λοιπόν με όσα υποστηρίζουν η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της αμερικάνικης και ισραηλινής πρεσβείας, η συμπόρευση με το Ισραήλ και η αναγνώριση του περιβόητου «δικαιώματος στην αυτοάμυνα», κάθε άλλο παρά εγγυώνται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας και τα σύνορα. Κάθε άλλο παρά εμπόδιο μπαίνουν στις τουρκικές αμφισβητήσεις, στην κατοχή της Κύπρου κ.λπ. Αντίθετα, η εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ανοίγει τον ασκό του Αιόλου: Από τη Μέση Ανατολή, τη Μεσόγειο και το Αιγαίο, μέχρι τα Βαλκάνια και την Ουκρανία, οι ανταγωνισμοί φέρνουν όλους τους λαούς μπροστά στον πολεμικό όλεθρο. Ποιος λοιπόν μπορεί να αισθάνεται «σιγουριά», «σταθερότητα» και «ασφάλεια» από τον ρόλο προμαχώνα που αναλαμβάνει η κυβέρνηση για λογαριασμό του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή;

Η «σιγουριά» για κάθε λαό βρίσκεται στον αγώνα του μαζί με τους άλλους λαούς, στην ανάπτυξη της αλληλεγγύης, στην κοινή προσπάθειά τους να βάλουν εμπόδια στις κυβερνήσεις τους, στις πολεμικές μηχανές τους, στην πάλη για να ξηλωθεί κάθε υποδομή και εγκατάσταση που σπέρνει τον θάνατο για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτών που καταδικάζουν τον λαό στην ακρίβεια, στη δουλειά χωρίς δικαιώματα και χωρίς ωράριο. Για λογαριασμό τους οι κυβερνήσεις φέρνουν νέα αντιλαϊκά μέτρα φοροληστείας, για λογαριασμό των ίδιων εμπορευματοποιούνται μια σειρά από κρίσιμες λαϊκές ανάγκες σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια. Για λογαριασμό των συμφερόντων των λίγων, και στο όνομα των δικών τους προτεραιοτήτων, ο λαός μένει απροστάτευτος απέναντι σε φυσικές - «αφύσικες» καταστροφές.

Για λογαριασμό τους ο λαός δεν ζει με βάση τις ανάγκες του και τις δυνατότητες της εποχής αλλά αγκομαχά κάθε μέρα, ώστε να θωρακίζεται το κέρδος των καπιταλιστών.

Κι αυτός είναι ένας ακόμα πολύ σοβαρός λόγος για να σταθεί ο λαός ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή.

Γιατί αυτή είναι άλλη μια σημαντική πλευρά του αγώνα, για σταθερή δουλειά με δικαιώματα, για αξιοπρεπή μισθό και εισόδημα, για καθολικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, για τις σύγχρονες ανάγκες του.

Γιατί για να γίνουν πράξη αυτές οι ανάγκες, για να βγουν δηλαδή «κερδισμένοι» ο λαός και τα παιδιά του πρέπει να χάσει το κεφάλαιο, πρέπει να δεχθεί πλήγμα η βάρβαρη πολιτική που το στηρίζει τόσο μέσα όσο και έξω από τα σύνορα.

Σχέδια μεγαλύτερης εμπλοκής στον πόλεμο κατά του Παλαιστινιακού λαού, με φερετζέ «ανθρωπισμού», απεργάζεται η κυβέρνηση, όπως φάνηκε στη Διάσκεψη για τη Γάζα, την Πέμπτη στη Γαλλία, εμφανιζόμενη εκεί ως «αξιόπιστος μεσολαβητής στην περιοχή».

Συγκεκριμένα, ενώ έχει διαρρεύσει ισραηλινό σχέδιο για βίαιο εκτοπισμό των 2,5 εκατομμυρίων Παλαιστινίων από τη Γάζα προς χώρες όπως η Ελλάδα, ο Κυρ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι Ελλάδα και Κύπρος είναι έτοιμες «να συμβάλουμε σε κάθε προσπάθεια για την αντιμετώπιση της δυστυχίας των ανθρώπων», με αποστολές αεροπορικώς ανθρωπιστικής βοήθειας, αλλά ταυτόχρονα συμβάλλοντας και «στην ιδέα ενός θαλάσσιου διαδρόμου» για «παροχή αυξημένης ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, που μόνο ένα πλοίο μπορεί να μεταφέρει», αρκεί «να προσδιοριστεί μια κατάλληλη ζώνη αποβίβασης στη νότια Γάζα, να δημιουργηθούν οι απαραίτητες λιμενικές υποδομές και, φυσικά, να διασφαλιστεί η ασφάλεια της διαδρομής». Οπου «ασφάλεια της διαδρομής» είναι η ακόμα πιο ενεργή ανάμειξη, στο πλευρό του Ισραήλ, των αεροναυτικών δυνάμεων που έφεραν στην περιοχή οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί, και όπου η ελληνική κυβέρνηση συνεισφέρει ήδη με μέσα, υποδομές, υποστήριξη.

«Εάν πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις», είπε ο Μητσοτάκης, «η Ελλάδα θα είναι έτοιμη να παράσχει ακτοπλοϊκά μέσα για να συνδράμει σε αυτό το σχέδιο». Επιβεβαίωσε, δηλαδή, στοιχεία που έχει αποκαλύψει ήδη ο «Ριζοσπάστης», συγκεκριμένα ότι ετοιμάζονται τουλάχιστον 6 επιβατηγά πλοία για δρομολόγια στη ζώνη του θανάτου.

Ενδεικτικά, στο μεταξύ, για την «ουρά» των «ανθρωπιστικών σχεδίων» των ιμπεριαλιστών είναι κι όσα είπε στον Μητσοτάκη στη συνάντησή τους ο ομόλογός του της Παλαιστινιακής Αρχής, Mohammad Ibrahim Shtayyeh, ο οποίος, διόλου τυχαία, του τόνισε μεν ότι «πρέπει να σπάσουμε το εμπάργκο» και «να μπορέσουμε να περιθάλψουμε τους τραυματίες», επέμεινε, ωστόσο, με έκδηλη την ανησυχία για τις πραγματικές στοχεύσεις, ότι «το πιο σημαντικό είναι πως ό,τι κι αν κάνουμε, δεν θα το κάνουμε ή δεν θα χρησιμοποιηθεί ως τρόπος για να φύγουν οι άνθρωποι. Αυτό είναι κάτι που θέλουμε να αποφύγουμε τελείως, διότι γνωρίζουμε ποιες είναι οι προθέσεις του Ισραήλ. Η πρόθεση των Ισραηλινών είναι να διώξουν όσο το δυνατόν περισσότερους Παλαιστίνιους».

Το ενδεχόμενο η κυβέρνηση να μετάσχει τελικά σε απομάκρυνση πληθυσμού, με τη μια ή την άλλη πρόφαση, διαφάνηκε ως προοπτική και από τοποθέτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου, Π. Μαρινάκη, την Πέμπτη, στην ενημέρωση των δημοσιογράφων, ο οποίος μεταξύ άλλων απέφυγε να επιβεβαιώσει πόσοι πρόσφυγες από την Παλαιστίνη έχουν μετακινηθεί ήδη στη χώρα, σε περιοχές όπως η Ρόδος.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση συνεχίζει να λερώνει τα χέρια της και επί του πεδίου με τη συμβολή στη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού, με τις υποδομές των ΑμερικανοΝΑΤΟικών σε όλη τη χώρα να έχουν «φρακάρει», τρεις φρεγάτες να βρίσκονται σε ΝΑΤΟικές αποστολές στη Μεσόγειο και τον υπουργό Αμυνας, την Πέμπτη, από τη Σαουδική Αραβία να προαναγγέλλει την επέκταση της παρουσίας της ελληνικής πυροβολαρχίας που επιχειρεί εκεί, «στο μάτι του κυκλώνα» των ανταγωνισμών.

Το 2ο μέρος του ιστορικού αφιερώματος στην Παλαιστίνη θα δημοσιευθεί το επόμενο Σαββατοκύριακο, 18 - 19 Νοέμβρη